Morgunblaðið - 06.12.1980, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 6. DESEMBER 1980
35
Jón Ó. Jensson
bóndi - Minning
Hinn 15. nóv. sl. andaðist í
Fjórðungssjúkrahúsinu á Akur-
eyri góðvinur minn, Jón Ó. Jens-
son, bóndi í Garðsvík á Sval-
barðsströnd. Nú, eins og svo oft
áður, kom í ljós, að dauðinn gerir
sjaldan boð á undan sér, því
nokkrum dögum fyrir andlát Jóns,
hafði ég hitt hann á förnum vegi,
og við tekið tal saman eins og
okkar var venja þegar víð hitt-
umst. Jón var þá hress í bragði og
sannarlega datt mér ekki í hug þá,
að þetta yrðu okkar síðustu sam-
fundir. Nokkrum dögum síðar
veiktist Jón skyndilega og var
fluttur í sjúkrahúsið á Akureyri,
þar sem hann lést eins og fyrr
segir, að kvöldi hins 15. nóv.
Jón Óskar, eins og hann hét
fullu nafni, var fæddur 3. okt.
1916. Hann var Dýrfirðingur að
ætt, en mig skortir kunnugleika til
að greina frekar ætterni hans, en
mér hefur verið tjáð, að að honum
hafi staðið styrkir og traustir
stofnar.
Eftir að Jón fluttist hingað
norður með fjölskyldu sína, bjó
hann um 10 ára bil á Litla-Hóli í
Eyjafirði. Það tókst fljótlega
kunningsskapur með okkur, og ég
varð þess brátt var við okkar
fyrstu kynni, að Jón sýndi mér
óvenjulega mikinn hlýhug og vin-'
semd. Þetta kom mér í fyrstu
dálítið einkennilega fyrir sjónir,
því að starfsvettvangur minn á
þeim tíma gaf nú ekki beinlínis
tilefni til vinsældaöflunar og þá
ekki síst hjá vandalausum ókunn-
ugum. Síðar, eftir að kunnings-
skapur okkar Jóns hafði festst
betur í sessi og orðið að einlægri
vináttu, fékk ég skýringu á þess-
um fyrstu alúðlegu vinarhótum
Jóns í minn garð. Það hafði orðið
hlutskipti þriggja bræðra minna
að alast upp í Dýrafirði, og hafði
Jón, þótt dálítið væri yngri að
árum, þekkt þá alla mjög vel og
sérstaklega hafði hann bundið
mikla tryggð og vináttu við einn
bræðra minna, sem var honum
mjög kær. Þennan hlýhug virtist
Jón yfirfæra á mig og myndaðist
með okkur mjög traust og notaleg
vinátta, sem aldrei féll á hinn
minnsti skuggi, og sem ég ávallt
mun minnast með miklu þakklæti.
Jón var mikill elju- og dugnað-
armaður. Hann var traustur,
skapfastur og drengur góður í þess
orðs bestu merkingu. Það varð
hlutskipti Jóns að vinna um nokk-
Minning:
Jóhann Aðalbjörns-
son Grindavík
Fæddur 19. september 1924.
Dáinn 27. nóvember 1980.
Hann var fæddur á Grenivík í
Höfðahverfi í Suður-Þingeyjar-
sýslu, sonur hjónanna Aðalbjörns
Jóhannssonar sjómanns og Soffíu
Hafliðadóttur í Hólakoti, annar í
röð þriggja systkina, en hin eru
María húsmóðir á Húsavík og
Ólafur skipstjóri á Akureyri.
Fimm ára gamall var Jóhann
þegar faðir hans drukknaði af báti
sínum á Eyjafirði. Eftir þann
sorgaratburð ólst hann upp að
verulegu leiti, fram yfir ferming-
araldur, í Kolgerði í Höfðahverfi,
hjá Jóni bónda Halldórssyni og
konu hans Maríu Sigurðardóttur,
og átti þar gott atlæti.
I uppvexti naut hann lítillar
skólagöngu svo sem þá var tíðast,
en um tvítugt fór hann í Lauga-
skóla og var þar einn vetur. Sem
ungur vaskleikamaður æfði hann
knattspyrnu með félögum sínum í
IF Magna og hafði alla tíð síðan
mikið yndi af að fylgjast með
góðri knattspyrnu.
Lífsstarf Jóhanns var helgað
hafinu. Ungur fór hann til sjós,
fyrst frá Grenivík, síðar á vertíðir
í Grindavík og þar kynntist hann
Kristínu Sæmundsdóttur frá Mel-
stað, er síðar varð kona hans. Þau
settu saman heimili í Grindavík
1956, og þar var starfsvettvangur
Jóhanns samfellt upp frá því.
Fyrst á sjónum, en síðar við
netagerð til dauðadags. Fljótlega
byggðu þau íbúðarhús við Staðar-
urt skeið hér á Akureyri, sem
húsvörður og birgðavörður við
Sjálfstæðishúsið á Akureyri.
Rækti Jón þau störf sín af ein-
stakri árvekni og samviskusemi.
En alltaf fann maður hjá honum
sterka löngun að breyta til og
flytja aftur í sveitina. Sveitalífið,
búskapurinn, átti hug hans allan
og ég held að hann hafi aldrei
almennilega kunnað við sig í
fjölbýlinu. Árið 1972 keypti Jón
jörðina Garðsvík á Svalbarðs-
strönd og fluttist þangað með
fjölskyldu sína. Á þessum stað
virtist Jón og fjölskylda hans una
sér mjög vel og var allur búskapur
þeirra méð mikilli reisn.
Jón var kvæntur Rósu Hálfdán-
ardóttur, ættaðri úr Dýrafirði.
Rósa er mikil ágætiskona. Var
með þeim hjónum mikið jafnræði
og allt heimilishald var mótað af
hraun og bjuggu þar til ársins
1975, er þau fluttu í nýtt hús að
Heiðarhrauni 58.
Þau Jóhann og Kristín eignuð-
ust eina dóttur, Soffíu Aðalbjörgu,
sem nú býr með manni sínum,
Einari B. Sigurðssyni og tveim
dætrum, Guðfinnu Kristínu, 5 ára
miklú ástríki og myndarskap í
hvívetna.
Jón Óskar var, eins og áður
segir, harðduglegur maður, og
mun lítið hafa unnt sér hvíldar.
Hann mun ekki hafa gengið heill
til skógar hin síðari ár, þó hann
hafi farið dult með allt slíkt
gagnvart vinum sínum og kunn-
ingjum.
Nú er þessi gæfi og góði drengur
allur. Að honum er mikil eftirsjá
og ég kveð þennan góða vin minn
með miklum trega. Minningin um
hann mun ávallt vekja ljúfar og
notalegar kenndir í mínu hjarta. -
Eftirlifandi eiginkonu og fjöl-
skyldu þessa látna vinar míns flyt
ég innilegustu samúðarkveðjur frá
okkur hjónum og bið góðan Guð að
veita þeim styrk, líkn og blessun
um alla framtíð.
Jón G. Sólnes
og Jóhönnu Sigrúnu 1 árs, að
Leynisbraut 1 í Grindavík. Milli
þessara heimila ríkti mikil og náin
samvinna. Harmur þeirra allra er
því sár. En minningin lifir um
góðan eiginmann, föður og afa.
Ég kynntist frænda mínum Jó-
hanni fyrst er ég sem unglingur
átti sumardvöl í Hólakoti og
síðast Árbakka á Látraströnd, hjá
Soffíu ömmu, sem nú er látin, og
Sigurði Ólasyni, sem dvelur í hárri
elli í Skjaldarvík við Eyjafjörð.
Þeirra heimili var þá einnig heim-
ili Jóhanns. Síðasti fundur okkar
varð á sl. sumri, er þau hjónin á
einni af mörgum sumarferðum til
ættingja á Norðausturlandi, litu
við hjá mér í Mývatnssveit. í
sólskini sátum við á lyngþúfu og
ræddum litla stund, notalega
stund. Ekki grunaði mig þá, er við
kvöddumst, að þar sæi ég frænda
minn hinzta sinn.
Jóhann Aðalbjörnsson varð
bráðkvaddur við vinnu sína 56 ára
að aldri. Hraustmenni, röskur
maður til hinztu stundar, ætíð
glaður. Friður sé með honum.
Birkir Fanndal