Morgunblaðið - 09.01.1982, Blaðsíða 20

fHtf-iðnmMiífoifo
LAUGARDAGUR 9. JANÚAR 1982
GARÐAR CORTES, STJÓRNARFORMAÐUR ÍSLENSKU ÓPERUNNAR:
HÖFUM ALLTAF
STEFNT AÐ SAMA MARKI
„VIÐ erum ekki að gera neitt hér,
sem ekki hefur verið gert annars
staðar, en við höfum átt því láni að
fagna að allir, sem komið hafa við
sögu eru hamhleypur til vinnu, mikl-
ir hugsjónamenn, fólk sem vildi gefa
sig og vinnu sína til þess að byggja
upp það sem vantaði á íslenskt
menningarlíf, þ.e.a.s. íslenska
óperu,“ sagði Garðar Cortes stjórn-
arformaður íslensku óperunnar, en
Garðar var einkanlega beðinn að
rekja tildrögin að upphafi hennar:
— Þetta er auðvitað gamall
draumur og vissulega hefur marga
dreymt um að sjá Islenska óperu
taka til starfa.
Fyrsta sýning Islensku óper-
unnar var haustið 1979 þegar við
sýndum Pacliaggi í Háskólabíói.
Þar með var eiginleg starfsemi Is-
lensku óperunnar komin af stað,
en þó var allt mjög laust í reipun-
um. Eg sá strax, að fyrirtækið yrði
að eiga sér fastan samastað. Þó
t.d. forráðamenn Háskólabíós
vildu allt fyrir óperuna gera er
það ekki hægt til lengdar að
hlaupa inn í hin og þessi hús með
einstakar sýningar, en vera á
hrakhólum að öðru leyti. Þess
vegna gerði ég tilboð í kaup á
Gamla bíói, tvö föst tilboð í apríl
og júní árið 1979, en ekki varð af
samningum þá. Ekkert hafði ég á
bak við mig í þeim tilboðum annað
en óbilandi trú á því að söngvar-
arnir myndu standa saman að
þeim framkvæmdum, enda hafði
Söngskólinn keypt eigið húsnæði á
þann hátt. Rekstur Söngskólans
hefur m.a. gengið svo vel sem raun
ber vitni vegna þess að honum
auðnaðist fljótlega að komast í
eigið húsnæði. En síðan er það
haustið 1980 að Islensku óperunni
er ánöfnuð stórgjöf, af hjónunum
Helgu Jónsdóttur og Sigurliða
Kristjánssyni, sem nota skyldi
eingöngu til kaupa á húsnæði fyrir
óperustarfsemi, en þau hafa trú-
lega fylgst með þessu brambolti
okkar.
Þessi ómetanlega gjöf varð síð-
an til þess að hrinda mátti
draumnum í framkvæmd og virð-
ist okkur nú blása mjög byrlega
fyrir okkur.
En hvers vegna varð Gamla bíó
fyrir valinu?
— Hreinlega vegna þess að það
var eina húsið sem kom til greina.
Hvað annað hús hefur blæ óperu-
húss yfir sér? Hvaða annað hús
hefur betri hljómburð og hvaða
annað hús skipar þann sess sem
tónleikahús í augum landsmanna.
Garðar Cortes stjórnarformadur íslensku óperunnar.
Þetta er fagurfræðilega hliðin á
málinu.
En hagnýta hliðin er sú hugsun
okkar að halda uppi starfsemi í
húsinu allt árið um kring og við
sáum að ekki yrði hagkvæmt að fá
húsnæði, sem aðeins hýsti óperu-
starfsemi með æfingum og sýn-
ingum nokkur kvöld í viku, húsið
yrði að nýta betur. Þess vegna var
keypt kvikmyndahús með umboð-
um og við ráðgerum að hafa
kvikmyndasýningar ákveðin kvöld
í viku.
Við viljum helst sýna 3 óperur á
vetri og nú þegar Sígaunabarón-
inn er kominn af stað hefjast æf-
ingar á öðru verki. Það viljum við
frumsýna i vor og taka síðan upp
aftur næsta haust meðan við æf-
um upp nýtt verk. Bíókvöld verða
síðan t.d. á fimmtudags- og sunnu-
dagskvöldum, en þó er það enn
ekki ákveðið. Einnig munum við
reyna að leigja húsið út til annars
tónleikahalds. Á þennan hátt von-
umst við til að starfsgrundvöllur
fáist.
Hins vegar má minna á að
hvergi í heimunum eru óperuhús
rekin með hagnaði og við búumst
ekki við því heldur hér, en vonum
samt að starfsemin geti gengið.
Er einhver sérstök skýring á
þeim meðbyr sem ópera fær í dag,
nú er þetta ekki í fyrsta sinn sem
reynt er að koma óperu á laggirn-
ar?
— Eg held að aðalskýringin sé
sú, að nú erum við komin í eigið
húsnæði, það er samnefnari fyrir
þetta allt og við höfum fundið góð-
vild margra nú þegar við erum að
leggja síðustu hönd á allan undir-
búning. Fólk úti í bæ og fyrirtæki
vilja lána okkur hluti, eða gefa þá
og sum fyrirtæki vilja selja okkur
hluti sem við borgum einhvern
tíma þegar vel stendur á. Gömlu
söngvararnir standa við bakið á
okkur, hrista kannski höfuðið
sumir, en brosa með og óska okkur
góðs gengis og leggja okkur lið eft-
ir þörfum.
Við höfum ekki alltaf verið sam-
mála um alla hluti hér í óperunni,
en við höfum alltaf stefnt að sama
marki og þannig höfum við komist
áfram.
Sieglindc Kahmann og
Sigurdur Björnsson:
Ekki tímabært
að gefa umsögn
— OKKUR finnst ekki tímabært
að gefa umsögn um starfsemi ís-
lensku óperunnar og heldur ekki
réttlátt eða eðlilegt að gagnrýna
það sem við höfum ekki séð, sögðu
hjónin Sieglinde Kahmann og Sig-
urður Björnsson söngvarar.
— I óperuhúsum í Þýskalandi
er það til siðs að kollegar óska
hver öðrum góðs gengis fyrir sýn-
ingu með orðunum: toi-toi-toi og
gerum við það hér með.
Itl'l^OI 1 JUto lllli
Sigríður Ella
Magnúsdóttir:
Gleðst með
áhugasömu
söngfólkinu
ÉG GLEÐST með þessu áhuga-
sama og duglega söngfólki og óska
því allra heilla, verkefnið er valið
af skynsemi, létt og skemmtilegt
og höfðar til allra.
— íslenska óperan verður að
‘ sjálfsögðu að velja sér verkefni
eftir þeim söngvurum sem fyrir
hendi eru hverju sinni, en til
óperuflutnings almennt þarf mjög
margar gerðir hverrar raddar og
það ber framtíðin á íslandi von-
andi í skauti sér.
Magnús Jónsson:
Oska íslenskri
óperu
góðs gengis
— ÉG VONA bara að hér verði
framhald á og ég óska íslensku
óperunni góðs gengis í framtíð-
inni, sagði Magnús Jónsson söngv-
ari.
— Vissulega er það spennandi
að sjá íslenska óperu taka til
starfa og ég vona að starfsgrund-
völlur hennar verði alltaf fyrir
hendi fyrir þá mörgu söngvara
sem við eigum.
Guðrún Á. Símonar:
Vonandi næst
góð samstaða
— ÉG VIL óska íslensku óperunni
góðs gengis og vona að allt gangi
vel hjá henni og að full samstaða
verði þar um alla hluti, sagði Guð-
rún Á. Símonar söngkona.
— Það er gaman að takast
skyldi að koma þessu í svona fast
form, en miður að það tókst ekki
fyrr. Garðar Cortes hefur verið
brautryðjandi og komið þessu öllu
vel af stað og síðan koma fleiri
honum til aðstoðar og vonandi
gengur alit vel.
Margrét Eggertsdóttir:
Langþráður
draumur
er að rætast
— MÉR FINNST þetta allt saman
vera yndislegt ævintýri og nú er
draumurinn kannski að rætast,
sagði Margrét Eggertsdóttir
söngkona.
— Dugnaður alls þessa fólks er
til mikillar fyrirmyndar, það hef-
ur lagt mjög mikla vinnu í þessa
uppfærslu og ég vona vissulega að
það uppskeri það sem sáð hefur
verið til. Ég fagna mjög þessu
framtaki og finnst nú langþráður
draumur í þann veginn að rætast
og óska ég Islensku óperunni alls
hins besta.