Morgunblaðið - 09.11.1983, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 9. NÓVEMBER 1983
Minning:
Davíö G' Bjamason
framkvæmdastjóri
Ka'ddur 31. júlí 1940.
Dáinn 30. október 1983.
Vegna fráfalls vinar míns, Dav-
íðs Bjarnasonar, finn ég mig knú-
inn til að rita nokkur kveðjuorð.
Kynni okkar Davíðs hófust er
hann ók sendibifreið hér í borg.
Vakti það fljótlega eftirtekt mína
hversu minnisgóður og fljótur í
ferðum hann var. öllu skilaði
Davíð heilu í höfn, án þess að
skrifa niður eða spyrja óþarfa
spurninga. Síðar, er Davíð hafði
sett á stofn sitt eigið fyrirtæki,
falaðist hann eftir húsnæði hjá
mér í Örfirisey, og var það auðsótt
mál vegna fyrri kynna.
Sú starfsgleði og lífsorka sem
stafaði frá Davíð, varð okkur öll-
um sem deildum með honum hús-
næði uppörvun í dagsins önn, og
verður um ókomin ár. Fyrir rúm-
um tveimur árum kenndi Davíð
þess sjúkdóms er varð honum að
fjörtjóni. Ekki lagði Davíð samt
árar í bát, fyrr en í fulla hnefana.
Helsjúkur ræddi hann við mig
ýmis framtíðaráform, og virtist
kjarkur hans óbifanlegur til
hinstu stundar. Ekki má gleyma
því, að Davíð stóð ekki einn, eig-
inkona hans og dætur hafa staðið
við hlið hans í veikindunum og
unnið að fyrirtækinu af slíkum
dugnaði sem samhentri fjölskyldu
er einni lagið. Innilegustu samúð-
arkveðjur sendi ég ættingjum hins
látna. Blessuð sé minning góðs
drengs.
Á.Þ.Ó.
I dag fer fram frá Dómkirkj-
unni í Reykjavík útför Davíðs
Guðmundar Bjarnasonar fram-
kvæmdastjóra Plastpökkunar sf.,
en hann lézt í Landakotsspítala
eftir langvinn og erfið veikindi að-
eins 43 ára að aldri. Var banamein
hans krabbamein.
Davíð fæddist 31. júlí 1940 í
Stykkishólmi. Voru foreldrar hans
þau hjónin Bjarni Sigurður Jak-
obsson verkamaður frá ísafirði,
fæddur 20. júní 1899, en hann lézt
1973, og eftirlifandi kona hans,
Kristín Brynhildur Davíðsdóttir
frá Hraunhálsi í Helgafellssveit,
fædd 14. júní 1908. Hófu þau bú-
skap að Brekku í Stykkishólmi og
sleit Davíð barnsskónum þar í
stórum hópi systkina, en hann var
fimmti í röð 9 barna þeirra hjóna.
Eins og nærri má geta mun oft
hafa verið þröngt í búi á þeim ár-
um hjá stórri fjölskyldu. fbúðar-
hús fjölskyldunnar var mjög lítið
að fráslepptum nútímamæli-
kvarða,' en með röggsemi og festu
tókst þeim hjónum að koma öllum
barnahópnum til vits og þroska og
eru þau börnin öll hið mesta
manndómsfólk. Varð Davíð jafnan
tíðrætt um æskuheimili sitt og
minntist fjölmargra atvika, þar
sem gott hjartarúm foreldranna
var dýrmætara rúmgóðum híbýl-
um, enda varð fjölskyldan hin
samrýndasta. Að skyldunámi
loknu stundaði Davíð alla al-
menna vinnu í Stykkishólmi. Þá,
ólíkt því sem nú tíðkast, heyrði
fremur til undantekninga, að
unglingar í sjávarplássum úti á
landsbyggðinni héldu í fram-
haldsnám, heldur hófst brauð-
stritið svo fljótt sem kostur var,
til að létta undir með foreldrunum
í lífsbaráttunni. Þetta, ásamt þvi
að Davíð veiktist af berklum
fljótlega upp úr fermingu, olli því,
að um lengri skólagöngu varð ekki
að ræða. Atti Davíð við þessi veik-
indi sín að stríða hátt í tvö ár.
Davíð kynntist eftirlifandi konu
sinni, Tömu Sólbjörgu Vester-
gaard, í Stykkishólmi 1959 og gift-
ust þau 1962. Tama var fædd og
uppalin í Færeyjum, nánar tiltek-
ið í Lopra á Suðurey, dóttir hjón-
anna Jens Sófusar Vestergaard, er
lézt 1980, og Jensínu Maríu
Vestergaard, fædd Brynjólfsdótt-
ir, íslenzkrar konu, ættaðri af
Snæfellsnesi. Er Tama næstyngst
fjögurra systkina, og reyndist hún
Davíð hin mesta ágætiskona. Eru
börn þeirra: Súsanna, hjúkrunar-
fræðingur, Sigríður Ása, er starf-
ar við fyrirtæki föður síns, Kristín
Brynhildur, viðskiptafræðinemi,
er sömuleiðis starfar við fyrirtæki
föður síns, og Bjarni Sigurður, á
skólaskyldualdri. Eftir skamma
búsetu í Stykkishólmi fluttust þau
hjónin til Reykjavíkur 1963. Hóf
Davíð akstur sendibifreiða og
starfaði um þriggja ára skeið hjá
Morgunblaðinu. Eignaðist hann
eigin sendibifreið 1965 og hóf
akstur hjá Sendibílastöðinni hf.
Reyndist hann hinn traustasti
starfskraftur. Var hann með af-
brigðum vandvirkur, strangheið-
arlegur, stundvís og áreiðanlegur,
enda leið ekki á löngu, unz hann
var kominn í gnægð fastra verk-
efna. Var hann meira og minna í
föstum akstri hjá ýmsum
prentsmíðjum og bókböndum um
áraraðir. Má þar nefna Prent-
smiðjuna Odda, Bókfell og Eddu.
Það að Davíð skyldi trúað fyrir
jafn dýrmætri og viðkvæmri vöru
sem bókum sýnir allvel það traust,
er á hann var lagt. Var hann
vissulega traustsins verður, enda
leið ekki á löngu, unz Davíð hafði
viðað að sér svo margvíslegum
viðfangsefnum, að ein bifreið
nægði engan veginn lengur, heldur
þurfti hann að fjölga bifreiðunum.
Eignaðist hann brátt heilan flota
sendibifreiða og urðu þær flestar 4
talsins. Var hann aðallega í við-
skiptum við bókaútgefendur, enda
átti það traust og virðing, er hann
skapaði sér þeirra á meðal, eftir
að verða forsenda þeirrar vel-
gengni, er hann síðar varð aðnjót-
andi í rekstri eigin fyrirtækis.
Á árinu 1978 hóf Davíð rekstur
eigin fyrirtækis, Plastpökkunar sf.
Var byrjað smátt og fyrirtækið
starfrækt í eigin bílskúr að Ein-
arsnesi 20, en þangað hafði fjöl-
skyldan flutzt 1972. Var notazt við
litla handstýrða pökkunarvél til
að byrja með og aðallega pakkað
inn bókum og tímaritum. Eigi leið
á löngu, unz fyrirtækið var farið
að dafna vel og blómstra í höndum
Davíðs, og að ári liðnu var flutt í
stærra húsnæði að Eyjaslóð 9.
Hætti Davíð jafnframt afskiptum
af sendibifreiðaakstri með öllu og
einbeitti sér að fyrirtækinu
óskiptur.
Var vélum fjölgað og afköstin
margfölduð og stendur fyrirtækið
nú mjög traustum fótum. Stýrði
Davíð fyrirtæki sínu af mikilli
festu og ákveðni með heiðarleika,
vandvirkni og áreiðanleika að leið-
arljósi, enda endurtók sig sama
sagan og fyrr, að hann ávann sér
traust og virðingu viðskiptavina
sinna. Er sorglegt til þess að
hugsa, að Davíð skyldi ekki endast
aldur til að uppskera til hlítar
árangur erfiðis síns. Hitt er svo
annað mál, að merki hans mun
haldið á loft, Tama og börnin
munu ekki láta bugast, heldur
halda áfram með aðalsmerki Dav-
íðs að leiðarljósi.
Undirritaður kynntist Davíð
fyrst fyrir tæpum átta árum. Var
það er ég kynntist konu minni,
May-Britt, en hún er dóttir Tömu,
er hún eignaðist áður en kynni
þeirra Davíðs hófust. Var enginn
vafi á því að hér var stórhuga at-
orkumaður á ferðinni. Komu
mannkostir Davíðs fljótt í ljós.
Yfirlýsingar hans stóðu sem stafir
í bók. Hugsaði Davíð með afbrigð-
um vel um fjölskyldu sína og
venzlafólk. Hef ég aldrei í nokkr-
um manni fundið slíkan öðling
sem í Davíð. Var hann með af-
brigðum greiðvikinn og gjafmild-
ur og vildi hag vina sinna sem
vænstan í hvívetna. Reyndist
hann mér alveg einstaklega vel og
sakna ég sáran allra samveru-
stundanna, er við áttum jafnt inn-
an lands sem erlendis. Fór á allan
hátt hið bezta á með okkur og
gengu aldrei styggðaryrði okkar á
milli. Tengdafólki sínu í Færeyj-
um var Davíð og einstaklega góður
og umhyggjusamur, og margir
urðu þeir bögglarnir, er hann
sendi yfir hafið til að gleðja vini
og kunningja, sem þar var fjöld-
inn allur af. Urðu og ferðir Davíðs
til Færeyja fjölmargar, enda
kunni hann vel að meta menningu,
lífshætti og gestrisni þessara
nánu frænda vorra, og er hans
vafalaust sárt saknað þar. Eigin-
konu minni var hann alla tíð sem
bezti faðir og um leið dóttur okkar
sem afi, enda er söknuður beggja
mikill.
Davíð var maður vel gefinn,
geðgóður og hressilegur í fram-
komu, vinmargur og vinfastur, og
á allan hátt hinn vænsti dreng-
skaparmaður. Var hann djarfhuga
maður, er þorði vel að framkvæma
hlutina, án þess þó að leggja nokk-
urn tíma í tvísýnu. Davíð var helj-
armenni að burðum, andlitið góð-
legt, en andlitsdrættirnir einbeitt-
ir, án þess þó að vera hörkulegir.
Hafði hann til að bera traustvekj-
andi og ákveðinn persónuleika,
lausan við alla frekju þó, var lát-
laus í framkomu og aldrei reyndi
hann að trana sér fram. Var hann
hinn stakasti reglumaður í hví-
vetna. Kom hann jafnan til dyr-
anna eins og hann var klæddur, og
allur hégómi var honum víðs
fjarri. Þegar fyrirtæki hans var
komið á traustan grunn, gætti
hann sín vel á því að falla ekki í
þann pytt, er tröllríður mörgu
vænlegu fyrirtækinu, að fara að
leika eða apa eftir fyrirmönnum,
heldur vann hann sleitulaust og
tvíefldist með aukinni velgengni. I
viðskiptum var hann með afbrigð-
um heiðarlegur, áreiðanlegur og
framsýnn. Gat hann sér góðs orðs
í viðskiptum sínum við erlenda að-
ila, enda létu margir þeirra það
óspart uppi við undirritaðan. Varð
hann þar þjóð sinni til hins mesta
sóma.
Seinustu árin gekk Davíð ekki
heill til skógar, en aldrei varð þó
séð á honum að það háði honum á
nokkurn hátt, því verk og afköst
tala sínu máli. Fyrir tveimur ár-
um varð hann að gangast undir
erfiða læknisaðgerð. Náði hann
sér það vel, að hann var farinn að
starfa stuttu síðar. Að ári liðnu
tóku veikindin sig upp að nýju, og
fylgdi önnur aðgerð í kjölfarið, en
ekki lét hann bugast og komst til
starfa aftur. Var starfsþrek hans,
lífskraftur og orka með slikum
ólíkindum, að menn undruðust
stórum. Þegar svo þriðja aðgerðin
tók við sl. haust var alveg ljóst að
hverju stefndi. Tók Davíð veikind-
um sínum og örlögum með hinu
mesta jafnaðargeði, æðruleysi og
ró, og var aldrei kvartað einu orði.
+
Föðursystir mín,
MARGRÉT TORFHILDUR JÓNSDÓTTIR,
Sævangi 23,
Hafnarfirði,
andaðist 4. nóvember í St. Jósefsspitala Hafnarfirði.
Veröur jarösungin frá Hafnarfjarðarkirkju föstudaginn 11. nóv-
ember kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hinnar látnu er bent á líknarstofnanir.
Jón Kr. Gunnarsson.
Bróöir minn, + GUDMUNDUR ÞORSTEINSSON
frá Klafastööum,
lést í sjúkrahúsi Akraness þann 7. nóvember.
Kristmundur Þorsteinsson.
t
Konan mín,
ÁSTRÓS VIGFÚSDÓTTIR,
Sogavegi 84,
er andaöist 5. þ.m. veröur jarösungin frá Bústaöakirkju föstudag-
inn 11. þ.m. kl. 13.30.
Hjörleifur Sigurösson,
börn og barnabörn.
+
Systir okkar,
GUDRUN SVEINBJÓRNSDÓTTIR
frá Hámundarstööum, Vopnafiröi,
síöast aö Droplaugarstööum í Reykjavík,
lést aö morgni 8. nóvember.
Ingibjörg Sveinbjörnsdóttir,
Margrát Sveinbjörnsdóttir,
Þórunn Sveinbjörnsdóttir.
+
Hjartkær eiginmaöur minn,
SIGÞÓR GUDMUNDUR GUÐMUNDSSON,
Hofsvallagötu 21,
Reykjavlk,
andaöist á Hrafnistu 7. nóvember.
Sigríður Jónsdóttir.
+
Sonur minn og bróöir okkar,
KJARTAN ERLENDSSON,
vélstjóri,
veröur jarösunginn frá Fossvogskapellu fimmtudaginn 10. nóv-
ember kl. 13.30.
Erlendur Jóhannsson,
Jóhann Erlendsson,
Höskuldur Erlendsson.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúö og vinar-
hug viö andlát og útför
BJÖRNS SVEINSSONAR,
Brávallagötu 48, Reykjavík,
Ágústa Ingvarsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúö og vináttu við
andlát og útför
PÁLÍNU ADALBJARGAR PÁLSDÓTTUR,
Ljótarstööum, Austur-Landeyjum.
Ársæll Jóhannsson,
börnin og fjölskyldur þeirra.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra er vottuöu okkur samúö og vinarhug
viö fráfall og útför
SIGRÍÐAR JÓNSDÓTTUR,
Ysta-Skála, Eyjafjöllum
Guörún Gísladóttir og vandamenn.