Morgunblaðið - 18.01.1985, Blaðsíða 9

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 18. JANUAR 1985
9
21200
bein lína
ráðleggingasími
spariíjáreigenda
(4) BÚNM)ARMNKINN
\Q/ TRAUSTUR BANKI
Borðstofuhúsgögn
úr furu og lútaöri furu

Austan
Moskvu
Sigríóur Dúna Krist-
mundsdóttir, þingmaður
Samtnka um kvennalista,
hefur lagt fram á þingi
frumvarp til útvarpslaga,
sem byggir að meginefni á
áframhaldandi einokun
RÚV. Ef þeim „rökum“,
sem hún tíundar fyrir sjón-
armiðum sínum um fram-
hald ríkiseinokunar út-
varps og sjónvarps, verí
snúið upp á íslenzk dag-
blöd, nuetti ríkið eitt
standa að blaðaútgáfu og
skömmtun frétta og efnis
fyrir sauðsvartan almúg-
ann. Þetta kom enn fram f
sjónvarpsþætti um ný út-
varpslög á dögunum.
Segja má að afstaða
Kvennalistans til nýrra út-
varpslaga sé vinstra megin
við Alþýðubandalagið (fyrir
austan Moskvu). Alþýðu-
bandalagið, en talsmaður
þess f sjónvarpsþettinum
var Vilborg Harðardóttir,
vill í orði kveðnu opna
smugu fyrir einkarekstur,
en setja honum jafnframt
það þröngar skorður um
rekstrarmöguleika (engar
auglýsingar), að h'till mun-
ur er á afstöðu þess og
Kvcnnalistans f raun (eins
og í flestum öðrum mál-
um).
Eiður Guðnason, sem
metti fyrir Alþýðuflokk-
inn, vildi ganga sýnu
lengra en aðrir viðmelend-
ur sjónvarps úr röðum
stjóraarandsteðinga til af-
náms ríkiseinokunar á út-
varps- og sjónvarpsrekstri.
Hann taldi þó meginmál
að flýta sér hegt, fara fet-
ið, því frelsið hefði tver
hliðar. Það veru ýkjur ef
sagt verí að hann kysi að
stiga eitt skref áfram en
tvö aftur á bak, en það er
hegt að flýta sér svo hegt
að menn standi nánast f
stað. Sú sýndist hin rauða
rós Alþýðuflokksins í fram-
vindu útvarps- og sjón-
varpsmála.
Hinn almenni
neytandi
ráði sjálfur
Tekniþróun í útvarps-
og sjónvarpsmálum hefúr
veríð og er það ör að innan
tiðar geta menn náð efni
RAGNHILDUR
nánast hvaðan sem er úr
veröldinni. Mörg ríki
V-Evrópu eru þegar þann
veg f sveit sett að fólk ner
sjónvarpsstöðvum frá fleirí
löndum en sfnum eigin,
sumstaðar frá mörgum
ríkjum. Sjónvarpshnettir
VILBORG
miðla efni: fréttum,
freðshi- og afþreyingarefni
vítt um veröld f e ríkara
meli. Þetta er þróun sem
við getum ekki stöðvað,
hvort sem okkur líkar bet-
ur eða verr.
Sem betur fer er mann-
fólkið mismunandi í skoð-
un, smekk og áhuga. Fólk
vill sjálft ráða, svo demi sé
tekið, hvaða bekur eða
blöð það kaupir eða les.
Við getum hhistaö á útvarp
frá flestum ríkjum heims;
hér er efni eklú truflað
eins og í kommúnistarikj-
um. Söm verður framtíðin
með sjónvarpsefni. Mynd-
bönd og kapalkerfl hafa
þegar rutt sér braut hér-
lendis.
Ef grannt er gáð er ekki
mikill munur á þeirri ríkis-
einokun, sem Kvennalist-
inn vUI geirnegla hér í út-
varps- og sjónvarpsmálum,
og raunar Alþýðubandalag-
ið Uka, og sovézka kerfínu,
sem ner að visu til allrar
rjölmiðlunar. Vilborg Harð-
ardóttir sá þann voða
verstan við frelsi í fjölmiðl-
un af þessu tagi að þá geti
orðið til „nýtt Morgun-
blað“ á öldum Ijósvakans.
í hcnnar augum skipti ekki
mestu máli að almenning-
ur ráði sjálfur í eigin vali
og kaupum, hvað hann vill
sjá og hcyra, heldur að
„réttir" aðilar gefú á garð-
ann hið andlega fóðríð, og
annars veri ekki vöL
Ragnhildur Helgadóttir,
menntamálaráðherra, lagði
höfuðáherzlu á sjálfreði
fólks til að meta og velja á
þessu sviði sem öðrum fjöl-
miðlasviðum. Samkeppni
milli fleirí rekstraraðila yki
fjölbreytni og styrkti geði
efnis og skapaði lista-
mönnum og öðra sérhefðu
fólki fleirí tekiferí til
starfa að efnisgerð útvarps
og sjónvarps. Stjóraar-
frumvarp um þetta efni
hefði þegar fengið vand-
lega skoðun í menntamála-
nefnd neðri deildar, marg-
ar breytingartillögur hefðu
komið fram, og löggjöf um
þetta efni hlyti að vera í
viðvarandi endurskoðun f
Ijósi reynshi á hverjum
tíma. Aðalatriðið verí að
þróa málið til samremis
við breyttar forsendur, mju
teknilegar, og almanna-
vilia.
Lslenzk tunga og menn-
ingararfleið hafa staðið af
sér margar hettur eða
breytingar f tímans rás.
Breytingum fylgja nýjar
hettur. Við þeim þarf að
bregðast af trúmennsku.
En það verður ekki gert
með því að loka augum
fyrir þvf sem er að gerast
umhverfis okkur í veröld-
inni.
Vinstra megin viö
Alþýöubandalagið
Tæknibylting, sem oröin er og fyrirséö er í
útvarps- og sjónvarpsstarfi, hefur aukiö á
framboö hvers konar efnis og greitt götu
þess um víöa veröld. Hvarvetna stefnir til
meira frelsis og framboös efnis í starfsgrein-
inni, þann veg aö kaupendur, þ.e. almenn-
ingur, geti valiö og hafnaö á sama hátt og í
annarri fjölmiölun, t.d. blaöa- og tímarita-
útgáfu. Þaö hefur vakið athygli aö Samtök
um kvennalista hafa afstööu vinstra megin
viö Aíþýöubandalagiö í framvindu þessara
mála hér á islandi.
Hjónarúm og einstaklingsrúm
úrfuru og lútoðrifuru
Stœrðir: 150X200
120X200
90X200
Úrval sófasetta úrfuru og lútaóri furu.
flnirl Laugardag kl. 10—16
Sunnudag kl. 14—16
Komdu viö um helgina
Húsgapnaveralun Reykjavíkurvegt 68,
M-»- - -*:.M -f.^1 «WttA<V
Fimm af hverjum sex
læknum reykja ekki
— samkvæmt könnun meðal starfsmanna Borgarspftalans
Á síðasta vetri skipuðu læknaráð og starfsmannaráð Borg-
arspítalans nefnd til að gera tillögur um reglur varðandi
takmarkanir á reykingum innan spítalans. Til að kanna reyk-
ingar meðal starfsmannanna og viðhorf þeirra til slíkra
reglna var gerð könnun í maí 1984. Sendir voru spurningalist-
ar til 550 starfsmanna og bárust svör frá 503, eða 91 %.
Þessi könnun sýnir að aðeins
þriðjungur starfsfólksins reykir
(36%). Minnst er um reykingar
meðal lækna og læknanema
(15—16%), síðan koma meina-
tæknar (22%), þá hjúkrunar-
fræðingar og -nemar (33%),
ýmsar starfsstéttir (36—41%)
en mest var um reykingar hjá
sjúkraliðum (54%). Þess má geta
að samkvæmt könnun sem Hag-
vangur gerði um svipað leyti
kom í ljós að 41—42% fullorð-
inna íslendinga reykja, og var
lítill munur á kynjunum. Það er
því augljóst að hlutfallslega fáir
læknar reykja hér á landi, líkt
og í mörgum öðrum löndum.
Allflestir starfsmenn Borg-
arspítalans töldu rétt að setja
reglur um takmarkanir á reyk-
ingum innan spítalans og 17%
vildu ganga það langt að banna
þær með öllu á spítalanum.
Reykingavarnanefnd Borg-
arspítalans gerði í framhaldi af
þessu tillögur um reykingaregl-
ur á spitalanum. Eru þær í átta
liðum. 1. Reykingar verði aðeins
leyfðar á tilteknum merktum
svæðum. 2. Gestum verði með
öllu bannað að reykja í spítalan-
um. 3. Sjúklingum verði leyfilegt
að reykja í innri setustofum sem
eru á flestum hæðum. 4. Reyk-
ingar verði ekki leyfðar í matsal
starfsfólks. 5. Á kaffistofum má
ekki reykja nema samkomulag
liggi fyrir milli þeirra sem nota
kaffistofuna. 6. Á bókasafni má
ekki reykja. 7. Bannað er að
reykja á öllum fundum innan
spítalans. Stjórn sjúkrastofnana
Reykjavíkurborgar hefur nýlega
staðfest þessar reglur.
í Spítalapóstinum, starfs-
mannablaði Borgarspítalans,
sem út kom í desember 1984, var
sagt frá þessari könnun og til-
lögum nefndarinnar. Þar segir
Guðmundur I. Eyjólfsson læknir
m.a.: „Ástæðan fyrir setningu
slíkra reglna er sú að sjúkrahús-
ið eyðir miklum starfskröftum
og fé til að sinna sjúklingum
með sjúkdóma sem rekja má til
reykinga. Þessum sjúklingum er
ráðlagt að hætta að reykja og
skýtur þá skökku við að starfs-
fólkið sé reykjandi um allan
spítalann frammi fyrir þessu
fólki. Menn eru einnig farnir að
gera sér grein fyrir því að þeir
eiga í raun heimtingu á því að
anda að sér hreinu lofti, það er
jafn sjálfsagður hlutur og að fá
að drekka hreint vatn.“