Morgunblaðið - 13.03.1985, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 13. MARZ 1985
Prestar í kringum altarið að flytja almennu kirkjubænina.
í smiðjumessu
eru allir prestar
Tvær hér um bil eins úr Garðabæ, Kristín og MargréL
Einn hópurinn sá um að útbúa altaristöflu. Þarna er verið að gera drögin að
henni.
— eftir Pétur
Þorsteinsson
Borgarfirdi, 1. mar.s.
Einu gleðilegasti ávöxtur siða-
skiptanna var sú áherzla, sem
Luther lagði á hinn almenna
prestsdóm, þar sem allir er væru
skírðir og tryðu væru prestar í
ríki Guðs. Er þess víða að finna
stað í seinna heftinu í Biblíunni,
og menn muna e.t.v. frá umræð-
um á Luthersárinu, sem var fyrir
tveimur árum. Með því að allir
séu prestar er átt við, að allir
þeir, sem eru Guðs, eiga að bera
ábyrgð í hans ríki og taka þátt í
framgangi Guðsríkisins. Venju-
legast kemur upp í huga manna,
þegar minnzt er á prest, ímynd
sóknarprests, sem hefur um hönd
þjónustuna inni í kirkju og at-
hafnir tengdar henni. Finnst
flestum að sóknarpresturinn eigi
að sjá um allt og aðrir þurfi þar
lítið að koma nærri. Sérstaklega
á þetta við um messuna, þar sem
sóknarpresturinn er fyrir framan
altarið einn allan tímann, kórinn
syngur við undirleik orgelsins og
þar með er upp talin þátttaka í
messunni að mestu.
Síðustu helgina í febrúar komu
elztu krakkarnir úr æskulýðsfé-
iögunum á Stór-Reykjavíkur-
svæðinu upp í Ölver undir Hafn-
arfjalli til þess að eiga góða helgi
saman. Var yfirskrift mótsins
„Líf í fyrirgefningu" og komu 66
prestar á mótið og einn sóknar-
prestur. Voru fluttir fyrirlestrar
um fyrirgefninguna, bæði út frá
Biblíulegum skilningi og eins,
hvað fyrirgefning táknar í dag-
lega lífinu. Urðu góðar umræður
og sýndist þar sitt hverjum.
Allir þátttakendur
Á sunnudeginum var svokölluð
smiðjumessa. Felst hún aðallega í
því, að þar eru allir virkir þátt-
takendur og leggja sitt að mörk-
um til þess að messan verði
messa allra.
í upphafi var komið saman á
sunnudeginum til þess að ræða,
um hvað messan væri og hvað
hver liður þar táknaði. Eftir þá
fræðslu var skift upp í hópa eftir
áhugasviði hvers og eins. Einn
hópurinn sá um að leika Guð-
spjallið, annar að velja söngvana
og æfa þá, þriðji samdi bænirnar,
fjórði teiknaði og málaði altaris-
töfluna, fimmti tók til í salnum
og raðaði upp bekkjunum í kring
til að mynda kirkjuhúsið, sjötti
útbjó altarisborðið og skreytti
það, sjöundi samdi predikun og
áttundi las upp lestrana úr Rit-
ningunni. Oft er einn hópurinn í
því að baka altarisbrauðið þar
sem aðstaða er til þes, og ef dval-
izt hefði verið nógu lengi í Ölver,
þá hefði verið lagt í til að fá vín.
Sum sé. Aðal markmiðið með
smiðjumessunni er það, að allir
séu virkir þátttakendur til þess
að menn finni, að þeir séu ein-
hvers virði og geti lagt sitt til, svo
þeir upplifi, að þetta sé messan
þeirra, en sitji ekki aðgerðar-
lausir inni í kirkjunni og bíði eft-
ir ameninu.
Það sem að framan er talið,
getur hver almennur prestur innt
af hendi og þarf ekki vígðan
mann til að inna þá þjónustu af
hendi. Það, sem vígður prestur
hefur á hendi, er helgun efnanna,
sem hinn almenni prestur gerir
ekki. Þess vegna var með í ferð-
inni einn sóknarprestur til þess
að vígja brauðið og vínið í kvöld-
máltíðinni. Síðan var brauðið og
vínið látið ganga á milli í einum
stórum hring til þess að hver og
einn gæti útdeilt til næsta og
sýnt þannig samfélagið í hnot-
skurn.
Flestir, sem voru á þessu móti,
höfðu ekki tekið þátt í smiðju-
messu áður og var þetta þess
vegna ný upplifun fyrir þá. Voru
tvær stelpur úr Garðabæ, þær
Hugrún og Heiðrún Jóhannsdæt-
ur, spurðar, hvernig þeim hefði
fundizt að taka þátt í smiðju-
messunni.
Fylgist betur með
— Þetta var ofsalega
skemmtilegt. Þegar maður er
þátttakandi í öllu eins og í
smiðjumessunni, þá fylgist mað-
ur með öllu miklu betur. Núna
fengum við að vera með í öllu,
veja söngvana, semja bænirnar
og ganga upp að altarinu til þess
að biðja bænirnar og semja pred-
ikunina. Það er einhvern veginn
svo allt langt í burtu, þegar sókn-
arpresturinn er einn uppi við alt-
arið og við sitjum einhvers staðar
úti í kirkjunni. Við fengum svo
sannarlega að vera meira með en
venjulega. Ennig voru söngvarnir
léttari og hressari, ekki þessir
gömlu sálmar, sem er erfitt að
syngja, þar sem þeir eru svo hátt
uppi og hægir.
Vissuð þið ekki, að þið gátuð
gert þetta allt saman sem prest-
ar?
— Nei, það hafði enginn sagt
okkur frá þessu fyrr eða við ekki
verið í svona smiðjumessu áður.
Þess vegna hlökkum við til þess
að taka næst þátt í smiðjumessu
og einnig skiljum við betur núna,
hvað er á ferðinni í þessum
venjulegu Guðsþjónustum í
kirkjunum eftir þessa smiðju-
messu.
Hvers vegna komuð þið hingað
upp í Ölver?
— Til þess að kynnast Guð-
sörði betur. Við bjuggumst ekki
við neinu sérstöku hérna. En
þetta var æðislegt að vera hérna,
miklu skemmtilegra en við héld-
um. Læra eitthvað nýtt um Guð,
og vera með krökkum, sem eru
trúuð. Þau eru ekki með fiflalæti
eins og krakkarnir heima í æsku-
lýðsfélaginu í Kirkjuhvoli, safn-
aðarheimilinu í Garðabæ.
Á kvöldvökunni var margt ærslast og grannt fylgzt meö.