Morgunblaðið - 19.03.1985, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIDJUDAGUR 19. MARZ 1985
41
Árið 1930 fluttist Adam alfar-
inn til Akureyrar og átti þar síðan
óslitið heima til æviloka. Árið
1931 kvæntist hann Sigurlínu Að-
alsteinsdóttur úr Skíðadal, mikilli
myndarkonu í sjón og raun. Varð
þeim fjögurra barna auðið í hjú-
skap sínum og eru þau þessi: Lily
Erla, f. 9.1. 1933, kennari, gift
Óskari Hinriki Ásgeirssyni, pípu-
lagningarmeistara, Akureyri,
Trausti, f. 8.4.1934, húsa- og báta-
smiður, kvæntur Moniku Stef-
ánsdóttur, Akureyri, Aðalheiður,
f. 12.12. 1939, starfskona á skrif-
stofu Akureyrarbæjar, gift Brynj-
ari S. Antonssyni, verkstjóra og
Reynir, f. 24.4. 1948, arkitekt,
kvæntur Margréti Magnúsdóttur,
Rvík.
Þegar Adam hafði sest að á Ak-
ureyri, lagði hann hvort tveggja
fyrir sig, húsasmíði og húsgagna-
smíði. Fékk hann brátt orð á sig
sem úrvalssmiður og innan tíðar
tók hann að standa fyrir bygging-
um. Var hann mjög athafnasamur
á því sviði um skeið, því að til þess
varð hann eftirsóttur, en á vetrum
smíðaði hann hurðir, glugga og
innréttingar á verkstæði sínu,
þegar á milli varð í húsasmíði.
Mun hann á þessum árum hafa
staðið fyrir smíði rösklega hundr-
að bygginga, meðal þeirra skal
geta Frímúrarahússins á Akur-
eyri og kirkjunnar á Svalbarði
ofan Svalbarðseyrar.
Þegar Sigurlína, kona Adams,
missti heilsu um miðjan aldur
taldi Adam sér skylt að hætta úti-
smíðum, svo að hann gæti verið
henni og börnunum daglega innan
handar. Hann flutti því verkönn
sína alfarið inn á verkstæöi sitt.
Hann hafði byggt sér og fjöl-
skyldu sinni ágætt einbýlishús
með verkstæði árin 1941—42 í
Bjarkarstígnum, sömu árin og
Davíð Stefánsson, skáld, var að
láta byggja yfir sig ofar við þenn-
an eftirsótta stfg. Eftir á að
hyggja er það viðfelldin tilhögun,
að listaskáld og listasmiður skuli
hafa verið frumbyggjar þessarar
nú trjáprúðu götu.
Upp frá þessu sungu rafknúnar
sagir, fræsarar, rennibekkir og
brýnsluhjól margraddað á verk-
stæðinu í Bjarkarstíg 2, heflar
skröfuðu og slipihjól og sandpapp-
ír hvísluðust á. Verkdynurinn
ómaði frá morgni til kvölds. Þar
var aldrei slegið slöku við. í leið
var báðum sonum kennt til listar.
Árið 1967 missti Ádam konu
sína eftir langvarandi veikindi.
Götubúar sáu honum ekki bregða.
Hann var alúðlegur, en hógvær f
fasi sem fyrr, kvikur á fæti og bar
hækkandi aldur með ágætum. En
þeir veittu því athygli, að smfða-
önnin gerðist drjúgum hljóðlátari,
eins og ekki væri lengur að neinu
að keppa. STundum var verkstæð-
ið lokað, þegar gengið var hjá.
Slíkt hafði sjaldan borið við fyrr.
Tími leið. En einn góðan veðurdag
stendur Adam með hlýju brosi við
innkeyrsluna að verkstæði sínu og
segir við götubúa sem á leið hjá:
Viltu sjá, hvað ég er að dunda
mér? Það var fúslega þegið.
„Dundið" reyndist forkunnarfögur
klukkuumgerð í einskonar „Borg-
undarhólmsstir gömlu stand-
klukknanna, og þó ekki: Fíngerðir
rennisnúningar voru felldir i
framhlið umgerðarinnar og gáfu
henni sérstakan listasvip. Alúð-
arvandvirknin horfði við áhorf-
anda úr hverri línu og hverjum
fleti. Adam sagðist ætla að smíða
fjórar þannig standklukkur, sina
handa hverju barna sinna. Hann
var altekinn af verkefninu.
En listaklukkur Adams Magn-
ússonar urðu drjúgum fleiri. Þó að
hann væri kominn á þann aldur-
inn, sem mörgum finnst maðurinn
eigi helst að setjast með hendur i
skauti, þá hvorki hugsaði hann svo
né undi slíku. Hann gladdist því,
þegar ýmsum varð að girnast fag-
urklukkur hans og varð fúslega
við smíðabón þeirra. Svo fór þó
brátt, að hann gat hvergi nærri
annað eftirspurn, enda aldrei
slakað á smíðaalúðinni. Klukkurn-
ar voru eftirsóttar til stórafmæl-
isgjafa, sérstakra vinagjafa eða til
að votta þakklæti sem ekki yrði
dregið í efa. Sjálfur gaf Adam
eina klukku sína Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri í þakkarskyni.
Nú er húsasmiðurinn, hús-
gagnasmiðurinn, klukkusmiður-
inn listfengi, allur. Hvorki annrík-
issamur verkdynur né hljóðlát
fágunarönn fer lengur fram á
verkstæðinu í Bjarkastfg 2 á Ak-
ureyri. Þar hefir verkstæðisdyrum
verið lokað og smiðurinn hagi
gengið frá húsi fyrir nokkru í síð-
asta sinn. Trén hans mörgu og vel
hirtu í húsagarðinum standa hins
vegar keik eftir. Gott, ef þau eru
ekki þegar farin að skjóta brumi í
veðurblíðunni, þótt enn segi alm-
anakið vetur. Kannski vita þau, að
góðar ættarhendur munu enn um
þau hirða sem hendur Adams fyrr,
og skynja að hér hefir aðeins orðið
sem öllum verður að kveðja að
fullnaðri ævi. Hitt skal ósagt,
hvort þau skynja það hve vel hefir
þá tekist, þegar enginn man eftir
mann genginn nema aðdáun, virð-
ingu og þökk.
Bragi Sigurjónsson
H:
i—r
e.—- m ssjsszs-— b>s6i *«
».<»< -«* ÍÍf g-SSTÍ ***>
hWUteflun0, 1BíA PciXTIA '
ekki háöui sétf^c MlCR° PDP,^m boöiö er upP ^ ^ g'ölu. og patf
• ^ Qaguagiuuuui ai SlQ ■ Wsmgai.
• Kitvinnsla • BOS » naii uppWs^
------------"
NYTT LAKK OG LYKTARLAUST
KÓPAL FLOS og KÓPAL JAPANLAKK
Nýja KÓPAL-lakkið frá Málningu hf. hefur heldur betur
slegið í gegn, enda má segja að það hafi ákveðna kosti,
sem ekki sé hægt að líta framhjá í vali á áferðafallegu
lakki: KÓPAL lakkið fæst bæði gljáandi, (KÓPAL
JAPANLAKK) og perlumatt (KÓPAL FLOS).
KÓPAL-Iakkið gerir þér kleift að lakka án þess að
menga andrúmsloftið og valda heimilisfólkinu berjandi
höfuðverki. Kópal lakkið er lyktarlaust. Þú lakkar svo
að segja hvað sem er - og skolar síðan úr áhöldunum
með vatni.
Betra getur það varla verið.