Morgunblaðið - 03.07.1985, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 3. JÚLl 1985
23
Morgunbladið/ J.S.
Frá stofnfundi Félags húnvetnskra kúabænda.
Austur- og vestur-
húnvetnskir kúa-
bændur
með sér
BkmduÓHÍ, 29. júní.
KÚABÆNDUR í Austur- og
Vestur-Húnavatnssýslum
komu saman til fundar á
Blönduósi fimmtudaginn 21.
júní. Tilefni þessa fundar var
að stofna hagsmunafélag
kúabænda á mjólkur-
samlagssvæðum Blönduóss
og Hvammstanga.
Björn Magnússon á Hólabaki
kynnti aðdragandann að stofn-
un þessa félagsskapar f.h. und-
irbúningsnefndar. Það kom
fram í máli Björns að tilgang-
urinn með stofnun þessa félags
væri ekki sá að splundra
bændastéttinni heldur væri
stofna
félag
þróunin í þessa átt og benti í
því sambandi á loðdýrabændur,
svínakjötsframleiðendur o.fl.
Jafnframt kom fram hjá Birni
að lán væru erfið og kjarn-
fóðurskattur kæmi hvað harð-
ast niður á kúabændum.
Lögð var fram tillaga um
stofnun Félags húnvetnskra
kúabænda, skammstafað FHK
sem var samþykkt.
Fyrstu stjórn FHK skipa:
Halldór Guðmundsson, Holti,
formaður. Aðrir í stjórn: Birgir
L. Ingþórsson, Uppsölum, Jó-
hanna Magnúsdóttir, Ártúnum,
Sigvaldi Björnsson, Litlu-Ás-
geirsá, og Elías Guðmundsson,
Stóru-Ásgeirsá. J.S.
Helgi Hálfdanarson:
Perlu kastað
FYRIR skömmu gerðist ég svo
frakkur að óska skýringa á því
frá réttum aðiljum, að Kermóa-
foss í Elliðaárdal hefur verið
numinn á brott úr landslaginu
með stíflugerð, svo að þar sem
áður var þessi einstaka prýði
bæjarlandsins, eru nú aðeins
þurrar klappir í dauðum árfar-
vegi.
Haukur Pálmason, aðstoðar-
rafmagnsstjóri Rafmagnsveitu
Reykjavíkur, skýrir síðan frá því
í Morgunblaðinu 23. júní, í hvaða
tilgangi fosskvíslin hefur verið
stífluð. Hinu lætur hann samt
ósvarað, hver eða hverjir beri
ábyrgð á þeim verknaði; eða er
það kannski hann sjálfur?
Aðstoðarrafmagnsstjórinn
kveður alla geta verið sammála
um það, „að Kermóafoss er fal-
legri með miklu vatni heldur en
litlu sumarvatni". Rétt er nú
það; og fyrr gæti vatnið í fossin-
um kallazt lítið en það sé alls
ekki neitt.
Sjálfur hef ég lengi búið í
grennd við ána og átt æði mörg
spor meðfram henni sumar eftir
sumar. Það sem jafnan dró hug-
ann öðru fremur, var Kermóa-
foss; og því fylgdist ég með því
uggandi, hvernig stíflugerðar-
meistarar færðu sig þar upp á
skaftið með sandpoka sína og
aðrar tilfæringar. Síðast var svo
steyptur varanlegur garður
þvert yfir alla kvíslina, svo sem
nú getur að líta rétt neðan við
Bakkabrú, og hann hækkaður
enn með trébrík, sem lokar þar
að fullu fyrir allt rennsli.
Ljóst er, að aldrei kæmist á
fossklappirnar nema litið af því
vatni, sem þar rann áður, jafnvel
þótt stíflan yrði lækkuð um
þetta timburverk að vetrinum.
Og yfir sumarið er kvislin horfin
með öllu, einmitt þegar dalurinn
er dýrmætastur til útivistar.
Hver er svo tilgangurinn? Ég
hef kallað svo, að aðfarirnar
líktust öðru fremur strákapör-
um. En nú er það staðfest, að
þær eru því miður enn verri en
allt sem kennt er við óknytti; því
tilgangurinn er sá einn að dekra
við laxveiðimenn. Kermóafossi,
þessari dýrindis perlu, hefur
verið fórnað fyrir þá menn, sem
virðast ekki hafa hugmyndaflug
til annarrar skárri skemmtunar
en að kvelja kvikindi. Ef ein-
hverjir menningar-tilburðir
réðu ferðinni, væri þessi mann-
tegund rekin frá ánni og öll lax-
veiði bönnuð nema í net.
Aðstoðarrafmagnsstjórinn
mælir þau frómu orð, að ekki sé
„um neinar beinar aðgerðir að
ræða við fossinn sjálfan, við
honum hefur ekkert verið snert“.
— Ef til vill mætti spyrja,
hvernig helzt yrði snert við þeim
fossi, sem enginn er. Eða er það
kannski sérstaklega þakkarvert,
að laxveiðimenn hafa ekki enn
látið sprengja upp klappirnar
undan fossinum?
Enn fremur segir aðstoðar-
rafmagnsstjórinn, að laxinn hafi
„af einhverjum ókunnum ástæð-
um valið að ganga í austurkvisl-
ina en aldrei í vesturkvíslina".
Einnig segir hann, að ekki sé
hægt að halda „fullu vatni" í
fossinum á sumrin vegna þess,
að það sé „líka ákveðin náttúru-
vernd" að tryggja laxagöngu í
árnar.
Varla ætti að þurfa miklar að-
gerðir til að tryggja það, að lax-
inn gangi upp þessa austurkvisl,
sem hann hefur sjálfur „valið að
ganga" fremur en hina. Sé vatn-
ið í kvisiinni hins vegar aukið til
þess að bæta aðstöðu veiði-
manna, þá verður það að kallast
nokkuð sérkennileg náttúru-
verndarstefna að greiða fyrir
því, að veiðifantar murki lífið úr
villtum dýrum með skammarleg-
um aðferðum. Ég er hræddur ura
að aðstoðarrafmagnsstjórinn
verði að skýra þetta sjónarmið
sitt ögn betur.
Einhvern tíma voru til samtök
sem hétu Dýraverndunarfélag.
Mér er spurn: Er sá félagsskapur
til enn? Sé svo, hvers konar
hræsnaraklika er þar á ferð, sem
þykist vinna að því, að skepnum
sé sýnd mannúð, en horfir svo
upp á eitthvert ljóstasta fram-
ferði gagnvart dýrum, sem þekk-
ist, án þess að segja svo mikið
sem „það var og!“?
Þar sem það er nú opinbert
orðið, sem raunar var lengi vit-
að, að fágætri bæjarprýði, sem
náttúran hefur af örlæti sínu
sæmt Reykvíkinga, hefur verið
svipt á brott til þess eins að gera
laxveiðigörpum hægara um vik
við iðju sína, þá hlýtur það að
vekja furðu, að ekki skuli heyr-
ast frá Náttúruverndarráði
stakt orð, hvort sem því var að
lögum skylt að taka í taumana
eða ekki.
Hins vegar leyfi ég mér að
spyrja: Ber enginn fulltrúi í
borgarstjórn Reykjavíkur þá
virðingu fyrir náttúruvernd, að
honum ofbjóði þetta hneyksli,
sem enginn virðist treysta sér til
að bera opinberlega ábyrgð á?
Hverjum kemur þetta fremur
við en þeim? Þykir engum þeirra
nein ástæða til að taka á sig rögg
og beita sér fyrir því, að úr verði
bætt og það án tafar? Eða eru
þeir allir með tölu samábyrgir
spellvirkjum sem einskis svíf-
ast?
ÞETTA ER AUGLÝSING FRÁ MÆDRABÚÐINNI
40
60*/.
0

AFSLATTUR
Rýmingarsala
aðeins í
nokkra daga

Mikiö úrval af barnafatnaöi á 0—6 ára
svo sem peysur frá kr. 250
Jogginggallar frá kr. 390
Buxur frá kr. 390
Allt á börnin í fríiö á stórlækkuöu veröi
MÆÐRABÚDIN Bankastræti 4, sími 12505.