Morgunblaðið - 20.08.1985, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 20. ÁGÚST 1985
37
kristin kona“
ȃg er
„Ég er kristin kona.“
„Kristnir menn í Líbanon."
Kristnir menn í Suður-Afríku.
Hvernig hugsa þeir?
Einu sinni fyrir mörgum árum
ritaði ég sögu Armensku kirkj-
unnar. Hún hafði ekki komið
fyrr út á okkar tignu tungu.
Raunar fann ég fátt eða ekk-
ert um þessa fornu og má segja
fyrstu kirkjudeild kristninnar á
Norðurlandamálum. Eitt er þó
víst. Þar er margt að læra sem
þeir, sem kjósa að fylgja kær-
leiksboðskap Jesú, meistarans
mikla frá Nazaret, mega aldrei
gleyma.
Stundum hljóta fréttir af
svokölluðum kristnum þjóðum
og jafnvel kirkjum að nísta heitt
að hjartarótum, þegar sagt er
frá styrjöldum, vopnafram-
leiðslu, hefndum og hermdar-
verkum í þeirra nafni.
Hér skal örstutt saga sögð,
sem varpar ljósi á þessa fullyrð-
ingu mína.
I þeim miklu hörmungum, sem
hin forna og fyrsta kristna þjóð
Armenningar varð að þola í fyrri
heimsstyrjöld 1914—18 gerðist
margt, sem aldrei verður í letur
fært. Oft höfðu þó ofsóknir og
hörmungar dunið yfir þá í þús-
und ár. Én vart verri en í fjölda-
morðum þessara hryllilegu ára.
Líklega hefur kristin trú,
kristin kirkja, aldrei sannað
kraft sinn betur, né vitnað um
þann anda Guðs, sem ekkert get-
ur bugað né fjötrað en armenska
kirkjan gerði í þessu hryllilega
blóðbaði og ofsóknum, þegar
Tyrkir hugsuðu sér að útrýma
með fjöldamorðum margra
milljóna þjóð. „Þurrka Armena
út af landabréfinu," eins og það
var orðað í pólitískri áætlun
fyrir rúmum 70 árum.
Sagt er, að nær helmingur
þessara gáfuðu og glæsilegu
þjóðar hafi þá látið lífið og
hundruð þúsunda flúði land,
sumir til Líbanon, aðrir til Vest-
urheims og margra heimshluta
og landa.
Armenningar, sem á sínu
blómaskeiði töldust um 30 millj-
ónir, munu nú vera um fjórar
milljónir.
Þessar ofsóknir og þjóðarmorð
eru sögð einn svartasti skuggi
mannkynssögunnar, hliðstæð
Gyðingamorðum Þjóðverja í síð-
ari heimsstyrjöld, rannsóknar-
rétti og gjaldrabrennum kirkj-
unnar á liðnum öldum.
Einn ógleymanlegur atburður
í þessum hildarleik má teljast
sem tákn og fyrirmynd, sem eng-
inn ætti að lítilsvirða, var á
þessa leið, og varpar björtu ljósi
á hið sama gildi kristins dóms
öllum prédikunum fremur. Eins
og algengt var í þessum ofsókn-
um hafði tyrkneskur hershöfð-
ingi ráðizt inn á kristið heimili
ásamt liðsmönnum sínum. For-
eldrar og synir voru dregin út úr
dyrum og skotin, en dæturnar
afhentar hermönnum að leik-
fangi, áður en þær yrðu myrtar.
Grátandi af sorg og skelfingu
féll ein systranna á hné, og bað
hershöfðingjann að þyrma
bræðrum sínum og foreldrum.
En bænum hennar hafði þegar
verið svarað með grimmdarleg-
um hæðinshlátri.
Hún var þá tvítug að aldri.
Slapp síðar úr höndum morð-
ingjanna í myrkri nætur út í
skóginn. Komst undan til her-
búða Breta, sem- skutu þarna
skjólshúsi yfir flóttafólk.
Hún lærði síðar hjúkrun og
stundaði starf sitt af frábærri
alúð, fórnarlund og samvizku-
semi.
Nokkru seinna var hún send
til starfa á sjúkrahúsi Rauða
krossins, þar sem tekið var á
móti tyrkneskum hermönnum til
hjúkrunar.
Kvöld eitt kom þangað fjöldi
helsærðra hermanna. Þar á með-
al þekkti hún hershöfðingjann,
sem hafði látið myrða foreldra
hennar og systkini, og valdið
henni þeim hörmum, kvölum og
svívirðingum, sem engin orð fá
lýst.
Enginn af starfsliðinu þarna
vissi neitt um þann harmleik, og
henni var fenginn þessi maður
til hjúkrunar og umhirðu.
f fyrsta sinn, sem hún nálgað-
ist rúmið hans, hneig hún niður í
ákafri geðshræringu, og bað til
Guðs um styrk. til að bægja brott
ákafri hefndarlöngun sinni. Að
lokinni bæn sinni reis hún á fæt-
ur og gerði allt, sem í mannlegu
valdi stóð til að líkna honum,
lina þjáningar hans og þrautir.
Lengi hékk líf hershöfðingjans
tyrkneska á veikum þræði. Það
þótti afrek hennar og um leið
kraftaverk, að hann skyldi kom-
ast til heilsu á ný.
„Þú átt þessari armensku
stúlku líf þitt að launa,“ sagði
yfirlæknirinn einu sinni við
hann, þá veitti hann henni ein-
mitt sérstaka athygli, er hún
stóð við rekkju hans og hann sá
hana eins og í sérstöku ljósi í
spegli yfir rúminu.
Hann, sem þá var kominn til
ráðs og rænu, fölnað allt í einu
og titraði eins og af skelfingu og
hvíslaði til hennar:
„Hef ég ekki séð þig áður ein-
hvers staðar?"
„Jú,“ svarði hún. Því væri ekki
unnt að gleyma.
„Hví léztu mig ekki kveljast
sem mest og deyja sem fyrst?"
spurði hershöfðinginn. „Þú hefur
sannarlega átt alls kostar við
mig.“ Svar hennar var stutt og
ákveðið:
„Ég er krisin kona.“ „Læri-
sveinn Jesú, sem sagði: „Elskið
óvini yðar.“
Væri nokkuð, sem hinar stríð-
andi „kristnu þjóðir" þurftu
fremur að læra, muna og meta?
Guði sé lof, að ekki er hægt að
segja með sanni, að kristindóm-
urinn sé úrelt og einskis nýt trú-
arbrögð.
Reykjavík, 4. ágúst,
Árelíus Níelsson.
Psoriasissjúklingar:
Ljósaböð
opin eftir
vinnutíma
Kins og mörgum mun vera kunn-
ugt hefur verið settur upp
UVB-ljósaklefi á Húðdeild Heilsu-
verndarstöðvar Reykjavíkur. Hefur
klefi þessi reynst mjög vel og psori-
asis-sjúklingar verið ánægðir með
hann.
Húðdeildin hefur til þessa að-
eins verið opin virka daga frá kl.
8:00—9:00 og 12:00—15:00 en nú
eftir sumarleyfi er ætlunin að -
gera þeim sjúklingum, sem ekki
komast á þeim tíma vegna vinnu
sinnar eða annars, möguleika á
ljósaböðum.
Húðdeildin verður framvegis
opin fram á kvöld mánudaga til
föstudaga. Psoriasis- og exem-
sjúklingar geta pantað tíma í síma
22400 milli kl. 15:00 og 16:00 dag-
lega. Á húðdeildinni er einnig
hægt að fá allar upplýsingar. I
frétt frá Samtökum psoriasis- og
i exemsjúklinga segir:
„UVB-ljósaklefinn er mjög
fljótvirkur og ef fólk kemur á til-
settum tíma tekur ljósabað örfáar
mínútur.
Það er ekki nóg að fara einu v
sinni í Ijósabaö ef ná á góðum
árangri. Helst þarf að fara dag-
lega eða annan hvorn dag í 2—3
vikur samfellt eða jafnvel lengur,
en þetta er einstaklingsbundið.
Talið er að UVB-geislar geti
hjálpað i 70—80% tilfella og er
það vel til vinnandi fyrir psorias-
is-sjúklinga að reyna UVB ljósa-
klefann. Vonast er til að psorias-
is-sjúklingar notfæri sér þetta
tækifæri því talið er að margir
hafi þörf fyrir að komast í UVB- 1
ljósaböð."