Morgunblaðið - 20.08.1985, Síða 39

39
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIDJUDAGUR 20. ÁGÚST 1985
Sem fyrr segir var hún á nokkr-
um bæjum í Lóni og stóð sig þar
með mikilli prýði, jafnt til úti- og
inniverka. Eins átti það fyrir
henni að liggja að gerast kaupa-
kona á nokkrum bæjum í Nesjum.
Eitt af þeim heimilum var prests-
setrið að Bjarnarnesi, þar sem
hún um tíma var hjá séra Þórði
Oddgeirssyni og frú Ragnheiði
Þórðardóttur, konu hans. Tók Þór-
unn miklu ástfóstri við börn
þeirra hjóna og dáði þau mikið.
Samleið átti hún ekki langa með
þessu ágætisfólki, þar sem prest-
fjölskyldan fluttist fljótlega norð-
ur að Sauðanesi á Langanesi. Einn
var sá neisti sem kviknað haföi og
eftir skilinn. Séra Þórður hafði
uppgötvað meðfædda músíkhæfi-
leika Þórunnar og bauð að kosta
hana til söngnáms í Reykjavík.
Var stúlkan þá á góðum aldri að
forframast í höfuðborginni og
stækka ögn sjóndeildarhringinn,
en sú ferð var aldrei farin og sá
hún ævinlega eftir því að hafa
glataö þessu tækifæri til að kynn-
ast sönggyðjunni betur, sem hún
heillaðist jafnan mjög af. Þórunn
naut sín vel í fjölmenni, þó best í
góðra vina hópi þar sem lagið var
tekið og andi sönggyðjunnar sveif
yfir vötnunum. Síðasti bærinn í
Lóni þar sem Þórunn dvaldi var
Krossaland. Þar kynntist hún
unnusta sínum, Sigbirni Jónssyni.
Samband þeirra var stutt. Hann
veiktist og dó frá ungri dóttur
þeirra, Ester Lovísu. Þá voru þau
flutt á Höfn í Hvamminum.
Hvammshúsið, öðru nafni Skál-
holt, var stórt númer í bæjarlífinu
á Höfn um margra ára skeið. Þeir
öðlingsmenn og mágar Sigurður
Ólafsson og Jón J. Brunnan
byggðu það hús og fluttu inn í
febrúar 1926.
Tvær fjölskyldur úr Lóni fluttu
í það hús, önnur frá Bæ, hin frá
Krossalandi, og var Þórunn ein í
þeim hópi. Tengdist þannig að
Bjarni, faðir Þórunnar, og Mar-
grét, amma Sigurðar, voru systk-
ini, eins og segir í upphafi. Á hina
leiðina voru þeir Jón J. Brunnan
og Sigbjörn bræður og Bergþóra,
kona Sigurðar, systir þeirra.
Hvammsárin urðu mörg í sögu
sama fólksins og umsvifamikið at-
hafnalíf til lands og sjávar auk
ferðamannaþjónustu við skip og
flugvélar seinna meir, svo kyrr-
staðan var lítil á þeim bæ. Þarna
átti Þórunn heimili sitt fyrir sig
og Ester dóttur sína og var út af
fyrir sig, þó aöstaðan væri allt
annað en góð. Sjálf vann hún mest
út á við við störf af ýmsu tagi,
langmest við húshjálp hjá fólki í
þorpinu, heyvinnu á sumrin og
stundum sem ráðskona á vertíð
hjá sjómönnum. I þá daga var líf
fólksins í litla þorpinu eitt samfé-
lag. Þar þekktust allir og gáfu sér
góðan tíma til að nema staðar á
daglegri göngu sinni og ræða um
daginn og veginn, taka þátt hver í
annars gleði og sorgum. Með því
skapaðist þýður og hugþekkur
andblær sem einkenndi staðinn
fram undir stríð. í gegnum vinnu
sína eignaðist Þórunn vini og
kynntist mörgu ágætisfólki sem
hún svo átti margar glaðar og góð-
ar stundir með sem hún naut vel
að umgangast og meta frá þeim
dögum. Átti hún endurminn-
ingarnar sem entust ævilangt.
Með árunum varð atvinnulíf
fjölbreyttara og stærra í sniðum
og verkefnum fjölgaði í ört vax-
andi sjávarplássi. Þá hélt Þórunn
hress út á vinnumarkaðinn með
fleira fólki. Hún kom jafnan til
dyranna eins og hún var klædd,
ófeimin að mæta jafnt háum sem
lágum og höfðu margir gaman af
að hitta hana á góðri stund, því
hún var bæði fróð og minnug. Við
Hornafjörð tók hún miklu ást-
fóstri. Hann var hennar æskuland.
Þó rann upp sú stóra stund að hún
kvaddi Höfn og fluttist til Ester
dóttur sinnar og tengdasonarins,
Sveins Jónssonar, sem hún mat
ætíð mjög mikils að verðleikum,
en þá höfðu þau búið nokkur ár í
Reykjavík. Upp frá því átti hún
sitt heimili hjá þeim í Breiðagerði
7 og mátti njóta þar góðra og
áhyggjulausra daga eftir eigin
vild, enda þótt hún kæmi austur á
Hornafjörð í heimsóknir um
lengri eða skemmri tíma og til
dvalar á Elli- og hjúkrunarheimil-
inu á Höfn frá 4. september 1975
þar til Hrafnista í Hafnarfirði tók
til starfa. Hún þráði ætíð Horna-
fjörð en þegar austur kom dvaldi
hugurinn jafnan hjá dótturbörn-
unum í Reykjavík sem voru 4,
hvert öðru efnilegra, og höfðu
mikið við ömmu sína og nú voru
þau henni allt. Þannig toguðust á
söknuður og þrá í brjósti gömlu
konunnar. Stærsta áfall lífs henn-
ar var er hún háöldruð mátti sjá á
bak elskulegum dóttursyni sínum
af slysförum 13. mars 1981, en
hann var fæddur 11. maí 1959.
Trúin var hið stóra afl í tilver-
unni sem Þórunn setti allt sitt
traust á. Á stórum stundum sem
endranær kemur hún sér vel og
svo fór hér. Með eftirvæntingu
beið hún endurfundanna. Þegar
Þórunn flutti á Hrafnistu fannst
henni það nokkur frumraun að
setjast að á svo stórri stofnun
meðal allra ókunnugra, og það eru
fleiri en hún sem finnst þeir svipt-
ir frelsi þegar svo er komið, enda
þótt fáir eigi öruggari vernd á ver-
aldarvísu en slíkt skjól þegar ald-
urinn færist yfir og fer að halla
undan fæti. Allt þetta kunni Þór-
unn vel að meta þegar frá leið.
Strax í upphafi eignaðist hún þar
elskulega og trygga vinkonu, Guð-
rúnu Jónsdóttur, sem var þar
t
Eiginkona mín, móöir og tengdamóðir,
GUORÚN ÓLAFSDÓTTIR,
Vífilsgötu 10,
lóst þann 13. ágúst sl. Jaröarförln fer fram fró Fossvogskirkju
fimmtudaginn 22. ágúst kl. 10.30.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Styrktarsjóð Landakots-
spítala. örn H. Matthíaaaon,
Ólafur örn Arnaraon, Krlatín S. Jónsdóttir,
Sylvía Arnardóttir, Magnúa Snorrason,
Ingólfur Arnarson.
vistkona. Guðrún var Þórunni
sannkallað leiðarljós frá fyrstu
kynnum og veitti henni strax
mikla örvun og hefur verið hennar
stoð og styrkur gegnum öll sam-
veruár þeirra á þessu öndvegis-
heimili. Að vita af sólargeislanum
henni Guðrúnu í næstu dyrum var
Þórunni alveg nóg til að finna
sjálfa sig í þessu mikla mannhafi,
sem þó getur verið lokuð einvera
ef menn eiga ekki sannan vin til
viðtals á öllum tímum. Við biðjum
því guð að launa Guðrúnu allt
hennar trygglyndi við gömlu kon-
una. Dómgreind Þórunnar brást
ekki þegar gamlir kunningjar
komu í heimsókn. Þeim var fagnað
og þá stefndi hugurinn oft óbeisl-
aður út yfir víðáttur æskustöðv-
anna í fjarska og rifjuð upp gömul
kynni, ísskápurinn opnaður og
boðið upp á veitingar rétt eins og
fyrr í hinni rúmgóðu stofu sem
hún hafði til afnota á Hrafnistu.
Já, það eru víst margir sem muna
eftir góða pönnukökukaffinu
hennar Þórunnar frá fyrri tíð, að
ég tali nú ekki um þegar bollanum
var hvolft til að spá inn í framtíð-
ina og alltaf gefur það lífinu meira
gildi að eiga sér draum. Já, svo
sannarlega ríkti oft hátíð í bæ við
kaffiborðið hennar Þórunnar, þó
það væri ekki alltaf stórt í sniðum,
þá hafði hún gott lag á að lífga
upp á tilveruna með sinni hisp-
urslausu framkomu og eins gat
hún miðlað mörgum af þekkingu
sinni um menn og málefni, sem
alltaf voru að fjarlægjast meir
nútímann, en mörgum þótti fróð-
leikur í aðfanga til varðveislu og
viðhalds þjóðarsögunni, áður en
slíkt félli í gleymskunnar dá. En
„rokkarnir eru þagnaðir og rökkr-
ið orðið hljótt“. Gömul kona hefur
spunnið lífsþráð sinn á enda. Já,
nú hefur enn einn af aldamóta-
kynslóðinni kvatt. En við sem eftir
lifum höfum svo margt að þakka
þessu fólki fyrir. Það skilur eftir
sig mikinn menningararf okkur til
handa. Já, það mikinn að það er
heill háskóli að stúdera þann reg-
inmismun á mannlífi nú og var á
uppvaxtarárum þess og blóma-
skeiði. Ætli okkur væri ekki betur
borgið að slá eitthvað af kröfum
okkar og lifa í sátt við samfélagið
eins og þetta fólk gerði, því lífs-
hamingjan er fólgin í einstakl-
ingnum sjálfum en ekki í aðkeypt-
um hlutum og hana kaupum við
ekki fyrir peninga. Nægjusemi var
því notadrýgst og þann hugsun-
arhátt innleiddi eldri kynslóðin
með daglegri umgengni sinni.
„Það ungur nemur gamall temur."
Þökk sé þessu fólki fyrir
manndóm sinn og þrek í oft
ströngum straumi lífsins. Þórunn
var ein í þeirra hópi sem þakka
ber góða og lærdómsríka samfylgd
í lífinu og veit ég það að margir
hennar samferðamenn taka undir
það með mér. Hennar er saknað að
leiðarlokum en nú var ekkert
betra fyrir þreytt og þjakað gam-
almenni en að fá að sofna svefnin-
um langa. Guð gefi henni góða
heimkomu í sitt blessaða náðar-
ríki. Að lokum ítrekað þakklæti til
allra viðkomandi aðila á Hrafn-
istu, sem hjúkruðu Þórunni svo
snilldarlega vel í veikindum henn-
ar að lengi mun í minnum haft.
Aðstandendum öllum eru send-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Þórunnar
Bjarnadóttur.
J.B.
Unglingar á aldrinum 12-22 ára og
námsmenn 22-26 ára fá 25% afslátt af
fullu fargjaldi til Evrópu eða af sérfar-
gjaldi. Gildir aðeins fyrir einstakling.
Framvísa þarf nafnskírteini/stúdenta-
skírteini.
Hringdu í síma 25100 eöa komdu við
á næstu söluskrifstofu okkar
FLUGLEIDIR

Snyrtivörukynning
miðvikudaginn 21. ágúst kl. 2—6.
15% kynningarafsláttur
Snyrtistofan Dana,
Hafnargötu 49, Keflavík, sími 92-3617

J|
RJÓMAÍS
með blábeijasultu
rjómaIs
með súkkulaðisósu
Eíttlítíð
box fvrír
.íslikfcl^
RJÓ/HAIS I Faest í söltitumum
með piparmyntu og súkkulaðisósu