Morgunblaðið - 06.09.1985, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 6. SEPTEMBER 1985
25
u Kristjónsdóttur
ir sögunnar
i helgasta málstað í heimi
fyrir því að framundan er barátta,
en það verður að finna skynsam-
lega og sæmandi lausn. Frá því
1974 höfum við lagt fram margar
ilí í Líbanon, skömmu áður en
tillögur á vettvangi Sameinuðu
þjóðanna og þar hefur verið gerð
samþykkt sem tryggir grundvall-
arréttindi Palestínumanna. Allar
þjóðir hafa lýst sig samþykka
henni nema sionistastjórn ísraels.
Sams konar ályktanir hafa verið
gerðar á mörgum alþjóðlegum
ráðstefnum síðustu ár, á fundi EB
í Mílanó, á kvennaráðstefnunni í
Nairobi nú síðast, en stefna PLO
að eyða Ísrael, henda ísraelum í
sjóinn. Nei, nei, nei. Það er lygi og
ég skora á ísrael að sanna þá full-
yrðingu. Við viljum að samþykkt
Sameinuðu þjóðanna sé virt. Það
er stefna okkar og ekkert annað.
Ég er stoltur af því að gyðing-
dómur, kristindómur og íslam eru
hluti arfleifðar minnar og hefða.
Ég vil að menn virði trú annarra
og innan allra trúarbragða og
stefna er rými fyrir margar vist-
arverur nema hjá áhangendum si-
onismans. Þar er aðeins eitt her-
bergi. Ég geri skilsmun á sionist-
um og gyðingum. í bernsku og
æsku átti ég góða vini meðal gyð-
inga í Palestínu en það eru sion-
ista-gyðingarnir sem hrifsuðu
land mitt og bera ábyrgðina.
Þreytist hann ekki á baráttunni
og endalausu umstangi og ferða-
lögum og vonbrigðum?
Ég er maður sögunnar, segir
hann og þetta eru örlög mín og
Palestínumenn munu ekki hverfa.
Við látum ekki fara með okkur
eins og Bandaríkjamenn fóru með
indíánana. En þótt við njótum
velvildar og gestrisni er það hluti
harmleiks Palestínu að hvar sem
við komum erum við gestir, gestir
sem ekkert föðurland eigum. En
Við erum fimm milljónir og meðal
okkar er hæsta hlutfall mennta-
manna allra araba. Það er fyrsta
kraftaverkið og hið næsta að
okkur tókst að rísa upp eftir það
sem gerðist í Líbanon. Og ég hlýt
að styðja bræður mína jafnvel
þótt baráttan verði löng og ströng.
Ég er að berjast fyrir flóknasta en
helgasta málstað í heimi. Hafið
það hugfast. Hér á ég ekki aðeins
við baráttuna gegn fsraelum, því
nokkur arabaríki hafa brugðist
trausti okkar. Við fórum frá Beir-
út og konur og börn voru eftir og
því var heitið að öryggi þeirra
skyldi tryggt. Síðan komu fjölda-
morðin í Sabra og Shatilla, þau
fyrri framin af ísraelum og þau
seinni af Sýrlendingum, en þrátt
fyrir viðleitni Sýrlendinga til að
leggja stein í götu okkar nú síðast
á fundinum í Casablanca, þar sem
þeir kúguðu nokkrar arabaþjóðir
til að hundsa fundinn, tókst fund-
urinn svo vel, að samstaða var
ótvíræð og mun styrkja stöðu
okkar.
Hvað segir hann um ýmis
hryðjuverk, til dæmis nýlega í
Aþenu, þar sem Palestínumaður
var handtekinn fyrir að ætla að
myrða sendiherra Jórdaníu svo
eitthvað sé nefnt?
Að baki alls þessa er sýrlenska
leyniþjónustan og þetta er allt lið-
ur í áróðri gegn okkur. Við mót-
mælum því. Við viljum ekki slíkt
en þeir eru hættir að birta mót-
mæli okkar.
Ég spyr hann um samband PLO
við Jemen, sem er þó raunar
óþarft, því að Jemen eru nú óum-
deilanlega aðalstöðvar hermanna
PLO. 1 landinu eru um þrjú þús-
und fallhlífarhermenn í ýmsum
búðum en samtals höfum við um
tíu æfingabúðir þótt ég nefni ekki
hvar þær eru allar.
Sjóliðar PLO hafa svo bækistöð
á eynni Kamaran en ég gef ekki
upp neinn fjölda þar eins og gefur
Yasser Arafat
að skilja. En það er óhætt að segja
að stjórnvöld hér hafa tekið okkur
af mikilli velvild. Forseti lýðveld-
isins hefur látið mér f té þessa
byggingu og Jemenar höfðu lengi
stutt okkur. Því gleðst ég líka yfir
því að við getum endurgoldið þeim
að nokkru meðal annars með því
að koma á fót sjúkrahúsinu í
Hadda.
Hvað um valdastreitu og
ágreining innan forystu PLO?
Það er kjánalegur orðrómur
sem styðst ekki við rök. En þótt
svo væri teldi ég það ekkert óeðli-
legt að menn hafi skiptar skoðan-
ir. Ég er í forsvari fyrir menn,
ekki hjörð skynlausra skepna.
Hvernig sér hann fyrir sér
næstu framtíð?
Við höldum baráttunni áfram
og væntum liðveislu allra vel-
þenkjandi og réttsýnna manna,
hvort sem í hlut eiga smáþjóðir
eða risaveldi. Ég bið menn enn
einu sinni að kynna sér stöðu
okkar og málstað og gleyma ekki
Palestínu, sagði Yasser Arafat að
lokum.
dagskrá Arafats í byggingunni.
Ég hneigi mig og segist nú aldeilis
skilja það en ég sé sem sagt að
hugsa um að bíða. Hvort hann
viiji kannski hringja í sendiherr-
ann svo að ég geti rætt málið við
hann. Þá kemur upp úr dúrnum að
sendiherrann er á fundi með Ara-
fat sem augnabliki áður hafði ver-
ið steinsofandi. Þennan fund má
alls ekki trufla. Þá fór í verra segi
ég, en ég bíð bara. Herra Khoudar
lofar hátíðlega að hringja á hótel-
ið þegar fundinum er lokið og þá
geti ég komið í hendingskasti og
hitt Arafat. Ég segist ætla að
bíða. Mér er boðið að fara aftur út
í varðskýlið af því herra Khoudar
þarf að hringja í sendiherrann
sem skömmu áður mátti alls ekki
trufla.
Næsta klukkutímann eru ótal
sendiboðar látnir fara á minn
fund. Erindi þeirra allra er eitt og
hið sama: það er lofað að hringja
til mín á hótelið. Ég er þarna um-
kringd vopnuðum og glaðbeittum
hermönnum og drekk nokkra bolla
af tei í viðbót og segist ætla að
bíða. Ég hef nógan tíma og teið
virðist óþrjótandi. Eftir eina
vopnaleit í viðbót er ég leidd inn í
húsið þar sem herra Khoudar sit-
ur enn, nú nánast í svitakófi, en
kurteis sem fyrr.
Nú eru liðnir þrír klukkutímar
síðan ég kom og eitthvað er að
fara að gerast: Sendiherrann er
mættur í eigin persónu. Hann tal-
ar ekki mikla ensku en hefur
þungar áhyggjur af því að ég hafi
ekki fengið neina hressingu og
lætur snarlega reiða fram te. Þeg-
ar við höfum rætt málið furðu-
skamma stund og skiljum hvorugt
hitt gefst hann upp: Arafat ætlar
að hitta mig uppi á aðalskrifstof-
unni sinni. Sendiherrann segist
vona að ég hafi ekki þurft að bíða.
Ég verð svo undrandi að það ligg-
ur við að ég detti niður af stólnum.
Við göngum upp nokkra stiga, að-
stoðarmenn Arafats koma til að
skoða mig og bjóða mig velkomna
og sýna mér fundaherbergið áður
en við förum inn í aðalskrifstof-
una og eins og hendi er veifað er
formaðurinn mættur á svæðið
klæddur khakifötunum sínum með
derhúfuna og hreint ekki syfju-
legur að sjá. Einkaritari hans Abu
Ferash er þarna líka: Hann spyr
hvort ég vilji kannski gera þeim
þá gleði að þiggja tesopa. Arafat
ber byssu við belti. Ólífugreinin
sést hvergi en hann heilsar hlý-
lega og byrjar á því að spyrja
hvernig ég hafi vitað að hann var
kominn til landsins, ég segist hafa
fengið fregnir af því gegnum
Mossad, leyniþjónustu ísraels.
Það finnst honum góð fyndni og
við hreiðrum um okkur í leðursóf-
um skrifstofunnar.
Hann er afslappaður í viðmóti
og ekki jafn ófríður og eftir mynd-
um að dæma. Notar hendurnar til
að leggja áherzlu á orð sín, talar
lágt.
Eftir að við höfum nú lokið við-
talinu sem tók raunar æðistund
spyr Arafat almæltra tíðinda af
íslandi og hver sé hugur íslend-
inga til landa hans sem eigi sér
ekkert föðurland. Raddir smá-
þjóða skipta máli á alþjóðavett-
vangi. Gleymið okkur ekki.
Gleymið ekki Palestínu. Hann tek-
ur niður derhúfuna og setur upp
klútinn væna. Biður að heilsa
heim.
Mér var einhverntíma sagt að
þegar Gyðingar höfðu ekki aðgang
að helgum stöðum i Jerúsalem
hafi alkunn kveðja milli þeirra
verið: Sjáumst næsta ár í Jerúsal-
em, og auðvitað er það engin ný
speki að allt er í heiminum hverf-
ult en samt er óneitanlega undar-
legt að heyra formann frelsissam-
taka Palestínu segja við mig í
kveðjuskyni nú: Sjáumst að ári í
Jerúsalem og þá skulum við halda
veizlu.
Landsbyggðin:
„Læknaleysi meira
en undanfarin ár“
— segir Guðmundur Sigurðsson,
aðstoðarlandlæknir
UM TÍU stöður heilsugæslulækna eru lausar úti á landi og er læknaeklan.
heldur meiri en verið hefur undanfarin ár að sögn Guðmundar Sigurðssonar,
aðstoðarlandlæknis.
„t óvenju margar stöður hefur
verið ráðið í til bráðabirgða og í
mörgum tilvikum í aðeins einn
mánuð i senn. Kjaradeila lækna sl.
ágúst hefur átt sinn þátt í lækna-
leysinu. A meðan kjaramál lækna
voru í óvissu var lítið um fyrir-
spurnir um einstakar stöður.
Áberandi er hversu illa gengur
að manna þær stöður þar sem að-
eins er gert ráð fyrir einum lækni
eins og í litlum þorpum úti á landi.
Læknum finnst að vonum mjög
bindandi að þurfa bókstaflega að
vera á vakt allan sólarhringinn og
eins eru launin mjög léleg þar
miðað við vaktlækna í sjúkrahús-
um í Reykajvík. Þó breyttist
ástandið aðeins til batnaðar eftir
síðustu samninga, en þó ekki nóg.“
Guðmundur sagði að nú þyrfti
að ráða lækna á Þingeyri, Þórs-
höfn, Vopnafjörð og Patreksfjörð.
Nýlokið er við að ráða afleysinga-
lækni fyrir Kópasker og Raufar-
höfn og nýlega var auglýst ný
læknisstaða í Grundarfirði, en
læknir hefur ekki verið þar til
þessa. Læknir frá Stykkishólmi
hefur þjónað Grundfirðingum
hingað til. Einnig er búið að aug-
lýsa eftir lækni til Grindavíkur,
en bæjarbúar þar hafa þurft að
leita læknis til Keflavíkur.
Frá Háskóla ísiands sl. vor út-
skrifuðust 50 læknar, en Guð-
mundur sagði að þeir færu yfir-
leitt ekki í svo miklar ábyrgðar-
stöður fyrr en þeir væru búnir
með framhaldsnám. „Best þætti
okkur að fá lækna með heimilis-
lækningar sem sérgrein út á land
en á meðan við getum ekki mann-
að þær stöður með slíkum
mönnum, verðum við að fá eins
hæfa menn og mögulegt er hverjir'
sinni,“ sagði Guðmundur að lok-
um.