Morgunblaðið - 17.10.1985, Page 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR17. OKTÓBER1985
Minning:
Vilmundur Rögn-
valdsson - Keflcwík
Við hér á Brekkugötu 251 Ólafs-
firði kveðjum í dag góðan og hollan
vin okkar, Vilmund Rögnvaldsson,
Sólvallagötu 47, Keflavík, og það
er tregi í hjörtum.
Hann fæddist 29. ágúst 1906 að
Tungu í Fljótum. Foreldrar hans
voru þau Rögnvaldur Rögnvaldson
og Guðlaug Kristjánsdóttir er þar
bjuggu. Fjögurra ára fluttist Vil-
__> mundur með foreldrum sínum að
Kvíabekk í ólafsfirði og þar óx
hann úr grasi. Fyrri konu sína,
Guðbjörgu Guðjónsdóttur, missti
hann eftir stutta sambúð og sömu-
leiðis ungan dreng þeirra hjóna,
Rögnvald, er lést á fyrsta aldurs-
ári..
Fyrsta maí 1936 gekk Vilmundur
að eiga eftirlifandi eiginkonu sína,
Láru Guðmundsdóttur, sem þá var
ekkja og tveggja barna móðir.
Reyndist hann dætrum Láru, þeim
Sigríði Egló og Pollý, hinn besti
faðir. Þau eignuðust einn son,
Brynjar, sem er búsettur í Kefla-
vík, kvæntur Kristínu Torfadóttur
og eiga þau fjögur börn. Sigríður
. Eygló er gift Garðari Jónssyni
1 verkstjóra. Eiga þau tvö börn og
búa í Keflavík. En eiginmaður
Pollýar er Henning Bjarnason
flugstjóri og eiga þau þrjú börn
og búa í Garðabæ.
Skólaganga Vilmundar var ekki
löng, fremur en margra annarra í
þá daga, en einhver barnafræðsla
var þó á Kvíabekk og naut hann
góðs af, var efnilegur og námfús.
Lét hann ekki þar við sitja, heldur
dreif sig í Héraðsskólann á Eiðum
og lauk þaðan prófi og gerðist
^ síðan barnakennari á Kleifum í
Ólafsfirði og kenndi reyndar víðar
um sveitina. Um skeið starfaði
hann við lifrarbræðslu á ólafsfirði
og þegar netaverkstæði var stofn-
að gerðist hann þar verkstjóri, var
reyndar einn af stofnendum þess
og eigandi.
Síðari hluta ævinnar hafa þau
Vilmundur og Lára búið í Keflavík
og þar starfaði Vilmundur lengst
af hjá Olíufélaginu hf. á Keflavík-
urflugvelli.
f hjarta sínu voru þau Lára Ól-
afsfirðingar og hugurinn dvaldi
hér löngum og um skeið höfðum
við þann háttinn á að hittast ymist
fyrir sunnan eða þá heima á Ólafs-
firði. Og þá var glatt á hjalla. Því
Vilmundur var einstakur maður.
Hann var svo kankvís og glettinn,
fræðinn og skemmtilegur. Og hann
kunni þessi býsn af vísum og
kvæðum. Og á milli brá fyrir alvar-
legum undirtón og auðmýkt fyrir
lífinu. Og við minnumst liðinna
gleðistunda á gamlárskvöldum
með fjöiskyldur okkar sameinaðar.
Kvöddum árið og fögnuðum nýju
og Vilmundur spilaði og við sung-
um öll gömlu og góðu lögin, því
hann hafði yndi af tónlist. Og við
minnumst annarra stunda er við
nutum gestrisni og höfðingsskapar
þeirra hjóna, því Lára bjó manni
sínum fagurt heimili og voru þau
ákaflega samrýmd í öllum verkum.
Vilmundur var vinmargur og
vinsæil og einlægur í öllum sam-
skiptum sínum við fólk. Víst er um
það, að um margt væri heimurinn
betri ef fleiri væru slíkir sem hann.
Við þökkum Guði fyrir að hafa
átt hann og Láru að vinum. Og
Lára mín, nú á þessari stundu er
hugur okkar hjá þér í raunum
þínum. Guð blessi minningu hans
og styrki þig og fjölskyldu þína.
Guðmundur Guðmundsson,
Ólöf Ingimundardóttir
og fjölskylda.
t
Bróðirminn,
ÓLAFUR MARKÚSSON,
er látinn.
Einar Markússon.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
HALLGRÍMUR JÓNSSON,
Melgerði 13, Kópavogi,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 18. október kl.
15.00.
Valgerður Bílddal,
Berglind Hallgrímsdóttir, Brynjar Hailgrímsson,
Ævar Hallgrímsson, Jón Gunnar Hallgrímsson,
Guölaug Hallgrímsdóttir, Lovísa Hallgrímsdóttir.
t
Eiginmaöur minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
MAGNÚS KR. MAGNÚSSON,
Blönduhlíö 25,
sem lést í Landspitalanum 10. október verður jarðsunginn frá
Fossvogskirkju 18. októberkl. 13.30.
Guðrún Lovísa Guömundsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Bróðirokkar,
SIGURGEIR FALSSON,
Ljósheimum 4,
Reykjavík,
veröur jarösunginn frá Langholtskirkju í dag fimmtudaginn 17.
október kl. 15.00. Þeir sem vilja minnast hans láti Krabbameins-
félagiö eöa Langholtskirkju njóta þess.
Rósa Falsdóttir,
Mildríöur Falsdóttir,
Jakob Falsson
og aðrir aöstandendur.
Elliþúert ekkiþung
Anda Guði kærum.
Fögur sál er ávallt ung
undir silfurhærum.
Svo kvað Steingrímur Thor-
steinsson um haustið, en Vilmund-
ur Rögnvaldsson hreifst mjög af
skáldskap Steingríms og fór oft
með kvæði eftir hann.
Villi, eins og hann var kallaður
af sfnum ættingjum og vinum, var
fæddur í Tungu norður í Fljótum
í Skagafirði þann 29. ágúst 1906.
Hann var sonur hjónanna Rögn-
valds Rögnvaldssonar bónda og
Guðlaugar Kristjánsdóttur.
Villi er fjögurra ára er foreldrar
hans flytja og hefja búskap á
Kviabekk í Ólafsfirði og þar elst
hann upp í stórum systkinahópi.
Bjó Villi síðar í ólafsfirði þar
til að hann flytur til Keflavíkur í
byrjun sjötta áratugarins, en um
það leyti hefjast okkar kynni við
það að ég tengist fjölskyldu hans.
Villi var tvíkvæntur og var fyrri
kona hans Guðbjörg Guðjónsdóttir
ættuð frá Seyðisfirði. Guðbjörg
lést eftir stutta sambúð. Þau eign-
uðust einn son er var skírður
Ragnar og lést hann í bernsku.
Síðari kona Villa er Lára Guð-
mundsdóttir, ættuð frá ólafsfirði.
Þau eignuðust ein son, Sigurgísla
Brynjar, og er hann búsettur í
Keflavík og er kvæntur Kristfnu
Torfadóttur.
Lára hafði áður verið gift Gísla
Vilhjálmssyni vélstjóra, ættuðum
frá Eyrarbakka. Þau Lára og Gísli
eignuðust tvær dættur, Sigríði
Eygló og Pollý.
Gísli var vélstjóri á mótorbát
og drukknaði við Hnffsdal árið
1933.
Lára og Villi giftust 1. maí 1937
og reyndist Villi stjúpdætrum
sínum sannur faðir.
Þau hjónin voru einkar samhent
um allt er þau tóku sér fyrir hend-
ur. Heimili þeirra bar vott um
smekkvfsi og snyrtimennsku. Það
er hlýlegt og fagurt og var ávalt
notalegt að koma til þeirra og hefi
ég ekki i annan stað komið þar sem
tekið var á móti gestum af meiri
höfðingsskap og rausn. Gestrisni
þeirra var viðbrugðið og má segja
að hún hafi stjórnast meira af vilja
en mætti hin sfðari árin er heilsa
þeirra beggja var tekin að bila.
Villi og Lára fluttust frá ólafs-
firði til Keflavíkur árið 1952 og
starfaði Villi lengst af hjá Essó á
Keflavíkurflugvelli.
Þótti honum gott að starfa hjá
því fyrirtæki og naut hann trausts
og virðingar sinna yfirmanna og
samstarfsmanna og veit ég að það
var gagnkvæmt frá hans hálfu.
Vilmundur var netagerðarmað-
ur að mennt og meistari í þeirri
iðn. Það hafa sagt mér menn að
hér á árum áður þegar síldveiðar
voru stundaðar af kappi fyrir
Norðurlandi og bátar komu oft að
landi með sprungnar sildarnætur
eftir stór köst, eins og það var
kallað, og mikið lá við að fá viðgert
strax, þá hafi Villi notið sín best.
Hann var hamhleypa til vinnu
og gerði miklar kröfur til sjálfs
sfn sem og annarra um vandvirkni
og dugnað í starfi. Hann var eftir-
sóttur af útgerðarfyrirtækjum til
þess að annast uppsetningu neta
og nóta og til viðgerða og þótti
sérlega útsjónarsamur við þau
verk. Hann var upphafsmaður að
stofnun netagerðarverkstæðis í
Keflavík en hafði áður rekið neta-
gerðarverkstæði f ólafsfirði til
margra ára.
Það er til marks um dugnað og
viljastyrk Villa að samhliða starfi
sínu hjá Esso byggði hann þrjú
íbúðarhús í Keflavík, auk þess
vann hann mikla aukavinnu eins
og gengur og gerist í sjávarpláss-
um á vertíðum. Hann vann þá
ýmist við iðn sína eða þá við fisk-
flatningu en við það verk þótti
hann sérlega afkastamikill og
vandvirkur.
Hann átti því oft langan vinnu-
dag að baki er heim var komið.
Tómstundirnar voru ekki marg-
ar, en ef tími gafst hafði Villi
+
Útför mannsins míns, föður og stjúpfööur,
VILMUNDAR STEFÁNS ROGNVALDSSONAR,
Sólvallagötu 47,
Keflavík,
veröur gerö frá Keflavíkurkirkju fimmtudaginn 17. október kl. 13.30.
Lára Guömundsdóttir,
Brynjar Vilmundarson,
Sigriöur Eygló Gisladóttir,
Pollý Gísladóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö vegna andláts
HALLDÓRS JENS ÓSK ARSSONAR.
Emma Holm, Helga J. Jensdóttir,
Þórunn Hanna, Óskar Halldórsson
Óskar Emil
og systkin.
+
Einlægar þakkir fyrir samúö og vinarhug í minningu
HELGA HELGASONAR,
Hjallavegi 3,
Ytri-Njarövík.
Guö biessi ykkur öll.
Margrót Kristjánsdóttir,
Halldór Arason,
Grétar Helgason,
Valgeir Helgason,
Sævar Helgason,
Guöjón Helgason,
Jón Helgason,
Béra Helgadóttir,
Jenný Jónsdóttir,
Guörún Þorsteinsdóttir,
Guðlaug Bergman,
Ragnheiöur Skúladóttir,
Sveinborg Danielsdóttir,
Valdis Tómasdóttir
og barnabörn.
gaman af þvi að grípa í spil og var
hann góður bridgemaður.
Hann sagði mér að á sínum
yngri árum norður á ólafsfirði
hefði það komið fyrir að þeir spila-
félagarnir hafi sest að spilum eftir
kvöldmat og spilað af svo miklum
ákafa að ekki var hætt fyrr en tími
var kominn til þess að skifta um
föt og fara til vinnu morguninn
eftir.
„Það var ekki sama með hvaða
formerkjum reikningurinn stóð
þegar upp var staðið," sagði Villi
og hló.
Villi var fróður um íslenska
þjóðhætti og sögu landsins. Hann
hafði gaman af lestri góðra bóka
og gerði mikið af því þegar tími
fór að gefast til þess hin síðari ár.
Einkum las hann bækur um þjóð-
legan fróðleik. Hann var svo hrif-
inn af aldamótaskáldunum að
hann kunni flest utanbókar eftir
þá Hannes, Steingrím og Matthías.
Einnig gat hann farið með flest
eftir Davíð. Villi var ekkert að
flíka þessu við aðra en er þetta
spurðist út fyrir nokkru þá var
hann tvívegis fenginn til þess að
flytja nokkur ljóð á fundum Rot-
ary- og Lionsmanna í Keflavík, þá
hátt á áttræðisaldri. Þetta var um
20 mínútna flutningur í hvort
skipti og ekki þurfti hann að styðj-
ast við skrifað orð eða minnis-
punkta. Þótti hann flytja þetta vel
og skörulega og var vel þakkað af
áheyrendum. Hafði hann sérstaka
ánægju af þessu vegna þess að
hann óttaðist að áhugi manna á
þessum skáldskap færi dvínandi.
Á síðari árum hafa þau hjón
bæði átt við vanheilsu að stríða.
Var til þess tekið hve Villi var
nærgætinn og reyndist Láru vel i
hennar erfiðu veikindum.
Það var Villa erfitt að halda
aftur af sér i starfi og athöfnum.
Það var svo andstætt honum að
geta ekki gengið að hverju verki
með sama krafti og hann hafði
tamið sér áður.
Það fór því svo að áður en honum
lærðist að fara sér hægar fékk
hann að kenna á endurteknum
áföllum.
Hann reyndi að dylja þjáningar
sínar fyrir öðrum og gekk sífellt
nærri sér og lét ekki segjast.
Það skiftast á gleði og sorg í lífi
manna og vissulega fékki Villi að
reyna sitt. Þrátt fyrir allt tel ég
að hann hafi verið gæfumaður, að
hann hafi lifað lífinu vel, verið
hamingjusamur í sínu einkalífi og
kvatt þetta líf sáttur við Guð og
menn.
Haustkvöld eftir Steingrím
Thorsteinsson var honum hjart-
fólgið ljóð. Það fer því vel að hér
fylgi síðasta erindi þess:
Fagra haust, þá fold ég kveð
faðmi vef mig þínum.
Bleikralaufaláttubeð
að legstað verða mínum.
Nú að leiðarlokum kveðjum við
fjölskyldan Vilmund Rögnvalds-
son með þakklæti og virðingu. Trú-
arvissa hans var að líf væri að
þessu loknu og biðjum við honum
blessunar Guðs á nýjum leiðum.
Ykkur, Lára mín og Brynjar,
sendum við okkar hjartans samúð-
arkveðjur.
Henning Á. Bjarnason
Birting
afmœlis- og
minningar-
greina
ATIIYGLI skal vakin á því, að
afmalis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, scm birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hlið-
staett með greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getið, af marggefnu til-
efni, að frumort Ijóð um hinn
látna eru ekkj birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins.
Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.