Morgunblaðið - 05.02.1986, Síða 43

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 5. FEBRÚAR 1986
43
Guðrún Þórarins-
dóttir - Minning
Fædd 4. nóvember 1923
Dáin 29. janúar 1986
„Enginn ómur jarðneskrar sönglistar
berst jafnlangt inn í himnana
og sláttur ástúðarríks hjarta."
(H.W. Beecher.)
Göfugt hjarta er hætt að slá, en
við sem eftir stöndum erum fátæk-
ari en áður. En samt um leið rík
af því að við vorum svo lánsöm að
fá að kynnast konu með slíkt hjarta.
„Vertu trúr allt til dauða og Guð
mun gefa þér lífsins kórónu," segir
presturinnn við fermingarbömin.
Enginn hefur staðið betur við ferm-
ingarheit sitt heldur en Guðrún
Þórarinsdóttir. Trúmennska í orði
og verki var hennar aðalsmerki.
Guðrún fæddist að Vatnsenda í
Villingaholtshreppi í Flóa, en flutt-
ist síðan með foreldrum sinum,
Guðbjörgu Ámadóttur og Þórami
Sigurðssyni, að Kolsholti í sömu
sveit. Ólst hún þar upp í glöðum
systkinahóp, fimm systur og tveir
bræður. Er hún sú fyrsta af þeim
sem kveður þennan heim.
Ég kynnist Guðrúnu fyrst vorið
sem ég fermdist, þá var Gunna
frænka eins og ég kallaði hana
alltaf, fengin til að sauma á mig
kjól og kápu og dvaldi hun þá heima
hjá okkur á Litlu-Reykjum á meðan.
Þá var hún aðeins 22 ára en samt
orðin snjöll saumakona. Ekki býst
ég við að hún hafí fengið mikið
borgað í peningum fyrir verkið en
vel var það af hendi leyst, eiris og
allt sem hún lagði hönd á.
Guðrún gaf mér stærstu gjöf sem
hægt er að gefa, vináttuna. Þræðir
vináttunnar em oft misvel spunnir
og eftir þvi sem þræðimir em fín-
gerðari em þættimir sterkari, og
verða því samofnir lífi manns upp
frá því. Þannig var vinátta hennar
sterk og heil. Guðrún giftist eftirlif-
andi eiginmanni sínum, Bimi
Bemdsen, málarameistara, ljúfum
gáfumanni, þann 28. desember
1957.
Betra hjónaband var ekki hægt
að hugsa sér, því aldrei bar skugga
á. Eignuðust þau tvo syni. Þórarinn
er fæddur 4. maí 1960 og stundar
guðfræðinám við Háskólann. Kona
hans er Gyða Karlsdóttir og eiga
þau eina dóttur, Sólveigu, fædda
6. júní 1984. Eiga þau fagurt heim-
ili að Bergstaðastræti. Yngri sonur-
inn heitir Reynir Bjöm, fæddur 17.
desember 1967. Hann er nemandi
í Menntaskólanum í Kópavogi.
Bera þessir ungu menn foreldr-
um sínum fagurt vitni. Þeir em
góðir námsmenn og prúðir og göf-
ugir í allri sinni framkomu. Heimili
Bjöms og Guðrúnar var sannarlega
fagurt. Guðrún var alveg sérstök
húsmóðir. Hún var mjög hreinleg
og myndarleg í öllum sínum verkum
og vom þau hjónin samhent við að
fegra umhverfi sitt og hjálpuðu
synimir dyggilega foreldmm sín-
um. Hvergi hef ég til dæmis séð
eins snyrtilegan matjurtagarð, en
það var að mestu verk sonanna.
Guðrún sá um að aldrei sást illgres-
is blað í lóðinni sem hún hirti um,
en þar naut hún útivístar á góðum
dögum í garðinum sínum og glad-
dist hún yfír hveiju blómi, sem
teygði blöð sín móti sólinni.
Guðrún var miðpunktur fjöl-
skyldu sinnar þó hún væri lítil og
grönn og lítið fyrir að láta á sér
bera, var hún máttarstólpinn sem
allir reiddu sig á. Eftir að faðir
hennar lést þá flutti móðir hennar
fljótlega til Guðrúnar, dóttur sinnar,
því þar vildi hún helst vera. Guð-
björg hefur dvalið síðustu 3 árin
hjá Bimi og Guðrúnu. Umhyggja
Guðrúnar fyrir móður sinni var
einstök og samband þeirra ástúð-
legt. Guðbjörg var 90 ára 30. sept-
Guðrún K. Guð-
mundsdóttir - Minning
Fædd 25. mars 1901
Dáin 31. janúar 1986
„Því skyldi ég yrlga um önnur fljóð,
en ekkert um þig, ó móðir góð?
Upp þú minn hjartans óður.
Því hvað er ástar og hróðrar dis,
og hvað er engiil úr Paradis,
hjá góðri og göfugri móður.
(Matth.Jochumsson)
í dag verður jarðsett frá Þjóð-
kirkjunni í Hafnarfirði Guðrún
Karólína Guðmundsdóttir sem lést
á Hjúkrunardeild Hrafnistu í
Reykjavík 31. janúar sl. eftir lang-
varandi veikindi. Hún fæddist þann
25. mars árið 1901 að Villingadal
á Ingjaldssandi við Önundarfjörð.
Foreldrar hennar vom þau Jakobína
Jónsdóttir og Guðmundur Sig-
mundsson en þau eignuðust alls 14
böm og er aðeins eitt þeirra eftir
á lífi, Ingólfur fyrrnrn kaupmaður.
Guðrún var tvígift. Þann 5. mai
1932 giftist hún Ottó H. Guð-
mundssyni sjómanni. Eignuðust
þau sjö böm og em íjögur þeirra
látin. Eina dóttur átti hún áður.
Þau sem eftir lifa em Guðmunda
sem býr í Hafnarfirði, Henný María
sem býr í Bandaríkjunum og Birgir
sem býr í Reykjavík. Bamabömin
em sjö talsins og bamabamabömin
þijú.
Guðrún og Ottó bjuggu allan sinn
búska á Öldugötu 3, Hafnarfirði.
Ottó lést af slysfömm 15. febrúar
1959, þá aðeins 48 ára að aldri.
Var það mikill harmdauði fyrir
Guðrúnu og fjölskylduna alla. Fljót-
lega eftir lát Ottós fór heilsan að
gefa sig hjá henni og má raunar
segja að hún hafi aldrei náð sér
fyllilega eftir það, enda var hjóna-
band þeirra bæði skilningsríkt og
farsælt.
Um það bil fjórtán ámm síðar
giftist Guðrún seinni manni sínum,
Sveinbimi Friðfinnssyni sem þá var
ekkjumaður, en hann er frá Vopna-
firði. Þau hjónin hafa dvalist á
Hrafnistu síðan síðastliðið vor.
Samband Guðrúnar og Svein-
bjamar var alla tíð afar einlægt og
mikill kærleiki ríkti milli þeirra enda
var Sveinbjöm alla tíð afar góður
og hjálpsamur við hana. Skulu öll
hans verk bæði í blíðu og stríðu
þökkuð hér af alhug. Sveinbjöm
dvelur nú í hárri elli á Hrafnistu
og em honum sendar hlýjar kveðjur.
Guðrún var mikil trúkona og
trúði á Guð og allt sem gott var,
enda óskaði hún þess alltaf að
bæði bömin sín og bamaböm og
allir sem hún þekkti mætti famast
vel í þessu lífí.
Hennar óskir til þeirra sem hún
unni mest vom þær, að ef þeir hefðu
Guð að leiðarljósi þá myndi þeim
famast vel. Hér hefur aðeins verið
stiklað á stóm úr lífi Guðrúnar en
þeir sem hana þekktu vita vel að
hún var búin að kynnast lífinu,
bæði hvað varðar ástvinamissi og
mikil veikindi.
Að leiðarlokum er ég kveð mína
móður þakka ég af alhug allt það
sem hún gerði fyrir mig. Öll þau
Ijóð og vers, bænir og kvæði sem
hún kenndi mér em vel geymd.
Eiginmanni, dætmm, tengda-
bömum, bamabömum, bróður og
svo öllum ættingjum og vinum sendi
ég mínar dýpstu samúð.
Ég heiðra mína móður vil,
afmættisáiaröllum
og lyfti huga Ijóssins til
frá Íífsins boðaföllum.
Erlítégyflrliðnatíð
oglöngufamavegi
skín endurminning unaðsblíð
sem ársól lýsi degi.
ember síðastliðinn, hún dvelur nú
hjá Gíslínu dóttur sinni og Gunnarí
tengdasyni sínum. Guðbjörg er
mjög farin að heilsu og minni henn-
ar er mjög farið að hraka.
Guðrún var aldrei heilsuhraust
manneskja en þó fór heilsa hennar
versnandi í fyrravetur, og leitaði
hún oft læknis með litlum árangri.
Var hún oft mjög lasin síðastliðið
sumar. Þau hjónin ákváðu samt að
fara í sumarleyfí til Júgóslavíu, og
bjóst hún við að hvílast og hressast
við sólaryl. En það fór nú öðruvísi,
þá fyrst ágerðist sjúkleiki hennar,
og var hún mjög veik allan tímann.
& heim kom tók hún samt móður
sína heim aftur en hún hafði dvalið
á Hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð á
meðan þau fóru í ferðalagið. Búið
var að ákveða að yngri sonurinn,
Reynir, færi ásamt vinum sínum til
sólarlanda, og til að spilla ekki
ánægju hans hélt hún sjúkleika sfn-
um leyndum fyrir honum og leitaði
ekki læknis fyrr en hann var farinn.
Að færa slíka fóm sem þú
mun flestum ofraun vera,
en hjálpin var þín heita trú
Íær hörmungar að bera.
hljóði barst þú hveija sorg
sem hlaustu oft að reyna
en launin færðu í ljóssins borg
oglækningallrameina.
Nú er of scint að þakka þér
ogþunguléttasporin,
þú svífur fyrir sjónum mér
semsólargeisliávorin.
Þú barst á örmum bömin þín
og baðst þau Guð að leiða,
ég veit þú munir vitja mín
og veg minn áfram greiða.
(Tilmóðurminnar
EiríkurEinarsson).
Fari hún í friði, friður Guðs han;
blessi. Hafí hún þökk fyrir allt of
allt.
Sonur
Strax eftir læknisrannsókn var hún
lögð inn á Landakotsspítala. Það
var um mánaðamót áigúst—sept.
En þá var sjúkdómur hennar kom-
inn á mjög hátt stig. Hún var með
einn kvaláfyllsta sjúkdóm sem hægt
var að fá, beinkrabba. Einnig var
annað lunga hennar sýkt. Sjúk-
dómurinn var ekki læknanlegur.
Hún kom því aftur heim að 3 vikum
liðnum, og var eins lengi heima og
unnt var. En oftast nær rúmföst,
aðeins gat hún staulast um við
hækjur. í veikindum sínum sýndi
hún best hvað sterk hún var, hún
kvartaði aldrei heldur vann míirk-
visst að undirbúningi brottfarar
sinnar úr þessum heimi. Hún vildi
að eiginmaður og sonur yrðu sjálf-
um sér nógir við öll heimilisstörf
og kenndi hún manni sínum allt sem
viðkom hennar starfsvettvangi.
Hann bakaði meira að segja smá-
kökur fyrir jólin undir handleiðslu
hennar. Ég spurði hana einu sinni
er ég kom til hennar að sóttarsæng,
hvort hún þjáðist ekki. Mér verður
ógleymanlegt svarið sem ég fékk.
Hún sagði: „Mig langar stundum
að hljóða en ég er ekki vön því, og
geri það ekki.“ Slík hetja var hún.
Ég veit að trúarstyrkur hennar
studdi hana í gegnum allt hennar
líf og ekki síst núna síðast í hinum
þungu veikindum. Síðustu 10 daga
dvaldi hún á Landakotsspftala og
þar andaðist hún klukkan 21, nánar
tiltekið 29. janúar. Við banabeð
hennar var hinn góði eiginmaður
og hinir elskuðu synir. Hún fékk
hægt andlát. Hennar göfuga sál
sveif burt eins og ljúfur andblær
til æðri heima.
„Þar sem góðir menn ganga þar
eru guðs vegir", og hún hefur
gengið sinn veg til enda með reisn
og stillingu.
Hún kom til mín í draumi nóttina
eftir andlát sitt, og gaf mér svo
fallegt gam í peysu sem ég átti að
prjóna sjálf. Einnig sýndi hún mér
hvemig hún átti að vera. Ekki veit
ég, hvort mér tækist að pijóna slíka
peysu, þó ég reyndi, svo falleg var
hún. En ég er þakídát fyrir þann
dásamlega draum og að hafa átt
slíka vinkonu og frænku. Við hjónin
og böm okkar þökkum fyrir fágæta
vináttu og vottum Bimi og fjöl-
skyldu hans okkar dýpstu samúð,
einnig öðmm ættingjum og vinum.
Trúin er ykkar styrkur.
Stefanía Ragnheiður Páls-
dóttir og fjölskylda
A ■
lú skoltu

ö
Því við bjóðum þér
lONISgæðoheimilistæki
ó
Verð kr.
IGNIS 4 hellu
eldoyél, nneð
x hrQðsuðuhcllu.
I ofni er glóðor-
element og tídmö
í tokkoborði.
Ofnskúffa, grind,:
2 böhunorplötur og
hitohlíF Fylgjoj
AAól: 85x50x55 sm.
wLj
ÆW
stgr.
IGNIS
uppþvottovélor
RBD-820, með
4 þvottokerfum.
fíð innon er 18/10
hrómnikkelstól.
(Þoð besto,
sem til er)ir
Mál: 85xó0xóU
I ■ v
Verð kr.
7.130,-
stgr.
RAFIÐJAN SF.
Ármúla 8, Sími 91-82535