Morgunblaðið - 23.10.1986, Qupperneq 54

-54
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 23. OKTÓBER 1986
) 1986 Universal Press Syndicate

prju fyrutu frjómbönciín h.er\nar
entust e-kki-
Ég bið þig afsökunar!
Þessir hringdu . .
Höfundurinn
heitir....
Ólafía hringdi:
Höfundur vísunnar Glerbrot
heitir Freysteinn Gunnarsson.
Ekki vissi Ólafía hvort kvæðið
hefði komið út á prenti en sagðist
hins vegar eiga það ailt skrifað.
Þakkir til Garða-
lundar
A.K. vill koma á framfæri
þakklæti til starfsfólks félagsmið-
stöðvarinnar í Garðalundi. Þeir
sýni unglingunum mikla hugul-
semi og böliin þeirra eru góð.
A.K. vonast til að þeir haldi áfram
á sömu braut.
Hver veit um
rautt Grister hjól?
Móðir hringdi:
A þriðjudaginn 14. október var
hjóli sonar míns stolið þar sem
það stóð fyrir utan bókasafnið í
Gerðubergi. Hjólið er nýlakkað,
rautt, með háu sæti og ljósi. A
það er lakkaður stafurinn G en
sonur minn var nýlega búinn að
gera hjólið upp og skiljanlega sér
hann mikið eftir því. Þeir sem
geta gefið einhveijar upplýsingar
um hvar hjólið kunni nú að vera
niðurkomið eru vinsamlega beðnir
að hringja í s. 73549.
Sjónvarpsfréttirn-
ar á slæmum tíma
Húsmóðir hringdi og sagðist
vera ákaflega óánægð með
fréttaí-
ma ríkissjónvarpsins og það vissi
hún að þar væri hún ekki ein á
báti.
Því bjóða Flug-
leiðir ekki
íslenskt?
Ó.H. hringdi:
Ég ferðast töluvert með Flug-
leiðum til útlanda. Hér áður var
boðið upp á íslensk matvæli í flug-
vélunum en þar hefur orðið
nokkur breyting á og bæði íslenski
osturinn og íslenska súkkulaðið
hafa orðið að víkja fyrir dönskum
osti og svissnesku súkkulaði. Ég
vil spyrja; af hverju bjóða Flug-
ieiðamenn ekki upp á íslenskar
vörur eingöngu?
Bessastaðir hefðu ver-
ið betri fundarstaður
Hugleiðing
um haustið
Gunnar Sverrisson skrifar:
Það hefur stundum verið sagt
að hver árstíð hafi sinn sjarma eða
fegurð, svo fallegt íslenskt mál sé
notað, en í beinu framhaldi þess
að sérhver árstíðaskifti hafi sinn
svip, langar mig til að fara nokkrum
orðum um Haustið.
Það er komið hrímkalt haust eins
og segir einhverstaðar í niðurlagi
gamals íslensks ljóðs og kom mér
þetta í hug þegar ég leit á almanak-
ið einu sinni sem oftar og sá að
haustjafndægur voru þann 23. sept.
Einstök tíð hefur verið undanfarið
og má segja að hver dagur sem guð
hefur gefið hafi verið einstakur
hvað veðurlag snertir. Þá sjaldan
sem einhvem blota hefur gert eða
eitthvað hvesst hluta úr degi hefur
það venjulega farið í sama góða
farið áður langt leið og hefur stöku
sinnum hvarlað að mér að kannski
væri ekki svo galið að gefa þessari
góðu tíð nafnið sumarhaust. Ekki
veit ég hvað öðrum fínnst en ég tel
að liðnir dagar undanfarið gefi fyr-
irheit um gott haust, já, jafnvel
góðan vetur líka. Tíminn leiðir í ljóst
hvort ég hef rétt fyrir mér eður ei.
Lauf tijána hafa fyrir nokkru
smám saman tekið á sig hið ferska
einkenni haustsins, hinn rauðgula
blæ sem gefur þessari árstíð sitt
hugþekka gildi, fyrir hvem og einn
sem hefur augun opin og kann að
meta sjarma og fegurð þessarar
árstíðar. Hún gerir kannski suma
að betri mönnum. Að sjá nokkur
gulnuð lauf falla til jarðar á ferska
haustmoldina. Það gæti kannski
vakið andagift meðal stöku skálda
eða málara, fijóa og frumlega hug-
mynd að lýju listaverki. Og hvað
sem því liður gæti ég trúað að það
sé bætandi fyrir flesta að fylgjast
með breytingum náttúmsteflana
frá hafi til heiða.
Undrandi verkfræðingur i
Garðabæ skrifar:
Ég get ekki orða bundist jrfir
staðarvali leiðtogafundarins í
Reykjavík og hefur engin breyting
orðið þótt allt hafi farið vel sem
betur fer. Allt írafárið út af öryggis-
gæslu á svæðinu umhverfis Höfða
var alls endis óþarfi, allt umstangið
óþarft. Leiðtogamir hefðu átt að
hittast og ræðast við á Bessastöð-
um.
Það er ekki mikill vandi að veija
Bessastaði fyrir misindisfólki,
þangað er aðeins ein braut, en set-
rið að öðm leyti umlukið Atlands-
hafinu að mestu. Höfði var
óheppilegur, gamalt timburhús sem
hefði mátt skjóta sundur og saman
hefðu einhveijir kosið að gera það.
Þá hefði ekki þurft að rýma fjölda
íbúðarhúsa og atvinnufyrirtækja,
almenningi til armæðu. Menn hefðu
getað unnið sér þetta verkefni til
muna léttar ef kvamimar hefðu
verið notaðar.
Víkveiji skrifar
Haukur Eggertsson, Barmahlíð
54, ritaði Víkverja éftirfarandi
bréf:
„Heiðraði Víkveiji.
I pistli þínum í Morgunblaðinu
11. þ.m. minnist þú á tæknileg
mistök, sem urðu við fyrstu útsend-
ingu hinnar nýju sjónvarpsstöðvar
„Stöð 2“. Bendir einnig á, að skyn-
samlegt hefði verið fyrir það góða
fólk, sem hlut átti að máli að prófa
betur áður en formlegar útsending-
ar hæfust.
Mér varð hugsað nær 56 ár aftur
í tímann, 20. des. 1930, en þá hóf
Ríkisútvarpið útsendingu. Muni ég
rétt þá var það Helgi Hjörvar, sem
fyrstur manna kom þar fram. Flutti
hann stutt ávarp og af sinni al-
kunnu snilld. En þá kom það sama
fyrir og nú, að tæknin brást, stöðin
„féll út“ nokkmm sinnum. Hann
lýsti því fyrir okkur hlustendum,
sem beðið höfðum f ofvæni eftir því
að heyra í hinni nýju stöð, að á
borðinu fyrir framan hann logaði
ljós, en á því mundi slokkna, ef eitt-
hvað bæri út af. Og ljósið slokknaði
í nokkur skipti. Helgi varð ekkert
flaumósa og sagði I lok erindis síns,
að hann vonaðist til, að það ljós,
sem nú hefði verið kveikt, mætti
lifa um ókomin ár allri þjóðinni til
blessunar. Að það slokknaði af og
til hið fyrsta kvöld skyldum við
aðeins líta á sem góðan fyrirboða.
Hvað viðkemur hinum nýju út-
varpsstöðum vona ég, að ljós þeirra
og ljós allra ftjálsra fjölmiðla megi
sem lengst lifa, en að þeir hver og
einn verði aðeins notaðir þjóðinní
til blessunar, eins og Helgi Hjörvar
orðaði það á sínum tfma.“
XXX
Víkveiji þakkar bréfið og tekur
undir niðurlagsorð Hauks Eg-
gertssonar. í tilefni af orðum hans
getur Víkveiji ekki látið hjá líða
að lýsa undrun sinni yfir því, hvem-
ig forráðamenn Ríkisútvarpsins
hafa brugðist við vangaveltum um
það, hvort selja eigi rás 2 eða ekki.
Er langt síðan forráðamenn opin-
berrar stofnunar hafa látið jafn
mikið að sér kveða af jafn litlu til-
efni.
Víkveiji hefur hvergi orðið var
við, að fram hafi komið bein tillaga
um, að rás 2 skuli seld. Þessu hef-
ur verið hreyft, vegna þess að í ljós
hefur komið, að þessi opinbera létt-
músíkstöð stendur mjög halloka
eftir að Bylgjan hóf starfsemi sína.
Þá hefur einnig réttilega verið á
það bent, að ástæðulaust sé fyrir
ríkið afr reka starfsemi, sem einka-
aðilar geta hæglega stundað.
Til marks um það, hve fljótt þess-
ar umræður hafa þróast á einkenni-
legan hátt, er, að talsmenn þess,
að ríkið reki rás 2, láta eins og í
raun sé ekki þar um neina eign að
ræða: Hvað á að selja? spyija þeir
kampakátir. Enginn trúir því
líklega í alvöru, að ekki sé unnt að
verðleggja rás 2 eins og önnur
mannanna verk? Dreifikerfíð er alt-
ént einhvers virði?
XXX
Tæknihlið á útvarpsrekstri er
eitt og hún kostar auðvitað
sitt. Þeir, sem að slíkum rekstri
standa, verða að vega og meta, hve
miklum fjármunum þeir vilja veija
í hana. Til að tæknin nýtist til fulls
þarf hins végar að standa þannig
að efnisvali og vinnslu, að höfðað
sé til hlustenda.
Að mati Víkveija er enn of mik-
ill byijendabragur á fréttaflutningi
Bylgjunnar til að það, sem þar er
sagt, veki eðlilegt traust. Frétta-
menn mismæla sig of oft og villur
eru augljósar eins og þegar sagt
var í hádeginu á sunnudag, að
Haraldur Blöndal hefði sigrað í
prófkjöri sjálfstæðismanna í Norð-
urlandskjördæmi eystra, þegar nafn
sigurvegarans er Halldór Blöndal.
í áratugi hefur sá hattur verið á
hafður í Ríkisútvarpinu, að þulir
lesi freftir, þótt þvf hafi verið breytt
núna. Fréttamenn ríkisins fengu
hins vegar þjálfun í fréttaaukum
og almennt má segja, að þeir séu
vel í stakk búnir til þess að lesa
fréttimar sjálfir.