Morgunblaðið - 05.06.1987, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 5. JÚNÍ 1987
41
Við komum frá ýmsum stöðum
á landinu, að sunnan, vestan og
norðan, bjartsýn og forvitin. Einn
okkar var Gísli Sighvatsson sem
orðið hafði stúdent frá Laugar-
vatni. Eins og oft verður um þá sem
útlegðina velja urðu samkiptin mik-
il og því nánari sem lengra leið.
Nánust urðu þó tengsl okkar í fjöl-
skyldusambýlinu í Adlerstrasse 13.
Þar kynntumst við Gísla best.
Það er langt um liðið og hópurinn
dreifður í ýmsar áttir. Og nú þegar
vinur okkar Gísli er horfinn svo
skyndilega gerum við okkur smám
saman grein fyrir því sem við höfum
misst. Við munum aldrei framar
hittast öll og söknuður okkar er
sár. Gísli var óaðskiljanlegur hluti
þessa mikilvæga kafla í lífí okkar
allra. Þessi hægláti og hugljúfí vin-
ur okkar lifír í minningunni eins
lengi og við lifum sjálf. Allt það
góða sem í honum bjó og okkur
þótti vænst um er á vissan hátt
orðið arfleifð okkar. Við metum
mikils það sem okkur var gefíð.
Þegar við bárum saman bækur
okkar í sumarhitunum 1973 hafði
Gísli með sér litla ljóðabók eftir vin
sinn frá Laugarvatni, Rúnar Hafdal
Halldórsson. Það er okkur minnis-
stætt hversu fólgin honum var
minning þessa skálds sem dó í
blóma iífsins og hann kenndi okkur
að meta þessi æskuljóð sem enn f
dag bera einhveija þá töfra sem
ganga hjarta nær. Okkur fínnst við
hæfi að enda þessi minningarorð
um vin okkar með því ljóði sem
hann hafði miklar mætur á og á
sérstakan hátt túlkar þennan tíma
sem núna virðist endanlega liðinn.
Mín harpan er brotin
og brostnir strengir þeir
er áður hljómum fyllti
fósturlandsins þeyr.
Mín ljóðin eru þrotin
og þögiir hljómar þeir
sem ófust mínu hjarta
en hrynja aldrei meir.
Mín harpan er brotin
og brostnir strengir þeir.
Um rústir laufið fýkur
og felur allt er deyr.
Við sendum ástvinum Gísla okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Vinir frá Freiburgarárunum.
Árin flugu hjá þegar við hittumst
í Engjaselinu í janúar sl. Tilefni
gleðskaparins var að rúmlega 15
ár voru liðin frá útskriftardegi stúd-
enta á Laugarvatni. Hópurinn hafði
tvístrast í margar áttir, sumir í nám
erlendis aðrir hér heima. Mörg okk-
ar höfðu ekki sést öll árin. Flestir
voru nú komnir heim og ástæða til
að gleðjast.
Hver átti sér sína sögu, frá
mörgu var að segja og enn fleira
rifjað upp frá menntaskólaárunum.
Á heimavist tengjast sterk bönd,
vinátta sem rofnar ekki þótt sam-
verustundir verði stopuili. Gísli átti
sinn þátt í að samheldni hópsir.s
hélst. Hann var hlýr, gamansamur
og tryggur. Hann hafði verið er-
lendis og því oft íjarri góðu gamni
en nú mætti hann glaður á góðri
stund sem jafnan áður.
Síðustu samfundir riflast nú upp
þar sem Gísli deildi með okkur ham-
ingju sinni. Hugurinn var bundinn
við framtíðina með Ólöfu Helgu og
Gunnari Sveini. Þannig minnumst
við Gísla og erum þakklát fyrir að
hafa fengið að kynnast honum.
Aðstandendum ölium sendum við
innilegar samúðarkveðjur.
Samstúdentar frá Laugarvatni
Miðvikudaginn 27. maí barst
okkur sú harmafregn að félagi okk-
ar og skólabróðir, Gísli Sighvatsson,
væri allur, aðeins 36 ára gamall.
Okkur setur hijóða og hugurinn
reikar til baka. Mínningar um góðan
dreng sækja fram, dreng sem alla
tíð skar sig úr í okkar hópi, ekki
vegna þess að þar færi hávaðamað-
ur sem kallaði á athygli. Þvert á
móti var sérstaða hans fólgin í eðlis-
lægu og einstöku rólyndi sem laðaði
til sín fólk og hafði góð áhrif á alla
sem í kringum hann voru. Gísli var
því mjög vinmargur og eftirsóttur
félagi. Hans vinahópur í mennta-
Það er erfítt að skilja að hann
Gísli vinur okkar sé látinn. Hann,
sem fyrir fáum dögum stóð alheill
á meðal okkar með hamingju í aug-
um við hlið eiginkonu sinnar og
sonar.
Kynni okkar af Gísla hófust fyrir
tæpum þremur árum er hann og
Ólöf komu til Manitoba-háskóla í
Winnipeg, en með í för var að sjálf-
sögðu sonurinn, Gunnar Sveinn,
sem Gísli hafði gengið í föðurstað.
í Winnipeg var fyrir fámennur hóp-
ur íslenskra námsmanna og fjöl-
skyldur þeirra, sem ásamt síðari
tíma vesturförum myndaði ágætan
kjama íslendinga. Þrátt fyrir
mannmergð og litadýrð stórborgar-
innar, þá stóð fólk þetta þétt saman
og veitti hvað öðru í leik og starfí.
Það vottaði jafnan fyrir nokkrum
trega í hópnum þegar einstaka
menn tóku upp á því á vorin að ljúka
prófum og hverfa aftur til íslands.
Við vissum að hópurinn yrðu aldrei
samur. Það var hins vegar nokkur
sárabót er spurðist að von væri á
nýju fólki af íslandi undir haustið.
Við það voru bundnar miklar vonir.
Þau Gísli, Ólöf og Gunnar Sveinn
brugðust svo sannarlega ekki von-
um okkar.
Fyrstu vikumar var nokkur
frumbýiingsbragur á heimili Gísla
og Ólafar í Winnipeg, enda fátt þar
um húsmuni og búsáhöid sem nauð-
synleg þykja hverju heimili. En
ekki kom það að sök því þau höfðu
haft með sér ómælda gestrisni og
hlýtt viðmót, sem laðaði okkur hin
að þeim. Brátt fékk unga heimilið
á sig þekkan svip með blóm í homi,
bækur á hillu, mynd á vegg og mat
í búri. Inn um dyr Gísla og Ólafar,
sem öllum stóðu opnar, átti margur
eftir að ganga og dveija hjá þeim
í góðu yfírlæti. Þar þraut sjaldnast
umræðuefnin og tæmdist seint
kaffíkannan.
Gísla kynntumst við ekki á einum
degi. Hann var ekki maður hávað-
ans og hreykti sér aldrei hátt. Allt
hans fas einkenndist af hæversku
og kurteisi. Kynnin af Gísla leiddu
skjótt í ljós að hann var búinn
mannkostum og gæddur góðum
gáfum. Hann var einstakur heimil-
isfaðir, sem lagði sig allan fram og
bar stöðugt umhyggju fyrir konu
sinni og syni. Fóstursonurinn Gunn-
ar Sveinn átti mikinn föður og
félaga þar sem Gísli var. í Winnipeg
eignuðust annarra böm líka hlut-
deild í Gísla, en þau kunnu vel að
meta natni hans og sannan áhuga,
sem hann sýndi þeirra sýsli. Við sem
slitið höfum bamsskónum fundum
í Gísla sérlega hjálpsaman og góðan
dreng, sem ætíð var gott að vera
nærri. Hann hafði víða farið, margt
iesið og kunni frá mörgu og
skemmtilegu að segja. Hann átti
gott með að sjá broslegu hliðamar
á tilverunni og draga þær fram.
Tveggja ára samvera með Gísla í
Winnipeg skilur eftir sig ljúfar
minningar, sem með okkur munu
lifa.
Elsku Ólöf og Gunnar Sveinn,
megj sólin verma og lýsa leið ykk-
ár. Blessuð sé minning Gísla
Sighvatssonar.
Vinir frá Winnipeg.
skólanum spannaði a.m.k. þrjá
árganga sem var mjög óvenjulegt
en segir meira en mörg orð um
mannkosti hans. Hann var okkar
Njáll á Bergþórshvoli, hlýddi á
vandamál manna, kunni þá list að
hlusta, íhugaði og gaf góð ráð á
sinn yfírlætislausa hátt. Hann var
hins vegar dulur á eigin tilfínningar
og flíkaði þeim ógjaman.
Eftir stúdentspróf stundaði Gísli
nám við Kennaraháskóla íslands
og fór síðan til Þýskalands til náms.
Eftir heimkomuna kenndi hann í
nokkur ár í heimabæ sínum, Vest-
mannaeyjum, en hóf síðan fram-
haldsnám við Manitobaháskóla. Er
heim kom hóf hann kennsiu við
Fjölbrautaskólann í Garðabæ og
hafði því rétt lokið sínu fyrsta
kennsluári.
Samfundir við Gísla urðu stopulli
meðan á námi hans í Þýskalandi og
í Kanada stóð en með heimkomu
hans treystust vinaböndin aftur.
Það var alltaf þægilegt og notalegt
að hitta Gísla og eiga með honum
stund. Hann var glaðvær og gam-
ansamur á sinn hægláta hátt og
gaman hans var ætíð græskulaust.
Við getum velt fyrir okkur hinum
áleitnu spumingum: hvers vegna
hann, til hvers? en engin kann svar-
ið. Við hljótum að beygja okkur
fyrir hinu óumflýjanlega en tregj
og kærar minningar sitja í hugskot-
inu. Við emm þakklát fyrir að hafa
fengið að njóta samvista við hann
þessi ár.
Ólöfu Helgu, Gunnari Sveini, for-
eldrum og öðmm aðstandendum
sendum við innilegustu samúðar-
kveðjur.
Laugarvatnsstúdentar
vorið 1970
Gísli Sighvatsson hóf störf sem
kennari við Fjölbrautaskólann í
Garðabæ sl. haust, þá nýkominn frá
námi í Kanada. Hann var kennari
í þýsku og sögu. Gísli var kurteis,
rólegur og þægilegur kennari. Við
emm þakklát fyrir að hafa fengið
að njóta kennslu hans en kynnin
vom alltof stutt. Fjölbrautaskólinn
í Garðabæ er fámennur skóli og gr
samband nemanda og kennara
mjög gott. Við skólaslit gmnaði
okkur ekki að þetta yrði í síðasta
sinn sem við sæjum Gísla. Fráfall
hans bar mjög brátt að og er erfítt
fyrir okkur að skilja hversvegna svo
ungur maður þarf að yfírgefa lífíð
svona snögglega.
Eftirlifandi eiginkonu hans og
öðmm aðstandendum viljum við
senda okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
F.h. nemendafélags
Fjölbrautaskólans í Garðabæ,
Gunnhildur Jóhannsdóttir.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
GUÐMUNDAR GUÐGEIRSSONAR,
hárskerameistara,
Mosabarðf 1, Hafnarflrði,
Elfn Elnarsdóttir,
Geiriaug Guðmundsdóttir, Vigfús Helgason,
Auður Guðmundsdóttir, Páll Egilsson,
Svava Guðmundsdóttir, Rúnar Granz,
LJna Guðmundsdóttir, Kristbjöm Guðlaugsson
og bamaböm.
t
Ástkær dóttir okkar litla og systir,
INGIBJÖRG MARINÓSDÓTTIR,
sem lést þann 29. maí veröur jarðsungin frá Landakirkju í Vest-
mannaeyjum laugardaginn 6. júni kl. 14.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á að láta félagið Þroska-
hjálp í Vestmannaeyjum njóta þess.
Fyrir hönd aðstandenda,
Marý Kolbeinsdóttir,
Marínó Sigursteinsson,
Heiða Björk
og Bjami Ólafur Marinósböm.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
EYJÓLFUR HELGI ÞÓRARINSSON
rafvirkjameistari,
Tjamargötu 41, Keflavlk,
sem lést laugardaginn 30. maí veröur jarðsunginn frá Kefla-
víkurkirkju laugardaginn 6. júni kl. 14.00.
Þeim sem vildu minnast hans er vinsamlegast bent á sjúkrahús
Keflavíkurlæknishéraös.
Marfa Hermannsdóttir,
böm, tengdaböm, bamaböm og bamabamaböm.
t
Otför eiginmanns mins,
BENEDIKTS BENEDIKTSSONAR,
er lést í Borgarspítalanum 27. maí fer fram frá Fossvogskapellu
föstudaginn 5. júní kl. 13.30.
Anna Jónsdóttir,
Kleppsvegl 120.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
HELGA HÓLM HALLDÓRSSONAR
múrarameistara frá fsafirði.
Svandfs Helgadóttir,
Filippía Helgadóttir,
Geira Helgadóttir,
Ásgeir Helgason,
Amdfs Helgadóttir,
Sigurður Gunnarsson,
Magnús Danfelsson,
Guðmundur Gunnarsson,
Guðrún Jóhannsdóttir,
Pótur Veturiiðason,
bamaböm og bamabamaböm.
t
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför
HALLDÓRU HALLDÓRSDÓTTUR
frá Sóleyjartungu.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahúss Akraness og Dvalar-
heimilisins Höfða.
Halldór Ámason, Halldóra Ámadóttir,
Svava Ámadóttir,
Vigdfs Ámadóttir, Daniel Shook,
EinarÁmason, Halldóra Gunnarsdóttir,
bamaböm og bamabamaböm.
t
Innilegar þakkir fyrir samúö og hlýhug við andlát og jarðarför
eiginmanns míns og bróður,
SIGURÐAR SKÚLASONAR
magisters,
Hrannarstíg 3,
Þórdis Danfelsdóttir,
Slgriður Skúladóttir Briem.
t
Útför sonar mfns,
ODDS ELLA ÁSGRfMSSONAR,
verður gerð frá Hverageröiskirkju laugardaginn 6. júni kl. 14.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Úlfhildur Ólafsdóttir.
t
Innilegar þakkir fýrir auðsýnda samúð og vinarhug viö andlát og
jaröarför bróður míns,
SIGURBERGS E. GUÐJÓNSSONAR.
Fyrir hönd vandamanna,
Ragnheiður Guðjónsdóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÓLAFUR NIKULÁSSON,
Kirkjuvegi 22,
Selfossi,
sem lést 27. maí sl. verður jarðsunginn frá Selfosskirkju laugardag-
inn 6. júní kl. 16.00.
Kristfn SigurAardóttir,
SigríAur Ólafsdóttir, Steini Þorvaldsson,
Sverris Ólafsson, Guðveig Bergsdóttir,
Ólöf Ólafsdóttir, Skúli Einarsson
og bamaböm.