Morgunblaðið - 19.07.1987, Page 59

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 19. JÚLÍ 19897
59
Aðgangshörðustu aðdáendurnir voru unglingsstúlkur sem margar hvetjar hnigu í ómegin af hita og troðningi.
Morgunblaðifl/Bjarni
Morgunblaðið/Þorkell
Gítarleikari hljómsveitarinnar var þokkalegur
gitarleikari en litt áberandi að öðru leyti.
Morgunblaðið/Bjarni
Ágætur hljómborðsleikari A-ha sem sá einnig um
kynningar laga
og var líflegur á sviðinu.
Morgunblaðið/Þorkell
Einn Qögurra aðstoðarmanna A-ha, slagverksleikarinn, sem sýndi
snilldartakta.
var hægt eilítið á ferðinni og
gítarleikari sveitarinnar tók sér
kassagítar í hönd til að leika lag-
ið Hunting High and Low. Góða
stund tók að finna hinn rétta
hljóm vegna hljóðblöndunarörð-
ugleika en all gekk upp um síðir.
Vakti það lag mesta hrifningu
af þeim lögum sem heyrst höfðu
fram að þessu og um tíma stjórn-
aði Morten Hackett um fjögur
þúsund manna kór með góðum
árangri. Morten var þó ekki eins
áberandi í hljómsveitinni og
margir hefðu ætlað, greinilegt
var að félagarnir þrír leggja jafnt
af mörkum til ímyndarinnar;
ekki bar minna á hljómborðsleik-
ara sveitarinnar sem kynnti flest
lögin. Það mátti sjá að popp-
stjörnur þurfa að vera við öllu
búnar, því ekki var Morten fyrr
kominn fram á sviðsbrún til að
taka í hendur á fólki en riðvaxinn
lífvörður var kominn við hlið
hans til að forða því að hann
hyrfi í mannhafið.
Að loknu Hunting High and
Low var aftur aukinn hraðinn
og leikið lagið Touch Me. Ekki
þekktu allir það en þeim mun
meiri hrifningu vakti þegar
hljómsveitin lék næsta lag, lagið
Take on Me, sem sjálfsagt er
þekktásta lag SVéitaríi'iiiar.
Lokalagið var síðan The Living
Daylights, titillag nýjustu James
Bond kvikmyndarinnar sem
frumsýnd var við hátíðlega at-
höfn á föstudag. Það lag er
einkar kraftmikið og náði sefjun-
in þá hámarki. Ekki kæmi það á
óvart þó það lag ætti eftir hreyf-
ast hratt upp vinsældalista
næstu vikur. Svo mikið gekk á
í flutningi lagsins að hljómborðs-
leikari sveitarinnar, sem talað
hafði nær óaðfinnanlega ensku
ailt kvöldið, var allt í einu farinn
að eggja múginn á norsku. Að
þessu loknu þökkuðu hljómsveit-
armeðlimir fyrir sig og hurfu á
braut. Áhorfendur vildu þó fá
meira og linntu ekki látum fyrr
en hljómsveitin kom aftur á svið-
ið eftir dijúga stund. Hún hóf
þegar að leika lagið Train of
Thought og einu iagi betur. Enn
héldu sveitarmenn af sviðinu og
enn var klappað og stappað.
Hljómsveitarmenn sáu sitt
óvænna og komu á sviðið aftur
og bættu við tveimur lögum til
áréttingar áður en öllu var form-
lega lokið og hver fór heim til
sín. Lokalagið varð Manhattan
Skyline.
Ekki er hægt að segja að þeim
svipi mikið saman þessum tveim-
ur stórhljómsveitum sem hér
hafa haldið tónleika í þessum
mánuði, A-ha og Europe. A-ha
er greinilega mun stærra nafn í
tónlistaheiminum, það sýndi sá
fjöldi vinsælla laga sem þeir
höfðu yfir að ráða og allur um-
búnaður tónleikanna kannski
einna helst. Allt þetta sýnir að
þeir A-ha piltar eru líklegir til
að halda sig framarlega í þeim
hópi sem dregur árar um vin-
sældir almennings. Norðmenn-
irnir þrír sem skipa A-ha voru
allir vel spilandi þó aðstoðar-
mennirnir Qórir hafi verið liprari
svona yfirleitt. Þar fremstur
meðal jafningja fór ásláttar-
hljóðfæraleikarinn norski sem
var framúrskarandi og átti stór-
an hlut í heildarhljóminum.
Fyrir tónleikana voru margir
sem óttuðust að ógerningur væri
T
að flytja tónlist A-ha á sviði svo
vel væri; lögin væri eingöngu
hægt að leika í hljóðveri við bestu
aðstæður. Sá ótti reyndist
ástæðulaus, og mörg laganna
voru að flestu leyti skemmtilegri
í tónleikabúningi en af hljóm-
plötu. Þó var millikaflinn í
lögunum oftast hinn sami, en það
gerði ekki ýkja mikið til. Ljós-
kastararnir þijúhundruð og
fimmtiu sem upp voru settir í
Laugardalshöllinni gáfu tónlist-
inni iðulega ævintýralegan blæ,
og muna elstu menn ekki aðra
eins sýningu. Við þetta má síðan -
bæta að öll framkvæmd tónléi-
kanna var til mikillar fyrirmynd-
ar og vonandi gefur það hversu
vel tónleikarnir heppnuðust góða
von um að fleiri hljómsveitir eigi
eftir að koma til landsins áður
en langt um líður.
4*