Morgunblaðið - 22.11.1987, Blaðsíða 36

voor cr'tfCTWT'Jvrvr/ oó CTim a /'tttt/tt/tto citcta T<JT/TTr\arrk>4r
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 22. NÓVEMBER 1987
KÓR MENNTASKÓLANS VIÐ HAMRAHLÍÐ
efst í huga úr kórstarfinu, að þar
hefði hún kynnst manninum sínum
og það hefði verið og væri mikið
um pör og hjón í kómum. „í kómum
lærir maður að taka tillit til ann-
arra og tónlistarlega er kórstarfíð
mjög góður skóli. Við syngjum allar
tegundir tónlistar."
Fólk lærir
að vinna saman
Áslaug Thorlacius var á öðru ári
I menntaskólanum þegar hún hóf
að syngja með kómum 1980, hún
missti af inntökuprófinu í kórinn
árið áður. Áslaug er ein af stofnfé-
lögum í framhaldskómum, Hamra-
hlfðarkómum, og hefur sungið
óslitið með honum síðan. Áslaug
sagði að dagurinn í gær væri henni
minnisstæðastur, en þá flutti kórinn
tónverkið Triptych eftir Hafliða
Hallgrímsson á tónleikum í Nor-
rænna húsinu en einnig hefði verið
ógleymanlegt að syngja Dafnis og
Klói, eftir Ravel, með Sinfóníu-
hljómsveit íslands; menn hefðu
alveg sleppt sér í lokakaflanum.
Ennfremur sagði hún að í Hamra-
hlíðarkómum lærði fólk miklu
meira en að syngja, þar lærir fólk
að vinna saman og l(ka að hlusta
á tónlist, kjmntist öllum tegundum
tónlistar, bæði eldri verkum og
nútímatónlist.
Ætlaði ekki í kórinn
Ólafur Kjartan Sigurðarson
sjmgur bæði í hinum eiginlega nem-
endakór og í framhaldskómum.
Hann viðurkenndi að það færi ansi
mikill tími í sönginn. Hann hefði
komið í Menntaskólann við Hamra-
hlíð ákveðinn f því að fara ekki í
kórinn, en fyrir áeggjan skyld-
menna m.a. föðurbróður sem var í
kómum á sinni tíð, hefði hann sleg-
ið til og sæi ekki eftir þvf. Ólafur
sagði að það sem honum væri
minnisstæðast úr kórstarfinu væru
utanlandsferðimar og einnig það
að sjmgja einsöng með kómum.
Fulltrúa Morgunblaðsins lék for-
vitni á vita hvemig stjómandi
Hamrahlfðarkóranna, Þorgerður
Ingólfsdóttir, næði þeim tóni úr
kómum, sem hún vildi, hvort hún
væri strangur kennari eða mildur.
„Hún er mjög strangur kennari og
gerir miklar kröfur, en hún er rétt-
lát og mjög góður félagi og vinur,
hún er góður kennari og maður á
henni mikið að þakka."
Kórínn er hljóðfæri
Jónas Valdimarsson byqaði ekki
að syngja í kómum fyrr en á síðasta
ári sfnu f menntaskóla, haustið
1982. Reyndar var Jónas við tónlist-
amám á þessum tíma og hljóm-
fræðikennari hans, Atli Heimir
Sveinsson, benti honum á að það
væri mjög gagnlegt og gaman að
vera í kór, svo að lokum hefði hann
loks látið slag standa og skellt sér
í kórinn. Jónas sagðist halda tengsl-
um við tónlistina með kórsöngnum,
en núna væri hann í námi f háskól-
anum. „Ég hef gaman af að sjmgja,
ekki síst nútímatónlist og félags-
skapurinn og félagsandinn er mjög
góður. Það er skemmtilegt hvað
þetta er samheldinn hópur þrátt
fyrir allar annir í þjóðfélaginu. Mér
finnst verkin, sem við flyljum núna,
erfiðari heldur en við fluttum þegar
ég byijaði í kómum, t.d. spanna
sum verkin mjög vítt tónsvið, við
fömm mjög hátt upp og mjög langt
niður."
Fulltrúi Morgunblaðsins spurði
Jónas hvemig sambandi kórstjóra
og kórs væri háttað á tónleikum.
Hann sagði að athygli allra kórfé-
laga væri auðvitað bundin við
Þorgerði. „Það verða sterkir tón-
leikar þegar við náum að samstillast
kórstjóranum, að vissu leyti missir
maður einstaklingseðlið í kómum,
verður hluti af heild. Kórinn er
hljóðfærið hennar Þorgerðar og
góður hljóðfæraleikari þekkir hljóð-
færið sitt. Það má segja að það sé
töluvert erfiðara fyrir Þorgerði því
að það verða alltaf nokkur um-
skipti á hveiju ári og hún þarf að
stilla sig upp á nýtt og læra upp á
nýtt á hljóðfærið."
Mjmdi það hafa áhrif á sönginn
ef Þorgerður væri að kvefast? „Al-
veg örugglega en það kemur varla
fyrir, hversu illa haldin sem Þor-
gerður er mætir hún á kóræfingu,
hún ieggur sig fram af lífí og sál.“
Þolinmæði og bjartsýni
Fulltrúi Morgunblaðsins bað kór-
sljórann, Þorgerði Ingólfsdóttur,
um viðtal til að fræðast enn frekar
um kórinn og hvað stæði til sunnu-
daginn 22. nóvember. Þorgerður
sagði að þá myndu allir kórfélagar
sjmgja, stilla sig saman í voldugum
samsöng, bæði núverandi og fyrr-
verandi kórfélagar. Báðir Hamra-
hlí-
ðarkóramir myndu syngja saman
og einnig hvor í sínu lagi, þá jrrðu
einnig atriði með gömlum kórfélög-
um, t.d. Kristni Sigmundssjmi og
Stuðmönnum. Verk eftir Þorkel
Morgunblaðið/Sverrir
Kristínn Sigmundsson, söngvari.
Morgunblaðið/Sverrir
Áslaug Thorlacius.
Sigurbjömsson yrði frumflutt. Þor-
gerður sagði alla vini og velunnara
kóranna vera velkomna á afmælis-
hátíðina.
Blaðamaður innti Þorgerði eftir
þvf hvort hann mætti vera svo djarf-
ur að spjuja hvort það hefði ekki
þurft mikla ákveðni og þrautseigju
til að koma kómum á fót og til
þeirrar virðingar sem hann nú njrti.
Þorgerður tók framhleypni blaða-
mannsins ljúfmannlega og svaraði:
„Jú, það hefur svo sannarlega þurft
ákveðni. En það er þolinmæðin og
bjartsýnin sem hafa ráðið úrslitum.
Að trúa á unga fólkið, hæfileika
þess og treysta þeim til stórra
Fyrsta sjónvarpsupptaka kórsins, árið 1970.
Morgunblaðið/Sverrir
Þórhildur Halla Jónsdóttir.
Morgunblaöið/Sverrir
Egill Ólafsson, tónlistarmaður.
Morgunblaðið/Sverrir
Bryndis Guðmundsdóttir.
á hveijum degi allan ársins hring.
Það má ekki verða neitt hlé á, hvort
heldur er sunnudagur, jól eða pásk-
ar. Hljóðfæri mitt er kór og hljóð-
færaleikari, sem vill ná árangri spyr
ekki sjálfan sig: „Hvað æfí ég
marga klukkutíma?" Hann spyr:
„Hvað get ég gert þetta vel?““
Morgunblaðið/Sverrir
Jónas Valdimarsson.
hugar, það er ekki hægt að vinna
þetta nema vera með þessu vakandi
og sofandi. Sumum finnst það ótrú-
legt að ungt fólk geti gert eitthvað
sem sé hægt að telja til listsköpun-
ar. En ég tel að svo sé, er ekki í
nokkrum vafa. Þetta unga fólk er
svo duglegt. Ef það er ákveðið verk-
efni sem við höfum tekið að okkur,
krefst það þess að við æfum og ég
verð að vera.“
Þegar markið er sett svona hátt,
ertu þá ekki allaf að?
„Starfsdagur minn er auðvitað
langur og ég er alltaf á kvöldvakt,
það er æfing á nærri hveiju kvöldi.
Það eru æfingar fyrir mig næstum
Þarf að hafa
fyrir hlutunum
Nú þarf peninga til flestra hluta,
hvemig hefur gengið að fjármagna
svona umfangsmikið kórstarf? „Það
er ótrúlegt, hreint ótrúlegt. Við
höfum verið svo gæfusöm að við
höfum mætt velvild frá skólanum,
ýmsum fyrirtækum, einstaklingum
og síðast en ekki síst fjölskyldum
okkar. Þó að við séum boðin til
útlanda er það ekki vaninn að ferð-
imar séu borgaðar, þótt gestgjaf-
amir greiði götu okkar þegar
þangað er komið. Menntamálaráðu-
neytið hefur styrkt okkur í nokkur
skipti, en það hefur ævinlega verið
vilji kórfélaga til að leggja mikið
af mörkum sem hefur ráðið úrslit-
um. Það væri auðvitað heppilegra
ef við gætum notað tímann til að
æfa í stað þess að ganga í hús og
selja happdrættismiða, borðtuskur
eða rækjur o.s.frv., til að flármagna
næstu tónleikaferð. En maður lærir
. að það þarf að hafa fyrir hlutunum,
þeir koma ekki fljúgandi af himnum
ofan.“
Þorgerður var innt eftir því hvort
kórinn hygði á einhveijar utanferð-
ir á næstunni. Hún sagði að kómum
hefði verið boðin þátttaka í tónlist-
arhátíð í Ungveijalandi í júlí á
næsta ári og væri ætlunin að þiggja
það boð. Þorgerður nefndi tilboð
Morgunblaðið/Sverrir
Ólafur Kjartan Sigurðarson.
verka. Þetta held ég að hafi átt
mestan þátt í koma kómum á fót.“
Alltaf á kvöldvakt
Þessu næst spurði Morgunblaðið
Þorgerði hvemig starfdegi hennar
sem kórstjóra væri háttað. „Ja,
þetta er nú ekki mitt eina starf, ég
er líka kennari við Tónlistarskólann
í Reykjavík." Blaðamanni þótti
þetta nokkur tfðindi og spurði því
Þorgerði hvort það væri ekki í raun
fullt starf að stjóma kór af þessari
stærð og í þessum gæðaflokki. Hún
kvað það vera í sjálfu sér rétt. „í
slíku starfi getur maður ekki verið
nema maður sé virkilega heils-