Morgunblaðið - 19.12.1987, Qupperneq 52

52
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 19. DESEMBER 1987
Laufey Eyvinds
dóttír - Kveðjuorð
Fædd 19. desember 1917
Dáin 1. desember 1987
í dag, 19. desember, hefði kær
vinkona mín, Laufey Eyvindsdóttir,
orðið sjötug, en hún lést hinn 1.
þessa mánaðar f Landspítalanum
eftir stutta en þunga legu. Hún
hafði barist við erfiðan sjúkdóm að
meira eða minna leyti frá 16 ára
aldri. Aldrei man ég þó eftir að
hafa heyrt hana minnast á veikindi
sín að fyrra bragði. Bjó ég þó í
nábýli við hana í tuttugu ár og var
'-•rmikill samgangur á milli heimil-
anna.
Foreldrar Laufeyjar voru Sigur-
lilja áigurðardóttir og Eyvindur
Þórarinsson, skipstjóri. Þau voru
þekkt fyrir dugnað og myndarskap
á sinni tíð. Laufey ólst upp á stóru
heimili f hópi átta systkina. Nú er
aðeins eftir systirin Guðfinna, en
með þeim systrum var afar kært
og þær samrýndar alla tíð.
Þann 31. maí 1941 gekk Laufey
það mikla heillaspor að giftast eftir-
lifandi manni sfnum, Guðlaugi
Stefánssyni, útgerðarmanni frá
Gerði í Vestmannaeyjum. Hann bar
hana alla tíð á örmum sér, stóð sem
klettur við hlið hennar í öllu hennar
veikindastrfði og reyridi á allan hátt
að létta henni byrðina. Ég trúi ekki
að margir fari í sporin hans. Bömin
urðu þijú, drengur er lést skömmu
eftir faeðingu og dætumar Inga og
Guðfínna, sem umvöfðu móður sína
kærleika og hjálpsémi. Atvikin hög-
uðu því svo að Guðfínna var ennþá
meira með móður sinni. Held ég að
á engan sé hallað þó sagt sé að
umhyggja hennar var einstök.
Bamabömin em orðin sjö, efnileg
og falleg. Öll færðu þau ömmu sinni
birtu, yl og margar gleðistundir.
Það var ekki aðalstign sem gerði
Laufeyju að hetju í okkar augum
og svo eftirminnilega, heldur and-
legur þroski hennar og æðruleysi.
Hún lét ekki mikið yfír sér, var ein-
staklega hógvær og látlaus f allri
framkomu, hlý og glettin á góðúrn
stundum. Henni var ekki tamt að
láta tilfínningar sínar í ljós eða
skipta sér af málefnum annarra.
En með ofurlítilli kímni og vinalegu
brosi stráði hún birtu í kringum sig
svo öllum leið vel S návist hennar.
Hún hafði mikla ánægju af lestri
góðra bóka og var fróð um marga
hluti. Yndi hafði hún af allri góðri
tónlist og gladdist innilega yfír að
nafna hennar og dótturdóttir skyldi
feta tónlistarbrautina. Þó að heimil-
ið og velferð flölskyldunnar væri
aðaláhugamál Laufeyjar þá kom
hún vfðar við. Naut sín vel við fé-
lagsstörf. Hún var m.a. um tíma í
forsvari fyrir Rebekkustúkuna nr.
3, Vilborgu LOOF í Vestmannaeyj-
um. Fórst henni það framúrskar-
andi vel úr hendi. Vegna lasleika
gat ég ekki fylgt Laufeyju síðasta
spölinn, en hugur minn dvelur hjá
henni og fjölskyldu hennar, sem ég
votta af alhug samúð mína og bið
og vona að þið öll sjáið ávallt til
sólar á nýja árinu. Um leið og ég
kveð vinkonu mína, Laufeyju Ey-
vindsdóttur, vil ég þakka allar þær
gleðistundir, sem ég átti með henni
ogfjölskyldu hennar, tryggð hennar
og vináttu. Ég bið þann er öllu
ræður að bera hana „til hærra lífs,
til ódauðlegra söngva".
Guðrún Gunnarsson

Góðar bækurtilað
LESA AFTUR OG AFT
Páll Líndal
REYKJAVIK
Sögustaóur vió Sund
Alþýðlegt fræðirit um sögu og sérkenni
höfuðborgarinnar
Reykjavík Páls Líndals er Reykjavík
okkar allra. Bókin er hafsjór fróðleiks um
sögu höfuðborgarinnar og þróun. Efninu er
raðað í stafrófsröð, þannig að hver gata,
hvert sögufrægt hús og hvert ömefni
er uppsláttarorð.
Nú er komið út annað bindið í
þessari uppsláttarritröð um Reykja-
vík, sem ráðgert er að verði fjögur.
Ritstjóri er Einar S. Arnalds og
myndaritstjóri Örlygur Hálfdanar-
son.
Mjög er vandað til verksins og í
bindunum íjórum verða hátt á
i
j
þriðja þúsund gamalla og nýrra
mynda, málverka, teikninga og
uppdrátta. Ritið verður í heild
sinni ein ýtarlegasta og glæsilegasta
heimild um höfuðborgina, sem til
er. Ómissandi jafnt fróðleiksþyrst-
um sem fagurkerum.
Dýrmæt og falleg eign.
Einum hefúr hún forðað frá*
örkumlum, öðrum hefur hún gefið*
þrótt til þess að sigrast á erfíðum
sjúkdómum sem taldir eru ólækn-
andi.
Saga Ástu grasalæknis er saga
konu sem varið hefur öllum sínum
tíma og kröftum öðrum til heilla.
Hún býr yfir þekkingu til lækninga
sem varðveist hefur í ætt hennar
í aldaraðir og gengið mann fram af
manni. Atli Magnússon skráir hér
sögu Ástu og þrettán einstaklingar
svara því hvers vegna kunnátta af
þessu tagi fær þrifist nú á dögum
hátækni og vísindahyggju.(
Þrautgóðirá raunastund,
18 bindi björgunar-og sjó
slysasögu íslands eftir Steinar' J.
Lúðvíksson ritstjóra. Þetta
bindi fjallar um árin 1969,
1970 og 1971.
Meðal þeirra atburða sem
rifjaðir eru
upp má nefna strand
Halkions við Meðallandssand,
eldsvoðann í Hallveigu Fróðadóttur,
björgun breska togarans Caesars við
Arnarnes og björgun 11 manna af
Arnfirðingi öðrum. Bók sem ekki
má vanta í safnið. (
Saga og sérkenni höfuðborgarinnar
í máli og myndum

I