Morgunblaðið - 19.12.1987, Síða 71

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 19. DESEMBER 1987
71
VELVAKANDI
SVARAR í SÍMA
691282 KL. 10-12
FRÁ MÁNUDEGI
TIL FÖSTUDAGS
Þessir hringdu ..
Sýnið betri bíó-
myndir
S.T. hringdi:
„Mér fínnst að Ríkissjónvarpið
hafí ekki lagt nógu mikla áherslu
á að sýna góðar bíómyndir að
undanfomu. Ríkissjónvarpið ætti
einnig að sýna fleiri bíómyndir
því þær eru besta sjónvarpsefnið.
Það er ekki furða þó Stöð 2 vegni
betur í samkeppninni þar sem
þeir eru með miklu meira af bíó-
myndum og það úrvals myndum.
Sjónvarpið hlýtur að geta gert
betur hvað þetta varðar.“
Hvers vegna mat-
arskattur?
Anna hringdi:
„Ekki skil ég hvað stjómvöld-
um gengur til að ætla að leggja
háa skatta á matvömr núna um
áramótin, en þá skilst mér að t.d.
fiskur hækki um 25 prósent.
Hvers vegna era utanlandsferðir,
Tillaga um lausn umferðai
K*ri VetrmkaiMÍi
Það hefur mildð verið rsett um
umferðaröngþveitið hér.i borginni.
IBQum befur Qðlgað ivo n\jög að
umferðarhnátar myndast hvar-
vettna og hvergi er bOmitjBði «ð
mikinn koatnað fyrir fóUc og er ÖU-
um til ima. Ég td mig hafa lauan
á þeaau vandamáU aem áreiöanlega
myndi leyaa það að verulegu leyti
og ekki koeta mikið. Hún er að
fólk fengi ókeypia far með SVR.
að koa
notkun einkabfla minnka of
feröarþunginn að sama
Bflaataeðavandra
aðgunnL Ég aka
bílar og þess háttar lúxus ekki
fremur skattlagður? Ég skil ekki
hvemig Alþýðuflokkurinn getur
réttlætt að vera í forsvari fyrir
þessum nýju neyslusköttum sem
munu koma þyngst niður á lág-
launafólki."
Hafið ókeypis
með strætó
Sigrún hringdi:
„Ég vil taka undir með Reyk-
víking sem skrifar í Velvakanda
hinn 13. desember og leggur til
að dregið verði úr umferðaröng-
þveitinu hér í borginni með því
að fólk fái ókeypis far með stræt-
isvögnunum. Þetta myndi áreið-
anlega draga mikið úr notkun
einkabfla og verða til þess að
strætisvagnamir yrðu meira not-
aðir. Að vísu yrði nokkur kostnað-
ur af þessu fýrir Reykj avíkurborg
en það yrði þó lítil upphæð miðað
við það sem sparaðist í rekstri
einkabfla. Ég held að þetta sé
hagkvæm lausn."
Ljótur verknaður
Til Velvakanda.
Orðsending til þess/þeirra, sem
fjarlægðu perumar af litlu, fallegu
gfenitijánum við Geitastekk 7 þann
16. desember: Ég veit að þér/ykkur
hefði rannið til rifja grátur lítillar
stúlku hér í húsinu þegar hún sá
hvað gert hafði verið við trén. Hún
grét ekki mest vegna peranna sem
voru horfnar, eða vegna þess að
ekki logaði lengur á trénu. Hún grét
yfir því að þeir skuli vera til sem
hafa gaman af slíkri iðju. Og virðast
m.a.s. leggja metnað sinn í að ganga
„almennilega" frá verkinu. í þessu
tilviki var þess gætt að örugglega
slokknaði á öllum peranum, en til
þess þurfti að taka a.m.k. 10 perar
á mismunandi stöðum, og það er
hreint ekkert auðvelt að ná þeim út.
Já, það er mikið á sig lagt.
Hvemig væri nú að leyfa jólaljós-
unum víðs vegar um borgina að lýsa
og reyna að njóta þeirra. Til þess
eru þau þama, okkur öllum til yndis-
auka. Gleðilegjól!
I.M.
Víkveiji skrifar
Ljósvakamiðlamir em iðulega á
dagskrá í þessum pistli, enda
honum ætlað að vera vettvangur
fyrir hversdagslegt rabb um daginn
og veginn. Víkvetja er reyndar ekki
gmnlaust um að að áhuginn á ljós-
vakamiðlunum sem umræðuefni sé
ekki einskorðaður við þennan pistil
heldur hafí þeir að sumu leyti verið
að taka við hlutverki veðursins í
samræðum manna á milli. Sem seg-
ir þó líklega meira um veðurfarið
heldur en ljósvakamiðlana.
Það verður hins vegar að taka
það fram að baki þessari kenningu
Víkvetja liggja engar fræðilegar
rannsóknir. A hinn bóginn hefur
Víkvetja verið að framkvæma á
sjálfum sér lauslega athugun á ljós-
vakanotkun sinni og komist að því
sér til undrunar að eftir því sem
þessum miðlum fjölgar, þá verður
hann minna háður þeim.
Eftir að sjónvarpsstöðvamar
urðu tvær til að mynda, er Víkveiji
orðinn miklu vandlátari á hvað hann
horfir og hafí hvorag stöðin neitt á
boðstólum sem hugurinn gimist, er
einfaldlega ekki kveikt á sjónvarp-
inu heima í stofu. Þar með er
skyndilega orðinn til frítfmi — til
lesturs, til að dytta að einhvetju
heima fyrir eða til að stunda menn-
inguna.
Sömu sögu er að segja af hljóð-
varpsnotkuninni. Fyrir utan aðal-
fréttatíma Ríkisútvarpsins hefur
Víkverji helst lagt við hlustir að
morgni. Hann er hins vegar orðinn
svo leiður á þessum nútíma morg-
unþáttum, sem léttu rásimar þtjár
byggja á, að hann stendur sig iðu-
lega að því að leita skjóls frá allri
popptónlistinni, fréttum af umferð
og innihaldslausum viðtölum, og
hverfur þá sæll á náðir gömlu Guf-
unnar eða Ljósvakans, ef hann
hlustar þá yfírleitt á hljóðvarp.
Víkvetji veit auðvitað ekki að
hvað miklu leyti hann er dæmigerð-
ur ljósvakaneytandi en hefur þó á
tilfínningunni að svona sé um fleiri
farið. Fjölmiðlafræðingar geta hald-
ið því fram að þessi viðbrögð séu
einungis til vitnis um að fjölgun ljós-
vakamiðlanna hafí valdið slíkri
útþynningu á dagskrárefni þessara
miðla að almenningur sé hættur að
hlusta og horfa. En Víkvetja er
alveg sama. í hans huga hefur flölg-
un þessara miðla leitt til þess að
hann hefur loks náð fullum þroska
sem ljósvakaneytandi og lært að
meta þögnina og friðinn. í því flest
frelsun hans.
XXX
Stjómmálamenn tala iðulega um
það við hátíðleg tækifæri hvflík
nauðsyn sé á því að hleypa fleiri
stoðum undir íslenskt atvinnulíf og
nefna þá gjaman íslenskan há-
tækniiðnað sem líklegan vaxtar-
brodd. Þess vegna er fróðlegt að
lesa niðurstöður á úttekt Iðnaðar-
blaðsins á stöðu íslensks rafeinda-
iðnaðar um þessar mundir. Þar
segir:
„í landinu era nokkur tiltölulega
fámenn rafeindafyrirtæki sem veita
um 150 manns atvinnu. Flest þeirra
eiga rætur að relcja til upphafs 8.
áratugarins en nokkur hafa verið
endurskipulögð siðan. Þau starfa
svo til öll á sviði sjávarútvegs en
hafa einnig fengist við verkefni sem
tengd era orkufrekum iðnaði og
virkjunarframkvæmdum. Flest hafa
þau fengis við útflutning.
Það virðist vera samdóma álit
þeirra iðnrekenda og forráðamanna
stofnana sem við ræddum við að
forsenda þess að rafeindaiðnaður-
inn eflist á næstu áram sé stóraukið
áhættufjármagn til vöraþróunar og
markaðssetningar heima og erlend-
is. Þá virðist einnig vera skortur á
hátækniþekkingu og að ein leiðin
til að afla hennar sé að auka sam-
vinnu við háskólastofnanir og
erlenda aðila. Einnig þurfum við
að stórauka þekkingu á markaðs-
málum.
Æ fleiri iðnfyrirtæki hafa gefíst
upp á framleiðslu rafeindavöru en
súið sér í auknum mæli að innflutn-
ingi. Þar með eram við að efla iðnað
í Kóreu og Japan en drepa í dróma
einn af vaxtarsprotum íslensks at-
vinnulífs sem komandi kynslóðir
þurfa að byggja afkomu sína á.
Það reynir á íslensk fyrirtæki,
stjómvöld og samtök og stofnanir
atvinnuveganna, ef á að stöðva
þessa þróun..."
Svo mörg vora þau orð. En fínnst
ekki einhvetjum sem hann hafí
heyrt þetta allt áður, t.d. um fata-
iðnaðinn hér á landi, en varia hefur
farið fram hjá neinum hvemig nú
er komið fyrir þeirri grein. Er það
eitthvert náttúralögmál hér á landi
að við megum horfa upp á heilar
atvinnugreinar koma og fara? Er
eitthvað til ráða? Spyr sá sem ekki
veit.
All'ir kraJdccurnir { ékóianum
þinum scndu pcr kí/eiju og ósk um
gó&an bftta."
HÖGNIHREKKVÍSI

„ LÁTTU A1IS SA'IAIOCA/A /V1EÐALINU HANS...
Anmars vill hann ekki taka Þae>."
ÍSLENSKA
SPÁDÓMSBÓKIN
Guðni Björgólfsson
SPÁDÖMS
Frábær bók
um SPILASPÁ, LÓFALESTUR og BOLLASPÁ.
Fæst í öllum bókaverslunum
og einnig póstsend í pöntunarsíma
62 34 33.
Útgáfufélagið BR©S