Morgunblaðið - 02.02.1988, Side 51

51
Ófeigi. Var til þess tekið hve sr.
Hannes hafði lagt sig fram um að
þeim liði sem bezt í hans umsjá. Á
þessum árum voru einnig ráðskonur
hjá honum tii að sjá um heimilis-
haid. Árið 1946 kvæntist sr. Hannes
og var kona hans Guðný Margrét
Sveinsdóttir, bónda í Miðhúsaseli í
Fellum, Einarssonar. Þau skildu
eftir mjög skamma sambúð.
Síðari ár sín í Fellsmúla bjó sr.
Hannes einn og sá sjálfur að mestu
um heimiiishald. Fórst honum það
eins og annað vel úr hendi og var
himili hans jafnan fallegt og
smekkvíslega búið og bar vitni um
fegurðarskyn og snyrtimennsku
húsbóndans. Hann var. höfðingi
heim að sækja og kunni manna
bezt að gleðja gesti sína með sam-
ræðusnilld sinni og andlegu fjöri.
Eitt herbergið í prestseturshúsinu
hafði hann gert að lítilli en fagur-
lega búinni kapellu, þar sem hann
talaði við Guð sinn og þar sem
hann vann ýmis prestverk þegar
henta þótti. Systir hans, Sesselja,
kom oft til að aðstoða hann við
húsverkin, bæði ( sumarleyfum
sínum, á hátíðum og annars þegar
mikils þurfti við. Einnig voru ná-
grannar hans á bæjunum í kringum
skarðsfjall og fleiri ævinlega mjög
hjálplegir honum, bæði beðnir og
óbeðnir, og fyrir hjálpsemi, vináttu
og tryggð þessa fólks var hann inni-
lega þakklátur.
Síðustu árin, einkum eftir að
heilsu hans tók að hraka, hygg ég
að einveran hafí stundum reynt á
hann og orðið honum þung í skauti.
Og til að hamla gegn fargi slíkrar
reynslu hittum við ekki alltaf á
beztu ráðin. En meðan hann hélt
heilsu og kröftum undi hann hlut-
skipti sínu vel og naut þess jafnvel
stundum að vera einn. Þannig skrif-
ar hann sjálfur í hugvelqu þessi
orð: „Sannleikurinn er sá, að hver
sem í alvöru vill komast í snertingu
við kraft hins hæsta, verður að
draga sig út úr háreysti umhverfís-
ins og gefa sér tíma til að vera
„hljóður frammi fyrir Drottni". Það
er eins og að hlusta á tónlist. Eng-
um sem fer á tónleika dettur í hug
að vera sítalandi meðan á þeim
stendur, heldur situr hann hljóður
og einbeitir sér að flutningi verks-
ins. Þannig er þessu einnig varið
með hina mikiu og margbreytilegu
hljómkviðu lífsins."
Lífshættir sr. Hannesar minntu
um sumt á þá guðsmenn sem leita
einveru og forðast háreysti fjöld-
ans. Hann undi sér árum saman
við aðstæður sem ýmsir munu vilja
kenna við fásinni og jafnvel ein-
semd. Samt naut hann sín hvergi
betur en innan um fólk og í fjöl-
menni. Honum var sú list lagin að
gleðjast með glöðum og hryggjast
með hryggum — að geta fundið til
með öðrum og setja sig inn í þeirra
kjör. Prestsstarfíð og þjónustan í
kirkjunni átti hug hans allan og
allt líf hans mótaðist fyrst og fremst
af því. Merki Krists skyldi alls stað;
ar borið fyrir og haldið hátt. í
afmælisgrein um sr. Hannes sex-
tugan skrifaði ég um þjónustu hans
og trúarviðhorf m.a.> á þessa leið:
„Sr. Hannes hefur ekki bundið hug-
ann við ytri aðstæður, hvorki góðar
né slæmar. Hann hefur horft hærra.
Hann á nefnilega sinn konungs-
glugga. Það er hans trúarsýn. Þar
skyggir ekkert á mynd frelsarans,
konungsins Krists. Um þetta vitnar
hann sjálfur á þessa leið: „Einn er
sá sem fæddist þessari jörð, Drott-
inn Jesús Kristur. Enginn gat
sannað á hann synd og svik voru
ekki fundin í munni hans. Hann bjó
yfír því valdi, sem Guðs er, vegna
þess að h'ann var hugur Guðs og
hugsun, sjón, heym og tunga Guðs
mönnunum til bjargar. Þú átt að
gerast maður hans. Flytja gleðiboð-
skapinn um Guð, hvar sem þú
megnar. . .“ Þetta staðfesti sr.
Hannes sjálfur með öllu lífsstarfí
sfnu.
Eins og sjá má af hinu stutta
yfírliti hér að framan um starfs-
feril sr. Hannesar í Fellsmúla, þá
hefur hann í þriðjung aldar markað
spor og mótað svip mannlífsins
meðal safnaða sinna og héraðsbúa
allra. Og auk þess hefur hann látið
að sér kveða á vettvangi kirkju-
mála á víðara sviði, því að kirkja
Krists, kenning hennar og kraftur
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 2. FEBRÚAR 1988
til hjálpræðis, var hans hjartans
mál. Sr. Hannes var þeirrar gerðar
að vilja ekki láta neitt hálfgert. Og
það munaði um hann hvar sem
hann tók á. Þess vegna var jnjög
til hans leitað og hann til ráða
kvaddur, einkum þá er mikið þótti
við liggja, að með reisn væri á
málum tekið. Hann var alltaf afger-
andi, aldrei hikandi né hálfvolgur.
Hann var sjaldan talsmaður mála-
miðlana eða meðaltalslausna.
Honum var fremur að skapi að láta
sverfa til stáls. Þess vegna var hann
stundum umdeildur og ekki alltaf
vinsæll af öllum lýð. En flestum
þótti samt vænt um hann vegna
einlægni hans og hnyttilegrar fram-
göngu, einnig þeim sem annarrar
skoðunar voru en hann og á önd-
verðum meiði um ýmsa hluti.
Sr. Hannes fylgdist jafnan vel
með því helzta, sem ritað var um
guðfræðileg efni í samtímanum og
skrifaðist á við erlenda starfs-
bræður og skiptist á bókum við þá.
Hann fékk ársleyfí frá störfum á
árunum 1977—1978 og notaði þann
tíma til þess að kynnast kirkjulífí
erlendis. Ferðaðist hann þá úm
Norður-Ameríku og heimsotti m.a.
fæðingarstað sinn í Kanada. Einnig
fór hann til Landsins helga og
dvaldist um jólin í Betlehem og (
þeirri för heimsótti hann einnig
Rómaborg og hlýddi páfamessu í
Péturskirkjunni. Þetta var honum
því meira virði sem hann aðra tíma
lá ekki í ferðalögum, heldur hélt
sig við sitt kall og sína þjónustu,
sem var honum helgust jörð og ljúf-
ust skylda. Sóknarbömum sínum
var hann hollur ráðgjafí og skiln-
ingsríkur þeim, sem til hans leituðu
í vanda. Sjálfur átti hann sínar erf-
iðu stundir eins og aðrir og við
andstreymi að etja af ýmsu tagi.
En hann stóð sinn vörð allt til enda
og þjónaði söfnuðum sínum í trú
og auðmýkt fyrir Guði.
í Heilagri ritningu glitra perlur
vísdóms og skilnings, þar eru orð
sem dæma og orð sem hugga og
þar er boðuð náð og miskunn Guðs:
„Ekki höfum vér þann æðsta prest,
er eigi geti séð aumur á veikleika
vorum, heldur þann, sem freistað
var á allan hátt eins og vor, en á
syndar. Göngum því með djörfung
að hásæti náðarinnar, til þess að
vér öðlumst miskunn og hljótum
náð til hjálpar á hagkvæmum tíma.
Svo er um hvem æðsta prest, sem
úr flokki manna er tekinn, að hann
er settur fyrir menn til þjónustu
frammi fyrir Guði, til þess að bera
fram gáfur og fómir fyrir syndir.
Hann getur verið mildur við fáfróða
og villuráfandi, þar sem hann sjálf-
ur er veikleika vafínn. Og sökum
þess á hann að bera fram synda-
fóm, eigi síður fyrir sjálfan sig en
fyrir lýðinn. Enginn tekur sér sjálf-
um þennan heiður, heldur er hann
kallaður af Guði... (Hebr.
4,15-5,4).
Með þessum orðum vil ég, fyrir
mína hönd og fjölskyldu minnar,
kveðja látinn vin og starfsbróður
minn og nágrannaprest í nær 25
ár. Ég minnist margra dýrmætra
stunda með sr. Hannesi í Fellsmúla,
í kirkjunum með söfnuðum okkar,
á öðmm mannamótum og á heimil-
um okkar. Að leiðarlokum er
þakklætiö efst í huga fyrir ógleym-
anlega samfylgd og fyrir vináttu
og tryggð, sem hann auðsýndi fjöl-
skyldunni hér á Breiðabólstað fyrr
og síðar, bæði um mína tíð og for-
eldra minna.
Sr. Hannes Guðmundsson er
horfínn af sviðinu og rödd hans
þögnuð, en orð hans em geymd.
Ég eftirlæt honum sjálfum stðustu
orðin að þessu sinni. Það em niður-
lagsorð úr einni hugvekju hans:
„Sannleikans megin muntu oft
mæta tpisskilningi, óvild, hatri og
jafnvel dauða, en einnig heilli þökk
allra þeirra sem elska Drottin. Élsk-
irðu sannleikann, muntu heyra rödd
Frelsarans, og þegar þín rödd er
þögnuð, minnstu þess þá, að Guð
hefur síðasta orðið, og þegar þjón-
amir kveðja, þá heilsar Drottinn."
Drottinn heilsar og Drottinn
frelsar. Sú var einlæg trú hans og
þeirri trú helgaði hann allt sitt líf.
Megi burtför hans nú og nýjar leið-
ir helgast I þeirri sömu trú, sem sr.
Hallgrímur Pétursson tjáir þessum
orðum:
„Sú er mín huggun sama
sem þín var, Jesú minn,
krossinn þá að vill ama,
ofsókn og hörmung stinn:
Hjá þinni hægri hendi,
hér þó nú lífið endi,
fagnaðar nægð ég finn.“
Blessuð sé minning sr. Hannesar
Guðmundssonar í Fellsmúla.
Sváfnir Sveinbjörnsson
Séra Hannes lést í Landspítalan-
um úr hjartabilun, er hann fann
fyrst fyrir í byijun nóvember síðast-
liðms.
í nokkur ár var hann búinn að
ganga með erfiðan sjúkdóm, sem
var sykursýki, en hún, eins og við
þekkjum sem kjmnst hafa, brýtur
líkamann niður jafnt og þétt þar
til eitthvað lætur undan.
Séra Hannes var vígður ,til
Fellsmúlaprestakalls vorið 1955,
það mikla rigningasumar. Mér er
það minnisstætt hve innilega og
fallega hann í ágústbyijun bað frá
stólnum um þurrk, svo heyin hrekt-
ust ekki meir en orðið var. Hann,
borgarbamið, var strax inni í öllum
málum sveitarinnar.
í sveitakirlq'um er oft erfitt að
fá organista til starfa, og held ég
að fáir prestar hafí gert eins og
hann, verið prestur, organisti og
jafnvel hringjari, ef organisti og
hringjari forfölluðust, við einu og
sömu guðsþjónustuna. Hans staða
var því oft annasöm. Hann æfði
kirkjukórana í prestakallinu til
margra ára. Af þessu sést að við í
Fellsmúlaprestakalli höfum misst
meira en sóknarprestinn okkar, því
við höfum misst tryggan vin og fjöl-
hæfan starfskraft, því einnig hafði
hann með höndum ýmis trúnaðar-
störf fyrir sínar sóknarkirkjur og
sveitarfélög. Hann var hrókur alls
fagnaðar á þeim samkomum og
ferðalögum sem hann tók þátt í.
Hann var sjálfkjörinn veislustjóri í
veislum og öðrum mannfögnuðum,
því engum fórst það betur úr hendi.
Við í Marteinstungusókn þökkum
honum af alhug nærri 33 ára sam-
starf. Það er dálítið sérstæð
minning í mínum huga að hans
fyrsta prestsverk hér í Marteins-
tungu var að skíra litla frænku
mina, Dagbjörtu Sigrúnu Sigurð-
ardóttur frá Götu, en við erum
systkinaböm, og svo að hans
síðasta prestverk, fyrir utan að-
ventu- og jólamessumar, skírði
dótturson minn, Ingvar Pétur, þann
4. október síðastliðinn í Marteins-
tungukirkju.
Við sóknarbömin í Marteins-
tungusókn sendum ættingjum hans
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi.
Haf þú þökk fyrir allt og allt.
V.Br.
Formaður sóknarnefndar
Marteinstungukirkju,
Sigrún Ingólfsdóttir, Götu.
Vinur okkar og nágranni, séra
Hannes Guðmundsson, er dáinn.
Við minnumst hans með þakklæti.
Kennimaðurinn, sem fræddi og
vísaði veginn, félaginn sem virti
okkur og skildi. Við þökkum og
kveðjum með sálminum sem okkur
þótti svo vænt um.
„Ó, þá náð að eiga Jesú
einkavin ! hverri þraut.
Ó, þá heill að halla mega
höfði sínu ( Drottins skaut.
Ó, það slys því hnossi að hafna,
hvilíkt fár á þinni braut,
ef þú blindur vilt ei varpa
von og sorg í Drottins skaut.
Eigir þú við böl að búa,
bíðir freistni, sorg og þraut,
óttast ekki, bænin ber oss
beina leið I Drottins skaut.
Hver á betri hjálp í nauðum?
Hver á sllkan vin á braut,
hjartans vin, sem hjartað þekkir?
Höllum oss í Drottins skaut.
Ef vér berum harm í hjarta,
hryggilega dauðans þraut,
þá hvað helst er Herrann Jesús
hjartans fró og líknar skauL
Vilji bregðast vinir þínir,
verðirðu einn á kaldri braut,
flýt þér þá að halla og hneigja
höfíið þreytt í Drottins skaut."
Systkinin í Skarði.
Fjárfestingarfélag
Birkis Baldvinssonar hf.
Vegna mikillar eftirspurnar óskum við
eftirskuldabréfum í umboðssölu.
Allar nánari upplýsingar í Lágmúla 5, 7. hæð,
sími 689911.
Baldvin Ómar Magnússon,
verðbréfamiðlari.
W .
Sálfræðistöðin
Námskeió
Sjálf sþekking — Sjálf söryggi
Á námskeiðinu kynnast þátttakendur:
• Hvaða persónulegan stfl þeir hafa í samskiptum
Fatnaður fyrir
- smáfólk
- ungtfólk
- fullorðiðfólk
m.a. buxur, peysur og blússur
á aðeins kr.
200,-
• Hvernig má greina og skilja samskipti
• Hvernig ráða má við gagnrýni
• Hvernig finna má lausnir í árekstrum
• Hvernig læra má samskipti sem auka sjálfsöryggi
eru
sálfræðingarnir
Álfheiður Steinþórsdóttir og Guðfinna Eydal.
Innritun og nánari upplýsingar í
símum Sálfræðistöðvarinnar:
623075 og 21110 millikl. 10 og 12. [
Nýjabæ við Eiðistorg.
Sími: 611811.
Leíðbeinendur