Morgunblaðið - 16.03.1988, Qupperneq 58

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 16. MARZ 1988
58
hef rnjog Utinntima. Hv/ar
eru sm&sö^urrtar ?*'
Með
morgunkaffinu
Við erum ekki fyrstu kett-
imir hér ...
HÖGNI HREKKVÍSI
Endurtakið
sýninguna
Ólafur H. Torfason hringdi:
„Síðastlinn sunnudag var opið
hús á Landspítalanum í tilefni
Norræns tækniárs. Mjög vel var
að þessu staðið, það var aðgengi-
legt og fóðlegt að litast þarna um
og ótrúlegt hvað starfsfólkið gat
sýnt þarna margt á stuttum tíma.
Eg álít að mjög vel hafi verið að
þessu staðið. Eini gallinn var að
ekki var opið nema í einn dag.
Ég álít að þessu hefði átt að
dreifa á fleiri helgar og ég veit
um marga sem eru á sama máli.
Vil ég beina því til yfirmanna
Landspítalans að þessi sýning á
starfsemi spítalans verði endur-
tekin síðar á tækniárinu."
Umferðarlögin
ekki kynnt
Ökumaður hringdi:
„Ég tel gagnrýnisvert að farist
hefur fyrir að kynna nýju um-
ferðarlögin en mér skilst að sér-
stakur kynningarbæklingur um
þau hafi átt að koma út fyrir 1.
mars á þessu ári. Fyrir bragðið
þekkir almenningur ekki til þess-
ara laga nema þá einstök atriði
eins og t.d. að ljós skuli ávalt að
loga meðan á akstri stendur. Ég
tel þessi nýju umferðarlög gölluð
og þau bera þess merki að alþingi
samþykkti þau í hálfgerðu tíma-
hraki. Samkvæmt þeim þarf t.d.
ekki að endumýja ökuskírteini
lengur og hljóta allir að sjá að
það er óskynsamlegt. Eins eiga
ökumenn sjálfir að fylla út skýrsl-
ur í mismunandi hugarástandi
eftir árekstur. Hætt er við að
mörgum verði hált á þessari
skýrslugerð og svo býður þetta
uppá að ökumenn fari að hylma
yfir umferðarlagabrot."
Úr
Kvenmannsúr fannst við Móg-
ilsá við Esju á föstudag. Upplýs-
ingar í síma 611847.
Vantar
aðgengilega
sýningarskrá
F.S hringdi:
„Ég fór í Listasafn íslands með
ijölskyldunni fyrir skömmu. Það
kom okkur á óvart að þar fékkst
ekki einföld sýningarskrá með
upplýsingar um verk og höfunda.
Hins vegar var hægt að fá bók
sem kostar 900 krónur sern fjallar
um verkin í safninu. Að vísu er
aðstoðarfólk með lista en það
hafði í mörgu að snúast því alltaf
var verið að spyija það um ein-
stök verk og höfunda þeirra. Nú
er alls ekki víst að allir sem safn-
ið heimsækja kæri sig um að
kaupa þessa bók eða hafi efni á
að sjá af 900 krónum. Eins er
bókin að mínu áliti fremur óhand-
hæg þegar maður er að skoða
safnið. Þarna ættu að liggja frami
einhverjir listar, sem mættu
gjarnan vera ljósritaðir en sem
kostuðu lítið. Eins mætti merkja
hvetja mynd og bæta þannig úr
þessu.“
Ráðhús við Austurvöll
Til Velvakanda.
Það er ljóst að um helmingur
Reykvíkinga er á móti fyrirhugaðri
ráðhúsbyggingu í Tjörninni. Það
skiptir engu máli hvort það eru 40%
eða 60% af borgarbúum sem eru
með eða á móti heldur hlýtur aðalat-
riði málsins að vera það að bygging
ráðhússins á þessum stað er varla
slíkt nauðsynjamál að ástæða sé tii
þess að spilla þessum fagra og við-
kvæma stað fyrir helmingi borg-
arbúa. Hafa ber í huga að aðeins
örfáir staðir í borginni eru jafn „við-
kvæmir“ og þessi í augum margra
borgarbúa.
Andstæðingar ráðhússins hafa
þegar tíundað helstu rök gegn
byggingu ráðhúss í Tjörninni og eru
þau mikilvægustu byggð á smekk
þeirra, en eru þó ekki verri sem rök
fyrir það. Borgarstjórn hefur hing-
að til aðeins gefið eina haldbæra
röksemd með byggingu hússins,
þ.e. að það vanti ráðhús fyrir yfir-
stjórn borgarinnar, en engin góð
rök hafa komið fram sem styðja
einmitt þessa staðsetningu hússins.
Væntanlega mætti a.m.k. fegra
þetta horn Tjarnarinnar á annan
hátt með minni tilkostnaði.
Það er þó skiljanlegt að borgar-
stjórn kjósi að hafa aðsetur sitf í
hjarta borgarinnar, en eins og bent
hefur verið á eru ýmsar leiðir til
að koma ráðhúsi fyrir í miðbænum
og alls ekki víst að þörf sé á að
byggja nýtt hús til þess. Lítum fyrst
á — hvert er hjarta borgarinnar?
Sumir myndu segja Lækjartorg,
sumir Austurstræti, en líklega
myndu flestir segja Austurvöllur,
enda má segja að hann hafi í ára-
tugi gegnt hlutverki ráðhússtorgs
í Reykjavík þegar mikið hefur legið
við. Við Austurvöll stendur og eitt
hið fallegasta af eldri húsum borg-
arinnar Hótel Borg. Það mætti
auðveldlega breyta Borginni í ráð-
hús með litlum tilkostnaði og það
myndi ekki særa fegurðartilfinn-
ingu nokkurs manns. Um staðsetn-
ingu hússins ætti ekki að þurfa að
deila og innangengt yrði úr núver-
andi skrifstofuhúsnæði borgarinn-
ar.
Reykvíkingar — borgarstjórn!
Slíðrum nú sverðin, friðum Tjörnina
og sameinumst um Austurvöll_ og
Borgina fyrir ráðhúsið okkar. A.R.
Víkverji skrifar
Síðastliðinn sunnudagsmorgun
var stungið dreifibréfi inn um
póstlúguna hjá Víkveija. Jafnframt
tók hann eftir því, að samskonar
bréf hafði verið fest á bifreiðar í
götunni. Var það maður nokkur sem
gekk hús úr húsi með þetta blað
og festi jafnframt eintök á bíla.
Þegar betur var að gáð, kom í ljós,
að textinn var ósmekkleg árás á
nafngreindan, þjóðkunnan mann,
sem hefur verið óragur við að láta
skoðanir sínar í ljós. Höfundur
dreifíbréfsins virðist leggja þennan
mann í einelti.
Víkveija þótti þetta óskemmtileg
sending og velti því fyrir sér, hvort
menn væru varnarlausir gagnvart
áreitni sem þessari. Maður sem
hefur póstlúgu á íbúð sinni hefur
boðið öðrum að leggja það inn um
þessa lúgu^ sem þeir vilja koma á
framfæri. A hinn bóginn verða þeir
sem nota þetta tækifæri að halda
sig innan marka almenns velsæmis.
Þótti Víkveija þessi sunnudags-
sending utan þessara marka. Atti
hann að hringja í lögregluna og
kvarta?
Og hvað um þann nafngreinda
einstakling sem verður fyrir árásum
eins og þeim, sem hér um ræðir?
Er hann varnarlaus gagnvart
ófrægingarherferð þessari? Eiga
fulltrúar almannavaldsins að grípa
í taumana að eigin frumkvæði eða
þurfa einhveijir borgarar að taka
sér fyrir hendur að kvarta formlega
undan þessum ófögnuði?
xxx
Umhyggja fyrir umhverfinu og
breyttir lifnaðarhættir birtast
í ýmsum myndum. Herferðin fyrir
vemdun hvala er okkur íslending-
um lærdómsrík áminning um það,
að samtök umhverfisvemdarmanna
eru alþjóðleg. Þeir virðast geta stig-,
magnað aðgerðir sínar með skipu-
legum hætti og látið þær teygja sig
frá einu landinu til annars. Hvort
sem okkur líkar betur eða verr er
þetta staðreynd. Hér er um samtök
almennings að ræða, sem starfa
ekki á vegum stjórnvalda einstakra
ríkja heldur oftast í andstöðu við
þau.
Okkur hættir til þess hér þegar
mál eins og hvalamálið ber á góma
að líta þannig á, að rétta leiðin til
að bregðast við þrýstingi að utan
sé að kvarta við stjómvöld í þeim
löndum, þar sem andróðurinn er
mestur. Þetta á ekki við í hvalamál-
inu. Mesta einstaka viðskiptaland
okkar á síðasta ári var Bretland en
ekki Bandaríkin eins og um langt
árabil. Það er einmitt í Bretlandi,
þar sem hvalavinir hafa látið mest
að sér kveðá til að spilla fyrir sölu
á íslenskum fiski. Víkveiji telur, að
það myndi bera lítinn árangur að
snúa sér til frú Thatcher og mæl-
ast til þess við hana að Greenpeace
láti af andstöðu sinni við íslenskar
fiskafurðir.
xxx
I* Bretlandi ræða menn um
„grænu kynslóðina“, sem sé að
meðaltali um 35 ára og hefur tekið
upp nýja lifnaðarhætti svo sem í
mataræði. Til að einfalda málið má
segja, að þetta fólk leggi áherslu á
að hverfa aftur til náttúrunnar og
fínna sjálft sig með heilbrigðú
líferni og sjálfskönnun. Telja Bret-
ar, að áhrif þessara nýju hátta séu
alls ekki bundin við þessa kynslóð.
Þannig hafi nýleg Gallup-könnun
sýnt, að 35% bresku þjóðarinnar
segist nú borða minna kjöt en áður
eða alls ekkert kjöt. Hefur fyrir-
tækjum, sem sérhæfa sig í sölu og
dreifingu á grænmeti fjölgað.
Hvaða áhrif á þetta eftir að hafa á
fisksölu til Bretlands?