Morgunblaðið - 19.05.1988, Blaðsíða 54

54
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 19. MAÍ 1988
BERGEP 1
Bxíviki 1
FLUGLEIDIR
-fyrir þíg-
Fer inn á lang
flest
heimili landsins!
Frábær nýjung! Tig- og pinnasuða
með sama rafsuðutækinu.
Draumatækið fyrirþá sem smíða úr ryðfríu stáli.
= HÉÐINN =
SEUAVEGI 2.SÍMI 624260
Power Invertig 130 og 160 eru kröftug,
jafnstraums rafsuðutæki til tig- og pinna-
suðu (taka 1,60-4,0 mm vír).
ækin hafatvenns konar kveikingu (við
tig-suðu), hátíðni- og snertikveikingu
(Lift-arc), sem velja má um eftir
aðstæðum hverju sinni.
Power Invertig rafsuðutækin vega að-
eins 19 kg.
Hafðu samband við sölumenn okkar
sem veita allar nánari upplýsingar.
tig-suða
pinnasuða
MOSAEYÐANDI!
JARÐVEGSBÆTANDI!
HEILDSÖLUDREIFING:
SEMENTSVERKSMIÐJA RÍKISINS
SÆVARHÖFÐA 11,112 REYKJAVÍK. SÍMI: 91 -83400
MÁNABRAUT, 300 AKRANES. SÍMI: 93-11555
«=
=í''L'S^p<UIII II Sf
KALMANSVÖLLUM 3, 300 AKRANES. SlMI: 93-13355
|G}óöurkalk er ætlað til
notkunar fyrir gras,
grænmeti, runna og
limgerði. Það stuðlar að
jafnari sprettu og heldur
mosa og varpasveif-
grasi í skefjum.
Gróðurkalk eykur
uppskeru garðávaxta
og skerpirvöxt lauftrjáa.
[Gj'óðurkalk er hagstæð
bfanda af fínni mélu og
grófari kornum sem er
þjál í meðförum og
auðveld í dreifingu.
Fínmalaö kalkið hefur
strax áhrif en gróf
kornin leysast upp
smátt og smátt og
stuðla að langtímaverk-
un kalksins.
il jgrasgarða og limgerði
er best að dreifa og
blanda kalkinu í
gróðurmoldina við
sáningu eða
. Gott er
dreifa kalkinu vor
eða haust og raka það
vel ofan í grassvörðinn
með hrífu.
©ænmetisgarða er
hentugast að kalka á
vorin eða á haustin.
Best er að blanda
kalkinu vel í gróður-
moldina um leið og
garðurinn er unninn.
vf
\ V
. \ ~
0THUGIÐ. Vegna
hættu á kláöa þarf ekki
að kalka kartöflugarða
nema þeir séu mjög
súrir. Ekki er heldur
ráðlegt að kalka
skrautrunna sem þurfa
súran jarðveg.
Nánari upplýsingar um
Gróöurkalk oq notkun
þess er að finna í
bæklingi sem þú færð
ókeypis á útsölustöóun-
um.
Að segja til
syndanna
eftir Jens íKaldalóni
Þótt ég hafi lítið lært,
létt um grundir tifa,
er mér jafnan undur kært
ögn til þín að skrifa.
Ég hef verið að velta því fyrir
mér nú undanfarið, hvort mér hafi
sést svo hrottalega yfír í mati mínu
á Ólafí G. Einarssyni formanni þing-
flokks Sjálfstæðisflokksins, þegar
ég hef stundum talið hann einn af
okkar mætustu þingmönnum. Ráð-
settan, stilltan og raunsæjan kall,
sem ekki fíasaði til sinna verka. Gat
ég þó ekki komist hjá að kenna í
bijósti um hann í fyrra, þá er ég
sá hann í sjónvarpinu þegar hann
með forsætisráðherranum var að
reka Albert úr ríkisstjóminni, því
svo sannarlega var ásjóna hans þá
svo aumkunarlega bijóstumkennan-
leg, að ég eiginlega fann til með
honum. En viti svo menn, að þegar
ég heyrði um þau ósköp, að þessi
gjörfílegi drengur, nú í vetur, væri
búinn að taka slitrumar úr hinu
marg svo umhjakkaða ölfrumvarpi
upp á sína arma til flutnings og
framvindu allrar á okkar svo háa
Alþingi,. sem þeim er svo gjamt á
að láta titla í þann dúr, fannst mér
einhvemveginn að þetta væri allt í
einu orðinn allt annar maður en
áður ég taldi og fannst hann eigin-
lega vera að setja blett á sjálfan
sig, og lágkúru á sjálft þjóðþingið.
Eða hvað eigum við að halda, þess-
ir áhorfendur að störfum þessara
63 alþingiskompána allra í einum
kór, þegar þeir nenna ekki að ráða
við vegferð og velferð þjóðar sinnar
betur en svo, að planleggja í árs-
byijun allt upp í 13 milljarða við-
skiptahalla á innflutningi til landsins
á einu og sama árinu, í viðbót við
nær 7 milljarða halla á sl. ári. Þess-
ir 13 milljarðar, sem þeir tala svo
ósköp sakleysislega um, að séu bara
sjálfsagðir og ekkert að því að fínna,
samsvara bara verði 35 togara spá-
nýrra af nálinni, eins og var að
koma til Sjólastöðvarjnnar um dag-
inn.
Já, hvað eigum við að hafa mikið
álit á öllum þessum kempum, þegar
þeir fara svo alltíeinu að leggja fram
og jagast yfir því hvort eigi að leyfa
bruggun áfengis, þótt kallaður sé
hann bjór í daglegu máli. Ég held
að það megi langt til leggja óþjóð-
legri og aumkvunarlegri aumingja-
skap. Já, en heyrið þið nú rökin
fyrir allri reisninni.
Það er frelsið. Aukið frelsi. Það
sé helvíti hart að mega ekki drekka
sig fulan af bjór, nú og þá ekki síður
hitt, að allir mega ekki hafa frelsi
til að höndla þetta heilnæma hun-
ang, fyrst einn og einn, sem kemur
frá útlöndum megi taka það með
sér í lendingunni. Já, mikil eru þessi
hlunnindi ferðalanganna. Sko, nú
er ég svo vitlaus, að ég skil ekki í
nokkrum lifandi manni og allra síst
í þeim sem eru að trana sér til þess
að komast inn í hið háa Alþingi, til
að stjóma þjóðinni,með allri sinni
vizku og viti, að þeir geti borið þetta
á borð við nokkum lifandi mann,
og allra síst til að treysta málstað
sinn.
Nú eru þessir sömu menn að
gera sýknt og heilagt lög um að
skerða frelsi manna í öllu formi, á
öllum mögulegum og ómögulegum
hlutum. Væri ekki nokkrum manni
fært að tíunda öll þau ósköp af allra
handa lagabálkum, sem einmitt
hljóða upp á það að skerða frelsi
manna. Én hvað gildir svo þetta
blesaða frelsi, sem þessir miklu
höfðingjar eru að hampa, og þykj-
ast vera að skýla sér bak við? Jú,
það gildir meðan þú eða ég, alla
daga og frammá nætur erum að
þamba áfengt öl, orðnir fullir og
vitlausir, og kunnum ekki lengur
með frelsið að fara, æðum áfram
eins og vitfírrtar skepnur, erum svo
teknir og settir í steininn eða á
drykkjumannahæli til afvötnunar,
en byijum svo oftast nákvæmlega
á sama andskotaganginum æ ofan
í æ aftur. Við erum líka sviftir því
frelsi að mega fara I bílinn okkar
um hábjartan sumardaginn í sól-
skini og blíðu, nema með öll ljós
kveikt, og því síður nema að reyra
okkur í sætin, það er nú allt frelsið
sem okkur er gefíð, eða hitt þó held-
ur.
En hvað svo. Frammá sjónarsvið-
ið stígur svo við stokkinn okkar hinn
einlægi og elskulegur Vestfírðingur,
sem allra manna fremstur í flokki,
sem svo sannarlega ætlaði við
síðustu stjómarmyndun að ganga
fram fyrir skjöldu til styrktar og
hjálpar okkar einstaklega sundurt-
ætta stijálbýli, sem alls staðar blasti
svo við neyð og vandræði, óviðráð-
anleg á öllum sviðum, nema þar til
legðist sá sem þorði, valdið og karl-
mennskuna hefði svo langt yfír alla
meðalmennsku, að þama væri nú
einmitt kominn sá rétti maður á
réttan stað, og það var eins og dreif-
býlinu birtist þama geislablik lýs-
andi krafta og mannkærleika, um
að nú væri okkur borgið litlu mönn-
unum, vanmegna og forustulausir,
enda að hamingjan fannst okkur við
blasa, í þeim blessaða náðarfaðmi,
sem þama skein í opinn og vinsemd-
in uppmáluð. En bíðum við, ekki
kvak, stuna né hósti heyrst eða sést
frá þessu kærleiksríka góðmenni,
þar til allt í einu nú, að kvak úr
homi heyrist ásamt kempunni Guð-
rúnu Helgadóttur, þeim mikla
hvalavini, um að leggja 15 kr. tappa-
gjald á lítrann af ölbrugginu til
menningar- og ég held líknarmála.
Þama var hún þá öll líknarrausnin
til þeirra fátæku og smáu, að reyna
að kroppa aurana af aumingjunum
í bjórdrykkjuþambinu. Þeir eiga svo
sem að vera mestu burgeisamir til
að undirbyggja menninguna, og
ekki fataðist höfðingjunum hug-
myndin um hvar það væri helst nið-
ur að bera til fjárlöflunar, þessum
svo vanþróaða menningarstuðli okk-
ar, og þá bjórdrykkjuvesalingunum
best treystandi til þar í að leggja
af mörkum, af öllum þeirra digm
fjársjóðum.
En hvað með fíkniefnaneytend-
uma? Af hveiju á að gera upp á
milli manna? Hafa þeir ekki dóm-
greind til að ráða sínum gerðum,
velja og hafna eins og öldrykkju-
neytendur? Já, svona er nú öll reisn-
in yfír þessum miklu andans höfð-
ingjum, sem landinn er að velja til
forsjár sér sjálfum, og þjóðinni allri
til forsjár á högum hennar og vel-
ferð.
Nei sko, ef þetta væm menn, sem
talandi væri um í þeim dúr, væri
þeir.i sæmra að afnema allan bjór-
innflutning, og þar með bæta fyrir
þá bresti, sem einn ráðherranna
kvað hent hafa, og talið er af vísum
mönnum lögbrot, að hafa upp á sitt
eindæmi á sinni ráðherratíð leyft
þennan innflutning, öllum til ama,
óánægju og bölvunar.
Það er ekkert leyndarmál, og vita
það allir, að innlent bjórbmgg með
fijálsri sölu til hvers og eins, getur
ekki annað en aukið drykkju og
óreglu í öllu formi, með þeim hrika-
legu afleiðingum sem því fylgja.
Þetta vita flutningsmenn fmm-
varpsins einnig manna best. Þeir
vita það líka manna best, að þegar
komið er á stað með áfengt ölþamb,
kallar það á að totta með því annað
sterkara vín, og þeir vita það líka
ekki síður, að frelsið til áfengis-
drykkju hefur alla tíð verið það
þyngdarlögmál, sem fæstir hafa
ráðið við, og þess vegna em áfengis-
málin vandræðamál bæði einstakl-