Morgunblaðið - 19.05.1988, Blaðsíða 56

56
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 19. MAÍ 1988
4
. Vinklar
LlLL
Sívalt
Ryðfrítt stangastál
Stálgæði: AISI 304 (Wst. 4301)
Profílar Flatt
Pípur
OOo
Fjölbreyttar
stærðir og þykktir
Ryðfríar stálplötur
Stálgæði: AISI 304 (Wst. 4301)
Stálgæði: AISI 430 (Wst. 4016)
Plötuþykktir: 0,8 - 6,0 mm
Plötustærðir: 1250 x 2500 mm
SINPRAA4STALHF
BORGARTÚNI31, SÍMAR 27222 & 21684
morðingja sem reyndi að drepa
hann sjálfan í bífræfnu ráni fyrir
nokkrum árum.
Sakamála-félagamyndin Met-
sölubók („Best Seller"), sem sýnd
er í Háskólabíói, tekst á við erfítt
verkefni; að gefa samúðarfulla lýs-
ingu á kaldrifjuðum morðingja og
nýtur við það dyggrar aðstoðar
James Woods sem hér er í óvenju-
góðu jafnvægi í hlutverki leigu-
morðingjans. Hún reynir líka að
gera hetju úr honum. Hvort tveggja
mistekst.
Hin Joseph Wambaugh-líka
spennumynd er vel Ieikin af félög-
unum James Woods og Brian
Dennehy og skarplega mynduð af
Lundgren verður Garpur; úr hasarmynd Regnbogans.
í upphafi voru leikf öng
Kvikmyndir
Arnaldur Indriðason
Hetjur himingeimsins („Masters
of the Universe“). Sýnd í Regn-
boganum.
Bandarísk. Leikstjóri: Gary
Goddard. Framleiðandi: Ed
Pressman. Helstu hlutverk:
Dolph Lundgren, Frank Langella
og Meg Foster.
Það er ekki oft sem heilu bíó-
myndimar byggjast á leikföngum.
Arið 1982 komu á markaðinn
nokkrar leikfangadúkkur frá leik-
fangafyrirtækinu Mattel sem kall-
aðar voru Hetjur himingeimsins
(„Masters of the Universe"). Sam-
nefnd bíómjmd er nú sýnd í Regn-
boganum.
Dúkkumar, eða öllu heldur
skrímslin með andstæðingana Garp
og Beina í fararbroddi, nutu gríðar-
legra vinsælda og fljótlega var far-
ið að gera teiknimyndir um þær
(sýndar á Stöð 2) og svo allt hitt:
myndbönd, hasarblöð, rúmteppi og
náttföt.
Það var bara tímaspursmál hve-
nær bíómyndin yrði gerð. Hún kem-
ur í Regnbogann via Golan og Glob-
us og er að fráslepptum hriplekum
söguþræði, Dolph Lundgren í hlut-
verki Garps og síðustu tíu mínútun-
um, miklu betri en maður átti helst
von á. Það er góður hasar í henni
og læti og ágætlega unnar tækni-
brellur sem halda henni á floti og
áhorfendum við efnið lengst af. Og
svo gerist hún til allrar lukku á
jörðinni í samtímanum (eins og
önnur og betri geimvísindamynd,
Star Trek IV, sem því miður kom
aldrei í bíóin en hefur lengi fengist
á myndbandaleigunum) en það eyk-
ur mjög skemmtigildið að fá gesti
utanúr geimnum hingað á okkar
fábrotnu plánetu.
Bíómyndin er í mörgu frábrugðin
goðsögnum teiknimyndanna þótt
flestar aðalpersónanna hafi fengið
hlutverk. Prins Adam er t.d. ekki í
myndinni. Mesta kaldhæðnin er sú
að litlu He-Man-fríkunum, krökk-
um á aldrinum 3-10 ára, er meinað-
ur aðgangur að hetjunum sínum
enda er hér róið á allt önnur mið.
Það má vera að Garpur yfírbugi
Beina í lokin en Frank Langella í
hlutverki Beina tortímir Lundgren
í leiklistarhringnum enda er ekki
leiðum að lílqast. Langella er skól-
aður og alvarlegur skapgerðarleik-
ari og nær mjög sannfærandi tökum
á hinum hroðalega ljóta og valda-
sjúka Beina sem minnir helst á líkið
af Darth Vader.
Lundgren hafði fjóra aðstoðar-
menn ef marka má kreditlistann
(leiklistarráðunaut, þjálfara, radd-
þjálfara og einn ráðgjafa til) en er
samt eins steinrunninn og He-
Man-dúkkumar í búðunum. Það
litla sem hann segir bendir til þess
að hann hafí fengið raddþjálfun hjá
félaga sínum Sly Stallone.
Og hveijum er svosem ekki sama.
Þeir sem fara á þessa mynd hafa
fyrir löngu flett framhjá okkur og
em núna að lesa teiknimyndasíð-
Morðingi segir frá
Metsölubók („Best Seller“). Sýnd
í Háskólabíói.
Bandarísk. Leikstjóri: John
Flynn. Handrit: Larry Cohen.
Framleiðandi: Carter De Haven.
Kvikmyndataka: Fred Murphy.
Tónlist: Jay Ferguson. Helstu
hlutverk: Brian Dennehy, James
Woods og Victoria Tennant.
Leigumorðingi kemur til lög-
reglumanns, sem vill til að er
spennusöguhöfundur líka, og býður
honum efni í gulltryggða metsölu-
bók.
Hann vill hefna sín á yfirmánni
sínum sem er eigandi alþjóðlegs
stórfyrirtækis og er mjög valdamik-
ill. Hann vill rekja fyrir lögregl-
unni/rithöfundinum blómlegan
starfsferil sinn innan fyrirtækisins,
rekja morðin sem hann framdi fyrir-
tækinu til hagsbóta og hann vill
vera hetjan.
En því miður. Lögreglan/rithöf-
undurinn býr helst ekki til hetjur
úr morðingjum. Sérstaklega ekki
kvikmyndatökumanninum Fred
Murphy en handrit Larry Cohens
hefði þurft meiri yfírlegu og persón-
um eins og þeirri sem hin breska
Victoria Tennant leikur hefði mátt
sleppa algerlega frekar en að gera
hana eins illa úr garði og raun er.
í stað þess að fylla útí myndina
sem einskonar sálufélagi og ást-
kona Brians Dennehys í hlutverki
lögreglunnar/rithöfundarins mynd-
ar hún heljarstórt tómarúm. Maður
veit raunar ekki um neitt samband
þeirra á milli fyrr en Woods minn-
ist á það í einni setningu og svo
er ekki orð um það meir. Hlutverk
hennar hefur nánast allt verið klippt
úr.
En það er ekki helsti veikleikinn
heldur sú tilraun að vekja áhorfand-
ann til samúðar með hinum kaldrifj-
aða leigumorðingja. Við getum
aldrei sætt okkur við sögu morð-
ingjans og réttlætingu. Hann lítur
á sig eins og hvem annan kaup-
sýslumann. Hann sér um eignir
fyrirtækisjns og skuldir. „Það er
hægt að drepa hvem sem er hvenær
sem er, jafnvel forsetann," er uppá-
haldssetning morðingjans. Hvemig
hinn heiðarlegi lögreglumaður get-
ur yfírleitt þolað hann er spuming
sem myndin svarar aldrei.
Að því slepptu sitjum við eftir
með svolítið sérkennilegt afbrigði
af hasarkenndri slam-bang-bang
félagamynd. Þessir tveir félagar
geta aldrei orðið félagar. Þeir eiga
báðir góðann leik, hinn þybbni og
traustvekjandi Dennehy og granni
og lítt traustvekjandi Woods. Ólík-
ari menn er varla hægt að finna
og það gefur myndinni sína beinu
innspýtingu.
RYÐFRÍTT STÁL
EROKKARMÁL!
Fyrirliggjandi í birgðastöð: