Morgunblaðið - 19.05.1988, Blaðsíða 74

74
L
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 19. MAÍ 1988
„ É9 hef aldrei uSor fariá út me£>
manru sem starfar \j'\% Si'rkus."
TM Reg. U.S. Pat Off.—aN hghta raaarvad
® 1987 Los Angatas Tsnss Syndicats
*
Ast er ...

að sofa út á sunnudög-
um.
Með
morgunkaffinu
Hérna er 1000-kallinn sem
ég skulda þér ...
HÖGNI HREKKVÍSI

/
o
0)
y /íLt
fiskasafkJ
-"--'Sl
EG SAGÐI þéR AD þEiR /VWNDU 6ERA
HUMAR-SMEKKINN þlNN UPPTÆKANJ-'1
Allir með strætisvögnum
Til Velvakanda.
Strætisvagninn, sem fer hjá hús-
inu mínu er stór og glæsilegur —
Til Velvakanda.
Mig langar að mótmæla þeim
ósið sem mér fínnst hafa verið að
skjóta upp kollinum nýverið og það
er þegar sjónvarpið sýnir afreksfólk
okkar við víndrykkju. Mér fannst
t.d. mjög óviðeigandi þegar Jóhann
Hjartarson hafði unnið frækilegan
skáksigur í Kanada þá var hann
varla staðinn upp frá skákborðinu
en honum var fengið vínglas í hönd
og hann látinn skála fyrir framan
sjónvarpstökuvélamar.
Eg man ekki betur en að hið
sama hafí gerst við sjónvarpsút-
en venjulega nær tómur. Nýlega tók
ég mér far með honum, þar eð
bfllinn minn var á verkstæði. Þetta
sendingar frá lokum fegurðarsam-
keppninnar og söngvakeppni sjón-
varpsins. Er það virkilega svo að
stjömur okkar geti ekki fagnað
sigri í keppnislok nema með því að
draga tappa úr flösku og skála svo
við alþjóð? Eða er þetta eitthvað
sem aðrir ákveða fyrir þær og láta
þær gera fyrir framan sjónvarps-
tökuvélamar? Mér fínnst þetta
ákaflega smekklaust, ekki síst þeg-
ar á sama tíma, er verið að hvetja
til „vímulausrar æsku“.
Ahyggjufull móðir
vakti nokkrar hugsanir.
1. Er ekki hagkvæmara að hafa
minni vagna og fjölga ferðum á
annatímanum?
2. Er ekki æskilegt frá notenda
hálfu að fjtflga stoppistöðvum?
Tími, sem farþegi notar til að kom-
ast millistaða í borginni, er bæði
að koma sér á stöðina og sfðan
tími ökuferðarinnar. Ef hægt er
að spara í því fyrmefnda meira en
nemur aukningu hins síðamefnda,
græða allir á því.
3. Notið biðskýlin betur. Hafíð
stórar bjartar töflur yfír komutíma
o.s. frv. kort af borginni, sem sýna
aðalleiðir o.s. frv.
Þetta má líka vera í vögnunum.
Ráðamenn SVR hljóta í kynnis-
ferðum sínum að hafa séð fyrir-
myndarupplýsingar af þessu tagi
erlendis. Hví er þetta ekki gert
hér? Þá vantar alla sölumennsku
við SVR — auglýsa í vögnum og í
sjónvarpi — gefa út mánaðarkort
og árskort til að flýta fyrir af-
greiðslu o.s. frv.
Vaknið SVR-menn!
Borgari
Afreksfólk og
víndrykkja
Víkveiji skrifar
FYRIR skömmu var frásögn í
Morgunblaðinu af umferðar-
fræðslu lögreglunnar hjá sex ára
bömum í einum skóla Reykjavíkur.
Með frásögn þessari birtist mynd
af bömunum og nöfnin þeirra und-
ir. Það sem vakti athygli Víkveija
var, að af 19 bömum í þessum
bekk bera 17 tvö_ fomöfn. Þetta
lýsir vel þeim sið íslendinga nú á
dögum að skíra böm sín tveimur
fomöfnum og em sum nöfn greini-
lega öðrum vinsælli. Þannig er nú
mjög algengt að seinna nafn pilta
sé Þór, Freyr eða Öm, en aftan við
fyrra nafn stúlkna er hnýtt Rún,
Rós eða Björk. Með sama áfram-
haldi verður afar sjaldgæft meðal
næstu kynslóða að fólk beri aðeins
eitt nafn. Ekki skal Víkverji dæma
um hvort slík þróun er æskileg eða
ekki, enda sýnist sjálfsagt sitt
hveijum. Það er hins vegar verðugt
rannsóknarefni hvers vegna for-
eldrar nú á dögum láta ekki eitt
fomafn nægja.
XXX
Víkveiji gerði fyrir nokkru að
umtalsefni draum Bílddælinga
um hitaveitu.
Nú hefur Víkveiji frétt, að síðan
þau orð vom sett í tölvuna, hafí
stjóm Orkubús Vestfjarða fallist á
að gera rannsóknir á möguleikum
hitaveitu Bflddælinga. Hins vegar
segir Vestfirska fréttablaðið, að
Bflddælingar myndu ekki vera einir
um hituna. Orkubú Vestfjarða
byggir á þeim gmnni, að jafnaðar-
verði er haldið um alla Vestfírði,
þannig að hitaveita í Bfldudal myndi
ekki aðeins lækka húshitunarkostn-
aðinn þar, heldur koma öllum
byggðarlögum vestra jafnt til góða.
En sveitarstjórinn í Bfldudal, Flosi
Magnússon, segir í samtali við blað-
ið, að þótt hitaveita kæmi Bflddæl-
ingum ekki að meira gagni en öðr-
um Vestfírðingum hvað húshitunar-
kostnað snertir, þá teldi hann ávinn-
inginn af hitaveitu ótvíræðan. Nefn-
ir hann þar til ýms atriði í um-
hverfismálum, eins og sundlaug og
garðskála.
XXX
Sá, sem hér fer í nafni Víkveija,
hrökk illa við á dögunum, þegar
hann heyrði hugmyndir um að flytja
styttuna af Tómasi Guðmundssyni
úr Austurstræti. Reyndar líst
Víkveija ekki illa á þá hugmynd,
að styttunni verði valinn staður í
Ráðhúsi Reykjavíkur við Tjömina.
En ráðhúsið er ekki risið og þangað
til það kemur og unnt er að sjá,
hvort styttan á þar heima, verður
Tómas að vera áfram á sínum stað
í Austurstræti. Að Víkveija hyggju
koma þessir tveir staðir einir til
greina í Reykjavík.
Það sem hins vegar setti hroll í
Víkveija, voru hugmyndir um að
setja styttuna upp fyrir sunnan
Fríkirkjuna. Víkveija fínnst minn-
ingu skáldsins lítill greiði gerður
með því að kasta styttunni þannig
fram og aftur milli kvæða þess.
Styttan fór vel í Austurstræti og á
þar heima, a.m.k. þangað til ráð-
húsið er risið. Því hefur verið borið
við, að styttan hafí ekki fengið frið
í Austurstræti. Og menn minna á
örlög hafmeyjunnar. En Víkveiji
neitar að trúa því, að Reykvíkingar
upp til hópa séu þeir sóðar að stytta
af borgarskáldinu geti ekki staðið
í Austurstræti. Rejmdar er styttan
nú í viðgerð eftir brottnám þaðan.
En það var einstakur atburður á
löngum tíma og verður ekki séð,
að hann geti ekki endurtekið sig
annars staðar, ef menn á annað
borð einblína á hann. Er Reyk-
víkingum virkilega þannig farið, að
minning fyrsta borgarskáldsins sé
hvergi óhult, nema í Grímsnesinu.?
Hinu er hægt að bæta úr, að
styttan verði ekki eins meðfærileg
eftir sem áður. Borgaiyfirvöldum
ber skylda til að ganga tryggilega
frá styttunni í Austurstræti á nýjan
leik og okkur hinum að umgangast
hana þar, eins og minningu skálds-
ins sæmir.