Morgunblaðið - 23.06.1988, Síða 55

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 23. JÚNÍ 1988
55
GuðnýH. Hrafnsdóttir
Tulinius — Minning
Fædd 1. janúar 1967
Dáin 17.júní 1986
Það eru mikil forréttindi að fá
að vinna með ungu fólki. Við sem
kennum í framhaldsskólunum til-
heyrum þessum forréttindahópi og
eigum samleið um fjögurra ára
skeið með ungmennum sem standa
á mörkum þess að verða fullorðin
en bera þó bernskuna enn í brjóstí
sér. Þetta er alla jafna fjölskrúðug-
ur flokkur og árgangarnir svo fjöl-
mennir að sjaldan kynnumst við
mörgum náið. Við lærum líka fljót-
lega að sætta okkur við að kveðja
þetta fólk — horfum á eftir því út
í lífið en fregnum þó annað veifið
af gengi þess, afrekum og árangri,
margir verða jafnframt á vegi okk-
ar síðar og kynnin haldast við.
Guðnýju Helgu Hrafnsdóttur
Tulinius kvöddum við á þennan
hátt eftir stúdentspróf en fregnuð-
um nokkrum vikum síðar að sú
kveðjustund hafði verið alger —
hana fáum við ekki að hitta aftur.
Það er óhemju erfitt að kyngja
slíkum staðreyndum þegar ungt og
efnilegt fólk á í hlut, þá verður öll
rökhugsun að víkja.
Guðný Helga var á vissan hátt
sérstætt ungmenni. Hún var þrosk-
aðri en flestir jafnaldrar hennar og
fór jafnan fyrir öðrum. Hún var
óvenju hugsandi og fylgdist vel með
þjóðfélagsmálum. Guðný var gædd
góðum gáfum og hafði mikinn
áhuga á öllu sem við kom listum
og menningu, einkanlega bók-
menntum og leiklist. Þar reyndist
hún öðrum fremri í að skynja, skil-
greina og túlka — glímdi óhikað
við verk sem fólu í sér stórar spurn-
ingar og þóttu torskilin og erfið.
Guðný skrifaði líka sjálf, orti t.a.m.
talsvert, sem aldrei verður annað
en fögur fyrirheit um eitthvað sem
aldrei varð.
Við vissum að Guðný Helga gekk
ekki algerlega heil til skógar, fetaði
sig eftir tæpu einstigi milli gleði
og örvæntingar. Okkur fannst samt
alltaf innst inni að hún hlyti að
ráða við þær stóru spumingar sem
vörðuðu eigin lífshamingju, vegna
þess hversu létt henni reyndist að
leysa annarra vanda. Nú horfum
við kennarar og nemendur úr
Menntaskólanum við Hamrahlíð á
eftir horfnum félaga — eftir lifir
minningin um fagurt og viðkvæmt
blómstur sem fölnaði alltof fljótt á
þeirri hélunótt sem bíður okkar
allra.
Foreldrum systkinum og öðrum
ástvinum sendum við okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Minnumst
sannleikans í eftirfarandi ljóðlínum
Hannesar Péturssonar:
Sá sem eftir lifir
deyr j)eim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnamir
honum yfir.
Heimir Pálsson,
Sigurður Svavarsson,
Terry Gunnel.
í dag kveðjum við systur okkar,
Guðnýju Helgu Tulinius, sem hvarf
í Noregi, aðfaranótt 17. júní 1986.
Þrátt fyrir víðtæka leit á sjó og á
landi, hefur ekkert fundist sem
staðfest gæti lát hennar, en eftir
tveggja ára örvæntingarfulla bið
höfum við nú orðið að gefa upp
alla von um að finna hana lífs eða
liðna. Guðný hafði um skeið þjáðst
af sálrænum erfiðleikum, en virtist
vera á góðri leið með að sigrast á
vanda sínum og við erum sannfærð
að ef Guðný hefði þraukað aðeins
lengur hefði hún getað ráðið niður-
lögum hans.
En svo fór ekki og nú, þegar
minningarathöfn um systur okkar
er haldin, langar okkur til að
gleyma um stund á hvem hátt
dauða hennar bar að, gleyma harm-
inum og óvissunni, sjálfsásökunun-
um og beiskjunni, sem hafa varpað
svo dimmum skugga á þessi tvö
ár sem liðin eru, en minnast hennar
sem vinkonu og systur, samferða-
manns á lífsleiðinni, sem gott hefði
verið að hafa hjá sér lengur.
Guðný var flórða barn foreldra
okkar og fyrsta dóttir þeirra. Við
bræðurnir vorum komnir á legg,
þegar hún fæddist og var hún sér-
lega kærkominn nýliði í fjölskyld-
una og munum við vel þá gleði sem
ríkti á heimili okkar þegar mæðg-
urnar komu heim af fæðingardeild-
inni.
Guðný var strax sem ungbarn
yndi allra sem kynntust henni, rauð-
hærð og falleg, með fínlega andlits-
drætti, fjörmikill þátttakandi í fjöl-
skyldulífínu og riíjast upp ófáar
gleðistundir tengdar Guðnýju, þeg-
ar hugsað er aftur til bernsku-
áranna, því hún var einatt hrókur
alls fagnaðar.
Snemma kom í ljós að Guðný
hafði hæfileika á mörgum sviðum.
Hún náði góðum árangri í píanóleik
og stóð sig ávallt mjög vel í skóla.
Fróðleiksástin var ríkur þáttur í
fari hennar og áhugasvið hennar
mörg. Hún las ávallt mikið og var,
þegar á unga aldri, vel að sér á
hinum ólíkustu sviðum.
mímSíÍ***:
Guðný hafði ákveðna og örugga
framkomu, en var þó ákaflega til-
fínninganæm. Hún var tryggur vin-
ur vina sinna og tók nærri sér ef
þeir áttu bágt. Það má segja að
trygglyndið og samúð með öðrum
hafí verið meðal sterkustu skap-
gerðareinkenna hennar.
Hún fékkst talsvert við að yrkja,
og skildi eftir sig ófá ljóð. Hún sýndi
ótvíræða hæfíleika á sviði skáld-
skapar og í ljóðum hennar kemur
vel fram hve tilfinningalíf hennar
var sterkt og margbrotið, þrátt fyr-
ir ungan aldur.
Hvenær fóru dimmar hugsanir
að grafa um sig í huga Guðnýjar?
Við vitum það ekki. Hitt vitum við,
að unglingsárin voru henni erfið,
en það fór að rofa til hjá henni er
hún hóf nám í Menntaskólanum við
Hamrahlíð. Árin sem hún var þar
voru henni ánægjuleg, höldum við.
Hún tók þátt í margskonar menn-
ingar- og félagsstarfí og eignaðist
fjölmarga vini meðal nemenda og
kennara, sem margir áttu eftir að
reynast henni vel í efiðleikum henn-
ar síðasta æviárið.
í dag, þegar við horfumst í augu
við það að Guðný er farin, og kem-
ur aldrei aftur, fyllast hjörtu okkar
djúpum trega og söknuði. Við hefð-
um viljað njóta þess að vera með
henni lengur, en erum þakklát fyrir
að hafa fengið að kynnast Guðnýju.
Blessuð sé minning hennar.
Systkini
NUFÆRÐU.
105 g MEIRIJOGURT
ÞEGAR ÞÚ KAUPIR 500g DÓS!*
* miöað við verð á jógúrt í 180 g dósum.
mammmmammmmmm
CAFETERA
KArrlPOKINN
DANSKI
ODYRI

Fáðu þér snúning meðan þú borðar
Úr sjónvorpsturninum í Hamborg er stórkostlegt útsýni yfir borgino.
Turninn snýst þonnig oð þú fœrö oð sjá hono ollo meðon þú
borðor góðon mot.