Morgunblaðið - 08.12.1988, Blaðsíða 62

62
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 8. DESEMBER 1988
HæífwsWiil.J M

Menninear-
sagár
Minningarmörk í Hólavallagarði
eftir Bjöm Th. Bjömsson
Glæsileg bók, prýdd flölda Ijósmynda um
sögu gamla kirkjugarðsins viö Suöurgötu.
Höfundurinnn segir af alþekktri stílfimi og
andríki frá ýmsu því fólki sem þar hvílir.
Hann rekur sögu steinsmíöa og leg-
steinagerðar, sem veröur jafnframt saga
íslensks handverks, auk þess sem varp-
að er Ijósi á tíðarandann hverju sinni.
Þessi bók er allt í senn: persónusaga,
listasagaog Reykjavíkursaga.
rTTTFl
■)i.!/...)/ ' <■ u'/.
BJÖRN TH. BJORNSSON

_ 'Jfr í.v
®M®y®A0JÍ3JRÖI I
tfcJy) tflu/-
mm
Mál imi og menning
Laugavegi 18. Sími 15199-24240. Síðumúla 7-9. Sími 688577.
Minning:
Þóra V. Jónsdóttir
Fædd 24. apríl 1898
Dáin 29. nóvember 1988
Ævidagur ömmu minnar, Þóru
Valgerðar Jónsdóttur, er að kvöldi
kominn. Hún lést á 91. aldursári á
sjúkrahúsinu á Selfossi 29. nóvem-
ber sl. Hún verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju í dag kl. 15.
Þóra Valgerður, eins og hún hét
fullu nafni, fæddist á Fögrueyri við
Fáskrúðsfjörð 24. apríl 1898. For-
eldrar hennar voru Þórunn Bjarna-
dóttir frá Núpi á Berufjarðarströnd
og Jón Bjamason frá Dölum við
Fáskrúðsfjörð. Hún var ein fjögurra
systra, en þær voru Sigríður og
Elísabet sem eru látnar og Málfríð-
ur sem er á lífi 92 ára gömul. A
bemskuárum þeirra systra fluttu
margir íslendingar til Ameríku og
tók fjölskyldan sig upp og lagði af
stað þangað þegar jörðin sem þau
bjuggu á var tekin undir hvalveiði-
stöð. En margt breytist á langri
ferð. Þegar til Reykjavíkur kom
bauðst föður þeirra systra skipsrúm
svo að ferðin varð ekki lengri.
Birting af-
mælis- og
minningar-
greina
Morgunblaðið tekur af-
mælis- og minningargrein-
ar til birtingar endurgjalds-
laust. Tekið er við greinum
á ritstjórn blaðsins á 2. hæð
í Aðalstræti 6, Reykjavík,
og á skri&tofu blaðsins í
Hafnarstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin,
að greinar verða að berast
með góðum fyrirvara. Þannig
verður grein sem birtast á í
þriðjudagsblaði að berast fyrir
hádegi á laugardegi og grein,
sem birtast á í miðvikudags-
blaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
29. október 1921 giftist amma
mín Einari Guðmundssyni, bifvéla-
virkja, syni hjónanna Guðmundar
Þórðarsonar og Guðfinnu Einars-
dóttur, sem bjuggu á Fellsenda í
Þingvallasveit. Einar lést 7. mars
árið 1946. Þau hjónin eignuðust
flögur böm. Þau eru: Guðfínna,
ekkja Jóns Jónssonar, bónda í
Stóradal, Austur-Húnavatnssýslu.
Þau eignuðust 5 dætur. Guðmund-
ur, kvæntur Helgu Nikulásdóttur.
Þau eiga fjögur böm. Jón, kvæntur
Jónu Sigurðardóttur, og Valgerður,
ekkja Amars Valdimarssonar.
Seinni maður hennar er Magnús
Jónsson. Hún á þrjú böm. Afkom-
endur Þóm eru nú orðnir yfir 40.
Amma hafði yndi af fallegum
söng og hafði sjálf fallega söng-
rödd. Hún söng mikið á sínum yngri
árum, meðal annars með bama-
stúlkukór og síðar unglingakór, og
oft á tíðum söng hún einsöng með
þessum kómm. Hún söng líka oft
með nokkmm söngfélögum sínum
við ýmis tækifæri. Síðar starfaði
hún í Fríkirlq'ukómum. Þar naut
hún sfn vel því hún var mjög trúuð
kona. Ég minnist ömmu þar sem
hún sat við gluggann sinn og hlust-
aði á messur í útvarpinu. Þá hafði
hún sálmabókina sína einatt við
höndina og raulaði með..
Amma starfaði lengi með Hvíta
bandinu og þótti henni alltaf vænt
um þann félagsskap. Hún var
gæslukona á leikvöllum borgarinn-
ar um árabil, lengst af á „róló“ við
Hringbraut, og muna margir sem
aldir em upp í vesturbænum eftir
henni þaðan. Tvisvar fór hún til
Danmerkur. í fyrra skiptið fór hún
með dönskum hjónum sem hún var
í vist hjá áður en hún giftist. Hún
fór aftur til Danmerkur þegar hún
var orðin vel fullorðin, og talaði oft
af mikilli hrifningu um þá ferð.
Hana dreymdi líka alltaf um að
fara í siglingu með skemmtiferða-
skipi, en því miður rættist sá
draumur hennar aldrei. En amma
var gamansöm og létt og það sem
hún komst ekki sjálf lét hún sig
ekki muna um að fara í huganum.
Henni var eiginlegt að gera gott
úr hlutunum og líta á björtu hliðam-
ar. Það kom henni vel þegar aldur-
inn færðist yfir og heilsunni fór að
hraka. Á efri árum fór hún að
sauma út. Þetta tómstundagaman
stytti henni margar stundirnar.
Alltaf var hún jafn hreykin þegar
hún var að sýna hvað hún væri
búin að sauma mikið síðan síðast.
Amma vildi helst búa heima hjá
sér og hugsa um sig sjálf. Hún bjó
í íbúðinni sinni á Brávallagötu 46
fram á síðastliðið vor. Hún hefði
eflaust ekki getað verið svo lengi
heima ef nágrannakona hennar,
Jóna Bjartmarsdóttir, hefði ekki
hjálpað henni eins mikið og raun
bar vitni. Hún leit til ömmu daglega
og hjálpaði henni með ýmislegt.
Jóna á miklar þakkir skildar fyrir.
Dætur Valgerðar, Inga og Bára,
voru ömmu mikil stoð á síðustu
árum. Þær aðstoðuðu hana við
heimilishaldið og ýmislegt s.s. versl-
unarferðir og fleira. Einnig dvaldi
amma oft hjá þeim og Einari bróð-
ur þeirra og konu hans Hafdísi. í
gegnum tíðina átti amma líka skjól
hjá bömum sínum og öðmm bama-
bömum.
Amma veiktist siðastliðið vor og
lá á Borgarspítalanum í nokkrar
vikur. Þaðan fór hún á hjúkranar-
heimilið á Kumbaravogi og naut
þar góðrar umönnunar. Með vetrar-
komu versnaði heilsa ömmu mikið
og var henni hvíldin því kærkomin.
Hún amma mín var þess alveg full-
viss að okkar biði annað og meira
en lífíð hér á jörð og að hún myndi
hitta þá sem á undan væru gengnir.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Elínborg S. Jónsdóttir
jjMRM í •- ■ M I