Morgunblaðið - 16.03.1989, Blaðsíða 53

mikla rækt við þá íþrótt langt fram
eftir aldri.
Prá Stokkseyri hélt hann til
Reykjavíkur, þar sem hann gerðist
kennari við Austurbæjarbamaskól-
ann. Var hann yfirkennari þar frá
1945-1960.
Hann brá sér til Englands og
Þýskalands til þess að kynna sér
kennsluhætti þar, og sagði mér
ýmislegt skemmtilegt og athyglis-
vert, sem fýrir hann bar þar, sem
því miður gefst ekki tækifæri til
að segja frá hér. Þýsku hafði hann
lært m.a. í Hvítárbakkaskóla hjá
Hermanni Þórðarsyni og kom það
honum vel að gagni í þessari náms-
ferð. Dvöl hans í Englandi varð til
þess að hann var fenginn til þess
að kenna ensku við Austurbæjar-
skólann, þegar hann kom heim. En
sú brautryðjendastarfsemi fékk
ekki náð hjá skólanefndinni, þegar
til kom, þar sem hún áleit, að ensk-
an myndi valda málspjöllum meðal
nemenda. Þótti Jónasi þetta súrt í
broti sem vona var og mikil skamm-
sýni og munu eflaust margir taka
undir það í dag.
Jónas átti létt með stærðfræði
og kenndi reikning um tíma í kvöld-
skóla KFUM og tók saman reikn-
ingskver, sem notað var þar við
kennslu.
Mest hélst hann þó upp á móður-
málið og fylgdist alla tíð grannt
með íslenskuþáttum útvarpsins.
Allt fram á síðasta dag hlustaði
hann með athygli á þá þætti og
skrifaði niður hjá sér það, sem hon-
um þótti athyglisverðast. Átti hann
ýmislegt í pokahominu, sem Orða-
bókarmönnum þótti fengur í. Þótti
honum vænt um jólakveðjumar,
sem þeir sendu honum í fjölda mörg
ár í þakklætisskyni fyrir samstarfið.
Jónas var kvæðamaður góður og
hafði óvenju hljómmikla rödd, sem
hann hélt ótrúlega vel fram til
síðustu stundar. Eru til útvarpsupp-
tökur með kveðskap hans frá fyrri
tímum og er ljóst af þeim að hann
kunni þá list mætavel. Faðir Jónas-
ar, Jósteinn, hafði verið annálaður
raddmaður og var gjaman tekið svo
til orða, að „röddin væri komin í
bæinn“, þegar hann bar að garði.
Átti Jónas því ekki langt að sælq'a
raddstyrkinn. En eins og getið er
um hér að framan var Jósteinn afi
Jóhanns Konráðssonar, söngvara
og söngvarapabba, sem þar að auki
var kominn af annálaðri söngvara-
ætt frá Grenivík, hinum megin frá.
Jónas var einn af stofnendum
Bamavinafélagsins Sumargjafar og
ir“. Móðir sem alltaf var til taks
með bita og sopa, læknandi sár og
þerrandi tár. Hver eru laun þjóð-
félagsins við slíkar kvenhetjur?
En launin fékk hún í umhyggju
og ást eiginmanns og bama,
tengdabama og bamabama, þegar
mest á reyndi. Hún var sérlega góð
tengdamóðir og var tengdabömun-
um tekið með alúð frá fyrstu
stundu. Hjartarúmið var stórt og
húsrúm eftir því. Ótaldar em stund-
imar sem bamabömin hafa dvalið
hjá ömmu og afa í góðu yfírlæti.
Reyndar var opið hús hjá þeim hjón-
um fyrir alla, þar var alltaf mikill
gestagangur, skyldra sem óskyldra.
Inga var alltaf reiðubúin að rétta
fram hjálparhönd, ekki síst ef veik-
indi steðjuðu að og stend ég þar í
ógoldinni þakkarskuld við hana og
veit ég að svo er um fleiri.
Hún var hreinhjörtuð kona, illt
umtal háð né spott var henni víðs
fjarri, og aldrei sá ég hana missa
stjóm á skapi sínu né mæla þau
orð, sem betur væra ósögð. Með
rósemi bar hún klæði á vopnin gerð-
ist þess þörf. Þetta era margir og
góðir mannkostir sem Ingu prýddu,
en í engu er ofmælt.
Nú þegar hún er ekki lengur hér
á meðal okkar, vil ég þakka löng
og góð kynni sem aldrei hefur bor-
ið skugga á. Bið ég góðan Guð að
varðveita sál hennar að eilífu.
Elsku Dengsi. Við, bróðir þinn
og böm, vottum ykkur öllum, svo
og systrum hennar og fjölskyldum
okkar dýpstu samúð.
Minning hennar er fögur og
hrein.
Bella
080 r SHAM 91 JUIDéaUTMMFi OICIAJSMUDHOM
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16.' MARZ" 1989" "
var lengi ritstjóri „Sólskins". Hjá
Sumargjöf starfaði hann í fjölda-
mörg ár eftir að hann hætti
kennslu. Þótti honum ákaflega
vænt um þann vinnustað og var
þakklátur fyrir það, hversu lengi
hann fékk að starfa þar.
Jónas var Oddfellowi og ritstýrði
einnig blaði þeirra í mörg ár. Hann
var mjög vel máli farinn og var
ræðumennska í blóð borin. Var
varla haldin sú fjölskyldusamkoma
né ættarmót, að ekki væri leitað til
Jónasar um ræðuflutning. Var
hreinasta hátíð að hlusta á ræður
hans, sem vora ætíð fluttar skýrt
og skorinort og af miklu öryggi,
þess sem valdið hefur.
Kynni mín af Jónasi Jósteinssyni
hófust ekki fyrr en 1961, en þá var
hann nýhættur kennslustörfum og
kominn í starf hjá Sumargjöf. Ég
man hvað mér fannst maðurinn
virðulegur og alvöragefínn eins og
hann átti einstaklega líflega og
skemmtilega konu.
Þegar ég kynntist Grétu og Jón-
asi betur, fann ég, hvað þau áttu
í raun og vera vel saman, þótt ólík
væra. Enda veit ég ekki betur en
hjónaband þeirra hafí verið farsælt
og gott. Það var Jónasar stærsta
happ og hamingja að eignast Grétu
sem lífsföranaut. Hjá henni eignað-
ist hann loksins sitt eigið heimili
og fjölskyldu, sem hann hafði aldr-
ei áður notið. Hjá stóram systkina-
hópi Grétu og fjölskyldum þeirra
hlaut hann bestu móttökur sem eig-
in bróðir og naut mikils og góðs
félagsskapar og vináttu hjá því
lífsglaða og elskulega fólki. Ég var
sjálfur þeirrar gæfu aðnjótandi að
kynnast þessu móðurfólki Kristínar
konu minnar og veit vel, hvers virði
það var fyrir Jónas að mægjast
þeirri ijölskyldu.
Ekki svo að skilja, að Jónas hafi
ekki ekki sjálfur átt stóran skyld-
mennahóp. Auk Svövu átti Jónas
hálfsystur, Mínervu, sem Jósteinn
faðir hans hafði átt með annarri
konu. Þar að auki átti Jónas amk.
31 föðursystkini, sem vora börn
Jónasar úr Hróarsdal, hins mætasta
manns, sem þekktur var fyrir lækn-
ingakunnáttu sína og „ljósmóður-
störf“ sín, en hann mun hafa tekið
á móti um 500 bömum. Allt var
þetta stórmyndarlegt og vel gert
fólk, en þar sem foreldrar hans
höfðu ekki borið gæfu til þess að
standa saman í lífsbaráttunni,
höfðu kynni Jónasar af þessu ætt-
fólki sínu verið minni, en mátt hefði
ætla að orðið hefði á unglingsáram
hans, ef fjölskylda hans hefði ekki
í dag kveðjum við Ingu, ástkæra
móðursystur okkar, Sigurrósu Ingu
Hanneu Gunnarsdóttur, sem lést á
heimili sínu þann 7. mars síðastlið-
inn, eftir stutta en erfíða sjúk-
dómslegu.
Efst í hugum okkar er þakklæti
fyrir þann tíma sem við áttum með
Ingu frænku. Ljúfar bemskuminn-
ingar koma upp í hugann eins og
til dæmis jólaboðin hennar. Til
hennar var ætíð gott að koma, þar
var alltaf tekið vel á móti okkur
og hugsað um að öllum liði vel.
Hún sinnti fjölskyldunni ákaflega
vel og ræktaði hana upp eins og
blóm sem fengfu á réttum tíma
birtu, yl og vökvun. Hún á stað í
hjörtum okkar allra. Persónuleiki
tvístrast. Á þessu varð að vísu já-
kvæð breyting með áranum einkum
eftir að Jónas kvæntist Grétu og
átti hún ekki síst þátt í því, að
hann leitaði eftir nánari kynnum
við skyldmenni sín úr Skagafirði.
Hefur vinskapur orðið æ meiri eftir
því sem á ævina hefur liðið og er
mér ættarmótið stóra í Hróarsdal
fyrir nokkram áram ógleymanlegt.
Þar komu allir saman úr þessari
fjölmennu ætt, sem vettlingi gátu
yaldið, meira að segja Vestur-
íslendingar, en í Vesturheimi er
einnig að fínna ættmenni Jónasar
bæði að norðan og vestan af fjörð-
um. Gestrisnin og rausnarskapur-
inn og hlýjan, sem mætti okkur á
þessu ættarmóti yljar okkur enn
þá, þegar þess er minnst. Söngurinn
var að sjálfsögðu í hávegum hafður
og þama heyrði ég síðast lista-
söngvarann Jóhann Konráðsson
syngja, en jafnframt í fyrsta sinn
sem ég heyrði þá ágætu söngmenn,
bræðuma Jóhann Má og Svavar
Jóhannssyni, taka lagið í eigin per-
sónu.
Svo ánægjulega vill til, að Jóhann
Már er staddur í Reykjavík um
þessar mundir, og hefur góðfúsleg-
ast orðið við þeim tilmælum að
syngja við útför ömmubróður síns,
sem gerð verður frá Bústaðakirkju
(ekki Háteigskirkju eins og gert
hafði verið ráð fyrir) kl. 15.00 í
dag. Blessuð sé minning míns kæra
tengdaföðurs, Jónasar Jósteinsson-
ar.
Valdimar Örnólfsson

7 OKTÓBER MIDVIKUDAGUR 9 OKTÓBER FÖSTUDAGUR
Skiladagur Birtingardagur
Morgnnblaðið tekur af-
mælis- og minmngargreinar
til birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðal-
stræti 6, Reykjavík og á skrif-
stofu blaðsins í Hafnarstræti
85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
Ingu frænku einkenndist af trygg-
lyndi og umhyggju.
Á seinni árum jókst áhugi hennar
á ættfræði og vann hún ötullega
að þeim málum. Hún hafði mikið
yndi af alls kyns fjölskylduboðum
og var þá ævinlega með myndavél-
ina með sér.
Eiginmanni og fjölskyldu hennar
vottum við innilega samúð. Við vit-
um að þau hafa misst mikið. Eftir
lifír minning mjög góðrar konu.
Lífið allt mun léttar falla,
Ijósið vakna í hugsun minni,
ef ég má þig aðeins kalla
yndið mitt í Qarlægðinni.
(Friðrik Hansen.)
Gunnar, Fríða, Ásta,
Erna og Bryndís.
VARAHLUTIR!
H//LASER XT/3
Nýja línan
Verð frá
76.800 kr. stgr.
Gunnar Ásgeirsson hf.
Suðurlandsbraut 16 - sími 680780.
¥Viðtalstími borgarfulltrúa O
Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík '%
BorgarfulltrúarSjálfstæðisflokksins
verða til viðtals í Valhöll, Háaleitisbraut 1,
á laugardögum í vetur f rá kl. 10-12.
Er þá tekið á móti hvers kyns fyrirspurn-
um og ábendingum.
Allir borgarbúar eru velkomnir.
Laugardaginn 18. mars verða til viðtals Jóna Gróa Sigurðardóttir, formaður atvinnumálanefnd-
ar, í stjórn bygginganefndar aldraðra og SVR, Guðmundur Hallvarðsson, formaður hafnar-
stjórnar, og Guðrún Zoéga, í stjórn veitustofnana, skólamála- og fræðsluráði.