Morgunblaðið - 16.03.1989, Blaðsíða 52

f>2
52
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. MARZ 1989
GSvara
^ HamarshnfAfl 1
Hamarshöfða 1
Símar 36510 og 83
Minning:
Jónas Jósteinsson
ív. yfírkennari
BOSCH
ER BÍLLINN ÞINN
MED BOSCH KVEIKJUKERFI?
v BRÆÐURNIR
t©) ORMSSON HF
Lágmúla 9, sími: 38820
Mig í skyndi burtu bý
bragar hrindi fleyi.
Vekur yndi vorsól hlý
vart fær myndast tregi.
Þessi vísa Jónasar Jósteinssonar
kemur mér nú í hug, er hann hefur
hrint sálarfleyti sínu fram á móðuna
miklu. Þótt hann væri aldinn orð-
inn, bar brottfor hans brátt að, þar
sem hann hafði haft fótavist allt
fram til 19. febrúar sl., er hann
varð fyrir því áfalli að hrasa og
handleggsbrotna. 4. mars var hann
allur, nítíu og tveggja og hálfs árs
gamall. Hann gekk að vísu ekki
heill til skógar síðustu mánuðina,
en var þeirrar gæfu aðnjótandi að
fá að vera heima í Mávahlíð hjá
Grétu sinni, sem annaðist hann af
hlýju og nærgætni. Þau höfðu lifað
saman sætt og súrt í 56 ár í gagn-
kvæmri virðingu og komið vel til
manns bömum sínum, Kristínu og
Kára. Kristín er gift undirrituðum
en Kári er kvæntur Ragnhildi Valdi-
marsdóttur. Eigum við Kristín, Jón-
as, Ömólf og Kristján, en Kári og
Ragnhildur, Þórunni og Daða. Tóku
þau öll miklu ástfóstri við afa sinn
og ömmu og munu bera afa sinn
MAZDA626GTÍ:
BILLSEM
BER AFM
16 ventla vél/148 hö. og
búnaður í sérflokki:
Vökvastýri, rafmagns-
rúðurog læsingar, sól-
lúga, vindskeið (spoiler),
álfelgur, hraðaksturs-
dekk og margt fleira.
HAGSTÆTT VERÐ OGKJÖR.
BILABORG H.F.
FOSSHÁLS11, SfMI 6812 99
r
BOSCH
síðasta spölinn í dag nema Jónas,
sem er að störfum fyrir Rauða kross
íslands í Eþíópíu. Veit ég að hann
sendir sínar hlýjustu hugsanir og
fyrirbænir hingað, og þakkar afa
sínum samverustundimar.
Vísuna, sem ég vitna til hér að
ofan orti Jónas, þegar hann var að
ferðbúast frá Hvítárbakkaskóla,
þar sem hann hafði verið undir
handleiðslu Sigurðar Þórólfssonar,
skólastjóra, um tveggja vetra skeið.
Minntist hann Sigurðar og sam-
kennara hans, Hermanns Þórðar-
sonar og Magnúsar Péturssonar
ætíð með mikilli hlýju. Dvölin á
Hvítárbakkaskóla var honum mikils
virði og gott veganesti upp í Kenn-
araskólann. Hvítárbakkaskóli var
eins konar lýðháskóli og engin próf
þaðan tekin, en Jónas fékk góð
meðmæli frá Sigurði skólastjóra,
sem dugðu til þess að hann fékk
að taka próf upp í annan bekk
Kennaraskólans.
Á sumrin vann hann sér fyrir
skólavist oftast í brúarvinnu og
tókst honum að láta endana ná
saman þótt knappur væri fjár-
hagurinn. Það höfðu verið örlög
Jónasar að alast upp hjá vandalaus-
um, þótt hann ætti foreldra á lífi.
Komungum var honum komið í
fóstur hjá bláfátækum gömlum
hjónum, þegar foreldrar hans
skildu. Móðir hans Ingibjörg fékk
að halda Svövu (móður Jóhanns
Konráðssonar og ömmu Kristjáns
Jóhannssonar, stórsöngvara), en
Jónas varð eftir hjá föður sínum,
Jósteini, sem var þess ekki umkom-
inn að hafa hann hjá sér og var
honum því komið í fóstur sem fyrr
segir.
Jónas var dulur maður og ekki
fyrir það að flíka tilfinningum
sínum og var fámáll um bemskuár-
in. Fékk ég hann aðeins einu sinni
á góðri stundu til þess að ræða um
þau mál. Var átakanleg lýsing hans
á örbirgð gömlu hjónanna, sem
honum hafði verið komið fyrir hjá.
Neyðin var slík, að engin hafði
hann átt fötin til þess að fara í, og
því hafður undir sæng, þegar Páll
bóndi í Garði í Hegranesi, kom tjl
þess að taka hann frá gömlu hjón-
unum. Mundi hann að hann hafði
verið færður í ullarvettlinga til þess
að honum yrði ekki kalt á fótunum,
þegar hann var fluttur milli bæja,
því enga átti hann sokkana.
Hjá Páli og Steinunni, konunni
hans, sem segja má að hafi verið
bjargvættir hans, leið honum vel
og eignaðist uppeldisbróður, Hall,
son þeirra hjóna, sem var mikill
afbragðsmaður. Eins og kemur hér
að framan hafa fyrstu árin verið
heldur gleðisnauður tími í lífi Jónas-
ar og er þar eflaust komin skýring
á því, hversu alvörugefínn hann
ætíð var. Gaspur og grín voru hon-
um framandi. Fyrir bragðið þótti
sumum hann þurr á manninn og
fráhrindandi, enda var hann ekki
allra. En undir alvörugrimunni sló
hlýtt og tryggt hjarta og stálheiðar-
leg sál, er ekki mátti vamm sitt
vita. Var öllum þetta vel ljóst, sem
honum kynntust og naut hann ein-
skærrar virðingar samferðarmanna
sinna, sem dýrmætara er hveijum
manni en fallvalltur veraldar auður.
Jónas var því hamingjumaður.
Með harðfylgni sinni, góðum gáfum
og aðstoð góðra manna tókst hon-
um að afla sér góðrar menntunar.
Hann lauk kennaraprófi 1920 og
var strax það sama haust veitt
skólastjórastaða á Stokkseyri. Þar
var hann til ársins 1931 og tók
mikinn þátt í félagslífl á staðnum
m.a. leikstarfssemi. Hann kenndi
einnig leikfími og sund, en hann
hafði lært að synda norður í Skaga-
flrði sem unglingur og lagði ætíð
BORVÉL
7.344.-
Minning:
650 vött
Höggvél
Borun fram og aftur
Stiglaus rofi
Innbyggð borvarsla
•10 mm patróna
fentw
L
®\
Gunnar Ásgeirsson h.f.
Suðurlandsbraut 16 - Sími 680780
Sigurrós Inga H.
Gunnarsdóttir
J
Fædd 2. september 1922
Dáin 7. mars 1989
Hörð orrusta var háð með hjálp
eiginmanns og bama, sem studdu
hana og styrktu eftir mætti. En við
ofurefli var að etja og hinn „slyngi
sláttumaður" bar sigur af hólmi
eftir margra mánaða baráttu við
banvænan sjúkdóm. „Sælir eru
hjarta hreinir því þeir munu Guð
sjá“ þessi fögru fyrirheit Krists, eru
greipt í vitund mína, nú er ég skrifa
þessi kveðjuorð um svilkonu mína.
Inga Gunnarsdóttir var fædd í
Reykjavík 2. september 1922. Dótt-
ir hjónanna Ástu Hannesdóttur og
Gunnars Stefánssonar, sem bæði
eru látin.
í skfminni voru henni gefln nöfn
móðurforeldra sinna. Sigurrós Inga
Hannea. Hún varð þeirrar gæfu
aðnjótandi að auk heimilis með for-
eldrum og systkinum fékk hún sitt
annað heimili í litla húsinu hjá afa
og ömmu og var þeirra yndi og
augasteinn.
Þetta var henni ómetanlegt sem
og öllum bömum sem eiga þess
kost að alast upp í stórfjölskyldu.
Alla ævi bar hún þess órækan vott
og var einstaklega frændrækin,
mundi alla hátíðisdaga hjá hveijum
einstaklingi í sinni stóru fjölskyldu
og var bundin óijúfandi vináttu-
böndum við hvem og einn. Ég hef
oft dáðst að hversu náið samband
var á milli þeirra systra Ingu, Lillu
og Mundu, enda þótt Lilla búi í
annarri heimsálfu, sýnir þetta vel
hversu fjölskylduböndin eru sterk
séu þau rækt.
Um tvítugt giftist hún jafnaldra
sínum Kristni Enok Guðmundssyni
og stóð við hlið hans jafnt í blíðu
sem stríðu.
Þeim varð átta bama auðið: Guð-
mundur Hanning, kvæntur og á 3
syni, Gunnar Reynir, lést af slys-
förum á 3ja ári, efnis bam og harm-
aður mjög, Magnús Birgir, kvæntur
og á 5 böm, Sigrún Ásta gift, á 4
böm, Sigurður, kvæntur, á 4 böm,
Ingólfúr, kvæntur, á 2 böm, Anna
Guðrún, gift, á 1 bam, tvíburasyst-
ir Önnu sem lést við fæðingu og
langömmubam á hún sem heitir
Freyr. Þetta er stór og mannvæn-
legur hópur sem hún lifði og starf-
aði fyrir, „heimavinnandi húsmóð-