Morgunblaðið - 24.11.1989, Blaðsíða 44

■MOUGUNBi AOH), FÖSTl.DACUH ,24. NÓVgMBER ,1)989
■Ate
©1969 Un versal Pre»s Syndicale
„ Hanr\ bca/rjdr cOö geltau jafr\sk.játt og
pöstmaSurihn fer fnL RjstHúsiniu.'1
Ást er ...
... að bíða eftir honum.
TM Reg. U.S. Pat Off.— all rights reserved
° 1989 Los Angeles Times Syndicate
Með
morgimkaffinu

Hann er tuttugu og eins
árs, fullráða og ber sjálfur
alla ábyrgð ...
HOGNI HREKKVISI
*

Z' fö
„HAMN ER AÐ FÁ SÉf? /MaÓLIcUR.HRl5r)WG."
Dagvist-
unarmál
Til Velvakanda.
Foreldrar barna sem þurfa á
dagvistun að halda, hvað er að
gerast? Ég hef heyrt að það sé
verið að leggja fram frumvarp á
Alþingi um að flytja dagvistunar-
mál úr menntamálaráðuneyti yfir
í félagsmálaráðuneyti. Nú hugsar
kannski margur að ekki skipti
máli undir hvaða ráðuneyti þetta
heyrir. Jú, það skiptir máli. Viljum
við ekki hafa vel menntað fólk til
að hugsa um börnin okkar? Og
gott samband milli skóla og dag-
vistarheimila? Hvernig verður þeg-
ar þessi mál heyra undir sitt hvort
ráðuneytið? Og hvers vegna hefur
. kennurum, fóstrum og foreldrum
ekki verið kynnt þetta mál?
Foreldrar. Þetta er mál barn-
anna okkar og það er lámark að
okkur séu kynnt þessi mál áður
en þau eru lögð sem frumvarp
fyrir Alþingi. Við eigum að fá að
vita hvað í þessu fellst. Þetta varð-
ar framtíð barnanna okkar.
Móðir
Island og Evrópubandalagið
Til Velvakanda.
Fyrir nokkru skrifar E.A. grein
í Vakanda og finnur Evrópu og
síðan Evrópubandalaginu állt til
foráttu. Hins vegar vill þessi per-
sóna að Island gangi í eina sæng
með Bretum og Bandaríkjamönnum
- og telur æskilegt mjög að ísland
gangi í eina sæng með enskumæl-
andi þjóðum. E.A. hefur kannski
gleymt framkomu Breta • í þorsk-
astríðunum - ég minnist þess ekki
að Þjóðveijar hafi sent herskip inn
fyrir landhelgi okkar. Þessi sífelda
undirgefni undir enskuna, sem er
síðri tunga en til dæmis íslenska
og þýska, er mér óskiljanleg. Er
það ef til vill sjónvarpsglápið, Dallas
og þess háttar dót, sem gerir það
að verkum að íslendingar eru farn-
ir að líta á sig sem bandaríska
Egilsaxa, sumir hveijir að minnst
kosti.
Ég tel hiklaust að ísland eigi
PívíTuk
A
'TU Velvakanda.
SÆ.1* Bretlandi »erti
floraaa frá Bmssel af möppudýr-
tcTZ nen.dingfm auðskM-
S gJBretor' hafa ,ð”«um
°I? undrur> 0g vantrú til at
IHrfiaaHmff níandÍ Evrópu ur dálít-
5? aU>uri>Wlga er
efla trú manna
In.t'i**1” náins banda^
& ilnBln 4|h er viöltka tætt af
K1.0? « landamærumf
jL>At\ O AL AGIÐ
g ftúamiíhdd&ídirdÓJtekife|ír Ömgga fvrirV!ir* -
issinnaðr. hpir _.-5, .ær'
r . ■“-“'•ir Kaiaiyndir og tækifer
£££■ TJT
fD, " b4 ekk'’ firll ástæða til að
wKr h,SMr ™u*Mtuöu
Pjooir svo þær hætti að fara f hár
saman og verði svolítið rflSn? En
h^eí,hIbenindÍtilBnnto^
nvm- eru jaðrarnir? Lönd metrin
SSS-isítS
Esr^'ttS!
oreiar eru ekki alveg sakJausir
^varttaugaveiklunl^af
amS3 f'yrirvara varðandi ofstjóm.
afe VTa AUan*Sins aS
™ “mek'pt, sín á sviðum “
mSlT'ýf W l’heteher
SSS^sSS
Stessgg*
samleið með Evrópu og þangað
Iiggja líka rætur okkar íslendinga.
Greinin sem vitnað er til er van-
hugsuð og byggð á fordómum
gagnvart Evrópu. Gleymum því
ekki að Evrópa er vagga nútíma-
menningarinnar og þar er að finna
þá menningarstrauma er móta
munu framtíðina.
H.G.
Víkverji skrifar
Nýlega rakst kunningi Víkveija
á auglýsingu í færeyska dag-
blaðinu Dimmalætting og hneykslað-
ist mjög. Þar var verið að auglýsa
íslenzkt kindakjöt í heiluiú skrokkum
og kostaði kílóið út úr búð 27,90
færeyskar eða danskar krónur, sena
er jafngildi um það bil 245 króna.
Þetta fannst kunningjanum hárla
lágt verð og ótækt að skattborgar-
amir greiddu svo mikið í útflutnings-
bætur til Færeyinga, þótt þeir eigi
annars allt gott skilið af íslendingum.
í færeyska blaðinu bauð „slaktar-
in“ eins og hann heitir á færeysku
þessi vildarkjör og kallaði „prísfall".
Víkveiji gerði það síðan að gamni
sínu að hringja í tvær verzlanir í
Reykjavík til þess að spyijast íyrir
um það, hvað kindakjöt í heilum
skrokkum kostaði og fékk þær upp-
lýsingar að í Melabúðinni kostaði
hvert kg 434 krónur og í Júllabúð í
Álfheimum var verðið 419 krónur
fyrir hvert kg. í Melabúðinni var kjöt-
ið 77% hærra en í Færeyjum, en í
Júljabúð 71% hærra.
íslendingar era margbúnir að lesa
um það í blöðum, að útflutnings-
bætur á landbúnaðarvörur, þ.e. það
sem skattborgarar hérlendis þurfa
að greiða til þesS að lækka verð kjöts-
ins erlendis, séu mjög háar. Það er
samt segin saga, að í hvert sinn, sem
fólk rekst á slíkt kostaboð á rándýru
íslenzku ljúfmeti, sem það hefur varla
ráð á lengur að kaupa sér á innan-
landsmarkaði, fyllist það jafnan heil-
agri reiði. Það er kannski ekki skrítið.
Ekki alls fyrir löngu birti Morgun-
blaðið frétt á baksíðu um að 11
læknar vildu taka á leigu 1. og 2.
hæð hússins, sem Fæðingarheimili
Reykjavíkurborgar er starfrækt í. I
fréttinni sagði, að borgarráð hefði
samþykkt að gengið yrði til viðræðna
við læknahópinn, en þeir hafa í huga
að nota húsnæðið til þess að fram-
kvæma ýmis læknisverk, sem unnt
er að gera utan sjúkrahúsa.
Þessi frétt hefur valdið töluverðu
fjaðrafoki og hafa minnihlutamenn í
borgarstjórn þyrlað þar upp nokkru
moldroki með gangiýni sinni á þessa
ætlan meirihlutans. Telja þeir þetta
af og frá og að eigi megi þrengja
húsakost fæðingarheimilisins. Þykir
Víkveija þetta sýna afskaplega mikla
málafátækt minnihlutaflokkanna og
í raun óskiljanlega. Ennfremur sann-
ar þetta dæmi, að pólitískt minni
manna er jafnvel minna en veðurfars-
minni.
Á árunum 1978 til 1982 var vinstri
meirihluti í Reykjavíkurborg, sællar
minningar. Þá kom upp á yfirborðið
mál eitt er olli einnig mikilli geðs-
hræringu — þáverandi meirihluti
vinstri flokkanna ætlaði sem sé að
leggja niður Fæðingarheimili
Reykjavíkurborgar eins og það lagði
sig. Éóru fram viðræður við ríkið um
að það keypti heimilið. Viðræður
þessar fóru fram án samráðs við
starfsfólkið á fæðingarheimilinu og
án samþykkis borgarráðs. Þeim lykt-
aði þó með kaupsamningi, sem þáver-
andi formaður borgarráðs lagði fram
undirritaðan af tveimur ráðherrum,
heilbrigðisráðherra og Ijármálaráð-
herra, og átti borgarráð aðeins að
setja stimpil sinn á plaggið. Af því
varð þó ekki, því að minnihlutinn
þáverandi kom í veg fyrir það. Þann-
ig geta hlutimir snúizt við — hvítt
verður svart og svart hvítt. Eiga
menn svo að taka það gott og gilt?
Ef þetta em þau stórmál, sem
minnihlutinn í borgarstjóm ætlar að
nota til þess að vinna borgina næsta
ár, þá eiga þeir harla litla von. Um
leið og þessi saga um fæðingar-
heimilið er rifjuð upp lítur svo út sem
núverandi meirihluti í borgarstjóm
sé einmitt að framkvæma vilja gamla
vinstri meirihlutans, sem nú þykir
af sömu mönnum hið mesta hneyksli.