Morgunblaðið - 21.04.1990, Blaðsíða 39

Jttm .15.' HUOAQHAOUAv.1 GlGAJaVíUOHOM
MORGUNBtAÐIÐ LAUGARDAGUR 21. APRÍL 1990

Kveðjuorð:
Agústa Helga
Sigurðardóttir
Fædd 21. ágúst 1960
Dáin 9. apríl 1990
Þær eru svo erfiðar spurningarnar
sem hafa leitað á okkur þessa dag-
ana og svörin svo fá. Hún Agústa
okkar sem við eignuðumst unga þeg-
ar Búi bróðir kom með hana inn í
fjölskylduna fyrir bráðum tólf árum
er dáin langt fyrir aldur fram. Hún
átti þijá efnilega drengi sem hún bar
umhyggju fyrir og góðan eiginmann
sem hún elskaði. I fyrravor hafði hún
lokið lögfræðiprófi frá háskólanum
og um sumarið ráðið sig til starfa
hjá ijármálaráðuneytinu þar sem hún
gat sér gott orð fyrir störf sín. Björt
og hamingjurík framtíð virtist blasa
við henni og fjölskyldunni. Þótt
Ágústa hefði um alllangt skeið átt
við veikindi að stríða voru þeir því
miður of fáir sem vissu á hve alvar-
legu stigi þau voru síðustu vikurnar.
Það er því enn sárara en ella að
horfast í augu við að hún skuli vera
farin frá okkur. Við lítum yfir farinn
veg og hugsum til horfinna stunda
sem voru ailt of fáar. Við minnumst
þokkans og fágunarinnar sem ein-
kenndi dagfar hennar, en einnig
glettninnar og kímninnar. Og þó
þessar minningar verði okkur nokkur
huggun, er sársaukinn mikill og þrá-
látur.
Af þeim sem eftir lifa er þó hlut-
skipti Búa bróður og drengjanna
þriggja erfiðast. Við biðjum algóðan
Guð að vera með þeim í þeirra miklu
raun, svo og með öllum aðstandend-
um og vinum. Við vitum að Guð elsk-
ar Ágústu og treystum því að hann
veiti henni líkn sína og taki hana að
sér að eilífu. Guð sem gekk í Kristi
Jesú inn í mannleg kjör, þjáðist, leið
og dó, þekkir best mannanna eymd
og meinsemdir. Og með upprisp sinni
frá dauðum gefur hann okkur sem
leitum á náðir hans fyrirheit um sig-
ur gleðinnar yfir þjáningunni, lífsins
yfir dauðanum.
Ég hefi sett alla von mína á Drottin,
og hann laut niður að mér og heyrði kvein mitt.
Druttinn er vígi mitt og skjöldur
honum treysti hjarta mitt.
Ég hlaut hjálp, því fagnar hjarta mitt,
og með ljóðum mínum lofa ég hann.
Drottinn er vígi lýð sínum
og hjálparhæli sínum smurða.
Hjálpa lýð þínum og blessa eip þína,
gæt þeirra og ber þá að eilífu.
(Sálm. 40, 2 og 28,7-9).
Guðrún og Rúnar
Það drýpur hryggð og sorg. Fal-
legt blóm í fullum skrúða hefur fall-
ið fyrir ljá hins slóttuga sláttu-
manns. Hún Ágústa Helga er dáin.
Á sumri lífs síns. Dáin frá öllu því
sem hún átti ógert. Frá öllum þeim
sem elskuðu hana og áttu eftir að
segja henni svo margt fallegt.
Það blæðir og er svo sárt. En það
huggar að vita hana nú hvíla hjá
græðaranum góða, hjá honum sem
einn megnar að leysa alla hlekki
sorgar og þjáningar. Hjá honum sem
er upprisan og lífið. í ljósinu hans.
Og góðar minningar hugga.
Eg var svo lánsöm fyrir rúmum
20 árum að verða heimagangur í
Frostaskjóli 13. Það var dýrmætt
fyrir ungling í mótun að fá að kynn-
ast Jóhönnu og Didda og telpunum
þeirra. Fá að lifa með þeim hversdag-
inn, fá að taka þátt í lífi þessarar
kærleiksríku fjölskyldu. Það var
margt rætt við eldhúsborðið í Frosta-
skjólinu. Og sjónarmið stórra og
smárra voru tekin jafngild. En'um-
ræðurnar voru ekki bundnar við eld-
húsið. Oft var sest og spjallað í her-
bergjum Agú og Möggu Stínu. Og
ég fékk að vera með og lifa með
þeim margar dýrmætar stundir.
Einn vetrardag fyrir rúmum 20
árum koma þær systur heim til mín
á Fálkagötuna. Við sátum við allan
Fæddur 12. mars 1918
Dáinn 9. apríl 1990
Sífellt erum við minnt á hversu
skammt er á rnilli lífs og dauða.
Sú lífsins ganga sem okkur er vörð-
uð er ekki dagsett í tímans rás, því
erum við sjaldnast viðbúin fráfalli
ættingja og vina. Fram spretta
minningar þegar Bergmundur er
horfinn úr okkar röðunt.
Leiðir okkar lágu saman meira
og minna í rúm þijátíu ár, fyrst í
lögreglunni og síðan í tollgæslunni
á Keflavíkurflugvelli. Mér verður
ávallt minnisstætt þegar ég hitti
hann í fyrsta skipti á fundi unga
jafnaðarmanna í Keflavík. Þar hélt
hann ræðu og skýrði hugsjónir,
baráttuleiðir og markmið jafnaðar-
stefnunnar af miklum eldmóði og
einlægni.
Bergmundur hafði til að bera ríka
réttlætiskennd, samviskusemi og
einbeitni. Þessir eiginleikar nýttust
honum vel við löggæslustörfin, því
oft mega hin mannlegu samskipti
daginn og framleiddum listaverk. Ég
var full aðdáunar á handbragðinu,
og lét það óspart í ljós. Ágú var eldri
og alvarleg og ábyrg, og óvægin í
dómi á sjálfri sér. Hvert atriði skyldi
vandað og gert fallega. Það var svo
auðvelt fyrir mig að þykja vænt um
þessa næmu og ofurviðkvæmu telpu.
Ilnyttin tilsvör hennar og eldsnögg
hugsun kölluðu á virðingu fyrir henni
og viðhorfum hennar. Og þannig
varð það áfram. Ágú eltist og naut
fallegs kærleika, foreldra, systur og
ættingja. Varð fullvaxta, gifti sig og
eignaðist börn. Og var umvafin kær-
leika frá góðum manni og börnum.
Hún fiuttist úr Frostaskjóiinu, ég var
erlendis.
En hún var þarna þegar ég kom
sín meira en laganna bókstafur. Á
vettvangi atburðanna skapast oft
margslungin atburðarás, sem lög-
gæslumaður verður að ráða fram
úr. Þar reynist oft erfitt að stað-
reyna og meta aðstæður á hlut-
lausan hátt og sjaldnast svo öllum
líki.
Bergmundur lét stjórn- og fé-
lagsmál mikið til sín taka. Hann
var mikill elju- og baráttumaður
fyrir hagsmunamálum tollgæslu-
manna og formaður Tollvarðafélags
íslands í mörg ár. Þá var hann einn-
ig árum saman í stjórn BSRB og
vann m.a. við kynningu á starfsemi
bandalagsins.
Hann hafði alla tíð mikinn áhuga
á stjórnmálum og fylgdist vel með
á þeim vettvangi. Oft var gaman
að ræða við hann um stjórnmál,
framsetning hans og ræðustíll var
skýr og afdráttarlaus, hann var
góður málsvari síns flokks. Hann
lét andstæðinga sína í pólitík njóta
sannmælis og gagnrýndi oft sam-
hetja sína, ef honum fannst þeir
Kveðjuorð:
Bergmundur Guð-
laugsson tollfulltrúi
FinneyH. Kjartans
dóttir - Minning
Fædd 30. desember 1909
Dáin 12. apríl 1990
Drottinn er minn hirðir -
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur
hann mig hvílast, leiðir mig
að vötnum, þar sem ég má næðis njóta.
(23. Davíðs-sálmur)
Sem börn fer dauðinn að nokkru
leyti fram hjá okkur. En þegar við
eldumst komumst við að raun um,
hvað 'arin á þessari blessuðu jörð
eru fljót að líða.
í dag erum við að kveðja tengda-
móður mína.
Hún varð _80 ára 30. desember
síðastliðinn. Ég held ég muni ekki
kynnast neinum sem var eins sáttur
við líf sitt og hún var, meðan heils-
an leyfði.
Þegar ég kom fyrst til íslands,
var það um miðja nótt. Finney hafði
lagt það á sig að vaka eftir mér.
Hennar fyrstu orð til mín voru:
Velkominn til íslands — og ég var
velkominn.
Ég varð einn af fjölskyldunni.
Tengdafaðir minn varð góður vinur
og tengdamamma var alltaf kölluð
mamma.
Finney var fullkomin húsmóðir.
Ég minnist hennar best í hvíta
sloppnum hennar í eldhúsinu á
Hellusundi 7. Friðgeir þurfti aldrei
að bíða eftir matnum og ef ég var
svo heppinn að vera þar um kaffi-
leytið, fengum við nýbakaðar vöffl-
ur eða pönnukökur, en pönnukök-
urnar hennar mömmu voru þær
bestu seín til voru.
Finney var mjög trúuð kona og
kannski þessvegna fannst mér allt-
af vera svo mikill friður í kringum
hana.
Barnabörnin höfðu mikla ánægju
af að ‘fá að draga sér númer af ritn-
ingargrein úr kassanum hennar
ömmu og Finney tók Biblíuna og
las fyrir þau þá grein sem þau dróu
sér.
Ég er sannfærður um, að
mamma fær góða heimkomu og
henni líður vel núna. Guð blessi
minninguna um góða konu.
Eric Kinchin
heim, með fallega brosið sitt og
fíngerða fegurð, greind og velmennt-
uð kona. Þannig hélt ég að það yrði.
Það er svo sárt að hún er farin.
Ég bið Drottin að koma og hugga.
Að leggja líkn með þraut og sorg
Búa, drengjanna þriggja, Jóhönnu,
Didda og Möggu Stínu. Og græða
sár þeirra. Ég kveð Ágústu Helgu
með ást og virðingu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem)
Ilalla Jónsdóttir
Nýlega barst okkur sú sorgarfregn
að elskuleg skólasystir okkar,
Ágústa Helga Sigurðardóttir, væri
látin og langar okkur að kveðja hana
með fáeinum orðum.
Við vorum svo Iánsöm að njóta
samvista við hana síðastliðin 5 ár,
en á þeim tíma stunduðum við öll
nám við lagadeild Háskóla íslands.
Ágústu kynntumst við sem hæglátri,
skynsamri og duglegri stúiku, sem
leit á lífið og tilveruna raunsæjum
augum. Laganámið sóttist henni ein-
staklega vel, þótt hún hefði um stórt
heimili að annast og fæddi jafnframt
þriðja son sinn á námsárunum.
Ágústa hafði hlýlegt viðmót og með
henni áttum við margar og ánægju-
legar samverustundir, sem aldrei brá
skugga á.
Öll sömul áttum við mikinn gleði-
dag í fyrra, 24. júní, en þá útskrifuð-
umst við úr Háskólanum. Það er því
hryggilegt til þess að hugsa að nú,
aðeins tæpu ári síðar, skuli eitt okk-
ar vera á braut, en minningin um
góða skólasystur lifir.
Við biðjum góðan Guð um að
styrkja fjölskyldu hennar á þessum
erfiðu tímum.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir alit og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Skólafélagar
Kveðja frá samstarfsfólki í
Qármálaráðuneytinu
Hvar lífs um veg þú farinn fer,
þú finnur ávallt marga,
er eigi megna sjálfum sér
úr sinni neyð að bjarga.
Þótt fram hjá gangi fjöldi manns,
þú fram hjá skalt ei ganga,
lát þig langa
að mýkja meinin hans,
er mæðu líður stranga.
Sá eini’, er hvergi fram hjá fer,
er frelsarinn vor blíði.
Hvert mein hann veit, hvert sár hann sér,
er svellur lífs í stríði.
Hann sjálfur bindur sárin öll
og særðum heimför greiðir,
eymdum eyðir,
og loks í himnahöll
til herbergis oss leiðir.
(Sb. 1886 - V. Briem)
Guð blessi minningu Ágústu
Helgu og veiti öllum ástvinum-
hennar styrk.
ekki standa nægjanlega vörð um
hagsmuni þeirra sem minna máttu
sín í þjóðfélaginu. Hann var einlæg-
ur og harður baráttumaður gegn
hvers konar misrétti, enda þekkti
hann vel af eigin reynslu verkalýðs-
baráttu fyrri ára. Hann hafði á
æskuárum kynnst frumheijum
verkalýðshreyfingarinnar á Vest-
fjörðum og barátta þeirra markaði
djúp og varanleg spor í líf hans.
Bergmundur var stoltur af sinni
heimabyggð og ósjaldan lýsti hann
mannlífi og fegurð Vestijarða, eink-
anlega þó Hornstranda.
Bergmundur var samviskusamur
og góður starfsmaður, sem alltaf
mátti treysta, ekki síst þegar á
móti blés. Hann var hreinskilinn og
sagði hispurslaust það sem honum
lá á hjarta, hann vildi að menn
horfðust í augu og bæru ábyrgð á
sínum gjörðum. Þessir eiginleikar
og að kunna að gera kröfur til
sjálfs sín eru mikils virði fyrir
hveija stofnun.
Á langri samleið kynnast nienn
vel viðhorfum hvors annars. Ég tel
mig gæfumann að hafa átt þess
kost að hafa Bergmund mér við
hlið, bæði sem starfmann, félaga
og hugsjónamann. Oft er erfitt að
skilgreina áhrif samferðamanna á
líf okkar, svo margslungin sem
mannveran er, en góðvild, hrein-
skilni og sáttfýsi Bergmundar varð-
veittist í -minningunni um góðan
dreng.
Að leiðarlokum er mér ljúft að
þakka langa og trygga vináttu
hans. Slíkar minningar er gott að
eiga um látinn samferðamann. Eig-
inkonu, synum og dætrum er vottuð
innileg samúð.
Kristján Pétursson,
fyrrv. deildarstjóri.
Okkur hefur borist andlátsfregn
sú að félagi okkar Bergmundur
Guðlaugsson, f.v. tollfulltrúi og for-
maður Tollvarðafélagsins, hafi lát-
ist 9. apríl sl.
Bergmundur hóf störf við Toll-
gæsluna á Keflavíkurflugvelli 10.
apríl 1953 og starfaði þar fram að
sjötugsaldri. Hann gekk í Tollvarða-
félagið 1955 og hafði upp frá því
mikil afskipti af félags- og kjara-
málum tollvarða og annarra opin-
berra starfsmanna. Hann var lengi
í stjórn Tollvarðafélagsins og fot>
maður 1974-80. Einnig sat hann
um skeið í stjórn BSRB.
Bergmundur var á flestan hátt
farsæll í störfum sínum fyrir Toll-
varðafélagið og trúað fyrir miklu.
Áhugi hans á velferð tollvarða var
einlægur og lagði hann sig ævinlega
allan fram um að auka veg félaga
sinna og fá kjör þeirra bætt. Honum
var einnig mjög umhugað um að
samstaða væri sem best með ríkis-
starfsmönnum og lagði mikið af
mörkum við störf í þágu heildar-
samtakanna. Það var hans bjarg-
fasta trú að samstaða væri sá styrk-
ur sem farsæld launþega byggðist
fyrst og fremst á. Hann var einn
þeirra sem stóðu fremst í fylkingu
forystumanna BSRB sem börðust
fyrir auknum samnings- og verk-
fallsrétti ríkisstarfsmanna. Hann
taldi verkfallsréttinn helgan rétt
launamanna og í raun hið eina vopn
er biti í baráttu þeirra fyrir bættum
kjörum og réttindum. Hann var trúr
þessum sjónarmiðum og tók því
nærri sér er tollverðir afsöluðu sér
verkfallsrétti 1986.
Bergmundur var skörulegur
ræðumaður og kom vel fyrir sig
orði á kjarnmiklu máli. Hann var
ófeiminn við að láta skoðanir sínar
í ljós og hlífði mönnum ekki við
áliti sínu á málefnum þó öndverðar
væru meirihlutanum. Hann var þó
ævinlega drengilegur og undirmál
voru honum ekki að skapi. Ein-
beitni hans og staðfesta í að hvika
hvet'gi frá settu marki í kjaramálum
og öðrurn réttindamálum einkenndu
mjög störf hans að félagsmálum.
Lét hann sig litlu skipta þó þeir
starfshættir hans væru oft gagn-
rýndir af þeim er hvöttu til meiri
sveigjanleika. Undanhald var veik-
leikamerki að hans mati.
Með Bergmundi er fallinn einn
af mikilhæfustu foringjum Toll-
varðafélagsins er markað hafa skýr
spor í sögu félagsins, setn við spor-
göngumenn hans höfunt mikið af
lært. Tollvarðafélagið stendur í
mikilli þakkarskuld við hann. Jafn-
framt því sent tollverðir vilja þakka
hinum látna störf hans og samfylgd
í Tollvat'ðafélaginu vottum við eig-
inkonu hans, börnum og öðrum
aðstandendum okkar dýpstu sam-
úð.
Tollvarðafélag íslands, "
Sveinbjörn Guðmundsson.