Morgunblaðið - 01.08.1990, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 1. ÁGÚST 1990
35
Jónína R. Guðjóns
dóttir - Minning
Fædd 19. ágúst 1910
Dáin 20. júní 1990
Fólk kemur og fer,
fólk lifír og deyr,
siglir í nætursortann
og sést ekki meir.
Ýmis verk þess og orð
eru nærtæk um stund,
síðan hverfa þau sjónum
á sömu lund.
(G-Kr.)
Jónína Ragnheiður, oftast kölluð
Nonna, var elsta barn hjónanna á
Þórustöðum í Bitrufirði í Stranda-
sýslu, Guðjóns Magnúsar Ólafsson-
ar og Margrétar Johönnu Gísladótt-
ur. Systkini Jonínu voru Ólafía,
fædd 1911, Gísli, fæddur 1914,
dáinn 1965, Bjarni, fæddur 1916
og Jón fæddur 1926. Á Þórustöðum
var tvíbýli og mannmargt, þar
hjuggu ennfremur hjónin Einar
Ólafsson, bróðir Guðjóns, og Ingunn
Gísladóttir, systir Margrétar. Þau
áttu fjögur börn á líku reki og
Jónína og hennar systkini. Þarna
voru þröng húsakynni en hópurinn,
sem í þeim bjó, var glaðvær og svo
samstæður að náin tengsl héldust
alla tíð.
Eins og flest íslensk ungmenni
þess tíma varð Jónína að láta sér
nægja stutta farskólafræðslu.
Nærri má geta að hún, sem elsta
barn, varð að hjálpa mikið til heima
fyrir í uppvexti. Upp úr tvítugu lá
hins vegar leið hennar þurt til að
vinna fyrir sér í vinnu- og kaup-
mennsku og í tvö sumur var hún
ráðskona vegagerðamanna. í júní
1943 giftist hún Grími Arnórssyni
á Tindum í Geiradal og þau hófu
búskap þar í sambýli við foreldra
Gríms. Jónína og Grímur eignuðust
þrjú börn: Arnór verslunarstjóra í
Króksijarðarnesi, kvæntan Sóleyju
Vilhjálmsdóttur, Guðjón Grétar,
véltæknifræðing á Akureyri,
kvæntan Ástu Garðarsdóttur
sjúkraliða og Ragnheiður á Akra-
nesi, sem gift er Guðmundi Krist-
jánssyni vélvirkja. Haustið 1962
slitu Jónína og Grímur samvistir
og hún flutti til Akraness. Þangað
voru þá nýlega flutt Ólafía og Ing-
ótfur Helgason, maður hennar, enn-
fremur foreldrar þeirra systra.
Fyrstu árin leigði Jónína íbúð í
Arnarholti 3 og festi síðan kaup á
íbúð á Brekkubraut 21. Ragnheiður
dóttir hennar flutti fljótlega til
hennar og þær höfðu alltaf mjög
náið samband. Síðustu sex æviárin
var Jónína á heimili dóttur sinnar
og fjölskyldu hennar í Furugrund
39 á Akranesi. Þá var heilsunni
farið að hraka. Fyrst eftir að Jónína
flutti til Akraness vann hún við
Þvotta- og efnalaugina þar, síðan
um tíma við Elliheimilið í Arnardal
og hálfan annan áratug við þvotta
á Sjúkrahúsi Akraness, seinast í
hálfu starfi. Alla tíð þótti hún sér-
staklega ósérhlífin, dugleg og vand-
virk. Ég kynntist tengdamóður
minni fýrst 1968, þá var hún farin
að tapa heilsu og kröftum, hafði
enda alla tíð unnið mikið án þess
að hlífa sér. Hún átti þó alltaf létta
og hlýja lund til að miðla öðrum
og ómetanlegar stundir áttu ömmu-
börnin með henni. Barnabörnin
urðu níu talsins, hún vann það af-
rek þrátt fyrir sjúkdóm og ellihrörn-
un að vera viðstödd fermingu eins
þeirra éReykhólakirkju nú á hvíta-
sunnu. Síðustu mánuði dró ört úr
líkamsþrekinu, samt klæddist hún
sjálf daglega og vann það sem hún
treysti sér til.
Jónína varð bráðkvödd á heimili
sínu síðdegis þann tuttugasta júní
eftir að hafa átt venjulegan dag
með okkur, spjallað og gert að
gamni sínu, sest með okkur út í
sólina. Þótt umskiptin séu snögg
og sár erum við samt þakklát fyrir
hvað hún fékk að halda kröftum
og persónuleika til hinstu stundar.
Ég vil þakka henni fyrir samveruna
og mun minnast hennar sem ein-
hverrar bestu og heilsteyptustu
manneskju sem ég hef kynnst.
Guðmundur Kristjánsson
Það var miðvikudagskvöldið 20.
júní sl., að ástkær amma okkar
fann fyrir verki fyrir bijóstinu, hún
gekk því til herbergis síns til að
leggja sig aðeins. Þau skref voi-u
hennar hinstu skref í jarðnesku lífi.
Maður hugsar um það með lotningu
hve skref þessi urðu mörg því að í
Minning:
Þorsteinn Þorsteins
son frá Háholti
Fæddur 29. september 1900
Dáinn 24. júlí 1990
Mig langar með fáum orðum að
minnast Þorsteins Þorsteinssonar
frá Háholti, sem lést 24. júlí og
verður jarðaður frá Langholtskirkju
í dag. Þorsteinn fæddist í Háholti
í Gnúpveijahreppi 29. desember
árið 1900. Hann var einn af 14
börnum Þorsteins Bjarnasonar
bónda og fræðimanns í Háholti og
konu hans Ingibjargar Þorsteins-
dóttur frá Reykjum á Skeiðum. Af
14 börnum komust 13 á legg og
12 til fullorðinsára og eru 7 enn á
lífh
Ég man fyrst eftir Steina Þor-
steins, þegar ég var baxn, að hann
var vinnumaður um tíma hjá fóstur-
foreldrum mínum í Ásum. Hann var
laus við allan hégómaskap og gekk
að hvaða störfum sem var. Ég
minnist þess sérstaklega, þegar
honum ofbauð hvað Kristín fóstra
mín hafði mikið að gera, að hann
tók af henni gólftuskuna lagðist á
hnén á gólfið og skúraði það. Það
var ekki venjulegt fyrir 60 árum
að karlmaður inni slík verk. Seinna
varð hann mágur minn, þegar ég
giftist Olafi bróður hans.
Þorsteinn fór að heiman þegar
hann var unglingur og var á ýmsum
bæjum í Hreppnum og hjá frænd-
fólki sínu á Skeiðunum. Hann unni
alla tíð sveitinni sinni og dvaldi oft
fyrir austan í fríum. Síðar vann
hann verkamannavinnu til sjós og
lands. Hann kynntist Guðmundi
Gíslasyni lækni og var aðstoðar-
maður hans í rannsóknarferðum um
landið í baráttunni við karakúlpest-
irnar í sauðfé. Þannig varð hann
starfsmaður og þúsundþjalasmiður
á Tilraunastöð Háskólans á Keldum
þar sem hann starfaði fram á níræð-
isaldur á meðan heilsan entist. Þar
átti hann góðu að mæta og naut
sín vel.
Það var mesta gæfa Steina að
kynnast hjónunum Guðmundi Gísla-
syni og Líbu Einarsdóttur. Heimili
þeirra varð hans annað heimili og
hann naut þess að vera með þeim
í búskap á Sólheimum og snatta í
kringum hrossin þeirra á veturna.
Hann mat það meira að líta til
hrossanna með Guðmundi á jóladag
enn að setjast að kræsingum í fjöl-
skylduboðum, sem hann var svo
velkominn í. Það var honum því
mikill missir þegar þau mætu hjón
féllu frá svo langt um aldur fram.
Steini hafði einstaka og mikla
kímnigáfu og var sérstaklega hnytt-
inn í tilsvörum, og þótt hann virk-
aði stundum kaldhæðinn og hijúf-
ur, var lundin afskaplega viðkvæm.
Ég fann það sérstaklega hvað hon-
um fannst fráfall ungrar manneskju
óréttlátt. Við hjónin fengum oft að
njóta þess eins og svo margir aðrir,
hve gott var að leita til Steina ef
með þurfti og hve ráðagóður hann
var. Það þótti því öllum vænt um
hann og þeir voru ótrúlega margir
sem sögðu við mig: „Hvað segirðu
mér af honum Steina mínum“.
Steini var lengst af einn í heim-
ili og var engum háður. Það var
því erfitt fyrir hann að sætta sig
við það þegar heilsunni hrakaði
svo, að hann gat ekki verið lengur
á sínu eigin heimili. Hann dvaldi
síðustu árin á öldrunardeild Hvíta-
bandsins og naut þar góðrar
umönnunar, sem ber að þakka.
Ég þaka Steina Þorsteins sam-
fylgdina og bið góðan Guð að blessa
minningu hans.
Bagga
t
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát og útför
ALFREDS G. ALFREDSSONAR.
Lilian Simson,
Laufey Maríasdóttir,
Hervör Lúðviksdóttir,
Erna Lína Alfredsdóttir,
Kristín Bára Alfredsdóttir,
Alfred Georg Alfredsson,
Guðrún Dröfn Emilsdóttir,
Ragna Björk Emilsdottir
Óskar Guðjónsson,
Bjarni Kristjánsson,
Þórður Ólafsson,
Björk Sigurðardóttir,
og barnabörn.
þessum þreytta líkama hafði park-
inson-veikin tekið sér bólfestu og
aukið ítök sín ár frá ári. Þó að sum-
ar hreyfingar væru ekki mögulegar
og vel flestar erfiðar tók hún ætíð
þátt í hinum daglegu störfum með
hreint ótrúlegum dugnaði. Öll henn-
ar verk einkenndust af stakri sam-
viskusemi, natni og nákvæmni.
Þessi kona hefur eflaust alltaf unn-
ið fyrir sínu kaupí og vel það. Það
var alveg sérstakt hversu hjartahlý
hún var og alltaf reyndi hún að
gera öðrum gott. Að gleðja aðra
og gefa öðrum var henni fyrir mestu
og oft laumaði hún einhveiju smá-
ræði að okkur ef við fórum eitt-
hvert. Hugsunin á bak við þessar
gjafír var svo hlý og kærleiksrík.
Ef einhverju var stungið að henni,
sagðist hún aldrei eiga það skilið
en þakklætið var svo innilegt. Hún
undi alltaf glöð við sitt og var alveg
sama þótt aðrir hefðu meiri munað.
Trú hennar var sterk og kærleikur
og umhyggja í ríkum mæli, sem við
erum viss um að hefur gert okkur
gott í okkar uppeldi, sem og rnargt
fleira, svo sem þær sögur sem hún
sagði okkur frá því hún var smá-
stelpa að leik. Þær sögur fengu
okkur til að líta ekki á allt sem sjálf-
sagða hluti. Oft er við sátum og
hlustuðum á ömmu segja okkur
sögur var sem við værum sjálf á
staðnum að leika okkur með leggi
og skeljar. Og seint gleymast heim-
sóknirnar til hennar, en þær voru
æði margar þar sem stutt var að
fara. Amma var yfirleitt alltaf tilbú-
in til þess að leika við okkur, t.d.
að spila eða fara í feluleik. Hún var
þannig mikill vinur okkar. Mörg og
góð voru matarbórðin, sem og aðrar
heimsóknir, en best af öllu var að
fá að gista hjá henni. Ætíð var
okkur tekið með slíkri hlýju, ást og
umhyggju að annað eins er vand-
fundið.
Þeim tíma er amma okkar eyddi
hér á jörð varði hún vel. Við trúum
því að hún hafi komið vel undirbúin
inn í hið sanna líf, hið eilífa líf í
friði og ást. Við þökkum guði fyrir
að hafa fengið að eiga með henni
ánægjustundir hér á jörðu niðri og
biðjum hann að halda blessandi
hendi sinni yfir ömmu okkar og
öllum þeim sem hana syrgja.
Systkinin Furugrund 39
Kveðjuorð:
*
Geir Agústsson
Fæddur 20. janúar 1952
Dáinn 12. júní 1990
Fregnin um andlát Geirs barst
mér til Englands þann 17. júní sl.
þar sem ég var staddur ásamt vin-
um okkar beggja. Ég hafði rætt
við hann í síma frá Englandi í maí
síðastliðnum, m.a. til að leita eftir
samstarfi hans við srníðar, eins og
verið hafði undanfarin sumur og tók
hann þeirri bón minni vel. Dánar-
fregnin kom sem reiðarslag yfir
mig.
Kynni okkar Geirs hófust með
eftirminnilegum hætti. Það var á
Indlandi, fyrir u.þ.b. 12 árum, í
borginni Madras, í aðaðstöðvum
Guðspekifélagsins, snemma morg-
uns. Ég rétt kannaðist við hann í
sjón frá Guðspekifélagsfundum í
Reykjavík. Við skoðuðum borgina
í sameiningu og hann sýndi mér
flest það markverðasta, m.a. guða-
musteri Hindúa og glæsilegar silki-
verslanir eins og þær gerast bestar
þar eystra.
Geir nam indverska heimspeki
og dulspeki og var manna fróðastur
um þau mál. Hann var ijölhæfur
mjög, verklaginn og listrænn. Frá
okkar „Madrasdögum“ og ætíð
síðan höfum við haft mjög góð
tengsl.
Mínar dýpstu og bestu samræður
um lífið og tilveruna langar mig til
að þakka vini mínum Geir. Við
ræddum það stundum í góðu gamni
að við værum sem fóstbræður, sam-
eiginlegur áhugi okkar um andleg
málefni var svo sterkur og hafinn
yfir tíma og rúm.
Megi sú vitund sem ég kynntist
í Geir þroskast áfram í kærleika.
Þó líkaminn starfi ekki lengur, eyð-
ist innsti kjarni sálarinnar ekki.
Ég votta ættingjum og vinum
Geirs dýpstu samúð mína.
Sigurður Gunnarsson
Þakstai nriaö stíl
Plannja
þakstál
Aðrir helstu sölu- og
þjónustuaðilar:
Blikksmiðjan Funi sf, Kópavogi,
sfmi 78733.
Blikkrás hf, Akureyri,
simi 96-26524.
Vélaverkstæði Bjöms og Kristjáns,
Reyðarfirði, sími 97-41271.
Vélaverkstæðið Þór,
Vestmannaeyjum, sími 98-12111
Hjá okkur færðu allar
nýjustu gerðir hins vinsæla
og vandaða þakstáls
frá Plannja. Unral lita
og mynstra, m.a. Plannja
trakstál með mattri litaáferð,
svartri eða tígulrauðri.
ISVÖR hf.
Smiðjuveg 4e, 200 Kópavogur.
Póstbox: 435,202 Kópavogur.
S. 91-67 04 55. Fax: 67 04 67