Morgunblaðið - 01.08.1990, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 1. ÁGÚST 1990
fclk í
fréttum
FEGRUN
Hjálparfell-
ið kemur í
veg fyrir
sjónmengun
Við höfum hækkað einn hól og
lengt annan til að koma í veg
'yrir það sem þeir kalla sjónmeng-
m,“ sagði Guðmundur Heimaníus-
on í Búrfelisvirkjun þegar hann
/ar spurður út í framkvæmdir við
svokallað Hjálparfell sem á að koma
veg fyrir að nýtt hesthús sjáist
Hjálparfellið skyggir á hesthús Landsvirkjunnar.
af pallinum þar sem bílum er lagt
við Hjálparfoss í Þjórsárdal. „Við
notum í þetta jarðveg úr grunnin-
PIANODAGAR
Norræn hátíð
í Svíþjóð
Norrænir píanódagar voru í
bænum Kii í Svíþjóð dagana
LÖT-17. júní síðastliðinn. Hljótt hef-
ir verið um hátíðina hér á landi
>g er hluti af skýringunni sennilega
;ú staðreynd að engir íslendingar
tóku þátt í píanókeppni sem var háð
'pessa sjö daga. Þó áttum fulltrúa
í dómnefnd keppninnar, Eddu Er-
lendsdóttir, en auk þess að sinna
skyldum sínum í nefndinni hélt hún
tónleika á sérstökum íslandsdegi
sem haldinn var í tengslum við
oíanódagana. í gagnrýni Carls
Gunnars Ahlen um tónleikana í
Svenska dagbladet segir hann með-
al annars að leikur Eddu hafi verið
jafn hrífandi og árið 1983 þegar
hún lék fyrst opinberlega I Svíþjóð.
Hann segir hana ná fram eðlilegum
blæbrigðum í leik sínum að því er
virðist áreynslulaust þó maður viti
að á baki liggi þrotlaus vinna. Sjö-
tíu þáttakendur í fjórum aldurshóp-
um tóku þátt í keppninni.
Píanódagamir voru fyrst árið
1986, og þá aðeins fyrir Svía.
Tveimur árum seinna fengu Norð-
menn líka að vera með en í ár
hinar Norðurlandaþjóðirnar. „Mér
skilst að árið ’92 eigi að opna píanó-
dagana fyrir enn fleirum,‘‘ sagði
Edda sem er í sumarfríi á íslandi.
„Ég hef heyrt minnst á Eystrasalts-
löndin og Þýskaland,“ bætir hún
við. Með Eddu í dómnefndinni voru
fulltrúar frá hinum Norðurlöndun-
um. Frá Svíþjóð kom formaður
dómnefndarinnar, Greta Eriksson,
frá Danmörku Tomas Ernst, frá
Finnlandi Erik T. Tavaststjerna, frá
Noregi Kjell Bækkelund og frá Sví-
þjóð Janos Solyom.
„í heild báru Finnarnir af,“ segir
Edda. „1 keppninni kom greinilega
fram að mikið er lagt í tónlistar-
kennslu þar alveg frá byijun. Fram-
koma þátttakendanna var mjög góð
og þeir voru vel undirbúnir," bætir
hún við. Hún segist ekki hafa tekið
þátt í píanókeppni sjálf en segist
hafa jákvæða reynslu af keppninni
í Svíþjóð. „Mér fannst hún mjög
hvetjandi," segir Edda,„sérstaklega
fyrir yngri krakkana. Keppni af
þessu tagi er líka gott tækifæri til
að hlusta á tónlist, en þess má geta
að í tengslum við píanódagana voru
tónleikar af öðru tagi, til dæmis
ljóðatónleikar, kammertónleikar og
jazztónleikar. Auk þess voru nám-
skeið og ráðstefnur.“
Að sögn Eddu er keppnin I tveim-
Edda Erlendsdóttir.
ur þrepum. „Fyrst er valið úr kas-
settum sem keppendur senda inn,“
segir Edda, „og svo er valið í loka-
keppnina, en úr þeim hópi eru þrír
verðlaunaðir. Verðlaunin eru pen-
ingar og tækifæri til að halda tón-
leika.“ Forsvarsmenn keppninnar
hafa beðið Eddu að eiga sæti í dóm-
nefnd píanódaganna að tveimur
árum liðnum.
Edda, sem er búsett í París og
kennir við tónlistarháskólann í Ly-
on, var nýlega valin fulltrúi Yehudi
Menuhin-stofnunarinnar fyrir fyrir
árið 1990. Hún sagðist af rælni
hafa sótt um að komast að við stofn-
unina fyrir einu og hálfu ári. „Ég
gerði mér svo sem ekki mikar von-
ir um að komast að,“ segir hún.
„Enda hafði ég heyrt að einleikara/
væru sjaldnast valdir," bætir hún
við. „En ég ánægð yfir að hafa
fengið þetta tækifæri vegna þess
að ég kem til með að halda marga
tónleika í Frakklandi sem fulltrúi
stofnunarinnar en tilgangur hennar
er tvíþættur. Annars vegar að
styðja ungt tónlistarfólk og hins
vegar að flytja klassíska tónlist þar
sem hún heyrist sjaldan, til dæmis
í fangelsum, skólum og á elliheimil-
um. Að sjálfsögðu mun ég líka
halda hefðbundna tónleika."
í haust leikur Edda á íslenskri
viku í Tammerfors. Þá í Helsinki
en þaðan fer hún til Sovétríkjanna
þar sem hún heldur 4-5 tónleika. í
febrúar leikur hún, ásamt strengj-
asextett, verk sem er sérstaklega
samið fyrir hana og sextettinn, á
Myrkum músíkdögum í Reykjavík.
um,“ sagði Guðmundur, „og dreif-
um yfir hrauni svo þeir líkist hólun-
um í kring. Sumir vilja sá þama
gras og aðrir tala um tijágróður,“
bætir Guðmundur við, „en mér
finnst það ekki rétt því þá myndu
hólarnir skera sig úr“.
Hann segir að gert hafi verið ráð
fyrir fellinu í teikningum að húsinu
en framkvæmdir við það hófust síð-
asta haust. „Loftmyndir voru meðal
annars notaðar til þess að finna
réttan stað,“ sagði Guðmundur og
bætti við að allar framkvæmdir við
hesthúsið væru unnar með sam-
þykki Skipulagsráðs ríkisins og
Náttúruverndarráðs.
I hesthúsinu, sem ráðgert er að
ljúka í haust, er rúm fyrir 40 hesta
en að sögn Guðmundar eru þeir
flestir í eigu níu fjölskyldna við
Búrfellsvirkjun. Nú eru hestarnir
hafðir í hesthúsi sem byggt var
árið 1962. Það er Landsvirkjun sem
stendur að byggingu nýja hesthúss-
ins.
m
AHRIFAVALDAR
Þau hafa mótað tískuna
Aliðnum árum hafa bandarískir blaðamenn haft til siðs að útnefna best-
og verstklædda fólk líðandi árs. Bandaríska vikuritið People brá út
frá þeim vana á dögunum og birti lista yfir það fólk sem talið er hafa
haft mest áhrif á klæðaburð almennings í gegnum tíðina.
Listann valdi Eleanor Lambert ekkja Seymours Berkins, fyrrverandi
ritstjóra, og móðir Bills Berkins, skálds og gagnrýnanda. Lambert, sem er
á áttræðisaldri, hefur getið sér gott orð fyrir smekkvísi vestanhafs.
Allar konur vildu eignast Chanel-
drakt á sjötta áratugnum.
Margir urðu til að líkja eftir
klæðaburði leikarans Carys
Grants um miðja öldina.
Hertogahjónin af
Windsor þóttutil
fyrirmyndar í
klæðaburði.
í slökkvistöðinni á Akranesi. Frá hægri: Sigurgeir Benediktsson fv. brunavörður, Einar Gústafsson
aðalvarðstjóri slökkviliðsins í Reykjavík, Rúnar Bjarnason slökkviliðsstjóri, Haukur Hjartarson bruna-
vörður, Sveinn Ólafsson fv. brunavörður, Valur Þorgeirsson fv. brunavörður, Kristinn Ólafsson fv. bruna-
vörður og Óskar Ólafsson fv. brunavörður.
KYNNISFERÐ
Brunaverðir bregða sér af bæ
Nokkrir fyrrum — og núverandi
brunaverðir á Slökkvistöðinni
í Reykjavík brugðu sér af bæ fyrir
skömmu og fóru í kynnisför. Lá
leiðin til Akraness. Á slökkvistöð
bæjarins var auðvitað komið við
fyrst. Þar tók á móti komumönnum
Guðlaugur Þórðarson varaslökkvi-
liðsstjóri. Hann sagði undan og ofan
af starfí slökkviliðs Akraness. í því
eru alls um 30 menn. Síðan var
farið í skoðunarferð um bæinn í
fylgd Guðlaugs varaslökkviliðs-
stjóra og nokkurra manna hans.
Að sjálfsögðu fór mestur tími í að
skoða og fræðast um Byggðasafn
Akurnesinga. Áður en ferðinni var
haldið áfram i Grundartanga-verk-
smiðjuna ræddu gestir við heima-
menn yfir kaffi góða stund. í verk-
smiðjunni tók á móti brunavörðun-
um Guðmundur G. Sigurgeirsson.
Verksmiðjan og athafnasvæði
hennar fengu gestirnir að skoða.
Vakti athygli snyrtileg umgengni
innan stokks sem utan. Hvert sem
litið er situr snyrtimennskan í fyr-
irrúmi meðal starfsfólksins. Verk-
smiðjan er skólabókardæmi um það
hvernig umhorfs á að vera í verk-
smiðjum og á verksmiðjusvæðum
að sögn slökkviliðsmannanna. Þeir
skoðuðu einnig vinnustofu þá sem
uppfínningarmaðurinn Sigurbjöm
Ævar Jónsson hefur þar til um-
ráða. Hann er fyrrum brunavörður
í Reykjavíkurliðinu og hefur notið
mikils stuðnings verksmiðjustjórn-
arinnar á Grundartanga við upp-
fínningar sínar. Áður en hópurinn
kvaddi var boðið upp á hressingu í
mötuneyti verksmiðjunnar. Var
þessi kynnisför mjög vel heppnuð
og móttökur rómaðar.