Morgunblaðið - 18.12.1990, Blaðsíða 18

Morgunblaðið - 18.12.1990, Blaðsíða 18
18 MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 18. DESEMBER 1990 b Hvað ber hæst í umræðunni um andleg málefni í dag? Jólagjöf þeirra sem vilja fylgjast með / Allt í senn: ★ persónulegur vitnisburður og trúarreynsla, ★ túlkun á ýmsum veigamiklum sannindum kristinnar trúar, ★ leiðbeiningar í bænum og bænalífi. Bók sem spyr áleitinna Pðntunarsími (91) 25155 spurninga - og svarar þeim. Séra Halldór S. Gröndal var áberandi I viðskiptallfinu á sjötta og sjöunda ára- tugnum, bæði hérlendis og erlendis. Á miðjum aldri snéri hann sér að guö- Iræðinámi við Háskóla (slands og lauk embættisprófi 1972. Sama ár tók hann prestvlgslu. Undanfarin 17 ár hefurséra Halldór þjónað Grensásprestakalli. * F^gefnTnheyrstu antor *ÍZlna * lllir *JHnmaTTtrani' s,okun * oL( Bæn og *efeA'neð /W'Oefning * Þ‘ál>inain onBhUnclur íSs**" Guð ekkihía*eJWr TÁKN OG UNDUR eftir séra Halldór S. Gröndal Jólamarkaöur Jötunnar: Fjölbreytt úrval Islenskar bækur □ Tákn og undur / Halldór S. Gröndal - □ Ljósblik liðinna daga / Ingibjörg Sumarliðadóttir □ Baráttan við heimsdrottna / Frank E. Peretti □ Ástin kemur / Janette Ole □ Lifðu / Mari Lornér . . . og margar fleiri Barnabækur □ i upphafi □ Nói og flóðið □ Drengurinn Jóhannes □ Bernska Jesú □ Perlubækurnar □ Litla hafmeyjan ... og margar fleiri . ta M*1®^**** aö Erlendar bækur á ensku og norrænum málum □ Biblíuhandbækur □ Uppsláttarrit □ Vakning Heilags anda □ Barnauppeldi □ Unglingavandamál D Nýaldarhreyfingih □ Óhefðbundnar lækningaaðferðir Gjafavörur □ Fallegir leirplattar með íslenskum og erlendum áritunum □ SPOR □ Æðruleysisbænin □ Krossar □ Lyklakrókar D Minnismiðar □ Mannakornakrúsir □ Orð Guðs tíl þín Hljóðritanir □ Fjölbreytt úrval af trúartónlist á hljóm- plötum, diskum og snældum □ Jólaspilið — Frábært nýtt íslenskt spil fyrir alla fjölskylduna □ Biblíuhulstur - Hulstur utan um Biblíur l/erslunin Hótún2 105Reykjavik simi: 25155 Dagar Bókmenntir Jóhann Hjálmarsson Kazuo Ishiguro: DREGGJAR DAGSINS. Sigurður A. Magnús- son þýddi. Bjartur 1990. Kazuo Ishiguro (f. 1954) er af japönsku bergi. Hann fluttist sex ára ásamt foreldrum sínum til Eng- lands og hefur búið þar síðan. Hann á framandi uppruna sameiginlegan - með Salman Rushdie (Indland) og Timothy Mo (Kína), en allir þessir höfundar rita á ensku og á þá er litið sem enska höfunda. Til Japans hefur Ishiguro- oft sótt söguefni og japanskar kvik- myndir hafa verkað á hugarflug hans, einkum myndir Kurosawa. Aftur á móti er viðfangsefni hans í Dreggjum dagsins (The Remains of the Day) England fyrir og eftir stríð og sérstaklega breskt því að skáldsagan fjallar um ævi ensks yfirþjóns eða bryta hjá heldra fólki. Fyrir þessa skáldsögu sem kom út í fyrra fékk Ishiguro Booker-verð- launin sem er eftirsótt viðurkenning í heimalandi hans. , í upphafi sögunnar eru tímamót hjá yfirþjóninum Stevens. Gamli húsbóndinn, Darlington lávarður, er fallinn frá, en höll hans er nú eign bandarísks auðmanns, Farraday að nafni. Hann stingur upp á því við þjóninn að hann bregði sér í ferð um sveitir Vestur-Eng- lands, sjálfur er hann á leið til Bandaríkjanna í lengra ferðalag. Stevens líst í. fyrstu ekkert á þetta, en á endanum lætur hann tilleiðast og ekur á brott í Fordbíl húsbónd- ans. Dreggjar dagsins lýsa þessari sex daga ferð, mörgu því sem verður á vegi Stevens, en gerist ekki síst í hugarfylgsnum því að Stevens er sífellt að rifja upp liðna tið þegar hann starfaði fyrir Darlington. Stevens er sögumaður, segir frá í fyrstu persónu. Frásögnin er hæg og afar nákvæm. í fyrstu er hún tilbréytingarlaus og nokkuð þurr- leg, en þegar líður á söguna eykst spennan. Að lokum hefur lesandinn fengið heilsteypta mynd af ævi í lífi yfirþjóns Kazuo Ishiguro þjónsins og annars þjónustufólks og um leið lífi ensku yfirstéttarinn- ar. Það kemur á daginn að Darling- ton lávarður hefur staðið í miðju heimspólitískra ákvarðana og at- burða. Höll hans hefur verið vett- vangur sögulegra funda á árunum fyrir stríð, háttsettir menn í bresku stjórninni og fulltrúar þýskra stjórnvalda hafa lagt á ráðin innan veggja hallarinnar. Meðan heimsmálin hafa verið rædd í höllinni hefur yfirþjónninn Stevens kappkostað að rækja störf sín af skyldurækni og samvisku- semi og afneita sjálfum sér eins og góðum enskum þjóni sæmir. Um sérkenni enskra yfirþjóna farast honum svo orð: „Stundum er sagt að raunveru- legir brytai' fyrirfinnist einungis í Englandi. í öðrum löndum eru að- eins heimilisþjónar, hvaða titil sem þeir kunna að bera. Ég hneigist til að álíta að þetta sé rétt. Megin- landsbúar geta ekki orðið brytar af því þeir eru manntegund sem skortir það tilfinningalega taum- hald sem aðeins enski kynstofninn ræður yfir. Meginlandsbúar — og þú fellst væntanlega á að Keltar yfirleitt séu sama marki brenndir — geta að jafnaði ekki haft hemil á sér þegar þeir verða fyrir sterkum geðshræringum og geta því ekki haft í heiðri faglegt hátterni nema við aðstæður sem gera litlar kröf- ur...“ Að dómi Stevens er virðuleiki æðsta takmark yfirþjónsins. Hlut- verk hans sem Stevens leikur aðdá- anlega vel gerir tilfinningar útlæg- ar, þar með hugsanlegt ástarævin- týri með ráðskonunni. Hann hafnar léttleika lífsins og allri gamansemi, er háalvarlegur hvað sem á geng- ur, en í lok sögunnar er eins og hann öðlist innsýn í hið spaugilega og ætli að notfæra sér nýja reynslu. Ferð Stevens um England á Fordinum, það að hann er af ýmsum ástæðum neyddur til að hafa sam- skipti við annað fólk breytir viðhorf- um hans, víkkar sjóndeildarhring- inn. Um leið og hann sér hið póli- tíska makk í Darlington-höll í nýju ljósi, það sem honum vissulega bar að láta afskiptalaust og lifði sam- kvæmt því, afhjúpast einkalíf hans að vissu marki og hann skilur að hann hefur í raun ekki lifað lífi sínu nema til hálfs. Hið virðulega hlut- skipti að þjóna öðrum, standa vörð um húsbóndann, hefur svæft hið mannlega í honum, tilgangurinn hefur gert hann að blóðlausu verk- færi. í Dreggjum dagsins eins og fleiri skáldsögum Kazuo Ishiguro er það sem raunverulega gerist falið milli línannna, hófstilling setur mark á frásögnina. Þessa fagurfræðilegu afstöðu rekja sumir gagnrýnendur til japansks uppruna höfundarins. Skáldsagan er af þeirri gerð sem byijar að lifa sínu sjálfstæða lífi að lestri loknum. Þetta er óvenjuleg saga, samin af mikilli leikni og listrænum metn- aði. Sigurður A. Magnússon sem hef- ur þýtt Dreggjar dagsins er í þeim vanda staddur að færa tungutak enska yfirþjónsins yfír á íslenskt mál. Engin hefð er fyrir hendi í þessu sambandi, við vitum ekki hvernig íslenskir yfirþjónar (slíkir sem Stevens eru ekki til hér) tala. Sigurður getur því leyft sér visst fijálsræði og það gerir hann. Þrátt fyrir ýmsa umdeilanlega staði í þýðingunni er hún yfirleitt læsileg. Ljúflingsljóð Guðrún Guðlaugsdóttir ____________Bækur___________________ Kjartan Árnason Guðrún Guðlaugsdóttin Skip vonarinnar. Ljóð, 44 bls. Orn og Örlygur 1990. Þetta er látlaus bók, ljóð hennar eru laus við ögrun og ágengni. Blærinn er ef til vill svolítið angur- vær í aðra röndina en kíminn í hina. Úr þessu verður hin ljúfasta blanda. Ljóð Guðrúnar eru ekki beinlínis myndræn, hún leggur meiri áherslu á líkingar og hugdettur sem henni tekst víðast að búa í hnyttinn og skemmtilegan búning. Eftir því sem ég eldist virðist æ styttra milli jóla. Bráðum tekur því varla að taka niður jólaskrautið. Síðast var ég rétt búin að bera það fram í geymslu þegar aftur þurfti að sækja það því enn voru komin jól. það stefnir allt í hið óumflýjanlega - að það riki eilíf jól. (Jól eilífðarinnar) Bókinni skiptir Guðrún í sex kafla og eru 2-6 ljóð í hverjum, tuttugu og fjögur ljóð alls. Hver kafli hefur sitt þema: tímann, ást- ina, æskuna, hafið — einnig stuttur kafli um tré, annarsvegar lifandi, hinsvegar útlend tré „föst/ í fangi malbiksins,/ upphöggnir útlagar/ án laufs og lima.“ Þetta eru vitan- lega Rafmagnsstaurarnir. Þarna er líka lítill' kafli úr sundlaugunum. Það verður að teljast nokkurt ný- næmi að þessum sundljóðum Guð- rúnar og í sjálfu sér ekki hversdags- viðburður að ort sé um þann hvers- dagslega stað sundiaugina. Það gæti meiraðsegja verið gaman að heyra meira frá þessum stað. í heita pottinum fljóta höfuðin ofan á vatninu og virðast laus frá líkamanum. Sjöslæðusundkonan gæti safnað þeim á silfurfat sem heiðurslaunum frá honum sem horfír á alla synda. . (í heita pottinm) Hér tekst Guðrúnu vel að snúa sjálfsögðum viðburði — baði í heit- um potti — uppí dulúðuga athöfn. Sjöslæðusundkonan verður umsvif- alaust að dóttur Heródísar sem fyr- ir áeggjan. móður sinnar krafðist höfuðs Jóhannesar skírara í dans- laun af Heródesi — sem horfði á hana dansa. Að öðrum ljóðum bók- arinnar'ólöstuðum þykja mér sund- ljóð Guðrúnar einna athyglisverð- ust, kannski vegna þess að það kom mér á óvart að sjá mennina í pínu- lftið öðru Ijósi gegnum svo hvers- dagslegt athæfi. Einsog áður segir bregður líking- um gjarna fyrir í Skipi vonarinnar. Stundum eru þær gamalkunnar, t.d. í Trénu í garðinum þarsem manninum er líkt við tré og hverful- leiki lífsins birtist í líki laufsins. Annarsstaðar er útfærslan hugvit- samleg, líktog í Ástarvígstöðvunum þarsem ástinni er líkt við vígvöll: „Það er tíðindalaust/ á ástarvfg- stöðvunum/ um þessar mundir. /.../ Þá gefast tækifæri/ til að grafa þá dauðu/ og binda um blæðandi hjartasárin.// En það verður að taka áttir/ því vænta má nýrrar sóknar/ á annan hvorn veginn.// Friður er stundum verri en stríð/ fyrir ástina./ Þá renna upp tímar faliandi gengis.“ Skip vonarinnarer ljóðið sem ljær þessari bók nafn. Það greinir frá því hvernig vonin fölnar eftir því sem á líður, hvernig skipið hættir að vagga mjúklega en tekur að höggva í ölduna, hvernig hvít seglin falla — „Sveittum galeiðuþrælum/ sóttist róðurinn þunglega/ þrátt fyrir svipuhögg alvaldsins.“ Þessi tónn er svolítið sér á báti í bókinni — öðru jöfnu er tónn ljóðanna hlý- lega kæruieysislegur þótt sumstað- ar örli á kaldhæðni — en hér dreg- ur bölsýnin vonina í kaf og drekkir henni. Þess vegna fínnst mér full- mikil slagsíða verða á bókinni með því að gefa henni nafn eftir þessu ljóði.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.