Morgunblaðið - 18.12.1990, Blaðsíða 54

Morgunblaðið - 18.12.1990, Blaðsíða 54
54 MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 18. DESBMBER 1990 Skiptir það máli? Rýnt í ljóðabók Árna Grétars Finnssonar með þessu nafni eftir Gunnþór Ingason Skiptir það máli? Þessi spurn getur átt við margt. Á aðventunni beinist athygli að komandi hátíð og hún skiptir máli og setur svip sinn á mannlíf og umhverfi þess. Að svo margar bækur í bundnu ög óbundnu máli skuli vera gefnar út hér á landi fyrir jólin sem raun ber vitni er eitt það ánægjulegasta sem þeim tengist. En innihald þeirra bóka samræmist þó misvel því er- indi jóla að „orðið varð hold og hann bjó með oss fullur náðar og sannleika," sannleiks- og skynsem- isorð tilverunnar sem samtengist mannlegri tilveru og vill gagntaka hana, móta hana og mynda til full- komnunar. Það orð gefur mannlegri tilvist þá merkingu og mið að hægt er hiklaust að svara þó vafningalaust sé spurt um gildi lífs. Skiptir það máli? Já, það skiptir máli að lifa og vera til. Það er óendanlega dýr- mætt og einnig ábyrgðarmikið. Það skiptir miklu máli hvemig hugsað er, hvernig talað er, hvemig lifað er og ljóðað. - UTSÓLUSTAÐIR: VERSLUNIN ÓÐINN, AKRANESI SPORTHLAÐAN, ÍSAFIRÐI SKÍÐAÞJÓNUSTAN, AKUREYRI SPORTVÍK, DALVÍK BÓKAVERSLUN ÞÓRARINS, HÚSAVÍK SKÓGAR, EGILSSTÖÐUM LYKILL, REYÐARFIRÐI -SWWK FRAMUK SNORRABRAUT 60 — SÍMI 12045 Raðgreiðslur Póstsendum samdægurs Þegar Ámi Grétar Finnsson hæstaréttarlögmaður og fyrrum forseti bæjarstjórnar í Hafnarfirði velur þessa spurn sem heiti ljóða- bókar sinnar, Skiptir það máli? er óvíst að hann hafi meðvitað í huga hvort lífið sé einhvers virði heldur velti því frekar fyrir sér hvort sam- setning stefjamálanna sé slík að hún skipti máli, og má ekki vera að hún geri það í sama mæli sem fengist er í þeim við tilvistina af einurð og einlægni? Árni Grétar hefur getið sér orð fyrir annað fremur en skáldskap fram að þessu. Hann hefur aðeins getað sinnt honum sér til hugar- hægðar í hjáverkum en hefur þó sent frá sér tvær ljóðabækur. Þá fyrri sem út kom fyrir nokkmm ámm nefndi hann „Leikur að orð- um“. í samnefndu upphafskvæði þeirrar bókar segir hann: „Leikur sá mér létti dagsins þunga/löngum stundum undi ég í draumi/við aflið sem að íslensk geymir tunga/orðgnótt þá sem barst með tímans straumi Og reyndar er sem öllu meiri alvara sé á ferð í síðari bókinni. Ljóðin em þar flest hver áleitnari og þungvægari en í þeirri fyrri, þó svo hvatinn að þeim hafi efalítið verið sá sami, löngunin, sem getur orðið að leik, að glima við og kljást við tunguna, afl það og orðgnótt sem hún geymir til að lýsa lífs- reynslu og -skynjun, vonum og þrám. Hver sem birtir ljóðin sín sýnir mikið af sjálfum sér og afhjúpar hugsarfylgsni sín, einkum ef þau eru innhverf og einlæg eins og ljóð Árna em. Eigin reynsla er yrkisefni hans en hún verður þó í meðförum hans altækari en svo, verður einnig leit að svömm við því hvaða máli það skipti að lifa, — vaxa, þrosk- ast, mannast, hröma og deyja —. Hann lítur lífið frá sínum sjónar- hóli, lífsreynslu manns, sem kominn er á þann aldur að geta skynjað tímann, ferð hans og flug, horft yfír æsku og manndómsár og einn- ig fram mót óþekktari framtíð í vitundinni um það að hún hefur sín einkenni fyrir þann sem eldist. í lokaorðum ljóðsins „Timinn vinnur" segir hann: „Og tíminn hann tifar og vinnur/og tréð verður að stórum hlyni/og barnið að bráð- gerðum manni/og þú að örvasa öld- ungi.“ í sjálfu sér augljós sannindi ef framvindan er eðlileg í lífshlaup- inu en þó alltaf jafn sérstakt íhug- unarefni og áleitið. Andspænis hverfulleikanum sem er umfjöllun- arefnið í mörgum ljóðanna er það hinn innri heimur hugarfýlgsna sem veitir skjól og grið enda segir Árni á einum stað: „í hugarfylgsnum þínum er hamingja þín falin/því hugurinn einn geymir reynslustund- ir þínar/í vitund hans og djúpi draumurþinn er alinn/og daghvern hann þín vitjar með minningamar sínar." En það er sem breytingin, lífsfram- vindan ein í sjálfri sér, gefi ekki þann frið, ekki einu sinni unaðsreit- ur við Álfaklett, J)ví „Þó ég finni frið í földum Alfareit/skjól það skammvinnt er/sköpuð er mér leit/skynja straumsins skil/skilja huldumál/finna fegri heim/frið í minni sál. “ Minningamar eru þó áleitnar, þær eru myndir lífs og lífsreynslu í huga, unaðskenndar ogtregafullar í senn líkt og fram kemur i ljóði því sem ljóðabókin dregur nafn sitt af. „Skiptir það máli?“ Það byrjar hástemmt. „Það var stafalogn/við stóðum í fjörunni/ Flóinn glóði/í geislum sólar/og dul- mögnuð fegurð/hins dumbrauða himins/dáleiddi mig. “ En svo verður það jarðbundið og nærtækt eins og lífíð er og krefst þeirra viðbragða sem augnablikið kallar á. „Skelfing er að sjá skóna þína/sagði hún./Skiptir það máli- /hvíslaði ég./„Svo hneig sól- Árni Grétar Finnsson in/handan við fjöllin/og sem ég leit við/var hún horfm." Áþekk hugsun kemur fram í „Sumartunglinu" sem fjallar um samfundi þegar vor er í lofti en endar á þessum orðum. „Að hausti í huga ég reika/til horfins augna- bliks/sem varð ekki að veruleika. “ í ljóðinu „Siglandi skip“ sem er af sama toga og eitt heilsteyptasta kvæði bókarinnar í einfaldri en ljósri mynd sinni kemur það þó skýrt fram að andartakið dýrmæta sem átti ekki framhald hefur þó skilið eitthvað þýðingarmikið eftir sig í sál og sinni, huga og minni. „Sigl- andi skip/sem mætast/æsku- draumar/sem aldrei rætast/and- artak/eins voru okkar kynni./En eftir varð eitthvað/undursam- legt/óþekkt áður/okkur báð- um/eitthvað, sem líður aldrei úr minni. “ En það er þó fleira sem líður ekki úr minni en eigin reynsla. Sitt- hvað er það stórt og sárt í mann- legri sögu og reynslu að það verður sameign manna svo framarlega sem þeir láta sig hag hvers annars nokkru varða og horfa ekki í kæru- og kærleiksleysi fram hjá miskunn- arleysi og illvirkjum. Ámi gerir sögu Önnu Frank að yrkisefni og tekst það dável og setv hana í samhengi við atburði ''ðandi stundar. „Nú autt er hús ■' Amster- dam/með uggvænlegum hroll./Að líta hússins leyndardóm/samt lexía er hoII./Enn flýja menn í felurn- ar/svo forðist dauðabúðirnar." Slík kvæði þar sem Árni skoðar og lítur gagnrýnum augum á mis- fellurnar í samskiptum manna og samfélagi fremur en að fjalla um eigin hugarheim og reynslu eru flest vel samin og eftirtektarverð og skipta miklu máli til að skýra og styrkja heildarsvip ljóðanna. Hann yrkir svo um „Hinn brákaða reyr“. Að fæðast í heiminn sem fatlað líf/og fínna þar hvorki skjól né hlíf/en visna sem vorkuldans gróð- ur./Að skorta sárlega skilning og mál/en skynja sinn vanmátt sem örkumla sál/eru örlög þíns aflvana bróður. “ Ogíkvæðinu „Pappírsflóð- inu“ setur hann laufskógana grænu andspænis skrumi og skýrslugerð og spyr „hvort skæðadrífa skrif- finnskunnar sé/eins skógarhlynar nokkru sinni virði“. Árni yrkir spámannlega inn í samtíð sína er hann í nokkrum kvæða sinna sýnir vel þann mismun sem er á ásýnd og veruleika, yfir- borði og því sem undir býr. Hann segir um „Goðið“: „Og þó hann ynni voðaverk/sem valdsins mað- ur/það allt var lofað, enda hann/þeim átrúnaður. “ Og í „Enska leiknum" sýnir hann fram á hve samflétta fágunar og fláræðis hefur verið árangursrík í valdatafli. „Kyn- leg er saga/krúnunnar bresku/kurteisin draup af vörum/á meðan af elju/hún undirbjó leik- inn/með öxum og snörum.“ Þessi atlaga hans að rótum stórvelda verður einkar marktæk og bein- skeytt fýrir það að hann beinir henni að kviku mannlegs eðlis brot- um þess og breyskleika sem spurn að okkur sjálfum í öðru kvæði „Vopnin kvödd“. „Eftir að sverð og
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.