Morgunblaðið - 16.02.1991, Blaðsíða 33

MÖRGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 16. FEBRÚAR 1991
33
Það getur verið stutt milli gleði-
og sorgartára. Það voru gleðifréttir
þegar Siggi hringdi til að láta okk-
ur vita að þau Perla hefðu náð til-
ætluðum árangri í úrtöku fyrir
landsmótið á síðastliðnu ári. En
þeir feðgar voru í sameiningu búnir
að temja hana fyrir okkur, og það
var gaman að fylgjast með hvað
þeir voru samtaka í þessum áhuga-
málum sínum. Það sýndi sig best
hvað Siggi var fórnfús fyrir aðra
þegar hann um páskana í fyrra fór
með Perlu á kerru norður í land, í
vondri færð, þar sem hann vann
við tamningar og þjálfaði hana, sem
hún væri hans eigið hross.
Hann var efnilegur tamninga-
maður og virtist eiga eftir að ná
langt á því sviði. Við viljum þakka
kærum vini fyrir allt sem hann
gerði fyrir okkur þennan stutta
tíma, sem við fengum að njóta hans
og vildi gera í framtíðinni, einnig
fyrir þá miklu hvatningu og góð ráð
sem hann skildi eftir hjá okkur um
ókomin ár og verðum að reyna að
trúa því að honum hafi verið ætlað
æðra og meira starf en hér á jörðu.
Það er trú okkar að hann muni
leggja við fáka á æðri stöðum og
ríða þeim við silkitauma.
Þótt söknuður sé mikill hjá vinum
og kunningjum, þá er sorgin mest
hjá foreldrum, systrum og öðrum
ættingjum.
Kæri Valdi, Jóna og fjölskylda,
við biðjum góðan Guð að vera með
ykkur öllum og veita ykkur þann
styrk og þann kraft, sem þarf til
að standast þá miklu sorg, sem á
ykkur er lögð. Megi minningin um
góðan dreng vera huggun harmi
gegn.
Blessuð sé minning hans.
Fjölskyldan á Asi
Hann elsku Siggi okkar er dáinn.
Það er svo erfítt að trúa því að svo
ungur og mikilhæfur drengur sem
hann var, skuli ekki lengur á meðal
okkar. Hann sem var svo fullur af
þrótti og áhuga fyrir öllu lífínu og
náttúrunni. Það var mikil hamingja
þegar hann kom í þennan heim,
fyrsta barnabarn ömmu og afa í
Hveragerði, sem hann ólst upp hjá
fyrstu æviár sín, og var þeim alla
tíð mikill gleðigjafí, en það var hann
líka okkur öllum sem fengum að
hafa hann nálægt okkur. Svo sann-
ur í sinni vináttu, enda óvenju vin-
margur og skildi eftir sig góðar
minningar hvar sem hann starfaði
og dvaldi.
Siggi hafði mörg áhugamál, og
var svo lánsamur að geta lengst
af sameinað starfið og aðaláhuga-
málið sem voru hestar. En hann
starfaði við hestatamningar og náði
frábærum árangri í því, eins og
öllu sem hann tók sér fyrir hendur.
Hann var mikið náttúrubarn,
stundaði veiðar og útiveru og bar
mikla virðingu fyrir náttúrunni,
enda hafði hann einstaklega gott
lag á að umgangast bæði dýr og
menn. Hann var svo næmur á til-
finningar annarra, vildi ævinlega
bæta úr þar sem eitthvað bjátaði á
og það voru líka margir sem nutu
þess hversu gefandi hann var.
Nú þegar Siggi okkar er farinn
héðan á undan okkur, trúum við
því að hans miklu hæfileikar fái að
njóta sín annars staðar. Hann var
svo vel gefinn og fróður, og þó
hann gæfi sér ekki tíma til að sitja
lengi á skólabekk, þá var hann vel
menntaður í skóla lífsins.
Við eigum öll eftir að sakna
Sigga mjög sárt, þess hressilega
andblæs og hlýju sem fylgdi þessum
fallega og góða dreng og þökkum
fyrir að hafa fengið að njóta hans
í 25 ár.
Elsku Jóna, Valdi, Soffía, Anna
Erla og Anna. Við biðjum Guð að
styrkja ykkur og hjálpa í gegnum
þessa miklu sorg. En minningarnar
um góða drenginn ykkar hjálpa
ykkur, og við getum verið viss um
að nú er hann hjá afa sínum og
líður vel. Við biðjum Guð að blessa
hann og varðveita og þökkum hon-
um fyrir allt sem hann var okkur
í sínu lífí.
Föðurfólkið
Fleiri greinar utn Sigurð Hreið-
ar Valdimarsson imum birtnst
næstu daga
Minning:
GuðnýK. Halldórs-
dóttir, Bíldudal
Fædd 16. september 1910
Dáin 8. febrúar 1991
Ó gleði, er skín á götu manns
í gegnum lífsins sorgarský.
Hinn skúradimmi skýjafans
er skreyttur litum regnbogans
og sólin sést á ný.
(Matheson - Sbj. Sveinsson)
Hér vestur á Bíldudal sást fyrst
til sólar, eftir tveggja mánaða sólar-
leysi, þann 8. febrúar. Þennan sama
morgun barst okkur fregnin um það
að lífi Kristínar væri lokið hér á jörð.
Það var svo sannarlega gott að sjá
sólina á ný einmitt á þessum degi,
hún sendi okkur birtu og yl, kveðju
frá henni og skilaboð um að þrátt
fyrir myrkur og veðurofsa, þá muni
ávallt sjást til sólar á ný.
Hun fæddist 16. september 1910
í Bolungarvík. Foreldrar hennar voru
Sesselja Guðrún Guðmundsdóttir og
Halldór Ingimar Guttormur Hall-
dórsson sjómaður. Önnur börn þeirra
hjóna voru: Jón Þórarinn, hann er
látinn, og Salóme, hún dvelur á
Hrafnistu í Hafnarfirði. Halldór
Ingimar Guttormur fórst í sjóróðri í
Djúpinu. Stóð þá Sesselja ein uppi
með börnin sín þijú sem voru þá öll
kornung.
Kristfn stundaði nám í húsmæðra-
skólanum Ósk á ísafirði og lauk
námi þaðan með miklum ágætum.
Um þetta leyti kynntist hún Runólfí
Ágúst Albertssyni ættuðum frá
ísafirði og þann 24. maí 1930 gengu
þau í hjónaband. Ungu hjónin byrj-
uðu búskap í Hörgshlíð í Mjóafirði
og bjuggu þar í 7 ár, þá fluttu þau
til ísaijarðar, þar sem Brynjólfur fór
að stunda sjómennsku.
Kristín var ákaflega mikilhæf
kona, hún gekk að öllum hlutum
með festu og æðruleysi og vann
verk sín vel. Hún hagnýtti sér nám-
ið úr húsmæðraskólanum og tók að
sér sauma- og pijónaskap og hélt
námskeið_ í þessum greinum fyrir
konur á'ísafirði. Hún lifði þá tíma
að verða að nýta alla hluti vel og
gera hlutina úr litlum efnum, en hún
hafði hæfileika til að gera það snilld-
arvel.
Árið 1949 komu upp alvarleg
veikindi á heimili þeirra hjóna, þau
veiktust bæði af lömunarveiki, svo-
kallaðri Akureyrarveiki. Kristín lá
marga mánuði fársjúk, en með
tímanum tókst henni að ná sæmi-
legri heilsu á ný. Þá voru erfiðir
tímar hjá fjölskyldunni í litla húsinu
á Bökkunum, en fjölskyldan var
samhent og dugleg. Sigríður, elsta
barnið, tók að sér húsmóðurstarfið
og með aðstoð hinna systkinanna
gekk þetta allt vel.
Börn Kristínar og Brynjólfs eru:
Sigríður Guðmunda, hennar maður
er Ásgeir Guðbjartsson, búsett á
Isafirði, þeirra börn eru Guðbjartur,
Guðbjörg, Kristín og Brynja. Halldór
Albert, kona hans er Elísabet Ólafs-
dóttir, búsett í Keflavík. Þeirra börn
eru Olafur Árni, Sesselja, Kristín,
Helga, Hafdís (hún er látin) og
Halldór Guðjón. Sesselja Guðrún
(látin), hennar maður var Garðar
jónsson (látinn), voru búsett á
ísafirði. Þeirra sonur er Brynjólfur.
Sigurður Hlíðar, kona hans er Herdís
Jónsdóttir, þau eru búsett á Bíldud-
al. Börn þeirra eru Jón, Lára Dís
og Guðný. Sævar, kona hans er Ingi-
björg Hafliðadóttir, þau eru búsett
í Vestmannaeyjum. Börn þeirra eru
Bryndís, Hafliði og Brynjólfur Ægir.
Kristín og Brynjólfur ólu upp son
Sesselju, Brynjólf, sambýliskona
hans er Anna Lilja Jónsdóttir og búa
þau í Reykjavík. Allir synirnir, fóst-
ursonurinn og tengdasynir eru skip-
stjóralærðir og sjórinn þeirra vinnu-
staður. Eins og gefur að skilja var
hugur Kristínar því mikið bundinn
við sjóinn. Hún hélt alltaf mjög nánu
og föstu sambandi við sjómennina
sína og vissi alveg hvar þeir voru
staddir á hafinu allt til síðasta dags.
Árið 1952 flytja þau Kristín og
Brynjólfur til Keflavíkur.ineð gð.stoð,
sona sinn, reistu þáu sér hús á Sól- Herdís Jónsdóttir
t Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma, SIGRÍÐUR KRISTJÁNSDÓTTIR, IMjálsgötu 92, lést á Vífilsstöðum miðvikudaginn 13. febrúai. Kristín Einarsdóttir, Óli Elvar Einarsson, Friða B. Þórarinsdóttir og barnabörn. -

t Eiginmaður minn og faðir okkar, RUNÓLFUR ÓLAFSSON, Vallarbraut 13, Akranesi, andaðist í Sjúkrahúsi Akraness fimmtudaginn 14. febrúar. Málfríður Þorvaldsdóttir, Tómas Runólfsson, Jón R. Runólfsson.

t Faðir okkar, tengdafaðir og afi, ÁRNI GUÐMUNDSSON múrarameistari, Drápuhlíð 47, Reykjavik, lést á Landakotsspítala miðvikudaginn 13. febrúar 1991. Jarðarförin ákveðin síðar. Sigríður Ólöf Árnadóttir, Róbert Trausti Árnason, Klara Hilmarsdóttir, Anna Margrét Árnadóttir, Stefán Jón Sigurðsson, Ove Hansen og barnabörn.

t Faðir okkar, tengdafaðir og afi, SIGURÐUR KRISTINN ÞÓRÐARSON, Hraunbæ 102a, Reykjavík, verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánudaginn 18. febrúar kl. 13.30. Þórður B. Sigurðsson, Edda K. Sigurðardóttir, Erla I. Sigurðardóttir, tengdabörn og barnabörn.

t Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og útför eigin- manns míns, JÓHANNS LÍNDALS GÍSLASONAR, Strandgötu 83, Hafnarfirði. Guð blessi ykkur. Fjóla Simonardóttir og aðstandendur.

t Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu, HELGU JÓNSDÓTTUR, Frambæjarhúsi, Eyrarbakka. Gunnar Sigurjónsson, Rósa Hermannsdóttir, Jón Sigurjónsson, Kristín Elíasdóttir, barnabörn og barnabarnabörn.

t Þökkum innilega hlýhug og vináttu við andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa, JÓHANNS JÓNSSONAR, Álftamýri 15. Sólveig Gunnarsdóttir, Ása Kr. Jóhannsdóttir, Björn Björnsson, Jón Jóhannsson, Ólafía Sveinsdóttir, Gunnar Jóhannsson, Auður Eggertsdóttir, Laufey Jóhannsdóttir, Valdimar Gunnarsson, Kolbrún Jóhannsdóttir, Guðmundur Kolbeinsson, Jóhann Sv. Jóhannsson, Bryndís Halldórsdóttir, Sesselía Á. Jóhannsdóttir, Jakob H. Óðinsson, barnabörn og barnabarnabarn.
vallagötu 24 þar í bæ. Ég var 18
ára, þegar ég kom í fyrsta sinn á
Sólvallagötuna og ég á margar góð-
ar minningar frá þeim árum. Kristín
reyndist mér eins og besta móðir og
miðlaði mér óspart af þeirri reynslu
og þekkingu sem hún bjó yfir. Þau
ár sem ég var á heimili hennar var
minn húsmæðraskóli.
Það var svo notalegt og gott að
koma í eldhúsið til hennar Stínu og
fá pönnukökurnar eða kleinurnar
góðu. Oft var gestagangur mikill,
vinir úr næstu húsum litu oft inn
og oft var glatt á hjalla. Stundum
var tekið í spil, þau höfðu bæði gam-
an af spilamennsku hjónin. Eða það
var bara spjallað saman í góðu tómi.
Allir fóru glaðir í bragði. Kristín var
alltaf svo hress og glöð, hún gaf frá
sér styrk og hlýju sem ég hef ekki
fundið annars staðar. Hún vissi líka
ýmsa hluti fram í tímann sem öðrum
er ekki gefíð að sjá. Hún var ákaf-
lega skapföst og lét ekki sinn hlut
ef svo bar undir. Það var t.d. föst
regla sem allir áttu að fara eftir við
matarbroðið, þar átti ekki að ræða
nein veraldleg vandamál, heldur
skyldi njóta þess sem borið var á
borð með friði og spekt.
Rúmlega fímmtug ákvað Kristín
að taka bílpróf. Þau hjónin áttu þá
orðið sinn eigin bíl. Á þessum árum
höfðu þau loks tækifæri til þess að
njóta þess að ferðast og höfðu mikið
yndi af. Fóru þau margar ferðir um
landið á bílnum sínum með tjaldið í
skottinu. Þau ferðuðust líka mikið
til sólarlanda og höfðu mikla ánægju
af þeim ferðum.
Um nokkurra ára bil vann Kristín
hjá Loftleiðum á Keflavíkurflugvelli.
Þar eignaðist hún marga góða vinnu-
félaga, sem héldu við hana tryggð
alla tíð.
1982 verða þáttaskil í lífí þeirra
hjóna. Þau flytja á Hrafnistu í Hafn-
arfirði. Heilsan var farin að gefa sig
en þau áttu þar samt góða daga.
Árið 1987 andaðist Brynjólfur eftir
erfið veikindi. Kristín var því mikið
ein síðustu árin. Hun stytti sér
stundirnar við hannyrðir. Hún pijón-
aði ótal lopapeysur handa sjómönn-
unum sínum og öðrum ættingjum.
Hún gerði líka margar rýjamottur
sem prýða gólfin okkar í dag.
Ég vil fyrir hönd fjölskyldu
minnar senda Bryndísi Sævarsdóttur
sérstakar þakkir fyrir það hve um-
hyggjusöm og góð hún var við ömmu
sína. Hve oft hún gaf sér tíma til
þess að líta til hennar, og einmitt
nú er hún kenndi þessa meins er dró
hana til dauða, þá var hún fyrir til-
viljun stödd hjá henni.
Kristín hélt mjög sterku sambandi
við alla sína ættingja, hann var fjöl-
mennur hópurinn sem lagði leið sína
heim til hennar, í dag eru afkomend-
ur orðnir fimmtíu.
Við kveðjum elskulega móður,
tengdamóður, ömmu og langömmu
og langalangömmu. Hún talaði um
það í seinni tíð að sinn tími væri
kominn, hún var tilbúin að kveðja
þennan heim.
Blessuð sé minning hennar.