Morgunblaðið - 21.03.1991, Blaðsíða 60

m
MORGUNBLAÐIÐ' FIMMTtíÐAGUR!21. ;MARZ ;M91
Minning:
Margrét Jónatans-
dóttir Líndal
Fædd 2. september 1917
Dáin 11. mars 1991
Mig langar með nokkrum orðum
að minnast ástkærrar tengdamóður
minnar, Margrétar Jónatansdóttur
Líndal, sem varð bráðkvödd 11,
þ.m. Þegar mér bárust þau tíðindi
að tengdamamma mín væri dáin
fannst mér það gæti ekki verið satt.
Hvernig gat það verið, hún sem var
svo hress þennan fallega mars-
morgun þegar hún og tengdafaðir
minn brugðu sér á gönguskíði, eins-
og þau gerðu svo oft, að sú ferð
yrði hennar síðasta. Það er erfitt
að sætta sig við að hún sé ekki
lengur með okkur, en vegir Guðs
eru órannsakanlegir, og verðum við
að lúta því.
Tengdamamma var mikill nátt-
úruunnandi, hafði yndi af að ferð-
ast og vera úti í náttúrunni, en ein-
mitt í fallegum dölum Bláfjalla
kvaddi hún þetta jarðneska líf.
Á kveðjustundu rifjast upp ótal
ljúfar minningar, og hve heppin ég
var að fá að eiga hana fyrr tengda-
■ mömmu, hversu vel hún reyndist
mér alla tíð, og hvað ég á henni
mikið að þakka. Alltaf var hún boð-
in og búin að rétta fram hjálpar-
hönd, það var aldrei neitt mál hjá
henni. Barnabörnum sínum var hún
besta amma sem hugsast gat, fór
með þau í sund, ferðalög, kenndi
þeim bænir, sagði þeim sögur og
svo ótal margt fleira. Hún lét sig
heldur ekki vanta á tónleika eða
eitthvað annað þar sem börnin
komu fram eða tóku á einhvern
hátt þátt í. Amma Magga tók þátt
í öliu, hún hafði yndi af lífinu og
lifði því svo sannarlega lifandi fram
á síðustu stundu. Sigga litla dóttir
okkar fór ófáar helgar upp á síðkas-
tið til að gista hjá ömmu Möggu,
þá fóru þær saman í sund, og bök-
uðu pönnukökur og gerðu svo
margt skemmtilegt saman. Hennar
er sárt saknað af börnunum, en
fróðleiksmolarnir sem hún miðlaði
þeim og minningin um yndislega
ömmu á eftir að ylja þeim um
hjartarætur um ókomna tíð.
Tengdamamma mín var sérstaklega
hlý og jákvæð kona, aldrei heyrði
ég hana kvarta, eða tala illa um
nokkurn mann, enginn var svo
slæmur að hann ætti ekki eitthvað
gott til. Þegar manni fannst hlutirn-
ir eitthvað öfugsnúnir gat hún
ávallt fundið eitthvað jákvætt í
þeim, og snúið þeim til betri vegar.
Hún var trúuð kona og trúin veitti
henni styrk og æðruleysi, sem gerði
það að verkum að alltaf var gott
að leita. Þetta jákvæða hugarfar
var einn af hennar stóru kostum,
og hef ég í gegnum árin lært mikið
af henni. Ekki ætla ég að telja upp
alla hennar góðu kosti, enda væri
það ekki í hennar anda, en eitt er
víst, tengdamamma mín var ger-
semi. Hún var eins og margir í
hennar ætt búin listrænum hæfi-
leikum og stundaði myndlistarnám
á árunum 1948-1954. Fór í náms-
ferð með skólanum til Parísar 1955.
1956-1957 nam hún málaralist og
teikningu við listaháskóla Edin-
borgar, Royal College of Art, en í
Edinborg bjuggu þau hjón með
börnum sínum um eins árs skeið.
Tók þátt í listasýningu félags ís-
lenzkra myndlistarmanna í maí
1958.
Margar fallegar myndir hefur
hún málað og oft sagði hún mér
hve vel henniiiði út í náttúrunni,
með litakassann að mála fallegt
landslag. Á heimili okkar eru til
margar fallegar myndir eftir hana,
bæði sem hún málaði hér úti í
náttúrunni og frá því hún dvaldi í
Edinborg en einmitt þaðan er ein
af okkar uppáhaldsmyndum, það
er mynd sem hún málaði út um
stofugluggann í íbúð þeirra. Þessar
myndir eru mér allar ákaflega dýr-
mætar. Hún lék einnig listavel á
píanó, upp í huga minn kemur
mynd af henni sitjandi við píanóið
á jólum, þegar öll börnin og barna-
bömin eru samankomin á Hring-
brautinni gangandi í kringum jóla-
tréð, og hún að spila jólasálmana,
geisíandi af lífsgleði.
Tengdamóðir mín fæddist 2.
september 1917 að Holtastöðum í
Langadal í Austur-Húnavatnssýslu.
Foreldrar hennar voru Jónatan J.
Líndal (f. 26.6. 1879, d. 9.11.
1971), bóndi og hreppstjóri á Holta-
stöðum, og frú Guðríður Lindal (f.
5.12. 1878, d. 11.6. 1932), frá
Lækjarmóti, Vestur-Hunavatns-
sýslu, fyrrverandi forstöðukona
Kvennaskólans á Blönduósi. Hún
var annað barn foreldra sinna, bróð-
ir hennar er Jósafat J. Líndal, fyrr-
verandi sparisjóðsstjóri í Kópavogi,
kvæntur Áslaugu Líndal. Fóstur-
systir Margrétar, Sigríður Stefáns-
dóttir, kom þriggja vikna í fóstur
að Holtastöðum, og ólst þar upp,
og var ákaflega kært og sterkt
samband milli þeirra systra. Eigin-
maður hennar er Pétur Jóhannsson
frá Glæsibæ í Skagafirði. Hörður
V aldimarsson, kvæntur Erlu
Bjarnadóttur, forstöðumaður vist-
heimilisins að Akurholti, var að
miklu leyti alinn upp á Holtastöð-
um. Allt þetta fólk var tengdamóð-
ur minni mjög kært. Móður sína
missti hún 14 ára gömul, en síðar
kvæntist Jónatan Soffíu P. Líndal,
og eignuðust þau tvö börn, Harald
Holta bónda á Holtastöðum, kvænt-
ur Kristínu Líndal frá Skarfhóli, og
Hjördísi Líndal hjúkrunarfræðing,
eiginmaður hennar er Eggert Lár-
usson frá Grímstungu.
Margrét stundaði nám við
Kvennaskólann á Blönduósi 1934-
1935, oft sagði hún mér frá kvenna-
skólaárum sínum, sem voru henni
sérstaklega hugljúf, þar eignaðist
hún margar góðar vinkonur, sem
hún alla tíð hélt vinskap við. Þaðan
lá leið hennar í Verzlunarskólann í
Reykjavík, þar sem hún útskrifaðist
með verzlunarskólapróf árið 1940.
Árið 1944 giftist hún tengdaföð-
ur mínum, Bergi Vigfússyni, þá
gagnfræðaskólakennara við Flens-
borg, síðan skólastjóri Iðnskólans í
Hafnarfirði og síðar framkvæmda-
stjóri Sjúkrasamlags Kópavogs.
Þau bjuggu alla tíð í Hafnarfirði
og eignuðust þijú börn, Þorgeir,
Höllu og Áslaugu. Bamabörnin eru
orðin átta. Þau voru sérstaklega
samhent hjón, og áttu sér mörg og
margvísleg áhugamál, þau ferðuð-
ust mikið bæði hér innanlands og
utan. Tvívegis fóru þau til Ítalíu,
ferðuðust um, og heimsóttu mörg
af fallegustu listasöfnum, sem þar
er að finna. Á heimili þeirra þótti
öllum gott að koma, þeim var báð-
um í blóð borin einstök gestrisni
og hjartahlýja. Heimili þeirra var
miðpunktur flölskyldunnar, þangað
komu allir á hvaða tíma sem var,
og alltaf var öllum tekið opnum
örmum. Það verður tómlegt á
Hringbrautinni, en minning um
yndislega eiginkonu, mömmu,
ömmu og tengdamömmu á eftir að
hjálpa okkur í gegnum erfiða tíma.
Betri tengdamóður hefði ég ekki
getað eignast. Elsku tengdapabbi,
ég veit að söknuður þinn er mikill,
að sjá á eftir svo góðri konu og
þínum besta félaga. Megi góður
Guð styrkja þig \ sorg þinni.
Elsku Halla, Áslaug og Þorgeir,
megi góður Guð hjálpa okkur öllum
að sætta okkur við hið óumflýjan-
lega.
Blessuð sé minning elskulegrar
tengdamömmu minnar.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá aftur
hug þinn, og þú munt sjá, að þú grætur
vegna þess, sem var gleði þín.
(Kahlil Gibran.)
Heiða
í rósemi og trausti
skal styrkur yðar vera.
Þessi orð úr hinni helgu bók koma
í hugann, er ég set nokkur kveðju-
orð á blað um mína elskulegu vin-
konu Margréti Jónatansdóttur
Líndal; allt hennar fas og framkoma
var í anda þessara orða. Hún var
fædd að Holtastöðum í Langadal
2. september 1917, dóttir merkis-
hjónanna Guðríðar Sigurðardóttur
frá Lækjarmóti í Víðidal og Jónat-
ans Líndal bónda á Holtastöðum í
Langadal, bæði gegndu þau mikil-
vægum störfum fyrir sveit sína og
sýslu. Guðríður var forstöðukona
Kvennaskólans á Blönduósi áður en
hún giftist, en Jónatan var frammá-
maður í sínu samfélagi meginhluta
starfsævi sinnar.
Margrét varð bráðkvödd, á
snöggu augabragði kom kallið.
Viku fyrir andlát hennar töluðum
við lengi saman og ráðgerðum að
mætast á Laugaveginum, fá okkur
kaffi á góðum veitingastað, eins og
við gerðum stundum, og láta okkur
ekki liggja neitt á. Ekki mundi okk-
ur skorta umræðuefnið því svo nán-
t
Faðir okkar,
BJARNI BJARNASON
fyrrverandi brunavörður,
áður til heimilis í Ljósheimum 4,
lést í Borgarspítalanum 19. mars.
Selma Bjarnadóttir,
Birnir Bjarnason,
Sveinbjörn Bjarnason.
t
Móðir okkar,
ÞÓRKATLA SVEINSDÓTTIR,
Síðumúla 21,
andaðist í Landspítalanum 19. mars.
Guðný Ármannsdóttir,
Vigfús Ármannsson,
Heiða Ármannsdóttir,
Birna Ármannsdóttir,
Jón Birgir Ármannsson.
t
Fósturmóðir min,
HALLDÓRA GUÐRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Sæbóli á Ingjaldssandi,
lést á elliheimilinu Grund 18. mars.
Fyrir hönd aðstandenda,
Finnur Þorláksson.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
JÓN STEFÁNSSON,
Heiðarvegi 50,
Vestmannaeyjum,
lést í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja 19. mars sl.
Elísabet Kristjánsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Hjartkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐRfÐUR G. BANG,
Dalbraut 21,
sem andaðist 16. mars sl., verður jarðsungin frá Kristskirkju,
Landakoti, föstudaginn 22. mars kl. 13.30.
Karl O. Bang,
Erling Bang, Ðagný Karlsdóttir,
Guðmundur Bang, Gerður Guðjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Móðir okkar,
ELSE FIGVED
frá Eskifirði,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 22. mars
kl. 13.30. ,
Edda og Halla Eiríksdætur.
ar vorum við hvor annarri. Það
koma í hugann margar hugljúfar
minningar:
Eg staldra við, í veg fyrir mig gengur
minning, sem enginn fðlskvi er fallinn á
þótt meira en hálfa öld hún eigi að baki.
(T.G.)
Fyrstu kynni okkar Möggu, eins
og ég kallaði hana, hófust í Kvenna-
skólanum á Blönduósi, og upp frá
því átti ég hennar tryggu vináttu.
Hún kom til Reykjavíkur og stund-
aði nám við Verslunarskólann og
lauk þaðan prófi. Þau ár vorum við
mikið saman, fórum oft í göngutúr
út fyrir bæinn eða eltum uppi alla
tónleika, sem völ var á, og auðvitað
lögðum við ekki dans á hilluna frek-
ar _en aðrir jafnaldrar.
í fari Margrétar kom snemma
fram mikil listhneigð. Hjá móður
sinni fékk hún snemma tilsögn í
orgelleik og síðar hjá frú Huldu
Á. Stefánsdóttur, þegar við vorum
á Kvennaskólanum. Heimili hennar
sjálfrar prýddi píanó, gítar og síðar
orgel móður hennar, kær ættargrip-
ur. Öll þessi hljóðfæri hafa sín sér-
kenni en mild og falleg söngrödd á
samleið með þeim, hveiju fyrir sig,
og sú náðargáfa var Margréti með-
fædd. Mér er einnig minnisstætt
er við vorum í saumatíma í Kvenna-
skólanum, hve Margrét hafði mikið
yndi af að raða saman litum í rósa-
munstur í dúk, sem hún var að
sauma í. Seinna tók hún til við
teikningu og málun með pensli og
aflaði sér menntunar á því sviði hér
heima og vetrarlangt í listaskóla í
Edinborg. Myndir eftir hana prýða
veggi hjá vinum og vandamönnum.
Einstaklega gott olíumálverk gaf
hún mér, það vekur .aðdáun fyrir
listrænt handbragð.
í huga mínum á ég einstaka
mynd í minningu um þessa hóg-
væru og listrænu vinkonu mína:
Við vorum ungar þá, staddar í
blómstrandi brekku í sól og yl.
Margrét í grænni drakt, hún gekk
þarna um og athugaði litadýrðina.
- Sú kyrrð og sá friður, er umlék
hana þarna fékk mig til að koma
auga á þessa indælu mynd af henni
og gera mér hana ógleymanlega.
Oft var þögnin okkur líka dýrmæt,
hin sanna vinátta.
Nú er Margrét horfin sjónum,
ég sakna hennar sárt, hún var allt-
af nálægt ef að er gáð; mitt fólk
saknar hlýju hennar og vináttu. Sl.
vor bauð hún okkur skólasystrunum
til sín, það var hátíðarstund. Ekki
óraði okkur fýrir að kveðjustundin
væri í nánd, hún var svo glöð og
hress að sjá og bar fram veitingar
af rausn.
Margrét giftist 22. september
1944 Bergi Vigfússyni fyrrverandi
kennara við Flensborgarskólann og
síðar skólastjóra Iðnskóla Hafnar-
fjarðar. Mér þótti einstaklega vænt
um að Margrét vinkona mín eignað-
ist góðan og vel gefinn mann, sem
naut trausts og virðingar í sínu
starfi. Bergur er Skaftfellingur,
fæddur á Geirlandi á Síðu. Ekki
undraði mig, að þau hjónin væru
hneigð fyrir útivist í frístundum
sínum og sóttu þá til sinna æsku-
stöðva. Nýlega höfðu þau átt
ógleymanlega daga austur í Skafta-
fellssýslu og ferðast þar um kunnar
slóðir. Einnig var niðjamót haldið á
Lækjarmóti og um leið komið að
Holtastöðum og Víðidalstungu-
kirkju. Margrét sagði mér frá báð-
um þessum ferðum, sem voru henni
svo gleðiríkar. Hún sagði svo vel
frá, að ég lifði þetta allt upp með
henni í anda. Nú var hún án fyrir-
vara kölluð í þá ferð, sem okkur
öllum er ákveðin. Ég hef þá einlægu
trú, að sú ferð sé farin á annað
tilverustig og undur almættisins sé
þar fullkomnað og þar vænti ég
endurfunda.
Margrét og Bergur eignuðust
þijú börn, Þorgeir, Höllu og Ás-
laugu, öll gott og efnilegt fólk.
Þessi mæta fjölskylda hefur mætt
sorginni um miðjan dag. En gleðin
og gæfan yfir því sem var gefur
huggun og styrk - það er Guðs
hjálp. Þeim öllum og fjölskyldum
þeirra vottum við Haukur okkar
innilegustu samúð.
Lára Böðvarsdóttlr
Þegar mamma dó í hitteðfyrra
kom Margrét frænka frá Holtastöð-