Morgunblaðið - 21.03.1991, Blaðsíða 14

14
MQRGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 21. MARZ 1991-
„Þjófurimi kærði“
og fleira fyndið
eftir Franziscu
Gunnarsdóttur
„Árásir og illmælgi“ Arthúrs
Björgvins Bollasonar (Mbl. 15.
þ.m.) var mér kærkomin sending
sem svar við grein minni um „Að-
för að látnum Iistamanni" (Mbl. 7.
þ.m.). Þar stikla ég á ýmsum stein-
um; tíunda m.a. dæmi um afspyrnu-
léleg vinnubrögð A.B.B., sem ekki
eiga samleið með fræðimennsku,
hvaða nafni sem nefnist; minnist á
rætin og hrokafull skrif hans um
Gunnar Gunnarsson skáld í Þjóð-
lífí, ásamt öðru sem A.B.B. hefur
komið til leiðar í kjölfar þess.
Skrif mín geymdi ég dijúgan
tíma - sumpart svo menn fengju
tækifæri til að sjá að sér, og síðan
vildi ég ekki að þau drukknuðu í
jólafári, yrðu þau að birtast á ann-
að borð. Ekki varð Persaflóastríðið
- annar eins athygligleypir - til
þess að flýta fyrir að ég léti þau
hleypa heimdraganum.
Dálítið leitt þótti mér þó, er á
hólminn var komið, að hafa ekkert
nýtt fram að færa um vinnubrögð
A.B.B. og almennt háttemi. Að vísu
hefur þjóðinni gefist tækifæri til
þess að fýlgjast smávegis með sýn-
ishornum af hvoru tveggja í sjón-
varpi og útvarpi RýV, en samt...
Þá gerast þau undur og stór-
merki, að A.B.B. sendir mér, fyrir
augliti alþjóðar, splunkunýtt dæmi
um verklag sitt! Og ég, sem ekki
hafði ætlað að láta fleiri orð falla!
Fjölfræðingurinn A.B.B. telur illa
að sér vegið, saklausum manninum.
- „Mikilli furðu“ olli honum líklega
í reynd það, að svo rpegi brýna
deigt járn að bíti.
Þótti mér ekki síður fyndið, að
A.B.B. nafngreinir bók sína 5 sinn-
um í margslunginni hneykslan sinni
á því, að hugsanlega hafi ég hvorki
lesið hana spjaldanna á milli, né
stuðst einvörðungu við þessa nýlegu
opinberun á hyggjuviti hans og al-
hliða visku, hvað þá lagt á mig
nánast að læra framlagið utan að!
Samanber perlurnar: „Við lestur
fýrrnefndrar greinar gat ég ekki
varist þeim grun að frúin hefði
ekki lesið bókina." - „Það ýtir og
undir þann grun að frúin hafi látið
hjá líða að lesa „Ljóshærða villidýr-
ið“ að hún byggir ásakanir sínar
ekki á efni bókarinnar sjálfrar ...“
Meira að segja greinir hann
vandlega frá því, hvar bókin kom
út, og hvað kemur það „svari“ hans
við? - Þykir honum „full ástæða
til, vegna lesenda Morgunblaðsins,
að fara nokkrum orðum um ásakan-
ir frúarinnar um meinta „aðför“
mína að Gunnari Gunnarssyni
skáldi".
A.B.B. notar fjóra langa dálka
til þess að reyna að slá ryki í augu
almennings og að auglýsa bók sína!
- Virðist ekki veita af, en komum
að henni síðar.
Lesendur minnislausir?
Vegna lesenda Morgunblaðsins!
- Heldur hann að þeir séu saman-
safn glópa og ófærir um að draga
eigin ályktanir, án handieiðslu
„menningarpostula" RÚV, eða
teyma megi þá út og suður? Heldur
hann þá hvorki hafa aðgang að
útvarpi né sjónvarpi? Hefur honum
hugkvæmst hve margir þeirra
kunni að hafa lesið óþverraskap
hans í Þjóðlífi (júní, 1987, og apríl,
1988), ásamt ýmsu „fréttaefni“
hingað og þangað, þar sem „sölu-
punkturinn“, samskipti Gunnars
Gunnarssonar skálds við Þjóðveija,
fór ekki fram hjá neinum?
Heldur hann lesendum Mbl. m.a.
ekki fært að muna - skamma lestr-
arstund - hvaða bók er fjallað um
í nauðaómerkilegum greinarstúfi
án þess að nafn hennar sé marg-
tuggið? Heldur hann þá vera greind-
ar- og minnislausa með öllu?
M.a. hafa margir þeirra vafalaust
furðað sig á þyí, hvers vegna A.B.B.
hefur hjá RÚV til skiptis verið
kynntur sem bókmenntafræðingur,
heimspekingur og sagnfræðingur.
Og hvaða tilgangi þjónar nýja við-
bótin: þáttagerðarmaður hjá Sjón-
varpinu? - Er titlinum þeim kannski
ætlað að gulltryggja vægi athafna
hans og orða?
En snúum okkur nú að bókinni,
sem ber heitið: „Ljóshærða villidýr-
ið“. Sé orðið villidýr notað um menn,
þá gefur það til kynna eitt frum-
stæðasta stig skepnunnar homo
sapiens; hins viti borna manns, og
það ætti ekki að geta verið broslegt
á nokkurn hátt...
Samt verð ég að viðurkenna, að
þegar ég sá tilburðina við að aug-
lýsa eigin bók ókeypis í Mogganum,
svona rétt í leiðinni - og heilum 5
sinnum undir fullu nafni - að
Franzisca Gunnarsdóttir
„Dylgjur A.B.B. í tíma-
ritinu og þekkingar-
leysið varðandi Gunnar
Gunnarsson, er mér
nægilegt víti til varnað-
ar gegn áhuga á „fræði-
skrifum“ A.B.B., án
hliðsjónar af efni
þeirra. - Af hverju ætti
ég að telja eitthvað til
slíks manns sækjandi,
fremur en ég leita fróð-
leiks í hasarblöðum eða
Andrési önd?“
ógleymdum öðrum bröndurum, þá
þótti mér jafnvel bókarheitið hlægi-
legt.
Og fyrst ég er í játningahorninu,
þá hæfír að ég viðurkenni það, að
þegar ég frétti nafn væntanlegrar
ritsmíðar eftir A.B.B. þá vildi svo
til, einhverra ástæðna vegna, að í
sakleysi mínu hélt ég upphaflega,
að hér hlyti að vera um sjálfsævi-
sögu hans að ræða, og ekki þótti
mér hún áhugaverð.
Er síðar kom í ljós hvað var á
ferðinni, þá lá beint við að fá bók-
ina lánaða og fletta upp „gullkom-
unurn" um Gunnar Gunnarsson
(ásamt blaðsíðutali) í efnisupptaln-
ingunni.
Ég fagna óvæntu tækifæri til
þess að upplýsa hér, að vitanlega
kom mér ekki til hugar að lesa stakt
orð, fram yfir bráða nauðsyn, eftir
mann sem lýsir „fræðimennsku“
sinni best sjálfur í Þjóðlífsgreinum
sínum ogýmsu öðru háttalagi, enda
vitna ég í skrif A.B.B. og kryf þau
dálítið.
Olánlegt er honum það, að skrif-
in sín getur hann ekki einskorðað
- eftir hentisemi - við þann hluta
þeirra, er hann telur sér hagstæð-
astan hveiju sinni.
Gunnar Gunnarsson söluagn
Dylgjur A.B.B. í tímaritinu og
þekkingarleysið varðandi Gunnar
Gunnarsson, er mér nægilegt víti
til varnaðar gegn áhuga á „fræði-
skrifum" A.B.B., án hliðsjónar af
efni þeirra. - Af hveiju ætti ég að
telja eitthvað til slíks manns sækj-
andi, fremur en ég leita fróðleiks í
hasarblöðum eða Andrési önd?
Enda engin furða. Maðurinn virð-
ist ekki einu sinni vera læs, sam-
kvæmt sérkennilegri „vöm“ hans
gegn einhveiju, sem grein mín fjall-
ar ekki um.
Hins vegar grunar mig, að ekki
sé ég ein um að vera orðin lang-
þreytt af mörgu, sem sjálfsagt þyk-
ir að bjóða almenningi og ber ekki
vott um annað en forkastanlega
ósvífni. Út í þá sálma ætla ég ekki
frekar hér, enda hefur efniviðurinn
hlaðið utan á sig og verður því að
birtast við annað tækifæri...
í grein minni í Mbl. nefni ég bók
A.B.B. ekki einu sinni með nafni,
heldur get þess að útkoma hennar
hafi verið boðuð í Þjóðlífi; að hún
hafi verið gefin út fyrir sl. jól og
hvar; að í henni fari A.B.B. sér
hægar heldur en í tímaritinu; að
útkómu hennar og efni hafi verið
slegið upp sem meiriháttar frétt í
sjónvarpi RÚV þar sem Gunnar
Gunnarsson hafi verið söluagn
A.B.B., og að Ríkisútvarpið hafi líka
dillað henni.
Fram yfir það virði ég „Ljós-
hærða villidýrið" einskis, hvorki í
skrifum mínum né að öðm leyti.
Ábending mín um áhuga Þjóð-
veija á norrænni menningu var til
fréttastofu RÚV, svo sem stendur
ským máli í Mbl.greininni, vegna
„fréttaflutnings" Ingimars Ingi-
marssonar. Eg tíunda „fréttina"
nokkuð nákvæmlega og er m.a.
ósátt við að einhver bók starfs-
manns RÚV sé auglýst á þennan
hátt.
En nú ber svo heppilega við, að
A.B.B. sendir mér þessar viðbótar-
upplýsingar: ... „hún byggir ásak-
anir sínar ekki á efni bókarinnar
sjálfrar, heldur fyrst og fremst á
nokkrum orðum sem ég lét falla í
viðtali við Helga H. Jónsson frétta-
mann í sjónvarpinu skömmu eftir
að bókin kom út.“ - Þetta má skoða
lið fyrir lið:
1) Ég þekki ekki nokkurn mann,
sem myndi að óþörfu byggja eitt
né neitt á skrifum A.B.B. eftir að
hafa orðið vitni að vinnubrögðum
hans. _
2) Ég kyngi því ekki þegjandi til
lengdar, að A.B.B. komist upp með
að misnota nafn afa míns sjálfum
sér til uppsláttar, með hroka,
drambi og aukreitis af þvílíkri van-
þekkingu að undrum sætir - og
gera það allt saman í skjóli „fræði-
mennsku".
3) Fróðlegt þykir mér - sé mark
takandi á orðum A.B.B. í þetta
skiptið - að sjónvarp RÚV virðist
hafa hampað bók hans tvívegis í
fréttatíma, ekki aðeins í „frétta-
pistli“ undir stjórn Ingimars Ingi-
marssonar, heldur jafnframt ein-
hvern tíma undir stjóm Helga H.
Jónssonar!
Einkamál ættingja?
Ekki hefur mér borist þessi vitn-
eskja fyrr en nú, og hvernig er það
með Útvarpsráð? Finnst því þetta
sæmandi? Þann 7. þ.m. æskti ég
umsagnar þess — hvenær er sú
umsögn væntanleg hér í Morgun-
blaðinu?
Hefur siðanefnd blaðamanna
ekkert um málið að segja? Þá á ég
auðvitað við „fréttaflutning" RÚV
í sjónvarpinu - og það ef til vill
tvívegis!
Telja Rithöfundasamband Is-
lands og Bandalag íslenskra lista-
manna svona aðfarir sér gjörsam-
lega óviðkomandi; einkamál ætt-
ingja?
Jæja, mennirnir eru eins misjafn-
ir og þeir eru margir. Þannig ætlar
góður maður flestum gott eitt;
skattsvikari þykist vita, að „allir"
svíki undan skatti; duglaus maður
álítur oft, að ríkir verði aðrir aðeins
fyrir óheiðarleika, sjúklega ágirnd,
eða hvort tveggja; fantur verður
æfur af hneykslan, fái hann ekki
að þjösnast í friði; heimskur maður
á í höggi við meðfætt dómgreindar-
leysi og sér sjaldnast skóginn fyrir
tijám...
Síðan bylur hæst í tómri tunnu,
og stundum þykir mér dægrastytt-
ing í því að framkalla bergmál tóm-
leikans.
En snúum okkur aftur að „varn-
arræðu" A.B.B.:
Best af öllu þótti mér þessi send-
ing til mín: ... „enda fær hún að
standa reikningsskil þeirra orða á
öðrum vettvangi." - Og skelfist nú
alheimur fyrir þrumugný og elding-
um þessa andlega ofurmennis, eða
hvað?
Ég skil mjög vel að A.B.B. vill
fremur að ég standi „reikningsskiT'
orða minna á „öðrum vettvangi“
en fyrir augum almennings . ..
Þegar mér hafði tekist að hemja
hláturinn rifjaðist upp fyrir mér
skondin vísa, sem mun vera eftir
Jón Pálmason frá Akri, og hún er
svona:
Varla kosta minna mátti
málabrasið þar,
þjófurinn kærði þann sem átti
það sem stolið var.
NÝR, GLÆSILEGUR
MATSEÐILL Á ASKI!
íslenskir sælkerar eru kátir yfir nýjum og óvenju fjöl-
hreyttum matseóli okkar. Aft sjálfsögðu er það vinsadasta
af eldri matseðli enn til staðar en við hefur hæst
fjöldinn allur af girnilegum réttum.
DÆMI UM NÝJA RÉTTIs
Landið og miðin.
Góð hlanda fyrir sælkera: Nautasteik að hætti hússins
horin frain með humarhölum og kryddsmjöri.
Súpa dagsins og salatbar fylgja. Verð: 1990 kr.
H vítlaukspiparsteik.
Safaríkur nautahryggsvöðvi, léttkryddaður með hlöndu
af ferskum pipar og hvítlauk. Borinn fram með hvít-
laukspiparsósu. Súpa dagsins og salathar fylgja.
Verð: 1950 kr.
Túnfiskskál að hætti Ilelga niagra.
Verð: 560 kr.
ASKUR
S T E I K H Ú S
Suðurlandsbraut 4, sími 38550
Höfundur fæst við ritstörf.