Morgunblaðið - 10.12.1991, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. DESEMBER 1991
47
í dag verður jarðsunginn frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík tengdafaðir
minn, Jón Kr. ísfeld, en hann lést á
sjúkradeild Hrafnistu í Hafnarfirði
1. desember sl.
Jón fæddist 5. september 1908 í
Haga í Mjóafirði. Foreldrar hans
voru hjónin Júlía Sigríður Steins-
dóttir og Jens Kristján ísfeld. Jón
var elstur fimm systkina. Tvær syst-
ur hans, Ólöf og Lilja, búa í Reykja-
vík en Fjóla á Akureyri. Einar bróð-
ir þeirra lést aðeins 14 ára að aldri
árið 1944. Jón ólst upp á Austfjörð-
um. Sjórinn var þar nálægur og
stundaði hann sjó með föður sínum
í nokkur ár allt frá barnsaldri. Sjór-
inn, sjómenn og allt sem lýtur að
sjómennsku heillaði hann alla tíð
síðan. Hugur hans stefndi þó til frek-
ara náms og stundaði hann nám í
Eiðaskóla og tók svo stúdentspróf
frá Menntaskólanum á Akureyri árið
1932. Þaðan lá leið hans til Reykja-
víkur og lauk hann kennaraprófi frá
Kennaraskóla {slands árið 1934.
Enn hélt hann áfram á menntabraut-
inni og nú varð guðfræðin fyrir val-
inu. Hann útskrifaðist guðfræðingur
frá Háskóla íslands árið 1942. Sama
haust var hann vígður til Hrafnseyr-
arprestakalls í Isafjarðarprófasts-
dæmi.
í febrúar 1943 urðu óvænt þátta-
skil í starfi hins unga prests. Þá
fórst vélskipið Þormóður á leið frá
Bíldudal til Reykjavíkur og með því
ijöldi Bíldælinga. Á meðal þeirra sem
fórust var presturinn á Bíldudal, svo
að það kom í hlut unga nágranna-
prestsins að ganga í um það bil
fjórða hvert hús á staðnum til að
tilkynna vandamönnum lát ástvina.
Þetta voru honum þung reynsluspor.
Stuttu eftir þennan atburð óskuðu
Bíldælingar eftir því að hann gerðist
prestur þeirra og var hann þar allt
til ársins 1960. Jafnframt þjónaði
hann Selárssókn og lengst af einnig
Hrafneyrarprestakalli.
Úr Árnarfirði flutti hann norður
í Æsustaðaprestakall í Húnvatns-
prófastsdæmi með eins árs dvöl í
Reykjavík þar sem hann stundaði
kennslu. Því prestakalli þjónaði hann
til ársins 1970 er hann fiutti til
Búðardals og þjónaði Hjarðarholts-
prestakalli til ársins 1975. Hann var
einnig prófastur í Barðastrandar-
prófastsdæmi og Snæfells- og Dala-
prófastsdæmi.
Árið 1975 ætlaði tengdafaðir
minn að láta af preststörfum. En
hann var alltaf tilbúinn að hjálpa til
ef til hans var leitað. Því fór það svo
að væri eitthvert prestakal! prests-
laust um stundarsakir var hann
gjarnan beðinn að gegna því. Þess
vegna urðu prestaköllin fleiri þar
sem hann lét gott af sér leiða. Má
þar nefna Norðfjörð, Reykhóla, Vík
í Mýrdal, Grindavík og Mosfells-
prestakall. Á öllum þessum stöðum
eignaðist hann fjölda góðra vina sem
honum þótti alla tíð vænt um.
Kennslustörf voru tengdaföður
mínum mjög hugleikin enda fékkst
hann við kennslu samhliða prestskap
í fjölda ára. Hann stofnaði m.a. ungl-
ingaskóla á Bíldudal og í Æsustaða-
prestakalli.
Störf með börnum og unglingum
skipuðu háan sess hjá honum. Hann
hafði öflugt barnastarf með höndum,
sérstaklega á Bíldudal, þar sem hann
auk sunnudagaskóla og annars
barnastarfs á vegum kirkjunnar sá
um barnastúku og ýmiss konar tóm-
stundastarf, leikstarfsemi o.fl.
Þá tók hann ætíð virkan þátt í
margs konar félagsstarfí svo sem
slysavarnastörfum, skógræktar-
störfum, leiklist, söng í kórum og
þannig mætti lengi telja.
Ritstörfln áttu mjög stóran hlut í
lífi hans. Eftir hann hefur komið út
fjöldi bóka og ber þar hæst^barna-
og unglingabækur, en hann skrifaði
einnig bækur fyrir fullorðna, bæði
skáldsögur, hugvekjur og bækur um
þjóðlegan fróðleik. í mörgum þess-
ara bóka er að flnna boðskap þann
er honum var svo hugleikið að koma
á framfæri. Einnig má nefna mikinn
ljölda greina í blöð og tímarit og
mörg útvarpserindi. Hann ritstýrði
einnig ýmsum tímaritum og gaf
m.a. út safnaðarblaðið Geisla í fjölda
ára.
Jón Kr. ísfeld kvæntist 25. júlí
1942 eftirlifandi eiginkonu sinni,
Auði Halldórsdóttur frá Nesi í Loð-
mundarfirði. Mikið gæfuspor var það
þegar tengdafaðir minn eignaðist
Auði að lífsförunaut. Hún hefur alla
tíð staðið við hlið hans og stutt hann
hvort sem var í starfi eða einkalífi.
Það er erfítt að tala um annað þeirra
án þess að nefna hitt. Á prestsheim-
ili úti á landi er mikiil erill. Þar heima
er oftast skrifstofa prestsins og
sóknarbörnin leita þangað oft vegna
hinna ólíkustu mála. Þetta gladdi
tengdaforeldra mfna sem alltaf vildu
vera til hjálpar og ekkert aumt máttu
sjá. Á þeirra heimili fengu allir bæði
andlega og líkamlega næringu. Þar
átti Auður mjög stóran þátt.
Auður, tengdamóðir mín, dvelur
nú á sjúkradeild Hrafnistu í Hafnar-
firði. Áldrei fannst tengdaföður mín-
um hann eiga nógu sterk orð til að
þakka alla þá alúð sem Auður nýtui
hjá því elskulega fólki sem starfar
þar.
Einn son eignuðust þau hjón en
hann er Haukur ísfeld, kennari í
Reykjavík, fæddur 1943, kvæntur
undirritaðri. Einnig ólu þau upp
bróðurdóttur Auðar og nöfnu henn-
ar, Auði Björnsdóttur, skrifstofu-
stjóra í Reykjavík, fædd 1949. Hún
hefur alla tíð reynst þeim eins og
besta dóttir. Síðustu ár þegar sjúk-
leiki tengdamóður minnar fór að
ágerast sýndi Auja vel hve hlýjan
hug hún ber til fósturforeldra sinna.
Jón var lengst af heilsuhraustur
og alla daga sístarfandi. Hann byrj-
aði daginn snemma og vann fram á
kvöld. Hann var glaðsinna og sér-
staklega einlægur, fljótur að hugsa
og framkvæma. Veraldlegum auði
safnaði tengdafaðii- minn ekki en
átti þó mikið bókasafn. Sá auður sem
hann safnaði var kærleikur. Það var
elska til manna og náttúm. Aldrei
vildi hann gera á hlut neins og vildi
eiga alla að vinum. Hann gladdist
ef hann gat gert öðrum gott. Hann
var sannkallaður gleðigjafi.
Síðustu vikurnar vom tengdaföð-
ur mínum erfíðar. Það voru mikil
viðbrigði fyrir hann að liggja lamað-
ur og hjálparvana eftir svo erilsama
starfsævi. Hann kvartaði ekki, trúði
því að allt færi vel á hvorn veginn
sem færi. Hann dásamaði hjúkr-
unarfólkið sem reyndist honum svo
vel bæði á Landakotsspítala og
sjúkradeild Hrafnistu. Við fjölskylda
hans viljum hér koma á framfæri
bestu þökkum til alíra þeirra sem
léttu honum þessar erfiðu stundir
og hjúkruðu honum svo vel.
Alla tíð hefur tengdafaðir minn
reynst mér og fjölskyldu minni ein-
staklega vel. Kærleikur, ást og um-
hyggja eru þau orð sem mér em
efst í huga þegar ég hugsa til hans.
Hann lét sér mjög annt um sonársyn-
ina þijá og fylgdist vel með þroska
þeirra og daglegu lífi. Hann gladdist
innilega yfir hveijum áfanga sem
þeir náðu á þroskabrautinni. Þegar
tveir eldri bræðurnir, Lárus og.Jón
Haukur, dvöldust árlangt sem skipti-
nemar erlendis, þá vissi ég að engin
bréf voru eins vel þegin og frá afa,
enda voru þau bæði mörg og löng.
Þeir fundu svo vel hvað afa þeirra
og ömmu þótti vænt um þá, enda
var það gagnkvæmt. Margar ómet-
anlegar' stundir hefur yngsti afa-
strákurinn, Guðmundur Fjalar, átt
með afa sínum, ekki síst við ritvélina
en þar undu þeir sér svo vel saman.
Hann vildi alltaf vera að semja sög-
ur eins og afl. Eva, dóttir Auju,
hafði sömu reynslu af kærleika afa
síns og ömmu. Öllum þótti þeim svo
undur vænt um afa sinn.
Þó að ég kveðji nú tengdaföður
minn í hinsta sinn hér jörð, trúi ég
þeim boðskap sem hann breiddi út
að við munum hittast og heilsast í
öðrum heimi.
Ég þakka tengdaföður mínum
samfylgdina. Blessuð sé minning
hans.
Kristín G. ísfeld '
OVENJULEG
FALLEG
STÓRBROTIN
exnar
. TOL
Klettur í hafi er líklega óvenjulegasta
bókin sem kemur út á íslandi á þessu ári.
Einar Már Guðmundsson er einn
þekktasti og vinsœlasti núlifandi
rithöfundur okkar íslendinga.
Tolli er meðal vinsœlustu
myndlistarmanna landsins.
JOfþta er bók sem er sœlgœti fyrir augu
og huga.
Sérstœð bók og fögur með 80
litmyndum.