Morgunblaðið - 10.12.1991, Blaðsíða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. DESEMBER 1991
Jónas H. Ingimundarson
stýrimaður - Minning
Fæddur 2. janúar 1931
Dáinn 2. desember 1991
Það er erfitt að trúa því að Högni
frændi sé dáinn aðeins sextugur að
aldri. Hann hét fullu nafni Jónas
Högni Ingimundarson, sá fímmti í
röðinni af tíu börnum afa og ömmu,
þeirra Ingimundar Jóns Guðmunds-
sonar f. 13. október 1895 d. 23.
janúar 1983 og Svanfríðar Guð-
mundsdóttur f. 16. maí 1902, sem
nú sér á eftir öðru barni sínu. En
Heiða frænka lést 13. apríl 1988
— tæplega sextíu og tveggja.
Ónnur okkar talaði við Högna í
síma er hún var stödd hjá ömmu
tveimur dögum áður en hann veikt-
ist, en þá hringdi hann í mömmu
sína til að láta hana vita að hann
væri staddur í Reykjavík. Amma
bað hann að koma til sín því hún
þyrfti að tala við hann, Högni sagð-
ist vissulega ætla að koma en hann
kæmist ekki fyrr en daginn eftir,
sem hann og gerði. Þetta var í síð-
asta skipti sem amma sá Högna
því daginn eftir, þann 18. nóvem-
ber, fékk hann heilablóðfall sem
hann lést af 2. desember á afmælis-
degi yngstu systur sinnar. í sinni
miklu sorg gladdist amma þó yfír
að hafa fengið að kveðja hann dag-
inn áður en hann veiktist.
Högni frændi var mjög rólegur
og góður maður og kannski þess
vegna átti hann sérstakan sess í
hjörtum okkar. Þegar ég (Anna
Berglind) var lítið barn var Högni
eins og minn annar pabbi, þar sem
við mamma vorum á heimili afa og
ömmu. Honum var mjög umhugað
um velferð mína og var sífellt að
gefa mér eitthvað, og ég á ennþá
fallegar jólabjöllur sem lýsa upp
-^jólatréð á heimili mínu á hverjum
jólum, þessar bjöllur gaf hann mér
þegar ég var lítið bam. Ein saga
sem mamma hefur sagt mér um
okkur Högna var þannig, að þegar
Högni hafði verið í einum af sínum
sjóferðum höfðu mamma og amma
vanið mig af því að drekka úr pela.
Hann vissi hversu vænt mér hafði
þótt um pelann og skildi ekkert í
þeim að vera að gera þetta. Vildi
hann vera viss um að ég væri alveg
sátt við þetta og fór og sótti pelann
til að sjá viðbrögð mín. Þegar ég
sá pelann hrópaði ég upp yfir mig
af gleði, og varð þetta til þess að
hann lét mig hafa pelann, og sagði
að ekki væri hægt að gera barninu
þetta. Afleiðingar þessa voru þær
að ég drakk úr pela þar til ég var
rúmlega tveggja ára.
Högni kvæntist eftirlifandi konu
sinni, Ebbu Ingibjörgu Magnúsdótt-
ur, 19. nóvember 1960, og eiga þau
tvö börn, Lilju Björk og Magnús,
og eru barnabörnin þrjú. Þau eru:
Högni, Heiður og Albert Brynjar,
og maður Lilju er Haraldur Frið-
riksson.
Þegar Magnús var í skóla í
Reykjavík einn vetur bjó hann hjá
mér (Brynju). Föðurleg umhyggja
Högna fyrir mér var ekki minni en
yfír Magga en ég var þá nýlega
skilin og var með 5 ára telpu. Þau
voru ófá símtölin til að spyrja hvort
allt gengi ekki vel. Gamla gælu-
nafnið Binsý, hljómaði þá oft eins
og þegar ég var krakki og Högni
hampaði mér.
Elsku amma sem vegna veikinda
getur ekki fylgt syni sínum til graf-
ar, og Ebba, Lilja, Maggi og fjöl-
skyldur, við vitum að söknuður
ykkar. er sár en megi guð styrkja
ykkur og vemda um ókomin ár.
Hvíli Högni frændi í friði.
Þó ég sé látinn harmið mig ekki með tárum.
Hugsið ekki um dauðann með harmi og
ótta. Eg er svo nærri að hvert ykkar tár
snertir mig og kvelur þótt látinn mig hald-
ið. (Kahlil Gibran).
Anna Berglind og Brynja.
Þriðjudaginn 3. desember barst
okkur starfsmönnum Sementsverk-
smiðjunnar sú frétt að Högni Ingi-
mundarson hefði látist kvöldið áður.
Fréttin kom ekki á óvart því mánu-
daginn 18. nóvember hafði hann
fallið niður á heimili sínu og misst
meðvitund og mánudaginn 2. des-
ember lést hann án þess að komast
til meðvitundar. Þar féll í valinn
góður drengur langt um aldur fram.
Jónas Högni Ingimundarson, en
svo hét hann fullu nafni, fæddist í
Hveravík í Strandasýslu 2. janúar
1931. Þar ólst hann upp hjá foreldr-
um sínum ásamt 9 öðrum systkinum.
Það má segja að í byrjun stríðsins
hæfustu allmjklir flutningar fólks
norðan af Ströndum hingað suður á
mölina eins og það var kallað. Hjá
sumum tók þetta mislangan tíma
eins og gefur að skilja. Það er meira
en að segja, að taka sig upp með
allstóran bamahóp og flytja, en
þannig var það með foreldrar Högna.
Hingað til Akraness kemur fjölskyld-
an 1954, þó áður með viðkomu í
Hólmavík og síðan á Patreksfirði.
Þá var Högni að vísu fluttur að heim-
an að einhveiju leyti og farinn að
stunda sjóinn eins og títt var um
unga menn þá til dags. Stundaði
hann sjóróðra á bátum hér suðvest-
anlands, þó aðallega hér frá Akra-
nesi. 1953 og 54 er hann í Stýri-
mannaskólanum og lýkur prófí það-
an. Hjá Sementsverksmiðju ríkisins
byijar Högni síðan að vinna 1968
og er þar síðan alla tíð. Á þessum
árum sem Högni byijar hér hjá SR
þótti mikill fengur í að fá menn eins
og Högna, þ.e.a.s. menn sem vanir
voru að fást við víra og þess háttar,
því eins og þeir vita sem til þekkja
var þetta allstór þáttur í starfinu
hér áður fyrr.
Kynni okkar Högna hófust fljót-
lega eftir að hann byijaði hjá SR.
Því báðir unnum við í framleiðslu-
deild hjá SR. Síðan áttum við báðir
eftir að vera saman á ms. Freyfaxa
sem SR átti og gerði út. Þar var
hann að vísu töluvert lengur um
borð en ég. Margar eru ánægju-
stundimar í minningunni frá veru
okkar þar um borð. í huga mér kem-
ur upp smá atvik sem við höfum oft
rætt síðan en það var er skipið var
í lítilli höfn á Englandi á gamlárs-
kvöld. Við stóðum þá tveir saman
úti á brú skipsins kl. 24 á miðnætti
í næturkyrrðinni. Hugur okkar
beggja hvarflaði heim einmitt á þess-
ari stundu þar sem við vissum að
loftið logaði af allslags flugeldum
heima á Fróni. Báðir áttum fjöl-
skyldu og börn sem einmitt á þess-
ari stundu voru að skjóta flugeldum
og gleðjast í faðmi fjölskyldunnar.
En þannig er líf sjómannsins og
hefur lengst af verið.
Högni var einstaklega þægilegur
maður að vera með, aldrei minnist
ég þess að hann iegði öðrum manni
illt orð í eyra og það sem honum
var falið að gera stóð sem stafur á
bók. Fyrir 9 árum fór Högni í hjarta-
aðgerð í Englandi. Sú aðgerð tókst
því miður ekki sem skyldi og var
því lífíð enginn dans á rósum fyrir
mann sem taka þurfti til hendi við
vinnu sína og annað sem áður var
honum eðlilegt. En Högni var þann-
ig maður að hann kvartaði aldrei.
Oft staldraði ég við hjá honum og
er við höfðum rætt um lífið og tilver-
una almennt barst talið að líðan
hans sjálfs, en þá eyddi hann því
jafnan og sagði eitthvað á þá leið
að það væri allt í Iagi með sig, hann
stæði meðan stætt væri og svo sann-
arlega gerði hann það.
19. nóvember 1960 var mikill
heilladagur í lífí Högna því þá gekk
hann að eiga unnustu sína Ebbu
Ingibjörgu Magnúsdóttur sem ættuð
er héðan af Akranesi. Þau eignuðust
tvö börn, Lilju sem gift er Haraldi
Friðrikssyni húsasmið hér í bæ og
eiga þau tvö börn og Magnús sem
einnig býr hér á Akranesi og á eitt
barn.
Á heimili þeirra hjóna dvöldust
einnig hin síðari ár foreldrar Ebbu,
en móðir hennar lést 1988. Þótt
Högni væri að eðlisfari dulur maður
og ekki mikið fyrir að flíka tilfíning-
um sínum þá leyndi sér ekki þegar
talið barst að barnabörnunum að þá
opnaðist hugur hans alliiokkuð og
minnist ég þess nokkrum sinnum er
ég mætti honum með nafna sinn að
afastoltið leyndi sér ekki. Að lokum
vil ég fyrir hönd starfsmanna SR
þakka þessum góða dreng samfylgd-
ina um leið og við vottum ástvinum
hans okkar dýpstu samúð.
Guðmundur Þórðarson
Það voru sorgleg tíðindi sem mér
bárust 19. nóvember sl. er ég fékk
að vita að Högni Ingimundarson
hefði fengið heilablóðfall þá um
morguninn. Hálfum mánuði síðar
var hann allur og hafði aldrei kom-
ist til meðvitundar. Þar sem mér
hefur alla tíð þótt mjög vænt um
Högna, langar mig að rita nokkur
orð í minningu hans.
Þær eru ófáar æskuminningarn-
ar sem tengjast Högna þar sem ég
var með annan fótinn á heimili
þeirra hjóna, Högna og Ebbu, vegna
vinskapar míns og Lilju dóttur
þeirra.
Fyrst kemur upp í hugann hversu
góð þau hjón voru við mig og buðu
þau mér alltaf að taka þátt í öllu
skemmtilegu sem fjölskyldan tók
sér fyrir hendur hvort sem um sum-
arbústaðaferðir, sunnudagsbíltúra
upp í Akrafjall eða eitthvað annað
var að ræða. Þetta eru mér ógleym-
anlegar ferðir.
Einnig er mér minnisstætt
hversu stríðinn Högni var og plat-
aði hann einhvern tímann inn á
mig hákarli á þeirri forsendu að
þetta væri sérstakur barnahákarl.
Enn fremur var hann hinn besti
sáttasemjari, því eins og gengur
vildi slettast upp á vinskapinn hjá
okkur stelpunum en þá var Högni
ekki lengi að greiða úr flækjunum
á þann veg að við vorum allar sátt-
ar.
Það var líka alltaf tilhlökkun, á
þeim tíma er Högni stundaði sigl-
ingar, er hann kæmi heim þar sem
hann kom alltaf færandi hendi og
með sjaldgæft sælgæti eins og
Macintosh og Jolly-cola.
Þau lýsa kannski Högna best,
viðbrögð hans er ég sendi honum
smáglaðning á sextugsafmæli hans.
En þá hringdi hann um hæl og
skammaði mig fyrir að „eyða pen-
ingum í svona gamlan kall”.
Hann vildi sem sagt allt fyrir
alla gera en fannst það svo hinn
mesti óþarfi ef fólk vildi gjalda í
sömu mynt. Einnig var afahlutverk
Högna honum afar kærkomið og
eyddi hann ófáum stundunum með
barnabörnunum sínum þremur.
Að lokum vil ég þakka fyrir að
hafa fengið að kynnast svo yndis-
legum manni.
Elsku Ebba, Lilja, Maggi, Halli
og aðrir aðstandendur, ég veit að
þetta er erfíður tími og vil ég biðja
algóðan Guð að styrkja ykkur í
þessari miklu sorg.
Blessuð sé minning Högna.
Katla Hallsdóttir
Hann Högni „frændi” er dáinn.
Það þýðir lítið að spyija hvers vegna
eða af hveiju, því þegar stórt er
spurt er oft fátt um svör. Við syst-
urnar eigum góðar og skemmtilegar
minningar um Högna sem ávallt
reyndist okkur vel.
Nú þegar leiðir skilja viljum við
þakka Högna „frænda” fyrir allar
góðu samverustundirnar sem munu
aldrei gleymast.
Elsku Ebba, Lilja og Maggi fá
okkar dýpstu samúðarkveðjur.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá
aftur huga þinn, og þú munt sjá að þú
grætur vegna þess sem var gleði þín.
(Úr Spámanninum e. Kahlil Gibran)
Magnea og Alla
GEYMIÐ AUGLÝSINGUNA — GJORIÐ VERÐSAMANBURÐ
VASA
FJÖLVI
GEYMIÐ AUGLÝSINGUNA — GJÖRIÐ VERÐSAMANBURÐ
VASA
Bókmenntalegur vibburbur. 4 skáldum þeytt út í horn! A bannlista!!
Föstudaginn 6. desember í skammdeginu geröist sá furöulegi atburöur aö bókmenntastjóri Ríkisútvarpsins þeytti
fjórum ljóöabókum Fjölvaútgáfunnar út í hom og setti þær þar meö á bannlista. Þetta em einmitt skemmtilegustu
ljóöabækur ársins eftir meistara eins og Sverri Stormsker, Jónas Friögeir, Pjetur Hafstein Lámsson og Þóm Jónsdóttur.
íslenskir ljóöavinir. Nú er einu sinni gaman aö kaupa ljóöabækur, sérstaklega fallegar, leiftrandi af kýmni,
örlagaþungar viö dauöans dyr eöa meö upprifjun imaösstunda æskunnar og óspilltrar náttúm landsins. Ekki spillir þaö
heldur fyrir, aö þessar fjórar ljóöabækur veröa frægar í bókmenntasögunni fyrir uppreisn gegn
FJOLVI
O'-'Æ’S
.§•» %
-4 OlÐ
3 lO p

3
■ P- n
•VD
&
P*
O'

’”Iiö9eir
VeröW.98°
Verð kr. 980
r-1280