Morgunblaðið - 30.08.1992, Blaðsíða 37

hversu full af krafti hún tókst á
við sín vandamál og leysti þau, veik-
indi sem og annað. Glaðværðin og
lífsgleðin voru fylgifískar þeirra
hjóna og þannig geymum við þau
í huga okkar.
Við þökkum þeim Ástu og Magn-
úsi samfylgdina og þá einstæðu
gestrisni og höfðingsskap, sem þau
ævinlega sýndu okkur öllum. Við
biðjum góðan Guð að styrkja og
varðveita eftirlifandi systur Ástu í
harmi þeirra og söknuði, einnig biðj-
um við Guð að halda vemdarhendi
yfír bömum Magnúsar og öðram
ættingjum og vinum þeirra hjóna
er nú standa frammi fyrir miklum
missi.
Hanna og fjölskyldur
hennar í Svíþjóð.
Vinir geta horfið manni svo
snögglega að það tekur þá sem
eftir lifa langan tíma að átta sig á
því.
Þannig fór það hjá Magnúsi Har-
aldssyni og Ástu Karólínu Guðjóns-
dóttur, sem fórast á svo sviplegan
hátt að kvöldi þess 23. ágúst sl.
Þessi hjón vora svo náin, að
stundum hugleiddi ég hvemig það
yrði ef annað færi á undan hinu,
en það er eins og það hafí ekki
verið ætlun Guðs að skilja þau að.
Sárast er það þó alltaf fyrir þá sem
eftir lifa þegar fólk hverfur þeim
svo_ skyndilega.
Ásta og Magnús hafa verið mér
og minni fjölskyldu alveg einstak-
lega vinveitt og hjálpsöm alla tíð.
Höfum við margs að minnast og
þakka þeim í gegnum tíðina. Ég
kynntist dætrum Magnúsar, Þuríði
og Díönu, frá fyrra hjónabandi á
yngri árum okkar og hafa haldist
með okkur mjög góð vináttubönd
ávallt síðan. Ásta reyndist þeim og
mér meira en venjuleg vinkona, það
er ekki mögulegt að fínna réttu
orðin til að lýsa þeim tilfínningat-
engslum sem héldust alla tíð.
Vil ég fyrir hönd fjölskyldu
minnar votta aðstandendum þeirra
beggja og sérstaklega bömum
Magnúsar, Guðmundi, Þuríði og
Díönu, okkar dýpstu samúð. Megi
Ásta og Magnús hvfla í friði.
Katrín Stella Briem.
Hvað er hel?
Öllum líkn, sem lifa vel,
engill, sem til lífsins leiðir,
Ijósmóðir sem hvílu breiðir,
sðlarbros, er birta él
heitir hel.
(M. Joch.)
Það er skammt bilið milli lífs og
dauða. Eitt andartak og yfir þessu
andartaki ræður sá einn er lífíð gaf
og því er það einungis á hans valdi
að leysa okkur burt frá þessu lífí.
Þegar við mennirnir megnum, að því
er okkur virðist, að hafa einhver
áhrif á framvindu lífsins á jörðinni
þá er það aðeins vegna þess að hann
stýrir huga og hendi. Tækni nútím-
ans gerir hjúkrunarfólki kleift að
framlengja líf sem virðist nær þrotið
og stundum fínnst manni að gripið
sé inn í eðlilega framvindu lífsins.
En ekkert megnar maðurinn samt
án Guðs vilja. Þær eru margar sið-
ferðilegu spurningarnar sem er
ósvarað í þessu sambandi. Öllum
mönnum er eðlilega ásköpuð hvötin
að vilja koma til bjargar og lina
þrautir annarra og því er það sárt
þegar sá góði ásetningur að bjarga
einum breytist í martröð annars. Guð
styrki þá sem hér vora að verki með
góðan ásetning einan í huga og gefi
þeim ný tækifæri til þess að láta
gott af sér leiða.
Ásta og Magnús eru horfín sjón-
um okkar í bili. Jarðvistin þeirra
átti ekki að verða lengri og það er
ekki okkar að dæma um það hvort
hún hafi verið hæfiiega löng. Þau
fengu að fylgjast að, dauðinn að-
skildi þau ekki heldur sameinaði. Því
er ekki að neita að það er hljótt og
dapurt yfír „botnlanganum" okkar.
Lífí þeirra hjóna og lífsmáta fylgdi
heldur ekki hávaði; miklu fremur
einkenndist framganga þeirra af
hógværð, látleysi og hjartahlýju. Þau
voru fyrstu og nánustu nágrannarn-
ir sem við eignuðumst hér á Seltjarn-
arnesi fyrir 20 áram og áttum við
alla tíð gott nábýli saman. Þau voru
góðir grannar, barngóð með afbrigð-
um, traustir og tryggir vinir, sístarf-
andi manneskjur sem vildu fegra og
bæta umhverfi sitt. Snyrtimennsku
setíi T8ÚDÁ .08 M1
MORGUNBLAÐIÐ
GIGAiiaMU D3ÖM
SUNNUDAGUR 30. ÁGÚST 1992
38
37
Minning
Skúli Hallsson
þeirra gætti hvar sem þau lögðu
hönd á plóg, hvort sem það var utan
dyra eða innan. Þegar Magnús byrj-
aði að skrapa og mála þá vissum
við að vorið var komið. Og þegar
svartur plastpoki sást úttroðinn af
mosa á lóðinni en lóðin sjálf kembd
og hrein af allri óværu þá vissum
við að mál var komið að fara og
kaupa áburðinn. Magnús var nátt-
úrlega löngu búinn að því. Það brást
ekki að ævinlega sló hann fyrstur,
hann var líka fyrstur til að setja
niður kartöflumar og einnig að taka
þær upp. Það var gaman að fylgjast
með hvemig hann skapaði sjálfum
sér atvinnu eftir að erilssömum
starfsdegi lauk og elliárin færðust
yfír. Þetta á raunar við um þau hjón
bæði. Þau unnu náttúranni mjög og
stunduðu útivist eftir því sem færi
gafst. Magnús var fengsæll laxveiði-
maður og fylgdi Ásta honum gjaman
á ferðum hans. Fyrir mörgum árum
byijuðu stokkendur að venja komur
sínar á lóðina þeirra á vorin. Enn
koma þær þó ekki séu þær eins
margar og áður fyrr. Þetta leiddi til
þess að Magnús bjó til andapoll þar
sem öndunum var gefíð brauð. Þau
voru vakin og sofín yfír fuglalífínu
í garðinum og því var það að kettir
voru þar engir aufúsugestir þrátt
fyrir að bæði hjónin vora sérstakir
dýravinir.
Atvikin og aðstæður höguðu því
þannig að ég kynntist Ástu nánara
en Magnúsi. Þegar við fluttum á
Seltjarnarnes, hætti ég að vinna úti
um tíma, var þá reyndar að eignast
þriðja bamið, og hafði ærinn starfa
heima fyrir. Þá var gott að eiga
góða grannkonu að skjótast til í
morgunkaffí og ræða málin; leysa
sum en salta önnur. Mér eru þessar
stundir sérstaklega kærar í minning-
unni og enda þótt hartnær 40 ára
aldursmunur væri á okkur þá held
ég að hvorag okkar hafi nokkurn
tímann hugsað um það. Við vorum
bara góðar vinkonur og börnin okk-
ar kölluðu hana „Ástu okkar“ til
aðgreiningar frá öðrum Ástum.,
Hún Ásta var einstök manneskja
að allri gerð. Sem ung kona hafði
hún gengið í gegnum mikil og alvar-
leg veikindi, en með hjálp lækna
tókst henni loks að endurheimta
heilsuna. Ég tel mig samt vita að
aðgæsla hennar sjálfrar, nákvæmni
og reglusemi í liftiaðarháttum hafí
átt dijúgan þátt í því að hún varð
eins heilsugóð og raun bar vitni.
Hver skyldi trúa því að hún hafí
verið rúmlega áttræð er hún kvaddi
okkur. Hún sem hljóp við fót upp
tröppumar, klifraði yfir garðvegginn
til þess að ná í rabarbarann sinn og
kartöflurnar, lauk vorhreingerning-
unum fyrir 9. júní ár hvert (afmæli
Magnúsar) og kraup úti í garði og
reytti arfa í gömlum regnbuxum
þrátt fyrir stálkúlu í báðum mjaðma-
liðum. Þá voru hannyrðirnar hennar
og matarlagningin ekkert slor. Það
lék allt í höndunum á henni. En feg-
urst af öllu var innrætið hennar og
hjartahlýjan. Hún var greind kona,
listelsk og átti heiðríkju hugans,
hafði næmt skopskyn og tók sjálfa
sig ekki allt of hátíðlega. Ekki spillti
fyrir þegar hún brá á leik því leik-
ari var hún af Guðs náð. Þegar ég
hugsa til baka þá fínnst mér hún
hafa verið heimspekingur sem var
langt á undan samferðamönnum sín-
um í andlegum þroska. Lífsafstaða
hennar var svo yfírveguð og þroskuð
að það er erfítt fyrir venjulega
manneskju að setja sig inn í hana.
En þeir sem kynntust lífsskoðun
Ástu munu seint gleyma henni og
ennþá síður persónunni sjálfri sem
aðhylltist þessa lífsskoðun. Þessi litla
granna kona hafði til að bera sterk-
an persónuleika og persónutöfra og
í minningunni er hún stór.
Samverastundunum fækkaði
heldur er árin liðu, því miður, en
engu að síður hélst samband okkar
óbreytt. Um kenni ég eigin annríki.
Mér fínnst ég hafa þegið þessar
samverastundir með Ástu að gjöf
og fyrir þær skal nú þakkað. Þær
era mér dýrmætar nú að leiðarlokum
þegar ég kveð einn minn besta vin.
Við Haukur og bömin okkar þökkum
Ástu og Magnúsi samfylgdina og
biðjum þeim Guðs blessunar.
Eg bið Guð að styrkja aðstandend-
ur í sorg þeirra og vemda og hjálpa
öllum þeim sem vinna þjónustustörf
í þágu friðar og mannúðar og stýra
hendi þeirra í verki.
Kristín Jónsdóttir.
Fæddur 27. janúar 1918
Dáinn 21. ágúst 1992
Á morgun, mánudaginn 31. ág-
úst, fer fram frá Fossvogskapellu
útför Skúla Hallssonar en hann
andaðist á Elli- og hjúkranarheim-
ili Grand hinn 21. þessa mánaðar.
Skúli var fæddur í Færeyjum 27.
janúar 1918, sonur Amalíu H.
Skúladóttur og Halls L. Hallssonar,
tannlæknis. Þau hjónin settust að
í Reykjavík árið 1923 eftir að Hall-
ur hafði lokið tannlæknanámi og
þar ólst Skúli upp í foreldrahúsum
ásamt yngri systkinum sínum, Halli
og Huldu. Nokkur sumur var hann
í sveit á Ölvaldsstöðum í Borgar-
firði og einn vetur dvaldi hann við
nám og störf á Hesti í sömu sveit
hjá séra Eiríki Albertssyni. Um tví-
tugsaldur hóf Skúli tannsmíðanám
hjá föður sínum og lauk prófí í tann-
smíðum árið 1940. Hugur hans
hneigðist þó fljótt til annarra starfa
og nokkru síðar hóf hann akstur
leigubifreiðar og vann síðan upp frá
því sem bifreiðastjóri í Reykjavík,
lengst hjá Mjólkursamsölunni og
Vélsmiðjunni Hamri. Hann var
traustur og samviskusamur starfs-
maður og hvarvetna vel liðinn.
Enda þótt Skúli legði ekki stund
á langskólanám var hann bókelskur
og tók sér oft bók í hönd þegar timi
gafst frá hversdagslegu amstri.
Tónlistaráhugi var honum einnig í
blóð borinn, hann hafði næmt tón-
eyra og kunni góð skil á klassískri
tónlist.
Skúli var tvíkvæntur. Fyrri kona
hans var Rósa Guðnadóttir. Böm
þeirra era tvö: Amalía Halla, full-
trúi, gift Leonhard I. Haraldssyni,
tannlækni, og Hallur, sálfræðingur,
kvæntur Lilju Kristófersdóttur,
kennara. Síðari kona Skúla var
Júlíana Ingibjörg Eðvalds. Böm
þeirra voru fjögur: Grétar, kennari,
sambýliskona Asta J. Amardóttir,
fjölmiðlafræðingur; Skúli, fulltrúi,
kvæntur Ásthildi E. Gunnarsdóttur;
Inga Gunnjóna, dó í frumbemsku;
Ásta Valgerður, gangastúlka, ógift.
Ennfremur gekk Skúli börnum síð-
ari konu sinnar í föður stað en þau
eru: Eðvald Karl Eðvalds, verk-
stjóri, kvæntur Rögnu Valdimars-
dóttur, bankastarfsmanni, og Mar-
grét Eðvalds, gangastúlka, sambýl-
ismaður Bent Bryde, verkstjóri.
Barnabörnin eru seytján og tvö
barnabarnaböm.
Lengst af ævinni var Skúli
heilsuhraustur en síðla árs 1982
fékk hann heilablóðfall og átti þá
ekki afturkvæmt til fyrra starfa.
Hann náði þó nokkrum kröftum á
ný en varð nú að leita sér nýs at-
hvarfs og varð heimilismaður á Elli-
og hjúkranarheimiiinu Grand í
október 1985. Ég veit að það voru
honum þung spor en þar var honum
tekið af alúð og þar eignaðist hann
brátt góða vini sem hjálpuðu honum
yfír erfíðasta hjallann. Það var
gæfa hans að geta ávallt þegið hjálp
þegar hann fann að hann var hjálp-
arþurfí. Og á sama hátt var hann
einnig boðinn og búinn að létta
öðram lífið ef hann átti þess kost.
Móðir mín dvaldi einmitt síðustu
æviár sín á Grund og henni reynd-
ist Skúli einstaklega vel. Þar kynnt-
ist ég hjálpfýsi hans og tryggð og
fyrir það færir fjölskylda mín hon-
um sérstakar þakkir að leiðarlok-
um.
A síðasta ári tók heilsu Skúla
að hraka ört og síðustu mánuðina
lá hann að mestu rúmfastur. Hvíld-
in var því kærkomin eftir langa og
erfiða sjúkdómslegu.
Bömum Skúla og aðstandendum
öllum votta ég samúð mína. Blessuð
sé minning hans.
Björgvin Salómonsson.
Mig langar að kveðja elskulegan
afa minn í síðasta sinn og minnast
allra góðu stundanna sem við áttum
saman. Hann var alltaf viðbúinn
með kvikmyndatökuvélina og tók
myndir þegar ég lærði að skríða
og tæta hjá ömmu í Breiðholti, þeg-
ar ég var lítil. Ég man líka hvað
hann hló mikið þegar ég kyssti
hann og sagði að skeggið hans
stingi mig. Þetta og margt annað
situr í góðri minningu um hann afa
minn.
En síðustu árin hefur hann verið
veikur og dvalið á elliheimilinu
Grund þar sem allir hafa verið góð-
ir við hann og vil ég þakka fyrir það.
Með þessari bæn kveð ég hann
afa og bið Guð að geyma hann.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd.
Síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(H.P.)
Inga E.
Hann Skúli afi er dáinn eftir löng
og erfið veikindi. Margar og góðar
minningar koma í hugann, t.d. þeg-
ar hann kom í heimsókn til okkar
í Miðtúnið um helgar á rauða Ham-
arsbílnum sem hann vann á, og var
þá oftast með Ástu, dóttur sinni.
Þessar heimsóknir vora mjög eftir-
minnilegar og margar myndir eig-
um við frá þessum tíma, sem eru
okkur ómetanlegar. Vélsmiðjan
Hamar var nálægt heimili okkar
og var oft skroppið til að heilsa upp
á afa. Stundum var hann önnum
kafínn og bað okkur að koma seinna
og kom sjálfur í heimsókn eftir
vinnu.
Afí veiktist fyrir um það bil 10
árum og varð þá að hætta að keyra
en hann vann alltaf sem bílstjóri.
Þetta var mikið áfall fyrir hann.
Þegar hann hafði legið nokkrum
sinnum á spítala fluttist hann að
Elli- og hjúkrunarheimilinu Grand.
Eftir að hann kom þangað hresstist
hann og átti þar nokkur mjög góð
ár. Hann eignaðist góða vini og þá
sérstaklega hana Fjólu sem alltaf
studdi hann þegar á þurfti að halda
og Jét okkur vita ef eitthvað var að.
Á þessum áram kynntumst við
afa best. Hann kom oft í heimsókn
um helgar og við fórum stundum
út úr bænum á sunnudögum. Eitt
sinn að sumarlagi fórum við Þing-
vallahringinn og það er okkur minn-
isstætt hvað hann var hrifínn af
Þingvöllum. Um leið og sást til fjall-
anna umhverfís vatnið brosti hann
og sagði okkur hvað þau hétu.
Honum þótti greinilega mjög vænt
um þennan stað. Oft sátum við
bara og töluðum saman, hann og
mamma töluðu um gamla tíma og
við hlustuðum á og gripum stundum
fram í. Eftir að afí fór á Grand kom
hann alltaf til okkar á aðfangadags-
kvöld og var hjá okkur yfír nóttina.
Þegar sjónvarpsdagskráin var búin
spiluðum við stundum trivial pursu-
it og var það mjög gaman.
í okkar huga var afí góður, vand-
aður maður sem aldrei talaði illa
um nokkum mann. Hann varð ekki
gamall og hvem grunaði þegar
Skúli afí kom í jólamatinn um síð- f
ustu jól að þau jól yrðu þau sein-
ustu sem við myndum vera saman.
Við söknum hans en við vitum að
honum líður vel núna.
Megi Guð geyma hann Skúla afa.
Ingunn, Halla, Ásta og Halli.
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HALLDÓR ÁGÚSTSSON,
Ásgarði,
Vogum,
Vatnsleysuströnd,
lést á heimili sínu föstudaginn 28. ágúst.
Jarðarförin auglýst síðar.
Dætur, tengdasynir og barnabörn.
t
Útför föður okkar, stjúpföður, tengdaföður, afa og langafa,
SKÚLA HALLSSONAR,
verður gerð frá Fossvogskapellu mánudaginn 31. ágúst kl. 13.30.
Amalía H. H. Skúladóttir, Leonhard I. Haraldsson,
Hallur Skúlason, Lilja Kristófersdóttir,
Grétar Skúlason, Ásta Júlta Arnardóttir,
Skúli Skúlason, Ásthildur Gunnarsdóttir,
Asta Valgerður Skúladóttir,
Margrét Eðvalds, Bent Bryde,
Eðvald Karl Eðvalds, Ragna Valdimarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
LEGSTEINAR
MOSAIK H.F.
Hamarshöfða 4 — sími 681960
Birtíng afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn-
arstræti 85, Akureyri.