Morgunblaðið - 03.12.1992, Qupperneq 12

Morgunblaðið - 03.12.1992, Qupperneq 12
12 MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. DESEMBER 1992 Jean Jacques Lebel Jean Jacques Lebel ________Myndlist_____________ Bragi Ásgeirsson í Kjarvalssal og göngum Kjar- valsstaða hefur verið komið fyrir mikilli sýningu á verkum franska listamannsins Jean Jacques Lebel. Sýningin ratar hingað öðru fremur vegna þess að hér er um að ræða einn af góðvinum og félög- um Erró í París. Sjálfur hef ég verið nafnkunnur honum frá því þeir Erró voru skólafélagar í Flór- enz árið 1954, en hann minntist þá og oft síðar þráfaldlega á Lebel í bréfum sínum. Orða má það svo að ég sé honum mæta vel kunnur, en úr fjarlægri nálægð þó. Það sem einkennir Lebel öðru fremur, er uppreisnargimi hans gegn ríkjandi þjóðfélagi og lista- stefnum, en hann fór ekki troðnar slóðir og var eins konar vandræða- bam listarinnar eða „enfant terrible". Fjörkálfur, æringi og maður margvíslegra uppátækja er gaf heiminum langt nef. Að sjálfsögðu voru athafnir Leb- els á listasviði bæði frumlegar og djarfar og hann hreifst fljótt af vissri tegund surrealisma í ætt við André Masson, en hneigðist svo eðlilega að fjarstæðukenndum uppákomum Fluxus-hópsins er hann kom fram. Hann og Erró iðkuðu ýmislegt sprell á þessum árum og frá því var stutt í þær athafnir er vora seinna skilgreind- -ar sem „Happening" og sem Lebel á að hafa átt dijúgan þátt í að gera að marktæku listrænu tján- ingarformi í Frakklandi. Færa má rök að því að þetta listform sé ævagamalt, en varð ekki að viðurkenndu og skipulögðu tjáformi fyrr en á þessum árum. Þannig hneigðist t.d. Kjarval ein- mitt að svipuðum uppákomum, en þær voru einfaldlega settar í sam- band við skrítinn mann og gang- andi furðufugl, í öllu falli hefði fáum hugkvæmst að tengja sprell hans og fáránleg tiltæki listþörf- inni né skapandi athöfnum, sem þau voru einmitt í kjarna sínum. Erró var nákunnur Kjarvali og hafði fjarska gaman af þessari hlið hans, og grunar mig að hann hafi sótt sitthvað í smiðju hans, er hann sjálfur sprellaði opinberlega með Lebel. Við þekkjum þetta líka hjá öðr- um listamönnum, t.d. Dali, en einn- ig má rekja þörfina til ýmissa furðufugla fortíðar, sem allir þekktu hér áður fyrr, eins og t.d. Sæfinns með sextán skó og Sólon Islandus. Hér var um að ræða að dýrka hið fáránlega og vera „absúrd“ í daglegum athöfnum. Nú eru 30 ár síðan Fluxus- hreyfingin var stofnuð og vegur hennar hefur aldrei verið meiri en á allra síðustu áram. Nafnið Flux- us persónugerir stefnumörkin, sem vísa til fljótandi athafna - flóði af athöfnum, sjálfráðum sem ósjálfráðum. Með í dæminu var að nota tilfallandi og jafnvel ódýr efni, þ.e. „moyens pauvres", en einnig að taka til handargagns ekta, handfasta hluti, eins og píanó og fiðlur, og gera að fljótandi og fall- völtum veruleika með því að brjóta í mask. Hjá Lebel þróaðist þetta í að nota tilfallandi hluti úr umhverfinu og breyta merkingum þeirra, gefa hugarfluginu lausan tauminn. Á bak við þetta er ákveðin heim- speki, jafnt forn sem ný. Á gam- alt drasl er t.d. límd mynd af tískudrós gærdagsins og þar með samlagast tvær andstæðar víddir, er spenna upp tímaskynið. Tíminn verður fáránlegur og um leið að fljótandi hugtaki. Lebel var lengi vel virkur og af- kastamikill í málverki, gerð rýmis- verka og hvers konar uppákomum og mun nokkuð hafa borið á honum í París á þeim tímum ekki síður en Erró, en hann varð heltekinn póli- tískum hugsjónum og gerðist einn af forsvarsmönnum _’68-kynslóðar- innar svonefndu. Á sama tíma hætti hann að mála og öllum sjón- rænum athöfnum um leið. Fram má koma, að í hönd fóru erfiðir tímar fyrr þessa kynslóð málara í París og ýmsir fleiri félag- ar Errós snera baki við myndlist- inni og gerðust sumir kennarar. Erró þraukaði við þröngan kost og þetta sagði hann mér fyrir margt löngu er við voram síðla nætur á heimleið úr gleðskap og gengum framhjá Lúxemborgar- garðinum. Bætti svo við: „Það sem bjargaði mér alveg í þessum hremmingum var að vinur minn lánaði mér peninga til langs tíma. Fáir vita hve erfiðir tímar þetta vora.“ Það vill stundum gleymast í skrifum um myndlist að tímalegar hremmingar eiga oft mun meiri þátt í að myndlistarmenn fari í lægð, eða hætti um skeið, en að þeir séu þurrausnir listrænt séð. Það er auðvelt að dæma og beita getspeki í sögulegu samhengi, en hún getur verið alröng og mjög misvísandi fyrir viðkomandi. Áð- stæður geta verið sumum hliðholl- ar en öðrum andstæðar. Af málverkunum á sýningunni að dæma hefur Lebel verið mikill hæfíleikamaður, en hæfileikar hans margskiptir. Stundum geng- ur dæmið upp eins og t.d. í mynd- inni sem hann tileinkar Billie Holiday, „Hommage a Billie Holiday", sem að mínum dómi er listrænasta málverk sýningarinn- ar. í heild kemur sýningin manni dálítið undarlega fyrir sjónir í fyrstu heimsókn enda er hún dálít- ið raglingslega samsett. En er ég kom í annað skipti og í annarri birtu nutu myndirnar sín öllu betur og það svo mjög, að ég varð ekki svo lítið hissa. Við getum einnig spurt, hver þróunin hefði orðið ef Lebel hefði Hluthafafundur Hluthafafundur í Eignarhaldsfélaginu IðnaOarbankinn h.f. verður haldinn í Súlnasal Hótels Sögu, Reykjavík, föstudaginn 11. desember n.k. og hefst hann kl. 16:00. Á fundinum verður samrunasamningur félags- ins við íslandsbanka h.f. kynntur og borinn upp til samþykktar, en á aðalfundi 1. apríl s.l. var stjóm félagsins heimilað að undirbúa samruna þess við íslandsbanka h.f. Dagskrá 1. Tillaga stjórnar félagsins um samruna við íslandsbanka h.f. 2. Önnurmál, löglega upp borin. Aðgöngumiðar að fundinum verða afhentir hluthöfum og umboðsmönnum þeirra í íslands- banka h.f., Bankastræti 5 (4. hæð), Reykjavík, dagana 8. og 9. og 10. desember n.k., svo og á fundardegi. Samrunasamningur við íslandsbanka h.f. ásamt fylgiskjölum og tillögum þeim, sem fyrir fundinum liggja, verða hluthöfum til sýnis á sama stað frá 4. desember n.k. Reykjavík, 1. desember 1992 Stjórn Eignarhaldsfélagsins Iðnaöarbankinn h.f. íslenskir fossar _________Bækur_____________ Haraldur Sigurðsson Jón Kr. Gunnarsson íslenskir fossar Icelandic Waterfalls Skuggsjá 1992. 352 bls. Fossar hafa löngum sett svip sinn á landslagið og eiga sér djúp- ar og fornar rætur í hugarheimi þjóðarinnar sem bústaðir vætta og jafnvel trölla, auk þess sem þeir þóttu lengi dálítið rómantísk- ir. Raunar eru þeir ekki annað en vatn, sem streymir, algengt fyrir- brigði víða um lönd, einkum þar sem fjallent er. Það hefur alltaf verið eitthvað seiðandi í hljómfalli þeirra, formum og litbrigðum, eitt- hvað, sem dró hug manna og fæt- ur á fund þeirra. A meðan róman- tíkin var ríkari í hugum manna en hún virðist vera í dag, var foss tilvalinn til ástarfunda og ekki spillti það, að foss rímaði við koss. Sumarnótt við svalan foss./ Hver mun siðuð silkirein/ syngja þar um koss. Svo kvað Matthías Joc- humsson ungur. Fossar skipuðu öruggan bekk í skáldskap róman- tísku skáldanna. Um Dettifoss hafa kveðið að minnsta kosti þrjú af höfuðskáldum þjóðarinnar, auk minni spámanna. Ekki minnist ég þess, að skáld hinna síðari ára hafi ákveðið fossum markverð kvæði, enda á slík náttúruróman- tík líklega minna gengi en fyrr og fremur hugsað um gagnsemi þeirra og kílóvattstundir til orku- vinnslu og annarra framkvæmda, enda margir þeirra í bráðri hættu. En fagur foss á alltaf sitt seið- magn, hafíð yfír tískusveiflur hug- arins ogtímabundin viðhorf. Bætt- ir vegir og önnur tækni gera mönnum hægara um vik að ná fundi þeirra, búnir fullkomnum Ijósmyndatækjum og taka svipmót fossins heim með sér, og þess njóta svo hinir, sem ekki eiga þess kost eða hirða um að kynnast þeim af eigin raun. Mikill fjöldi mynda hefur verið tekinn af helstu fossum landsins. Það væri gaman að vita, hve oft Gullfoss hefur verið mynd- aður. Slíkar myndir, ein eða fleiri, hafa birst hér heima og erlndis, í blöðum, bókum og tímaritum oftar en nokkur fær talið. Sigurður heitinn Þórarinsson lét eftir sig drög að bók um íslenska fossa. Þátt úr þeim birti hann í Árbók Ferðafélags íslands 1977. Það verk var þó komið skammt á veg, þegar hann féll frá. En nú hefur Skuggsjá og Jón Kr. Gunn- arsson efnt til mikillar bókar, sem geymir myndir af rúmlega hálfu þriðja hundraði íslenskra fossa. Myndasafnið hefst í Borgar- fjarðarsýslu og fer Glymur þar fyrir. Fer vel á því að hann skipi forsæti, enda löngum talinn hæsti foss landsins. Úr Botnsdal er svo haldið vestur um land og norður, og lýkur hringferðinni í Kjósar- sýslu á fossum í Hvalskarðsá í sunnanverðum Botnsdal. Bókinni er allri skipt niður eftir sýslum, og fylgir uppdráttur þeirra allra, hverri fyrir sig, og á hann er markað fyrir hverjum fossi, sem hlýtur mynd af sér í bókinni. Ekki er þess ávallt gætt nægilega, að röð fossanna sé í staðfræðilegum skorðum og ber mest á því í Borg- arfjarðarsýslu. Hverri mynd fylgir stuttur lesmálstexti á íslensku og ensku. Hönnun bókarinnar setur honum á víxl helst til þröngan eða víðan stakk. Frásögnin miðar einkum að því, að vísa mönnum greiðustu leið að fossinum frá þjóðvegi eða öðram stöðum í grenndinni. Drepið er á þjóðsögur og önnur atvik sem tengjast mynd- unum. Bókinni lýkur á stuttum eftirmála Jóns Jónssonar jarð- fræðings og nafnaskrá. Höfundur bókarinnar tekur fram í formála, að bókin sé ekki unnin „eftir fyrirfram gerðri áætl- un um val á fossum, heldur fór valið frekar eftir því hvaða fossar urðu frekar fyrir auga myndavél- arinnar við bestu aðstæður og birtu. Þessari bók er ekki ætlað að vera ein allsherjarúttekt á ís- lenskum fossum, heldur aðeins að Jón Kr. Gunnarsson vekja athygli á fögram og mikil- fenglegum stöðum í fjölskrúðugri náttúru landsins". Þó að hér sé kominn saman meiri fjöldi ís- lenskra fossa en í nokkurri ann- arri bók, vantar þar auðvitað fjarska marga, eins og höfundur tekur fram í formála. Og þótt hér geti að líta flesta eða alla helstu fossa landsins, geta ekki allir vænst þess að finna eftirlætis foss- inn sinn á blöðum þessarar bókar. Ég sakna þess mest, hve höfund- urinn er spar á myndavélina, þeg- ar kemur upp á hálendið. Þaðan er varla annað að fínna en tvo fossa ofarlega í Þjórsá. Ég vil hér aðeins nefna nokkra fagra fossa ofarlega í Skjálfandafljóti, Gýgjar- foss í Jökulfalli og Hrauneyjarfoss (hann hefur ef til vill verið horf- inn, þegar myndatökumaðurinn hóf verk sitt). Allir þessir fossar eru við fjölfarnar leiðir og auðvelt að nálgast þá. Mér þykir líklegt, að sumum þyki fossamyndunum harla misskipt milli héraða. í bók- inni eru 45 fossar úr Borgarfjarð- arsýslu, en ekki nema 4 úr Skaga- firði og 5 úr Eyjafirði. Margar ástæður geta legið til þessa mun- ar, en sú ef til vill líklegust, að höfundur sé miskunnugur í hinum ýmsu héraðum landsins og að ekki

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.