Morgunblaðið - 15.12.1992, Qupperneq 24

24
seei
(iruy
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUÐAGUR 15. DESEMBER 1992

hefur verið mest áberandi innan
kennarastéttarinnar. En það er
ekki bara eiginhagsmunasjónarm-
ið og það er rangt að setja hlutina
þannig fram. Þetta er ákall
stéttarinnar um að geta sinnt
starfi sínu sem best, því gott fag-
legt starf felst í meðal annars í
rýmri tíma til að sinna því og
færri nemendum í bekkjardeild-
um.“
Skólastjóranum er mikið í mun
að allir nemendur fái kennslu við
sitt hæfí. „Mér finnst sá möguleiki
vel athugandi að flokka í 9. og
10. bekkjardeildir í námshópa eft-
ir frammistöðu," segir Ragnar, og
tekur skýrt fram, að frammistaða
sé ekki endilega það sama og geta.
„Það er oft orðinn nokkuð mikill
munur á frammistöðu innan
bekkja þegar komið er fram undir
9. og 10. bekk. Til þess að allir
geti notið sín sem best gæti þetta
að mínu mati verið athugandi
lausn, og hefur til dæmis skilað
árangri í Garðaskóla og Víðistaða-
skóla í Hafnarfírði," sagði hann.
Uppeldi, fræðsla og gæsla
í lieilsdagsskóla
Ragnar segir að skólinn í dag
þurfi í raun að sinna þríþættu hlut-
verki; uppeldi, fræðslu og gæslu.
„Við í Foldaskóla erum tilbúin til
að sinna þessu þríþætta hlutverki,
og ég persónulega hef hug á að
sækja um að hér verði heilsdags-
skóli, eins og skólamálaráð hefur
nýlega samþykkt að gefa skólum
í Reykjavík kost á að undirbúa. í
heilsdagsskóla fengju nemendur
vistun í skólanum allan daginn.
Þar fengju þeir líka aðstoð við
heimanám, sem í raun er bara
meiri skóli en í fijálsara formi, og
boðið yrði upp á námskeið til að
fullnýta skólahúnæðið. Ég vil einn-
ig stefna að því að öllum verði
boðið upp á skólamáltíðir.“
Þegar talið berst að hinu hefð-
bundna hlutverki skólans segir
Ragnar að alltaf eigi að gera full-
ar kröfur um námsárangur, og
slaka í engu á þeirri stefnu, að
krakkanir eigi að læra í skólanum.
„Fyrir nemendurna í Foldaskóla á
það ekki að vera nein spurning
að hingað eru þaú komin til að
læra. Með því að gera námskröfur
til nemenda leysum við til dæmis
uppeldishlutverkið á sama hátt og
gerist í venjulegri vinnu — nem-
endur læra að vinna, skipuleggja
sig og skila árangri. Þannig sláum
við tvær flugur í einu höggi, og
fræðslu- og uppeldishlutverkið fer
sarnan."
Fiskur rekinn úr skólanum
Þar sem við stöndum og virðum
fyrir okkur „miðrýmið" svonefnda
í yngri deildinni rekur blaðamaður
augun í myndarlegt fískabúr sem
stendur á miðju gólfí. Ragnar rifj-
ar upp sögu um atvik sem átti sér
stað í haust. „Þannig var, að í
haust tóku að berast kvartanir frá
áhyggjufullum nemendum vegna
óþægs físks, sem gerði sér það
að leik að narta í uggana á þessum
þarna," segir hann og bendir á
myndarlegan flatfisk með stóra,
fallega ugga, sem báru merki
átaka. „Við urðum ásátt um, að
reka þyrfti þenna óknyttafisk úr
skólanum, enda sýndi hann engin
merki þess að hann hygðist bæta
ráð sitt. Ég kom svo méð háf,
veiddi fískinn í krukku og kom
honum í fóstur hjá góðu fólki.
Krakkamir vildu samt vera vissir
um að hann lenti í góðum höndum,
og ég varð að fullvissa þau um
að honum liði vel á nýja staðnum.“
Atvikið með óþæga fískinn leið-
ir tal okkar að agamálum. „Þama
verður skólinn að bera hönd fyrir
höfuð sér. Við emm oft að glíma
við vandamál sem líka em utanað-
komandi, bæði í félagslegu tilliti
og jafnvel vegna heimilisað-
stæðna. Skólinn hefur svo marg-
þættu hlutverki að gegna að það
er ekki hægt að dæma einhliða,
en skóli sem sinnir engum þessara
þátta er vondur skóli. Grafar-
Ragnar Gíslason, skólastjóri, ásamt níu ára bömum úr 4. ÞG í Foldaskóla.
Morgunblaðið/Kristinn
Góðan dag, skólastjóri
í heimsókn hjá
Ragnari Gíslasyni, skólastjóra
í Foldaskóla
RAGNAR Gíslason tók við starfi skólastjóra Foldaskóla 1. ágúst
siðastliðinn. Ragnar, sem áður var kennari við Garðaskóla í
Garðabæ, kveðst hlakka til að fást við mörg og margvísleg ný
verkefni í nýja starfinu. „Auðvitað þarf nýr starfsmaður að sýna
sig og sanna. Ég held að ég geti fullyrt að nemendur og ég höfum
kynnst það vel að við vitum hvaða kröfur við gerum hvert til ann-
ars. Nemendur og foreldrar þeirra krefjast þess að hér sé boðið
upp á góða þjónustu og gott andrúmsloft, en á móti ætlast ég til
þess að krakkamir nýti tímann vel og séu dugleg og stillt,“ segir
Ragnar.
Ragnar hóf kennsluferil sinn í
Öldutúnsskóla í Hafnarfirði árið
1971, en hefureinnig starfað sem
námsefnishöfundur og við
Menntamálaráðuneyti og Náms-
gagnastofnun. „Ég kem hér að
skóla, sem mér finnst bjóða upp á
mjög marga möguleika. Þetta er
stór skóli — sumir segja reyndar
að hann sé allt of stór. Það er
auðvitað rétt að það væri of mikið
að hafa 960 nemendur í einum
bekk, og þess vegna þarf að hugsa
dæmið öðruvísi. Við erum hér með
960 einstaklinga, sem við þurfum
að sinna hveijum og einum eftir
bestu getu,“ sagði Ragnar. Hann
kveðst hafna því sem nokkru lög-
máli, að stór skóli sé verri en lít-
ill. „Krakkamir í Foldaskóla eru
upp til hópa stilltir og vel upp ald-
ir. Auðvitað eru frávik eins og
gerist og gengur, en ég held þau
séu örugglega ekki meiri hér en
annars staðar. Vöxtur byggðar-
innar hefur ef til vill verið hraðari
en vöxtur skólans, og það hefur
háð skólanum. Nú ættu ýmis
skipulagsmál að vera komin í lag
— meðal annars hafa bæst við
skólar í Grafarvogi — sem gerir
að verkum að við getum eytt meiri
tíma í innra starf skólans og skipu-
lag.“
Börnin kumpánleg við
skólastjórann
Þegar Ragnar tók á móti blaða-
manni lét hann það verða sitt
fyrsta verk að veita ítarlega leið-
sögn um skólahúsið. Athygli vekur
hversu vel skipulagt húsnæðið er, '
en eftir að nýjasta byggingin af
þremur var tekin í notkun er loks
orðið sæmilega rúmt um nemend-
ur og kennara. „Það getur engum
liðið vel í þrengslum,“ sagði Ragn-
ar og hniprar sig saman í lát-
bragði. „Það er einfaldlega í mann-
legu eðli að vilja hafa svolítið pláss
í kringum sig.“
Alls staðar þar sem við Ragnar
göngum fyrirhittum við krakka
sem augljóslega þekkja skólastjór-
ann sinn og heilsa honum margir
kumpánlega — lítill strákur með
gleraugu segir virðulega „góðan
dag, skólastjóri." Samskiptin virð-
ast ganga hnökralaust fyrir sig,
og bömin augljóslega ósmeyk við
þennan snaggaralega og vingjam-
lega mann. Ur einni stofunni berst
hávær og glaðlegur söngur. Við
lítum inn í 10 ára bekk sem er í
óða önn að lita jólaskraut, syngj-
andi við raust við undirleik kennar-
ans. „Viljið þið ekki heyra jóla-
lag?“ spyr kennarinn, og bömin
hrópa á okkur „slökkvið ljósin,
slökkvið ljósin". Koldimmt varð í
stofunni og jólastemmningin fyllti
loftið þegar krakkamir sungu
„Heims um ból“. Á eftir lýsir
Ragnar fyrir mér hugmyndum inn-
an skólans um að sameina söng-
og smíðakennslu að nokkru leyti;
börnin myndu þá smíða sín eigin
hljóðfæri, sem þeim yrði síðari
kennt að leika á.
Sérkennslan tekin alvarlega
Næst verða á vegi okkar sér-
Einstaklingurínn er sérstaklega mikilvægur í stórum skóla.
kennslustofur, sem eru sjö í skóla-
húsinu. í smærri stofunum eru
böm við störf í ýmsum námsgrein-
um undir handleiðslu kennara, en
skólinn ráðstafar tæplega 200
kennslustundum á viku til sér-
kennslu. Eru þar meðtaldir tímar,
sem notaðir eru við kennslu
tveggja sérdeilda við skólann.
„Sérkennslam er mikilvæg, og
við skólann starfa mjög duglegir
sérkennarar sem taka starf sitt
alvarlega. Skipulag kennslunnar
er til fyrirmyndar, en okkur finnst
okkur alltaf vanta meiri tíma til
að geta gert betur,“ segir Ragnar,
og lýsir þeirri skoðun sinni að skól-
inn eigi að vera sem mest fyrir
sem flesta. Ekki þýði að ýta vanda-
málunum á undan sér eða láta þau
fram hjá sér fara — þau kottii
bara í bakið á manni með meiri
þunga síðar.
„Allir góðir kennarar gera mikl-
ar kröfur til sjálfra sín,“ segir
Ragnar. „Umræða um kjaramál