Morgunblaðið - 13.02.1993, Blaðsíða 33

Morgunblaðið - 13.02.1993, Blaðsíða 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. FEBRÚAR 1393 33 > * OfeigurJ. Ofeigsson læknir — Minning Fæddur 12. maí 1904 Dáinn 2. janúar 1993 Ófeigur J. Ófeigsson læknir lést 2. janúar síðastliðinn eftir löng veikindi. Á sjötta og sjöunda áratugnum óx Ófeigi lækni ásmegin og hann lagði sig allan fram við að skjóta stoðum undir tilgátu sína um gagn- semi kælingar á brunaáverkum með ýmsum rannsóknum. Hann tók upp samvinnu við starfsbræður í Skotlandi og víðar. Árangur af þessu starfi varð mikill og Ofeigur varð heimsfrægur fyrir meðferð sína á brunaáverkum með hrað- kælingu. Þetta var stórkostlegt framlag til brunalækninga og var þá jafnframt mikill heiður og upp- örvun fyrir íslenska læknastétt. Þetta var enn ein sönnun þess að hinir dugmestu og best menntuðu læknar Islendinga, eins og Ófeigur var, gætu unnið meiriháttar afrek til framfara í læknavísindunum. Rannsóknarvinna Ófeigs læknis er líka dæmigerð um stórfelldan árangur sem náðst getur með vel hönnuðu samstarfi við erlenda starfsbræður og aðra vísindamenn. Þegar hann einhveiju sinni flutti erindi fyrir lækna um rannsóknir sínar er mér ógleymanlegt, hve hugmyndaríkur hann var í aðferð- um við að sýna fram á gagnsemi hraðkælingar með köldu vatni. Hann bar saman egg, sem höfðu verið soðin jafnlengi og var annað Fædd 24. janúar 1934 Dáin 1. febrúar 1993 í dag verður jarðsungin frá Norð- fjarðarkirkju móðursystir mín, Guðný Jenný Marteinsdóttir. Jenný fæddist í Norðfirði 24. janúar 1934. Systkinahópur hennar var stór, hún var þriðja yngst af þrettán börnum. Hún var búin að vera sjúklingur frá því um fermingu og hafði dvalist í Reykjavík frá því um fimmtán ára aldur. Fyrstu árin dvaldi hún á Kleppsspítalanum, en síðan fór hún á sambýli á Reynimel I Reykjavík þar sem hún bjó í mörg ár. Fyrir einstakan dugnað fékk hún íbúð í Fannborg í Kópavogi þar sem hún bjó í rúm tíu ár og hugsaði um sig sjálf. Jenný vann lengi í Bæjarútgerð Reykjavíkur og eftir að hún fluttist í Kópavog var hún hjá Örva sem er verndaður vinnustaður. Hún var alla tíð mjög dugleg, fór mikið í sund og gönguferðir á meðan heils- an leyfði. Jenný hafði mjög gott minni og fylgdist vel með öllum þjóðmálaumræðum. Ekki nennti hún að horfa mikið á sjónvarp, hafði meiri áhuga á að hlusta á útvarp, lesa sálmabókina og bænir enda kunni hún flesta sálmana orð- ið utanað og þegar ég fór að heim- sækja hana upp á spítala fyrir nokkru þá heyrði ég sálmasönginn fram á gang og fann þannig út á hvaða stofu hún lá. Alla tíð var Jenný mikið á heim- ili foreldra minna og eins fór hún mikið til systra sinna hér í bænum. Einu sinni á sumri fór hún til Nes- kaupstaðar til að heimsækja fæð- ingarbæ sinn og systkini sín þar, nú síðast síðastliðið sumar. Veit ég að þau eiga öll eftir að sakna henn- ar sárt. Jenný var einstaklega skapgóð og varðveitti barnið í sálu sinni. Hún átti gott með að sjá spaugilegu hliðarnar á tilverunni og gantaðist jafnan mikið. Alltaf gerði hún lítið úr veikindum sínum og sagði: „Já, ég er hress og kát,“ hvað illa sem hún var haldin. En nú hefur hún hraðkælt en hitt fékk enga kælingu aðra en af umhverfishita. Hann sýndi með sömu aðferð, hve nauð- synlegt var að losa föt af þeim, sem orðið hafði fyrir bruna. Þá klæddi Ófeigur annað eggið í ullar- sokk og sauð það jafnlengi og óklædda eggið. Bæði eggin fengu síðan sömu hraðkælingu. I ljós kom að eggið í ullarsokknum hafði soðnað mun meira, en óklædda eggið, sem fékk meiri brunavörn af hraðari vatnskælingu. Árið 1976 sendi ðfeigur mér eftirfarandi orðsendingu, skrifaða á lyfseðil: „Kæri Ólafur, vona að þér finnist þess vert að halda þess- um blöðum til haga, ef fleiri slík tilfelli koma síðar.“ Með þessu fylgdu fróðlegar sjúkrasögur um sjaldgæf sjúkdóms-tilfelli norðan- lands og bréf um samvinnu Ófeigs við heimsþekkta sérfræðinga í Bandaríkjunum og Englandi. Hann hafði greinilega lagt mikla vinnu í rannsókn á þessum sjúklingum um a.m.k. þriggja ára skeið 1951- 1953 og hafði komið í kring sýnis- hornasendingum flugleiðis vestur um haf til Boston og til London. Sérfræðingurinn í Boston, sem hann leitaði einkum til, var enginn annar en Fuller Albright læknir við Massachusettes General Hosp- ital. Þetta gerðist einmitt á þeim tíma, sem ég er að lesa undir loka- próf og dáist hvað mest að hormón- akaflanum eftir Dr. Albrigth, sem ég las í lyflæknisfræðibók Cecils. fengið hvíldina og vitum við að hún hefur átt góða heimkomu. Elsku mamma og Friðjón. Ég veit að þið eigið eftir að sakna henn- ar mikið, enda hafið þið reynst henni alveg einstaklega vel og hún kunni vel að meta allt sem þið gerð- uð fyrir hana. Það má raunar segja að hún hafi verið mömmu sem dótt- ir þó að ekki hafi verið meira en þrjú ár á milli þeirra. Rúmum tveimur árum síðar var ég kominn til London og heyri lækna Hins konunglega sérfræð- ingaskóla á Hammersmithspítala tala um rannsóknir dr. Charles Dent af mikilli virðingu og aðdáun. Hann var hinn breski samstarfs- maður Ófeigs í London 1953 eins og ég fékk fyrst að vita 1976. Ég fékk síðast bréf frá Ófeigi í nóvember 1981 um fjölskyldu, þar sem arfgengt heyrnarleysi hafði komið fram í fjórum ættliðum. Ófeigur skrifar: „Hérmeð bréf H.J. sem leyfir að þú mættir hringja í hana, ef þú vilt fræðast nánar. „Ritgerðin“ er eftir fósturdóttur hennar og lýsir vel erfíðleikum þessa fólks. Færi vel á að prenta hana nafnlausa í Læknablaðinu. Kveðja.“ Við Ófeigur áttum þess ekki kost að starfa saman og kynni mín af honum voru slitrótt. Samt er eins og mér sé miklu hlýrra til hans en margra starfsbræðra, sem ég hef starfað með lengi. Og nú við fráfall hans er mér það um- hugsunarefni, hvað veldur þessu. Kannski varð það vegna þess að hann sagði næstum því alltaf þá sjaldan við hittumst: „Við, mamma þín og ég, erum skyld.“ Eða var það af því ég vissi orðið svo mikið um fólkið okkar í Leirunni, eftir að hafa lesið stórfróðlega ævisögu Tryggva Ófeigssonar bróður hans, hins þekkta togaraskipstjóra og stórútgerðarmanns. í ævisögunni segir að Ófeigur var með bróður sínum á togaranum Walpole 1924 á Halamiðum á sama tíma og pabbi minn og fleiri skyldmenni voru þar á togaranum Ver. Þá þegar segir til sín hugmyndaauðgi og fram- takssemi hjá Ófegi tvítugum stúd- ent og háseta. Hann hefst handa Litla dóttir mín, Jenný Maren, ber nafnið hennar og munum við reyna að láta hana muna eftir nöfnu sinni og geyma minningar um hana. 9 Vertu sæl, vor litla, hvíta lilja, lögð í jörð með himnaföður vilja, leyst frá lífi nauða, ljúf og björt í dauða lézt þú eftir litla rúmið auða. Vertu sæl, vor litla ljúfan blíða, lof sé Guði, búin ertu’ að striða. Upp til sælu sala saklaust barn án dvala. Lærðu ung við engla Guðs að tala. (M. Jochumsson.) Inga María. t Minningarathöfn um eiginmann minn, föður, tengdaföður og afa, EINAR OLGEIRSSON fyrrverandi alþingismann, sem andaðist 3. febrúar sl. á Hrafnistu í Hafnarfirði, fer fram í Dómkirkjunni í Reykjavík mánudaginn 15. febrúar kl. 15.00. Blóm og kransar eru afþakkaðir, en þeim, sem vildu minnast hans, er vinsamlegast bent á Hrafnistu í Hafnarfirði eða aðrar líknarstofnanir. Sigríður Þorvarðardóttir, Sólveig Kristín Einarsdóttir, Lindsay O'Brien, Edda Þorsteinsdóttir, Einar Baldvin Þorsteinsson, Jóhanna Axelsdóttir, Gisli Rafn Ólafsson, ÞorvarðurTjörvi Óiafsson. t Útför sonar míns, eiginmanns, föður, tengdaföður og afa, SVERRIS KRISTJÁNSSONAR, Hörðalandi 24, Reykjavik, sem lést þann 9. febrúar sl., verður gerð frá Bústaðakirkju þriðjudaginn 16. febrúar kl. 13.30. Vilborg Guðjónsdóttir, Margrét Magnúsdóttir, Sverrir Örvar Sverrisson, Hjördís Sverrisdóttir, Gísli Haraldsson, Guðfinna Sverrisdóttir, Einir Viðar Björnsson, Guðrún Vilborg Sverrisdóttir, Ingimar Haukur Ingimarsson og barnabörn. Guðný Jenný Mart- einsdóttir - Minning í Kötuhóli og Melbæ í Leiru, sem Tryggvi minnist á. Við þessa staði, sem voru æskustövar Ófeigs heit- ins, tengjast margar dýrmætar minningar um frændgarð okkar beggja. Ég sendi eiginkonu Ófeigs og öllum ættingjum innilegar samúð- arkveðjur. Ólafur Jensson. Minning * Guðmundur Amason um að reykja karfa til manneldis - fyrstu manna að sögn Tryggva. Þegar líður á ævina vex stund- um svo um munar þekking á tengslum milli fjölskyldna og verð- ur til að magna upp hlýjar kenndir í garð kunningja og vina. I bók Tryggva kemur fram að móðurafí minn Ólafur í Gesthúsum var með útveg sinn í Leiru og skyldfólk Guðbjargar föðurömmu minnar bjó Fæddur 21. september 1975 Dáinn 20. janúar 1993 Hann Gummi vinur minn er dá- inn. Þessi orð hljóma svo ótrúlega nú þegar ég sit hér og skrifa nokkur minningarorð um hann. Við Gummi kynntumst fyrst í leik- skólanum hér á Selfossi, hann tveggja ára og ég þriggja ára. Við urðum strax afar samrýndir. Við áttum báðir ömmur í Smáratúninu og lékum okkur saman þegar við vorum þar. Ég minnist þess að væri Gummi veikur þá vildi ég alls ekki fara í leikskólann, það var ekkert gaman ef hann vantaði. Þegar við urðum aðeins eldri bröll- uðum við margt saman. Á veturna gátum við verið heilu dagana að grafa snjóhús í skaflana og sátum svo inni í þeim með kertaljós. Á sumrin voru það kofabyggingar, kanínubúskapur og margt fleira. Oftar en einu sinni var Benni, yngri bróðir hans, með okkur og fleiri strákar. Stundum vildi litli bróðir minn fara með okkur og ég sagði nei. Þá var það Gummi sem sagði: „Hvað, það er nú í lagi að hafa hann með.“ Hann var svo bamgóður. Eins og títt er um stráka kastað- ' ist stundum í kekki milli okkar og . yfírleitt var Gummi fyrri til að leita 1 sátta, enda var hann svo trygglynd- * ur vinur. Síðast heyrði ég í Gumma þegar hann hringdi í mig á afmælisdaginn i minn í desember sl. Þá var hann svo « ánægður og leið svo vel, með marg- ar hugmyndir á pijónunum enda afar hugmyndaríkur. Það er sárt að kveðja góðan vin og þrátt fyrir að hann sé ekki leng- ur á meðal oss mun minningin um hann ávallt lifa. Benna, foreldrum hans og öðrum ættingjum sendi ég mínar innileg- k ustu samúðarkveðjur. Bjarni Baldvin Guðmundsson. + Þökkum innilega samúð og hlýhug við andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa, MAGNÚSAR B. FINNBOGASONAR, Grjótagötu 12, Reykjavík. Sérstakar þakkir færum við starfsfólki deilda A6 og A5, Borgar- spítala, fyrir hjúkrun og umönnun í veikindum hans. Laufey Jakobsdóttir og fjölskylda. Hjartans þakklæti tii ykkar allra, sem veittuð okkur ómetanlegan styrk, vinarhug og samúð vegna fráfalls og útfarar elskulegs mannsins míns, sonar, föður okkar og afa, DAGBJARTS GUÐJÓNSSONAR, Ytri-Lyngum. Guð blessi ykkur öll. Sólrún Hjálmarsdóttir, Guðlaug Oddsdóttir, Helga Björg Dagbjartsdóttir, Vigfús Jón Dagbjartsson, Guðlaug Margrét Dagbjartsdóttir, Sveinbjörg María Dagbjartsdóttir, Emil Dagur Brynjarsson. + Innilegar þakkir færum við öllum þeim, er sýndu okkur hlýhug, samúð og vin- áttu við andlát og útför ástkærrar eigin- konu minnar og móður okkar, FJÓLU EINARSDÓTTUR frá Vestmannaeyjum, Norðurtúni 22, Bessastaðahreppi. Sérstakar þakkir til alls starfsfólks við deild 3B á Landakotsspítala, Kvenfélagi Bessastaðahreps og Álftaneskórnum. Bergur Ólafsson, Einar Bergsson, Ólafur Bergsson. + Innilega þökkum við auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför eiginkonu minnar, móður minnar, systur okkar, mágkonu og frænku, HALLVEIGAR SCHEVING ÁRNADÓTTUR, Hafnargötu 9, Vogum. Magnús Ágústsson, Árni Klemens Magnússon, Ása Árnadóttir, Guðlaugur Atlason, Helga S. Árnadóttir, Jón Bjarnason, Marfa Jónsdóttir, Bjarney Jónsdóttir, Árdis Jónsdóttir, Jóhanna Jónsdóttir, Vala Eiðsdóttir, Hanna Eiðsdóttir og Árni Klemens Eiðsson.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.