Morgunblaðið - 18.03.1994, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. MARZ 1994
37
geymum þetta allt saman í „ömmu
á Alfhólsvegi-plássinu" inni í okkur,
alltaf. Viltu fá að vita hvað er inni
í þessu plássi, amma?
Þegar við vorum í útilegu ein-
hvers staðar uppi í sveit. Fyrst af
öllu var sett upp tjaldið þitt og hans
afa. Svo settust allir í kringum þig
og pottana og þú bjóst til kakó,
skarst niður jólaköku og smurðir
flatkökur handa okkur öllum.
Þegar þú varst úti í garðhúsinu
að steikja laufabrauð í risastórum
potti.
Þegar þú varst í eldhúsinu innan
um allt þetta dót. Afgangur af hafra-
graut og rófustöppu í pottum á elda-
vélinni og diskur á eldhúsborðinu
með köldum fiski og nokkrum kart-
öflum. Þú hentir aldrei neinum mat,
amma.
Þegar við vorum í jólaboði heima
hjá ykkur afa og þú sagðir við Nonna
að það væri mælikvarði á það hvað
kökurnar þínar væru góðar hvort
hann fengi sér tvisvar af sömu sort-
inni.
Þegar Sigrún kom alltaf til þín
eftir sellótíma og beið eftir að pabbi
væri búinn í vinnunni. Þá gafst þú
henni matarkex og jólaköku með
mjólk.
Þegar þú komst til okkar í afmæl-
isboð og talaðir um ættfræði tímun-
um saman við pabba, mömmu, afa
og alla hina.
Þegar þú skrifaðir bréf til Evu í
Ameríku þar sem þú sagðist ætla
að gróðursetja mímósu hana henni.
Hún var búin að reyna að rækta
svoleiðis sjálf en blómið dó hjá henni.
Þú varst svo mikið blómabarn,
amma. Þú sagðir líka að þegar Eva
kæmi heim þá fengi hún vinnu og
kannski myndi hún svo gifta sig og
eignast barn og þá ætlaðir þú að
prjóna lopapeysu handa því. En svo
bættir þú við að nú værir þú byijuð
að grínast.
Þegar þið komuð heim til okkar
á aðfangadag til þess að pabbi jóla-
barn fengi einhvern afmælisgiaðn-
ing og gleymdist ekki alveg í öllu
,jólastússinu“.
Þegar fjölskyldan var í heimsókn
og Sigrún vildi ekki borða neitt kjöt
og gat þess vegna ekki borðað flat-
kökur með hangikjöti eins og allir
hinir. Þú sagðir alltaf að þetta væri
ekkert mál, hún gæti bara fengið
flatköku með osti í staðinn. Þér
fannst þetta ekkert vera mikið mál,
amma.
Þegar mamma sagðist ætla að
prófa að baka flatkökur og Eva sagði
við hana: „Æi, mamma, viltu nokkuð
vera að því, þær verða hvort sem
er aldrei eins góðar eins og hjá henni
ömmu.“ Þú varst heimsins besti flat-
kökubakari, amma.
Þegar þú drakkst kaffi úr glasi.
Takk fyrir allt, elsku amma okk-
ar. Við sjáumst seinna.
Þín Sigrún Erla,
Eva Hrund og
Jón Bergþór.
Hún Bergþóra okkar hefur verið
burt kölluð, en eftir lifir allt það
góða, sem hún hefur látið af sér
leiða og óteljandi ljúfar minningar.
Hún var nýorðin 72ja ára þessi ynd-
islega manneskja og í fullu fjöri að
því er virtist. Við héldum að hún
væri búin að ná sér eftir hjartaáfall-
ið, sem hún fékk fyrir nokkrum
árum. En enginn veit sína ævina
fyrr en öll er.
Öllum sem kynntust Bergþóru
þótti vænt um hana, enda laðaði hún
fram það besta í hveijum manni.
Hún byijaði að læra hjúkrun, en
hvarf af þeim vettvangi til að sinna
eiginkonu- og móðurhlutverkinu.
Fyrir tæplega 25 árum réðst
Bergþóra til starfa á Borgarspítal-
ann sem aðstoðarmaður sjúkraþjálf-
ara. í fyrstu starfaði hún á langvist-
unardeild spítalans í Heilsuverndar-
stöðinni en frá 1974 á endurhæfing-
ardeild Borgarspítalans, Grensás-
deild. Ungir sem aldnir, fatlaðir,
sjúkir sem heilbrigðir, allir löðuðust
að Bergþóru og hún var boðin og
búin að aðstoða alla og veita af óend-
anlegri elsku sinni. Það var sama
hvort var á vinnustað eða heima.
Unga, fatlaða fólkinu á Grensás var
hún sem mamma og amma, enda
kölluðu þau hana ömmu á Grensás.
Það var mikil blessun fyrir sjúkra-
stofnun sem Borgarspítalann að
hafa innanborðs slíkan starfsmann,
sem hafði bætandi áhrif á allt um-
hverfis sig. Hún lét sig varða velferð
samstarfsfólksins og bar jafnframt
umhyggju fyrir ijölskyldum þess.
Hún hafði ótrúlegt hjartarými, elska
hennar og hlýja náði til stærri hóps
en nokkurn grunar. Bergþóra hafði
brennandi áhuga fyrir starfi sínu og
sat aldrei auðum höndum. Hún var
kvik og létt í spori og alltaf stökk
hún fyrst af stað ef einhvern vant-
aði aðstoð. Ekki nærði hún okkur
samstarfsfólkið og vini sína á and-^.
legri/huglegri fæðu eingöngu, hún
bakaði heimsins bestu flatkökur og
var örlát á þær sem annað. Hún
gaukaði stafla af flatkökum að
mörgum. Hún var mikil húsmóðir
og átti alltaf eitthvað gott með kaff-
inu og að sjálfsögðu allt heima-
lagað. Ef einhver þurfti ráðgjöf eða
aðstoð við pijónaskap, saumaskap,
viðgerðir eða breytingar þá var
Bergþóra til taks. Það var unun að
heimsækja hana og skoða með henni
garðinn sem hún ræktaði af sömu
alúð og allt annað. Margir færðu
Bergþóru torkennileg fræ, ávaxta-
steina, lauka eða afskorin blóm, allt
skaut nefnilega rótum hjá henni,
allt lifnaði í höndum hennar.
Bergþóra hætti störfum á Grens-
ásdeildinni fyrir um tveimur árum
fyrir aldurs sakir en full starfsorku.
Við gátum ekki hugsað okkur að
missa hana. Þegar ég spurði hana,
hvort hún gæti hugsað sér að vera
Iengur, ef hægt væri að koma því
við, svaraði hún: „Ég ætla að hleypa
' þeim yngri að, það eru nógir um
vinnuna.“
Þó að Bérgþóra væri hætt að
vinna á Grensásdeildinni fylgdist
hún með okkur öllum vinum sínum
áfram, bæði samstarfsfólkinu og
skjólstæðingunum. Alltaf þegar ég
leit til hennar í Kópavoginum vildi
hún fá fréttir af öllum, sem hún
hafði ekki heyrt frá sjálf. Það eru
margir sem sakna þessarar yndis-
legu konu. Hún gaf mér innsýn í
margt og kenndi mér að meta ýmis-
legt, sem gefur lífinu gildi, þessi
tæplega 25 ár sem við áttum sam-
leið. Fyrir það er ég sérstaklega
þakklát.
Við samstarfsfólk og vinir Berg-
þóru og fjölskyldur okkar, sem höf-
um átt því láni að fagna að vera
samstiga henni um mislangan veg,
þökkum af alhug fyrir að hafa feng-
ið að njóta þeirra útgeislunar og
hlýju sem nærveru hennar fylgdi.
Kæri Sigurður, börn, barnabörn,
ættingjar og vinir, við vottum ykkur
okkar dýpstu samúð.
Ég felli tár, en hví ég græt?
Því heimskingi ég er!
Þln minning hún er sæl og sæt
og sömu leið ég fer.
(K.J.)
Kalla Malmquist.
Er við lítum um öxl
til ljúfustu daga liðinnar ævi,
þá voru það stundir
í vinahópi
sem veittu okkur
mesta gleði.
(Nico.)
Mig setti hljóða við þá sorgarfrétt
að hún Bergþóra væri dáin, svona
snögglega. Hún sem var svo hress
og geislaði af lífsorku.
A þessari stundu verða orð svo
fátækleg, en mig langar þó að minn-
ast Bergþóru með nokkrum orðum.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að starfa við hlið hennar sl. 20 ár,
fyrst í sjúkraþjálfun á sjúkradeild í
Heilsuverndarstöðinni og frá 1974 í
sjúkraþjálfun á Grensásdeild Borg-
arspítalans. Bergþóra var um margt
óvenjuleg kona. Hún geislaði af góð-
vild, hlýju, lífsorku og lífsgleði og
þessir eiginleikar hennar smituðu
út frá sér. Hún skapaði andrúmsloft
hlýju og hressileika hvar sem hún
kom og við eigum ekki síst henni
að þakka það góða og hressa and-
rúmsloft sem hefur allt tíð einkennt
sjúkraþjálfunina á Grensásdeild.
Bergþóra unni blómum og ótrú-
legustu plöntur náðu að dafna í
höndum hennar. Þetta átti ekki síður
við um fólk, allir þeir sem þurftu á
stuðningi að halda döfnuðu í návist
hennar og með viðmóti sínu tókst
henni að laða það besta fram hjá
hveijum og einum. Öllum þótti vænt
um Bergþóru. Trygglyndi hennar
var einstakt og hélt hún ævilangri
tryggð við fjölda þeirra sem dvalið
hafa hjá okkur á Grensásdeild.
Bergþóra var ekki einungis góður
vinnufélagi, hún var vinur í raun,
bæði í gleði og sorg og alltaf var
hægt að leita til hennar.
Otal góðar minningar koma fram
í hugann um ljúfar samverustundir,
bæði í starfi og leikv minningar um
styttri og lengri ferðalög með vinnu-
félögunum og fjölskyldum okkar,
m.a. ferðir á hennar gömlu heima-
slóðir undir Eyjafjöllunum þar sem
hún leiddi okkur á fagra staði sem
henni voru kærir.
Ég minnist yndislegs sumarleyfis
sem ég og fjölskylda mín áttum með
henni og Sigga í Vesturdal og
Hljóðaklettum, betri ferðafélaga er
vart hægt að hugsa sér.
Bergþóra hreifst af íslenskri nátt-
úru, bæði hinu smáa og því stór-
brotna í íslensku landslagi, ein ein-
mana lítil íslensk jurt í klettaskor
eða stórbrotið fjall sem vert var að
klifa varð hrífandi og hrifning henn-
ar var smitandi. Það var Bergþóra
sem kenndi mér að njóta og sjá feg-
urð íslenskrar náttúru og í huga
mínum ríkir þakklæti til hennar fyr-
ir slíka gjöf.
Yndisleg kona er fallin frá, henn-
ar verður sárt saknað af öllum sem
þekktu hana.
Elsku Siggi, sorg þín og fjölskyldu
þinnar er mikil, við Maggi og allt
samstarfsfólkið í sjúkraþjálfun
Grensásdeildar vottum þér og fjöl-
skyldu þinni okkar dýpstu samúð.
í hugum okkar er þakklæti fyrir
samfylgdina, við munum geyma
minninguna um yndislega konu og
góðan félaga í hugum okkar.
Elsku Bergþóra, hafðu þökk fyrir
allt og allt.
Sigrún Knútsdóttir.
Fimmtudaginn 10. mars bárust
okkur þau sorglegu tíðindi að hún
Bergþóra okkar væri dáin. Bergþóra
starfaði sem aðstoðarmanneskja í
sjúkraþjálfun Grensásdeildar Borg-
arspítalans allt til ársins 1993. Flest-
ir í SEM-hópnum eiga það sameigin-
legt að hafa farið í endurhæfingu á
Grensási og verið þar í marga mán-
uði. Bergþóra var af flestum okkar
kölluð amma vegna þess hversu við-
mót hennar og umhyggja var ein-
stök. Amma var með ólíkindum ósér-
hlífin og var alltaf tilbúin að rétta
hjálparhönd hvort sem var á vinnu-
stað eða utan hans. Fljótlega eftir
stofnun SEM-hópsins var Bergþóra
gerð að heiðursfélaga hópsins. Berg-
þóra mun eiga heiðursess í hjarta
okkar og munum við minnast henn-
ar með ómetanlegu þakklæti.
Við vottum Sigurði og fjölskyldu
okkar dýpstu samúð. Lifi minningin
um góða konu.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Félagar í SEM-hópnum.
t
Ástkær eiginkona mín og móðir okkar,
KRISTJANA JÓNSDÓTTIR,
Laugarnesvegi 57,
lést að morgni fimmtudagsins 17. mars.
Gísli V. Guðlaugsson og börn.
t
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRÍÐUR JÓNATHANSDÓTTIR,
Vegamótum,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir miðvikudaginn 16. mars.
Guðfinna Guðmundsdóttir, Rafn Thorarensen,
Sigrún Thorarensen, Dagný Thorarensen,
Selma Thorarensen, Sigurður R. Jónsson,
Rakel Sif Sigurðardóttir.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HANS JETZEK,
lést í Landspítalanum 16. mars.
Álfheiður Lfndal,
Agnes Hansdóttir, Jacques Melot,
Helga Hansdóttir, Kristinn G. Harðarson,
Tómas Hansson, Vígdís Ólafsdóttir,
Þórhildur Hansdóttir, ívar Helgason
og barnabörn.
+
Móðir okkar,
JÓNÍNA ÞÓRÐARDÓTTIR,
Brekastíg 10,
Vestmannaeyjum,
andaðist í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja miðvikudaginn 16. mars.
Fyrir hönd annarra vandamanna,
Heiðar Magnússon,
Jóhann Magnússon,
Emilía Magnúsdóttir.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
FJÓLA GÍSLADÓTTIR,
Álftamýri 22,
andaðist í Vífilsstaðaspítala 16. mars.
Anna Margrét Jafetsdóttir, Hálfdán Guðmundsson,
Hilmar Bergsteinsson, Þorbjörg Ingólfsdóttir,
Elín Jafetsdóttir Proppé, Karl H. Proppé,
Hendrik Jafetsson, Sigríður Stefánsdóttir,
Gísli Jafetsson, Anna Antonsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+ Ástkær eiginmaður minn,
GEIR GUÐMUNDSSON,
Staðahrauni 3,
Grindavik,
verður jarðsunginn frá Grindavfkurkirkju laugardaginn 19. mars
kl. 14.00.
Jófri'ður Ólafsdóttir.
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
INGÓLFUR JÓHANNSSON,
Ásgarði,
Grenivík,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Seli mánudaginn 14. mars, verður
jarðsunginn frá Grenivíkurkirkju mánudaginn 21. mars kl. 14.00.
Bára Eyf jörð Jónsdóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
+
JÓHANNA STURLUDÓTTIR,
Grænuvöllum 1,
Selfossi,
lést í Landspítalanum föstudaginn
11. mars sl.
Jarðarförin fer fram frá Selfosskirkju
laugardaginn 19. mars kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Þeim, sem vilja minnast hinnar látnu,
er bent á Félag hjartasjúklinga á Suður-
landi.
Gísli Bjarnason,
Benedikta G. Waage, Hallur Arnason,
Gísli Jóhann Hallsson, Þorvaldur Friðrik Hallsson,
Anna Guðrún Hallsdóttir.