Morgunblaðið - 29.05.1994, Blaðsíða 28

28 SUNNUDAGUR 29. MAÍ 199-
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Faðir okkar,
INGIBERGUR SÆMUNDSSON
fyrrv. yfirlögregluþjónn í Kópavogi,
lést í Sunnuhlíð hjúkrunarheimili aldraðra föstudaginn 27. maí.
Elfn Dóra Ingibergsdóttir,
Örn Sævar Ingibergsson,
Jón Kristinn Ingibergsson.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÁSMUNDUR MATTHÍASSON
fyrrv. aðalvarðstjóri,
Háaleitisbraut 71,
Reykjavík,
lést í Landspítalanum 21. maí.
Útför hans fer fram frá Bústaðakirkju
þriðjudaginn 31. mai kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ragnhildur Pétursdóttir.
t
Ástkær móðir okkar og tengdamóðir,
RAGNHILDUR EINARSDÓTTIR,
Sogabletti 2,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
þriðjudaginn 31. maí kl. 10.30.
Margrét A. Þórðardóttir, Árni Guðmundsson,
Ása H. Þórðardóttir, Gísli J. Ólafsson,
Anna J. Þórðardóttir,
Þórhallur Helgason,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HANNES GUÐJÓNSSON,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju,
þriðjudaginn 31. maí kl. 15.00.

Guðjón Hannesson,
Tryggvi Hannesson, Valdís Vilhjálmsdóttir,
Grétar Hannesson, Sigrún Steingrimsdóttir,
Guðni Hannesson, Valgerður Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Útför ástkærrar eiginkonu minnar,
móður, tengdamóður, tengdadóttur og
ömmu,
NÖNNU DÍSU ÓSKARSDÓTTUR,
Erluhólum 1,
» Reykjavík,
sem lést á gjörgæsludeild Landspítal-
ans 19. maí, fer fram í Fossvogskirkju
kl. 13.30 þriðjudaginn 31. maí.
Blóm eru vinsamlegast afþökkuð, en
þeim sem vildu minnast hinnar látnu, er bent á Hjartavernd.
Halldór Geir Lúðvíksson,
Lúðvik Thorberg Halldórsson, Jóna Sigríður Þorleifsdóttir,
Guðríður Halldórsdóttir, Sveinn Óskarsson,
Jóhanna Ósk Halldórsdóttir, Gfsli Björnsson,
Lúðvík Thorberg Þorgeirsson, Guðrfður Halldórsdóttir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför bróður okkar
VILHJÁLMS KRISTJÁNSSONAR
frá Skerðingsstöðum,
Stigahlíð 32,
Reykjavik,
Systkinin.
ÞÓRVEIG GÍSLADÓTTIR
+ Þórveig Gísladóttir fæddist
í Reykjavík 4. ágúst 1950.
Hún lést á heimili sínu í
Munkebo, Danmörku, 19. mai
1994. Hún var dóttir hjónanna
Gísla Þórðarsonar, loftskeyta-
manns, og Brynhildar Jensdótt-
ur, sjúkraliða. Þórveig var elst
fjögurra systkina. Hin eru
Anna, f. 3. október 1952; Jens,
f. 4. apríl 1954, og Brynhildur,
f. 17. maí 1957. Eftirlifandj eig-
inmaður Þórveigar er Omar
Magnússon, kvikmyndatöku-
maður, lengst af hjá Sjónvarp-
inu en síðustu sex ár hjá danska
sjónvarpinu, TV2. Þau giftust
3. maí 1969. Dætur þeirra tvær
eru Hildur, f. 11. ágúst 1970,
sambýlismaður hennar er Þor-
leifur Bjarnason, og Asta Mar-
ía, f. 19. janúar 1975. Þórveig
lauk verslunarskólaprófi 1968,
stúdentsprófi frá MH 1987 og
lauk prófii tölvunarfræðum frá
EDB-háskólanum í Óðinsvéum
1991. Hún starfði hjá Trygg-
ingastofnun ríkisins um árabil,
einnig hjá Norsk Veritas hér í
Reykjavík og hjá TV2 i Dan-
mörku. Hún var formaður Is-
lendingafélagsins í Óðinsvéum
og gjaldkeri Félags Islendinga
á Norðurlöndum.
Útförin verður gerð frá Foss-
vogskirkju á morgun, mánu-
dag.
HÚN Þóra mágkona mín er dáin.
Það er erfitt að hugsa til þess að
hún sé ekki lengur meðal okkar.
Aðeins rúmum sjö mánuðum eftir
að hún kom frá Danmörku til að
fylgja ömmu sinni og nöfnu, Þór-
veigu Axfjörð, til grafar er hún
öll. Það er einkennilegt þetta líf.
Enginn veit hver verður næstur.
Það var oft glatt á hjalla hjá
Þóru og Ómari í Kjarrhólmanum
meðan þau bjuggu þar. Fjölskyld-
unni lætur það vel að koma oft
saman og ef einhver á afmæli er
ekki óalgengt að u.þ.b. 20 manns
mæti í afmælið, og er það bara
nánasta fjölskyldan. Sérstaklega
eru mér minnisstæð gamlárskvöld-
in þegar fjölskyldan Qölmennti í
Kjarrhólmann og var þá kátt í
Kjarrhólmanum fram undir morg-
un.
Það hafði lengi blundað með
Þóru og Ómari að flytja til Dan-
merkur og létu þau verða af því
árið 1988 ásamt dætrunum tveim-
ur, Hildi og Ástu Maríu. Ómar
fékk vinnu hjá dönsku sjónvarps-
stöðinni TV2, en Þóra og stelpurn-
ar fóru í skóla. Lærdómurinn lá
vel fyrir Þóru og útskrifaðist hún
úr tölvuskóla með góðum vitnis-
burði vorið 1991. Það er erfitt að
fá vinnu í Danmörku, sérstaklega
fyrir útlendinga, en Þóra fékk
vinnu, tímabundið að vísu, hjá TV2
þar sem hún vann skrifstofustörf
og einnig lítið eitt við að þýða ís-
lenska sjónvarpsþætti og fréttir
sem stöðin sýndi.
Þóra starfaði töluvert að félags-
málum og þegar hún dó var hún
m.a. formaður íslendingafélagsins
í Odense. Hér heima vann Þóra
hjá Tryggingastofnuninni í mörg
ár og síðar hjá Norsk Veritas þang-
að til hún flutti til Danmerkur.
Þóra var vinsæl og rækti sína
vini vel, hafði oft samband við þá
símleiðis eða með bréfaskriftum.
Það var því oft gestkvæmt hjá
Þóru og Ómari og vel tekið á móti
gestum. Fjölskyldan, vinir og
kunningjar, fyrrum samstarfs-
menn þeirra beggja, eða bara þeir
sem vissu af þeim í Odense komu
í heimsókh þegar þeir áttu leið um.
Það var gott að koma til þeirra.
Þóra saknaði þess að hitta ekki
fjölskyldu sína oftar, hún hringdi
oft í systur sínar og bróður, sér-
staklega Önnu, konu mína, vegna
þess að hún sá um ýmis mál fyrir
þau hér á íslandi. Öll vildum við
heimsækja hana oftar til Danmerk-
ur, og Þóra og Ómar vildu einnig
koma oftar í heimsókn til okkar
en raun varð á af eðli-
legum ástæðum. Þau
komu þó um páskana
síðustu og Þóra var þá
hér í mánuð. Hún hitti
fiesta vini sína og ætt-
ingja í þessari ferð.
Hún hlakkaði til að
fara heim aftur, því
þau Ómar áttu 25 ára
brúðkaupsafmæli 3.
maí, en í Danmörku
er haldið upp á þau
tímamót og naut Þóra
þes að undirbúa veisl-
una og taka á móti
vinum og kunningjum
sem þau höfðu eignast í Dan-
mörku. Við þessi tímamót hitti hún
flesta vini sína í Danmörku. Á
stuttum tíma var hún því búin að
hitta flesta ættingja sína og vini
bæði hér heima og í Danmörku.
Þetta er sérkennileg tilviljun.
Þóra var vel liðin af öllum sem
hana þekktu og er hennar sárt
saknað. Þó er missir Ómars, Hildar
og Ástu Maríu, foreldra hennar og
systkina mestur. Elsku Ómar,
Hildur og Ásta María, ég votta
ykkur innilega samúð mína. Guð
blessi ykkur.
Eiríkur.
Kveðja frá íslendingafélag-
inu í Odense
Það er með söknuði að við Is-
lendingar búsettir í Odense kveðj-
um formann okkar, Þórveigu Gísla-
dóttur, sem lést skyndilega og
langt um aldur fram á heimili sínu
19. maí síðastliðinn.
Þórveig og maður hennar Ómar
Magnússon fluttust búferlum til
Odense árið 1988 ásamt dætrum
sínum Hildi og Ástu Maríu.
Þórveig tók fljótlega upp úr því
virkan þátt í starfi íslendingafé-
lagsins (ÍFO) og sat hún í stjórn
þess frá janúar 1990. Fyrst sem
meðstjórnandi, síðan gjaldkeri í
tæp þijú ár og loks formaður fé-
lagsins frá aðalfundi 1993 til
dauðadags. Auk þess að sitja í
stjórn félagsins okkar, var hún
árið 1991 valin fulltrúi IFO í stjórn
SÍDS, Félag Íslendinga á Norður-
löndum. Það starf útheimtir mikinn
tíma og ferðalög, sem Þórveig tók
sem sjálfsögðum hlut og innti af
hendi með dugnaði og ákveðni sem
henni einni var lagið.
Það eru ófá vandamálin sem
nýfluttur íslendingurinn rekst á
þegar flutt er til ókunnrar borgar
í framandi landi. Ef aðstoðar þurfti
við til að leysa úr þeim vandamál-
um og gefa ráðleggingar, þá var
haft samband við Þórveigu, sem
jafnskjótt veitti aðstoð og greiddi
úr vandamálunum, eins og ekkert
væri sjálfsagðara.
Félaginu okkar stjórnaði hún af
skörungsskap og festu og gaf sig
alla í það sem hún tók sér fyrir
hendur, hvort sem um var að ræða
stærri eða smærri mannfagnaði,
útgáfu fréttabréfsins eða hvaðeina
sem slíkum félagsskap fylgir.
Það var Þórveigu kappsmál að
halda fjárhagi félagsins réttum
megin við núllið. Þrátt fyrir það
flutti hún tillögu um það á síðasta
aðalfundi félagsins að lækka árs-
gjöld félagsmanna. Eitthvað sem
gjaldkerar félagasamtaka láta
sjaldan frá sér fara. En þó lýsir
þetta Þórveigu á sinn hátt. Hún
sá fram á að fjárhagur félagsins
leyfði lægri tekjur og þá var sjálf-
sagt að gefa hinum almenna fé-
lagsmanni tækifæri til að njóta
þess. Tillaga hennar var að sjálf-
sögðu samþykkt.
Þórveig var ætíð glöð í bragði
og hrókur alls fagnaðar, hvar sem
hún kom. Hún hafði mikla athafna-
þörf og þess fengum við að njóta,
sem henni kynntumst, með fórn-
fúsu starfi hennar að félagsmálum
„nýbúanna" hér á Fjóni.
Við íslendingar hér í Odense
þökkum Þórveigu samfylgdina um
leið og við vottum ykkur, Ómar,
Hildur og Ásta María,
okkar dýpstu samúð á
erfiðum tímum.
Guð blessi minn-
ingu Þórveigar Gísla-
dóttur.
„ F.h. ÍFO
Árni Björnsson,
Magnús Magnússon.
Mig langar til að
minnast yndislegrar
mágkonu minar með
nokkrum kveðjuorð-
um. Þórveig Gísladótt-
ir varð bráðkvödd á
heimili sínu á fögrum vordegi og
það haustaði snögglega í hugum
okkar sem áttum hana að vini.
Óréttlætið er beiskt. Þegar fólk
eins og hún, í blóma lífs síns, að-
eins 43 ára, er fyrirvaralaust kallað
á brott spyija aðstandendur forviða
um vilja almættisins. Hvers vegna
Þóra? Hvers vegna svona alltof
snemma?
En vegir Guðs eru víst órann-
sakanlegir og hver og einn verður
að finna svörin við þessum spum-
ingum með sjálfum sér í rólegheit-
um þegar sárasti hjartaverkurinn
linast. Andlát Þóru minnir okkur
sem eftir stöndum hinsvegar með
óvægnum hætti á að gleyma því
ekki sem mestu máli skiptir — að
lifa lífinu lifandi, að nota vel þann
tíma sem okkur er gefinn.
Því það gerði Þóra svo sannar-
lega. Hún ólst upp í faðmi stórrar
fjölskyldu, fyrst í Auðarstrætinu
og svo fram á fullorðinsár í Grænu-
hlíðinni. Hún giftist ung fágætum
öðlingi, Ómari Magnússyni kvik-
myndatökumanni, og þau eignuð-
ust tvær yndislegar dætur, Hildi
og Ástu Maríu, sem urðu henni sem
bestu vinkonur þegar þær uxu úr
grasi. Heimili þeirra hjóna ein-
kenndist af gagnkvæmri ást og
virðingu, húmor og afslappaðri
gestrisni. Það var mikið hlegið og
spjallað, börn jafnt og fullorðnir, í
ótal heimsóknum í Kjarrhólmann
og síðan í Sólbakkann á Fjóni. Það
leið öllum vel í nærveru Þóru, hún
var skarpgreind og skemmtileg og
kunni lagið á fólki.
Þegar mesta bamastússið var
að baki skellti hún sér í Öldunga-
deild Menntaskólans við Hamra-
hlíð, hún vildi bæta við sig mennt-
un, læra meira. Það kom engum á
óvart að henni sóttist námið vel,
og stúdentshúfan var sett upp
1987. Með náminu vann hún alla
tíð, fyrst í Tryggingarstofnun og
síðar hjá Norsk Veritas.
Hún lét ekki staðar numið í
náminu. Þau hjónin höfðu lengi
verið afskaplega veik fyrir Dan-
mörku og_því sem danskt er, eins
og fleiri Islendingar. Um svipað
leyti og Þóra var að ljúka náminu
fékk Ómar freistandi atvinnutilboð
frá danska sjónvarpinu, TV2, og
fyrir tæpum sex árum fluttust þau
búferlum til Óðinsvéa. Þóra hélt
áfram að mennta sig, og lauk námi
í tölvunarfræðum frá tækniháskó-
lanum þar í borg í hitteðfyrra.
Þóra var elst samhentra syst-
kina, og var virkur þátttakandi í
lífi fjölskyldunnar, jafnvel þó hún
byggi erlendis síðustu árin. Hennar
verður sárt saknað en vitneskjan
um að hún átti ríkt og gott líf er
okkur huggun í harminum. Hún
hélt áfram að mennta sig og þroska
alla ævi, og ræktaði jafnfiamt fjöl-
skylduna og vinina eins og henni
var lagið. Og kórónaði lífshlaupið
með stórkostlegri silfurbrúðkaups-
hátíð 3. maí sl.
Ég vil að lokum þakka henni
fyrir allt og allt. Öllum sem um
sárt eiga að binda við fráfall henn-
ar sendi ég mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur og sérstaklega Ómari,
Hildi og Ástu Maríu, og Lillu og
Gísla, foreldrum hennar. Missirinn
er sár en margar og góðar minn-
ingar munu lifa. Blessuð sé minn-
ing Þórveigar Gísladóttur.
Guðjón Arngrímsson.