Morgunblaðið - 30.06.1994, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 30. JÚNÍ 1994 31
MINIMINGAR
■4“ Ásgrímur Jón
* Benediktsson
var fæddur á Suð-
ureyri við Súganda-
fjörð 27. ágúst
1920. Hann lést á
Landspítalanum 23.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Benedikt
Gabríel Guðmund-
ur Þórarinn Bene-
diktsson frá Meiri-
hlíð í Hólshreppi í
Bolungarvík og
Sesselja Þorgríms-
dóttir frá Ferjukoti
í Borgarfirði. Eftirlifandi
bræður hans eru Haukur fyrr-
verandi forsljóri Borgarspítal-
ans og Guðmundur fyrrverandi
prentsmiðjueigandi. Ásgrímur
flutti fjögurra ára gamall með
foreldrum sínum til ísafjarðar.
Hann fór til sjós 14 ára gam-
all, þegar hann hafði drukkið
fermingarkaffið sitt, á togar-
ann Hávarð ísfirðing. Hann var
síðan á ýmsum togurum þar til
hann eignaðist vörubíl 1948.
Hann vann sem vörubílstjóri
þar til hann flutti suður til
Reykjavíkur 1959. Eftirlifandi
eiginkona Ásgríms er Arndís
Stefánsdóttir, f. 30. janúar
1923, frá Miðhúsum í Reykja-
fjarðarhreppi í ísafjarðardjúpi.
Þau kynntust á Jónsmessunni
1949 og giftu sig síðan 24. des-
ember sama ár. Þau eignuðust
þrjá syni. Þeir eru Richard, f.
5. ágúst 1950, deildarverk-
stjóri, hann á fjögur börn; Stef-
án, f. 7. desember 1951, prent-
smiður, kvæntur Huldu Hall-
dórsdóttur og eiga þau fjögur
börn; Benedikt, f. 10. desember
1961, iðnverkamaður, kvæntur
Sólrúnu Höskuldsdóttur, þau
eiga tvö börn. Einnig átti hann
stjúpdóttur, Fríðu Sigurðar-
dóttur, f. 26. mars 1945, full-
trúi, sambýlismaður hennar er
Gunnar Aðalsteinsson, Fríða á
þijú börn og tvö barnabörn.
Þegar til Reykjavíkur kom
1959 hóf Ásgrímur vinnu hjá
Áhaldahúsi Reykjavíkur. Þar
vann hann við viðgerðir á vél-
um og tækjum. Þaðan fór hann
til frystihúss Júpiters og Mars
og vann þar sem vörubílstjóri
í nokkur ár. Síðan lá leið til
Dagblaðsins Vísis þar sem hann
var bílstjóri þar til hann fór að
vinna hjá Hraðfrystistöðinni í
Reykjavík sem vöru- og rútubíl-
stjóri, auk þess að gegna þar
ýmsum störfum þar til Hrað-
frystistöðinni var lokað. Þá
varð hann lagermaður hjá
Skeljungi þar sem hann vann
þar til hann hafði náð 70 ára
aldri. Jarðarför Ás-
gríms fer fram frá
Fossvogskirkju í dag.
HANN Ási, en svo var
hann alltaf kallaður af
vinum og vandamönn-
um, er farinn frá okk-
ur. Fyrir ellefu árum
fór hann í hjartaaðgerð
í London. Hann kom
til baka eftir velheppn-
aða aðgerð, en var far-
inn að finna fyrir hjart-
anu aftur og var nú
skorinn á nýjan leik.
Að þessu sinni kom
hann ekki til baka og það er erfitt
að sætta sig við það. Við eigum
eftir að sakna Ása, hann kom oft
í kaffí til okkar á vinnustað og var
alltaf jákvæður og glaður. Það var
gaman að rabba við hann um alla
heima og geima svo ég tali nú ekki
um pólitík, en hann var mikill sjálf-
stæðismaður. Ungur þurfti Ási að
fara að vinna til að hjálpa foreldrum
sínum og yngri bræðrum, en faðir
hans var orðinn öryrki. Hann fór
ungur til sjós og sigldi á vb. Ric-
hard á stríðsárunum. Síðan varð
hann vörubílstjóri á ísafírði eða
þangað til hann flutti til Reykjavík-
ur þar sem hann vann ýmsa verka-
mannavinnu.
Ási og Amdís, eiginkona hans,
voru dugleg að ferðast um landið
áður fyrr, með tjald, en síðustu
árin bjuggu þau í sumarhúsum. En
þó við söknum Ása þá er það Dísa
sem mest hefur misst, en þeirra
hjónaband var gott og Ási hugsaði
mikið og vel um heimilið. Ég veit
að öll bömin eiga eftir að reynast
henni vel.
Ég kveð Ása með virðingu og
þökk fyrir tæp 50 ár sem við höfum
þekkst. Hann hefur verið góður
mágur.
Arndís Þorvaldsdóttir.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama,
en orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Ur Hávamálum.)
Góður maður er genginn, Ási
frændi er dáinn.
Þegar við hugsum til baka þá
minnumst við Ása frænda fyrir það
sem birtist með honum, friður og
einstök hlýja.
Hann var ekki orðsins maður,
sáttur við sitt og gott að vera ná-
lægt honum. Yndislegur maður sem
gaf okkur mikið.
Dísu, Fríðu, Rikka, Stebba,
Bensa og fjölskyldum sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,.
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Birna, Sigríður, Jón Orri og
Benedikt Þór.
Fallinn er frá ástkær tengdafaðir
minn og vinur, Ásgrímur Bene-
diktsson. Það er mér mikill heiður
að hafa kynnst jafn góðum manni
og honum. Mér er það minnisstætt
að þegar ég kom inn á heimili þeirra
hjóna fyrir 18 árum var mér tekið
eins og ég væri þeirra eigin dóttir.
Hann var alltaf reiðubúinn að
rétta fram hjálparhönd og þær voru
ófáar ferðirnar sem hann fór austur
á Laugarvatn til að hjálpa til við
að byggja sumarbústaðinn okkar.
Þar leið honum alltaf vel.
Fyrir tveimur árum var haldið
ættarmót á ísafirði þar sem þeir
bræður Ásgrímur, Haukur og Guð-
mundur komu saman með fjölskyid-
ur sínar. Þar nutum við yngra fólk-
ið uppfræðslu þeirra bræðra um
æsku og uppvöxt þeirra. Þar var
Ásgrímur hrókur alls fagnaðar þvi
að það var alltaf stutt í glettnina
hjá honum.
Það er sárt að hugsa til þess að
eiga ekki eftir að sjá hann aftur í
þessu lífi, en minningar um góðan
tengdaföður varðveiti ég í hjarta
mínu.
Elsku Arndís mín, missir þinn
er mikill og bið ég Guð að styrkja
þig í þínum sorgum. Ég votta Rich-
ard, Stefáni, Benedikt og Fríðu
stjúpdóttur hans, mökum og böm-
um dýpstu samúð.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Gúði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Hulda Halldórsdóttir.
Nú er hann afi okkar dáinn þótt
erfítt sé að trúa því. Hann var allt-
af svo hress og léttur á sér að eng-
um datt í hug að svona færi. Hann
bar sig svo vel að enginn vissi í
raun hve veikur hann var orðinn.
Alltaf var jafn vel tekið á móti
okkur þegar við komum til afa og
ömmu. Afi var alltaf strax horfinn
inn í eldhús að taka til drykki og
eitthvað gott með þeim.
Afa þótti gaman að ferðast og
voru þær ófáar ferðirnar þeirra upp
í sumarbústað til okkar á sumrin.
Það er erfítt að hugsa til þess að
hann sé farinn frá okkur og verður
hans sárt saknað.
Unnur, Arndís, Halldór Ási og Ósk
Mig langar að minnast tengda-
föður míns, Ásgríms J. Benedikts-
sonar, með fáum orðum.
Ég ætla ekki að tíunda hér ættir
og lífshlaup Ásgríms, enda eru aðr-
ir betur fallnir til þess. Ég vil þó
nefna að lífsbaráttan hófst snemma
hjá þessum vestfirska harðjaxli. Ég
átti því láni að fagna að kynnast
Ása fyrir rétt tæpum átta árum er
ég hóf búskap með Benedikt mann-
inum mínum. Ási og Dísa tóku mér
strax frá fyrstu stundu opnum örm-
um og buðu mig velkomna í fjöl-
skylduna. Þegar ég nú læt hugann
reika yfír þessi átta ár er margs
að minnast. Margar góðar stundir
hef ég ásamt fjölskyldu minni átt
í stofunni á „Laugó“. Þar var rabb-
að um daginn og vegjnn og oft sleg-
ið á létta strengi. Ási hafði mjög
ákveðnar skoðanir á öllum hlutum
og var framkoma hans ávallt hrein-
skiptin og blátt áfram. Þannig
spruttu oft miklar umræður um
pólitík, bíla og talstöðvar svo ein-
hver af áhugamálum hans séu
nefnd. Og það féll ekki í kramið
hjá þeim gamla ef einhver vogaði
sér að hallmæla Vestfjörðunum,
Sjálfstæðisflokknum eða Skoda, en
allt í gríni þó.
Ási var í eðli sínu félagslyndur
maður enda vina- og kunningjahóp-
urinn stór. Hann var einnig frænd-
rækinn og ræktaði sambandið við
skyldmennin með heimsóknum og
símtölum. Ef ég á að lýsa Ása í
fáum orðum myndi ég segja að
+ Finnur Frímann Kristjáns-
son var fæddur á Halldórs-
stöðum í Kinn í S-Þingeyjar-
sýslu 20. júní 1916. Hann lést
á Húsavík 16. júní síðastliðinn
og fór útför lians fram frá
Húsavíkurkirkju 23. júní.
KVEÐJA frá Þjóðaskjalasafni ís-
lands.
Finnur Kristjánsson tók við
starfí forstöðumanns Safnahúss-
ins á Húsavík árið 1980 að loknu
fjögurra áratuga starfi, sem kaup-
félagsstjóri og gegndi því til ársins
1992. Leikur enginn vafí á því að
það reyndist þeim stofnunum, sem
hann veitti forystu, skjala-, minja-,
lista- og náttúrugripasafni mikið
heillaspor. Þau hjónin Finnur
Kristjánsson og Hjördís Kvaran
unnu að málefnum safnanna með-
an báðum entist aldur og var lögð
alúð og kostgæfni í hvert verk.
Finnur Kristjánsson naut þess í
starfi sínu að safnamálum að hann
hann hafi einkennt lífsvilji og gleði,
æðruleysi og heiðarleiki.
Við hjónin vorum stödd í sumar-
húsi uppí Borgarfirði er kallið kom.
Ási og Dísa höfðu litið til okkar í
kaffi aðeins fáeinum dögum áður.
Þegar við kvöddum Ása svo hressan
og keikan að vanda grunaði okkur
ekki að þetta væri síðasta kveðjan.
Við vissum þó að aðgerð sú er til
stóð var bæði mikil og áhættusöm.
Ási var þannig að hann var ekki
að gera of mikið úr veikindum sín-
um og fór hann allra sinna ferða
til hinstu stundar.
Hljóður fram á hinstu stund
hann um mein sitt þagði,
faldi sína opnu und
undir glöðu bragði.
(Stephan G. Stephansson).
Vestfirðirnir, bernskustöðvarnar,
áttu hug hans allan og var hann
ávallt með ferðir þangað í bígerð.
Nú er Ási farinn í sína hinstu ferð.
Barnabörnin skipuðu stóran sess
í hjarta afa síns og veit ég að dætr-
um okkar Benedikts á eftir að
bregða við að hafa ekki afa Ása
stjanandi við sig inná „Laugó“. Þó
að þær séu það ungar að þær skilji
ekki að afí komi aldrei aftur veit
ég að þær eiga eftir að geyma minn-
ingu hans í hjarta sínu um ókomin
ár.
Ása er sárt saknað af öllum þeim
sem kynntust honum. Ég vil með
þessum fáu orðum mínum þakka
honum þennan stutta tíma og biðja
algóðan Guð að styrkja okkur öll í
þessari miklu sorg. Blessuð sé
minning Ásgríms J. Benediktsson-
ar.
Sólrún Höskuldsdóttir.
þekkti nánast hvert heimili í hér-
aði og naut hvarvetna mikils og
verðskuldaðs trausts. Tókst hon-
um vel til að afla söfnunum fanga
og með slíkum afköstum að eftir
liggur annað ævistarf til viðbótar
starfsævi við kaupfélagsstjórn.
Finnur Kristjánsson var mennt-
aður maður, höfðingi heim að
sækja og husjónamaður. Hann var
bæði hreinskiptinn og einarður í
málflutningi en um leið raunsær
og skilningsríkur og var einkar
lagið að greiða úr málum. Honum
var annt um að stofnanir þær sem •
hann veitti forstöðu væru sjálf-
stæð fyrirtæki og gætu staðið á
eigin fótum, bjó hann vel í haginn
fyrir eftirmenn sína með dijúgum
verkum bæði hvað snerti safn- og
húsakost.
Þjóðskjalasafn íslands vottar
börnum Finns Kristjánssonar og
fjölskyldum þeirra innilega samúð.
Olafur Ásgeirsson.
ASGRIMUR JON
BENEDIKTSSON
FINNUR FRÍMANN
KRISTJÁNSSON
Bubbi * Helena Eyjólfsdóttir* Ragnar Bjarnason •
HaukurMorthens-Roy Rogers-Krnks-Animals, ofl.
S * K * I * F *A*N
KRINGLUNNI SÍMI: 600930
STÓRVERSLUN LAUGAVEGI 26 SÍMI: 600926
LAUGAVEGI 96 SÍMI: 600934