Morgunblaðið - 18.11.1994, Síða 36

Morgunblaðið - 18.11.1994, Síða 36
36 FÖSTUDAGUR 18! NÓVEMBER 1994 MORGUNBLAÐIÐ + Guðmunda Ses- selja Gunnars- dóttir var fædd í Reykjavík 3. febr- úar 1929. Hún and- aðist í Landspítalan- um 14. nóvember síðastliðinn. Hún var íjórða í röðinni af sex bömum Ást- hildar S.S. Hannes- dóttur, f. 25.7. 1903, d. 22.1. 1971, og Gunnars Stefáns- sonar, f. 22.4. 1900, d. 4.12. 1973. Guð- munda giftist 15.7. 1949 Böðvari Araa- syni framkvæmdastjóra. For- eldrar hans vom Ami S. Böð- varsson og María V.H. Ey- vindardóttir. Böra Guðmundur og Böðvars em flmm: 1) Gunn- ar, f. 24.4. 1950, kvæntur Sig- rúnu Sigfúsdóttur, böm þeirra eru Brynja sem á soninn Atla Þór, Böðvar Atli, Bjarki og Gyða. 2) Fríða Sophia, f. 14.1. 1953. Hún á synina Jakob og Egil. 3) Ásta, f. 6.1. 1955. Henn- ar sonur er Finnur Emilsson. Sambýlismaður Ástu er Láms Ýmir Óskarsson. Dóttir þeirra er Edda. 4) Eraa María, f. 12.6. 1958, gift Bjarna Óskari Hall- dórssyni. Synir þeirra era Guð- mundur Óskar, Arnar Óskar og Birgir Óskar. 5) Bryndís, f. 13.2. 1965, gift Ólafi Jóhannssyni. Dóttir þeirra er Ásta. Útför Guðmundu fer fram frá Fossvogskirkju í dag. MARGAR góðar minningar leita á hugann þegar ég minnist tengda- móður minnar Guðmundu Gunnars- dóttur. Við vorum ung, rétt 18 ára, þegar leiðir okkar Emu lágu saman árið 1976. Fljótlega eftir að við Ema María felldum hugi saman var ég orðinn heimagangur á Reynihvammi 38. Um nokkurt skeið varð ég þess aðnjótandi að búa hjá ástkærum tengdaforeldrum mínum eða fram til þess að okkur Emu þótti tíma- bært að byija búskap sjálf. Þar sem foreldrar mínir bjuggu lengi vel er- lendis leitaði ég mun meira til tengdaforeldra minna en ég tel að almennt gerist. Ævinlega síðan höf- um við fundið fyrir styrkri stoð hjá Mundu og Böðvari. - Það var gott að bera upp við Mundu misjafnlega raunhæfar hug- myndir um næstu skref í lífinu. Þeg- ar mér lá mikið við leitaðist ég oft eftir að ná taii af henni einni yfír kaffibolla í eldhúsinu. Þá naut ég skarp- skyggni hennar, hlýju og ábendinga sem hún setti fram á varfærinn hátt. Munda var glæsileg kona og naut virðingar þeirra sem henni kynntust. Munda var ekki dómhörð á menn, en fylgin skoðunum sínum. Hún var varkár í orði og athöfnum en átti auðvelt með að ná athygli fólks. Munda var að auki rík að kímnigáfu og minnist ég margra skemmtilegra frásagna og glettni á undanfömum árum. Tengdaforeldrar mínir hafa verið nægjusamir fyrir hönd sjálfra sín en bömum sínum, bamabömum og vinum gjafmildir og greiðviknir. Munda gaf ríkulega af hjartahlýju og nytsömum gjöfum. Einnig naut hún þess að starfa að góðgerðamál- um meðal annars með Kvenfélagi Kópavogs og Rauða krossi íslands. Munda og Böðvar nutu þess að kalla fjöldskylduna saman í mat og kaffi. Hafa þau lagt sig fram við að treysta enn frekar sterk fjöld- skyldubönd. Oft hefur fylgt mikill hávaði o g ærslagangur þegar bama- bömin hafa öll verið saman komin á Reynihvammi 38. Þegar galsinn var hvað mestur í ungu frændunum undraðist ég oft rósemi og ánægju tengdaforeldra minna yfir því að hafa bömin og bamabömin öll sam- an komin. Síðastliðið vor var það ljóst að Munda gekk ekki heil. Við töldum þá að um tímabundin veikindi væri að ræða en ekki hvarflaði að okkur að Guð ætlaði henni annan bústað svo_ fljótt. Ég er þakklátur fyrir að hafa orð- ið þess aðnjótandi að eiga ástkæra tengdamóður mína fyrir góðan vin. Guð styrki þig, Böðvar minn, bömin þín og barnaböm. Minning um góða konu geymist í hugskoti okkar. Blessuð sé minning hennar. Bjami Ó. Halldórsson. Þegar dauðinn hrífur á burt, allt of fljótt, mína góðu mágkonu, langar mig að þakka henni alla tryggð og vináttu við mig og mína fjölskyldu. Munda, eins og hún var alltaf kölluð, giftist Böðvari bróður mínum og byijuðu þau sinn fyrsta búskap í Sörlaskjóli 8 hjá okkur hjónunum. Þar fæddust fyrstu bömin þeirra, Gunnar og Fríða Soffía. Síðan byggðu þau sér fallegt hús í Kópa- voginum og þar bættust í hópinn Ásta, Ema María og Bryndís. Munda var sérstaklega elskuleg og vönduð manneskja, kom sér alls -staðar vel með sínu góða og vingjam- lega viðmóti. Hún var næstyngst bama Gunnars Stefánssonar og Ástu Hannesdóttur, sem bæði eru látin. Nú er bara ein systir eftir af böm- um Ástu og Gunnars sem er komin frá Ameríku til að fylgja systur sinni síðasta spölinn. Ég minnist hennar með innilegu þakklæti og tryggð við mig og mína. Blessuð sé minning Guðmundu Gunnarsdóttur. Megi góður Guð vemda og styrkja Böðvar og fjölskylduna. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. (V. Briem) Ema Ámadóttir. Fallin er frá, langt um aldur fram, svilkona mín, Guðmunda Sesselja Gunnarsdóttir. Munda giftist ung Böðvari Áma- syni og settu þau saman heimili sitt fyrst í Sörlaskjóli 8 í Reykjavík. Með miklum dugnaði reistu þau síðan hús í Reynihvammi 38 í Kópavogi, þar sem heimili þeirra stóð síðan. Sam- band þeirra hjóna einkenndist af gagnkvæmri virðingu og ástúð. Bömin komu í heiminn, fyrst Gunnar og síðan dætumar Fríða Soffía, Ásta, Ema María og Bryndís. Allt myndar- legt og vel gert fólk. Enn stækkaði fjölskyldan. Nú komu tengdabömin og síðan bamabömin, sem eru orðin 12, og loks langömmubamið. Á heimili Mundu og Böðvars var athvarf b'amanna í blíðu og stríðu. Þar var alltaf nóg hjartarúm og kærleikur þeim til handa. Munda var myndarleg kona, grönn og létt í spori. Hún var hæglát og prúð, ábyggileg og heiðarleg í alla staði, og mátti ekki vamm sitt vita. Það var fjölskyldu hennar mikið áfall, þegar kom í ljós, að hún var haldin ólæknandi sjúkdómi. Baráttan var stutt en snörp. Hún gekk á móti örlögum sínum með sama ærðuleys- inu sem einkenndi hana alla tíð. Nú er skarð fyrir skildi. Ættmóð- irin, sem tengdi saman stóra fjöl- skyldu af hjartahlýju og góðvild, er horfin á braut. Eftir stöndum við og drúpum höfði. Drúpum höfði í virð- ingu og þökk fyrir að hafa fengið að kynnast henni og notið vináttu hennar. Kæri Böðvar, við í Blikanesi send- um þér og fólkinu þínu innilegar samúðarkveðjur og biðjum Guð að veita ykkur styrk. Blessuð sé minning mætrar konu. Ásdís Magnúsdóttir. Margar eru minningarnar sem koma í hugann, þegar frétt um and- lát berst. Við Munda frænka áttum fimmtíu og þriggja ára samleið um lífsins vegi. Fyrstu minningamar um hana eru mér í bams minni. Þegar hún um og eftir fermingu var að passa mig, man ég helst eftir ferðum með strætisvögnum, Sogamýri-Raf- stöð, og ferðum í Hafnarfjörð. Við fómm í gönguferðir fyrir neðan Bjarg á Grímsstaðarholti þar sem langamma og langafi bjuggu. Mér em minnisstæð lög sem Munda og vinkona hennar, Rúna, vom að raula, t.d. Seven lonely da- ys, sem var vinsælt á þessum ámm. Munda var falleg þegar hún var í hvíta sloppnum við afgreiðsluborðið í Laugavegsapóteki. Alltaf fékk ég apótekaralakkrís eða eitthvert sæl- gæti þegar ég kom til hennar. Hún giftist Böðvari Ámasyni en hann vann við frystihús föður síns í Kópavogi. Hann keyrði fisk á stór- um vömbíl og fékk ég oft að sitja í hjá honum. Þau byggðu sér hús í Reynihvammi 38 í Kópavogi. Böðvar réð mig í vinnu í Kópavoginum og borðaði ég þá hjá Mundu frænku. Fermingarveislan mín var haldin í húsi þeirra sem var stórt í þá daga, en er meðalstórt í dag. Ég minnist margra ferðalaga, beijaferða á Dragháls og rigningar- nætur í Bjarkarlundi. Ef einhvers staðar var afmæli kom Munda frænka. Ég held að ég megi segja að hún hafi komið í öll fimmtíu og tvö afmælin mín. Hún var góð kona og gerði öllum gott ef hún gat því við komið. Hennar verður sárt saknað af vinum og vandamönnum. Guð gefi Böðvari og öllum bama- hópnum styrk til að standast þessa sorg sem fylgir því að missa eigin- konu, móður og ömmu. Blessuð sé minning hennar. Hanning. Ifyrir tíu árum var stofnaður sjúkravinahópur innan Rauða kross deildar Kópavogs. Markmiðið með honum var m.a. að sinna vistmönn- um í Sunnuhlíð, hjúkrunarheimili Kópavogs. Þar var Guðmunda með frá byijun og lýsir það vel áhuga hennar á að gleðja aðra og gera þeim gott. Traustari og betri manneslgu var ekki mögulegt að fá til að sinna öldr- uðum og sjúkum í nafni Rauða krossins, enda elskaði vistfólkið í Sunnuhlíð hana og saknar hennar mikið. Guðmunda var glæsileg kona. Há og tiguleg gekk hún um og ósjálf- rátt reyndu menn að rétta úr sér og óskuðu þess að vera gæddir ann- arri eins reisn og hún bar. I síðasta sinn mætti hún á fund hjá okkur fyrir mánuði, glöð og ræðin að vanda, og við vorum fullar bjartsýni um að hægt væri að halda sjúkdómi hennar í skefjum og að hún kæmi aftur til starfa með okk- ur. Því kom andlát hennar svo óvænt og sem reiðarslag yfír okkur. Að endingu þökkum við innilega hennar mikla og óeigingjarna starf, sem hún vann í nafni Rauða kross deildar Kópavogs, að ógleymdum öllum myndunum, sem hún tók við ýmis tækifæri, og eru okkur og hjúkrunarheimilinu ómetanlegar, en Guðmunda var frábær ljósmyndari. Með hryggð í huga kveðjum við vinkonu okkar og biðjum henni Guðs blessunar. Eiginmanni hennar og bömum sendum við innilegar samúð- arkveðjur. Sjúkravinir Rauða kross Kópavogs Elsku amma okkar. Nú ert þú komin til Guðs og þér Iíður vel. Þetta er ekki auð- velt fyrir okkur. Við hefðum þráð að hafa þig lengur þjá okkur. En svona er þetta. Við þökkum fyrir þann tíma sem við áttum með þér. Það var svo notalegt að koma til þín og fá vöfflur og ijóma. Þú og afi mættuð alltaf fyrst í afmæl- in okkar, klyfjuð pökkum og ijómaköku. Og aldrei gleymdist myndavélin þín. Elsku amma, þú varst okkur svo kær. Takk fyrir allt og allt. Guð geymi þig. Leiddu mína litlu hendi, Ijúfí Jesú, þér ég sendi bæn frá mínu bijósti, sjáðu, blíði Jesú, að mér gáðu. Bamabörn. Þó að ég sé látinn harmið mig ekki með tárum. Hugsið ekki um dauðann með harmi og ótta; ég er svo nærri að hvert eitt ykkar tár snertir mig og kvelur. En þegar þið hlæið og syngið með glöðum hug lyftist sál mín upp í mót til Ijóssins. Verið glöð og þakklát fyrir alit sem lífíð gefur og ég, þótt látinn sé, tek þátt i gleði ykkar. Við kveðjum ástkæra Mundu frænku okkar hinstu kveðju og vit- um að hún hefur haldið til fundar við frelsara sinn. Hún skilur eftir margar góðar og dýrmætar minn- ingar sem munu lifa með okkur og fjölskyldum okkar alla tíð. Sárastur er missirinn hjá fjöl- skyldu hennar. Við sendum Böðvari og bömum þeirra hjartans samúðar- kveðjur og biðjum algóðan Guð að styrkja þau í þeirra miklu sorg. Blessuð sé minning hennar. Böm Hannesar Gunnarssonar. ________________MINNINGAR GUÐMUNDA SESSELJA GUNNARSDÓTTIR + Ingveldur Sig- urðardóttir fæddist í Reykjavík 16. desember 1905. Hún lést í Reykjavík 12. nóvember síð- astliðinn. Hún var elst 15 barna Þuríð- ar Pétursdóttur húsmóður frá Brúsastöðum í ÞingvaUasveit og Sigurðar Ámason- ar vélstjóra frá Vestur-Botni í Pat- reksfirði. Þau bjuggu á Bergi við Suðurlandsbraut í Reykjavík. Systkini Ingveldar em; Ingi- björg, f. 1907, d. 1992; Helga, f. 1909, d. 1985; Bryndís, f. 1911; Elísabet, f. 1912; Árai, f. 1915; Þuríður, f. 1917, d. 1994; Emilía, f. 1917, d. 1987; Pétur, f. 1918, d. 1990; Erlendur, f. 1919; Sigurður, f. 1921; Harald- ur Óra, f. 1924; Valur, f. 1925; María, f. 1928; Bergljót, f. 1931. Ingveldur útskrif- aðist frá Verzlunar- skóla íslands árið 1924. Hún aflaði sér framhaldsmennt- unar í Englandi og í háskóla í Minne- sota í Bandaríkjun- um. Hún starfaði á skrifstofu Lauga- vegsapóteks, í Har- aldarbúð og hjá Ol- íuféiaginu hf., þar tii hún stofnaði sitt eigið fyrirtæki, Fj ölritunarstofuna, sem var til húsa á Laugaveginum. Einnig hélt hún um árabil námskeið í Sam- vinnuskólanum á Bifröst. Útför Ingveldar fer fram frá Ás- kirkju í dag. INGVELDUR Sigurðardóttir, eða Inga eins og við kölluðum hana, var elst systkinanna 15 frá Bergi við Suðurlandsbraut í Reykjavík. María móðir okkar er næstyngst. Nú þegar komin er kveðjustund streyma fram í hugann góðar og skemmtilegar minningar af sam- verustundum með Ingu. Hún fór ung að ferðast, varð snemma sigld sem kallað var í þá daga. Ferðalög til útlanda voru hennar líf og yndi alla tíð. Hún var fróðleiksfús og vel að sér. Inga fór árlega til útlanda meðan heilsan leyfði. Það er okkur í bamsminni hvað það var spennandi er Inga kom heim úr ferðalögunum. Hún kom með fangið fullt af leikföngum og fallegum fötum handa okkur systr- unum. Umfram allt stendur það ljóslifandi í minningunni er Inga geislandi af áhuga og tendruð af hrifningu lýsti því sem fyrir augu hennar hafði borið í ferðinni. Hún ferðaðist til ýmissa staða sem voru okkur framandi, svo sem til Möltu. — Margt veit sá er víða ratar, sagði hún. Inga fór oft með okkur systumar í leikhús. Ár hvert sáum við barna- leikrit Þjóðleikhússins. Leikhúsferð- imar voru mikiðævintýri fyrir litlar stelpur. Það var alltaf gott að koma til Ingu. Hún gaf sér góðan tíma til að tala við okkur um heima og geima. Auk þess átti hún alltaf eitt- hvað gott í litla munna — já og þótt þeir stækkuðu. Það var erfitt fyrir Ingu þegar heilsu hennar hrakaði. Það átti alls ekki við hana að vera veik og kom- ast ekki ferða sinna. Inga reyndist okkur ákaflega góð frænka. Bless- uð sé minning hennar. Rannveig og Bergljót Rist. . í dag verður til moldar borin móðursystir mín Ingveldur Sigurð- ardóttir. Inga frænka ar elst fimm- tán systkina, sem lengst af hafa verið kennd við Berg við Suður- landsbraut og jafnan nefnd „systk- inin frá Bergi“. Inga var borinn og bamfæddur Reykvíkingur og leit alltaf á sig sem borgarbúa, sem leitaði eftir því besta í borgarmenn- ingunni. Það var henni því eðlis- lægt að leita út fyrir landsteinana að loknu verslunarprófi til að leita sér frekari menntunar og alla tíð hafði hún mikið yndi af ferðalögum til annarra landa. Þannig dvaldi hún um árabil fyrst í Þýskalandi og síðar í Bandaríkjunum og lærði tungur þessara þjóða til hlítar auk þess að stunda nám í verslunar- fræðum. Inga lét ekki heimskreppu eða erfiðar ytri aðstæður koma í veg fyrir, að hún næði því marki, sem hún setti sér. Segja má, að allt líf Ingu hafi einkennst af þörf til að vera sjálf- stæð og öðrum óháð, en jafnframt mikilli umhyggju hennar fyrir systkinum sínum og íjölskyldum þeirra. Sem eitt af elstu barnaböm- unum í fjölskyldunni naut ég þeirr- ar umhyggju frá fyrstu tíð. Hún er mér því fyrst og fremst minnis- stæð sem hlý og umhyggjusöm móðursystir, sem alltaf fylgdist með uppvexti og þroska okkar frændsystkinanna af miklum áhuga. Og sá áhugi entist henni til æviloka, því hún var óþreytandi að spyijast fyrir um fjölskyldur okkar þegar tækifæri gafst til að spjalla saman í næði. En nú verður mér einnig minnis- stæð sem sjálfstæð kona, sem afl- aði sér menntunar af eigin ramm- leik og rak eigin vélritunarþjónustu um áratuga skeið. Hún sýndi og sannaði hvernig hægt var að ná settu marki með viljastyrk og ósér- hlífni þrátt fyrir oft erfið ytri skil- yrði. Ég mun því ætíð minnast Ingu með þakklæti og hlýhug fyrir þann áhuga og umhyggju, sem hún sýndi mér og mínum, en ekki síður fyrir þá fyrirmynd, sem hún setti okkur systkinabömum sínum með lífs- skoðun sinni og athöfnum. Þorgeir Pálsson. INGVELDUR SIG URÐARDÓTTIR

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.