Morgunblaðið - 18.11.1994, Side 39

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 18. NÖVEMBER 1994 39
MINNINGAR
KRISTIANNA
JESSEN
+ Kristianna Jes-
sen fæddist í
Trangisvögi í Fær-
eyjum 13. janúar
1918. Hún lést í
Landspítalanum
21. október síðast-
liðinn og fór útför
hennar fram 27.
október.
TIL ÞESS að knatt-
spyrnufélag geti teflt
fram góðu knatt-
spymuliði þarf margt
til. Nefna má fyrst
góða knattspyrnumenn og þjálfara
og að sjálfsögðu dugmikla forystu-
menn. Síðast en ekki síst þarf
trausta og góða stuðningsmenn.
Síðustu áratugi hefur þetta allt
farið saman hjá okkur Skaga-
mönnum og því hefur árangur
þeirra á knattspyrnuvellinum verið
sem raun ber vitni og vakið verð-
skuldaða athygli.
Nöfn knattspymumanna þekkja
flestir, svo og margra þeirra sem
em í forystu, þar sem þeir eru jafn-
an í sviðsljósinu á hverjum tíma.
Þessu er ekki eins farið með
stuðningsmenn liðanna. Nöfn
þeirra þekkja fæstir utan hópsins.
Þegar við stuðningsmenn Skaga-
manna stofnuðum með okkur félag
í Reykjavík fyrir tæpum þremur
árum mættu á annað hundrað
manns á stofnfundinn. Þetta var
fólk á öllum aldri, allt frá ungling-
um og upp í fólk á áttræðisaldri.
Lið okkar var nýkomið í 1. deild,
eftir ársdvöl í 2. deild, og því mik-
ill hugur í mönnum.
Meðal stofnenda og aldursfor-
seti á fundinum var Kristianna
Jessen, þá rúmlega 70 ára, sem
ég vil kveðja með nokkrum orðum,
en hún lést 21. október sl. eftir
stutt en erfið veikindi.
Hún var einn öflugasti stuðn-
ingsmaður Skagamanna og sótti
velflesta leiki liðsins hér í Reykja-
vík og á Akranesi í áratugi.
Margir undruðust áhuga hennar
og þekkingu á knattspyrnu og
knattspyrnumönnum. Hún var
ekki einungis vel að sér um allt
er varðaði knattspyrnu hér á landi,
heldur einnig erlendis. Má þar
nefna ensku knattspyrnuna, þar
sem hún var dyggur aðdáandi liðs
Liverpool.
Ég var oft spurður
að því hvort þessi full-
orðna kona, eins og
menn orðuðu það,
væri amma, mamma
eða frænka einhvers
leikmannsins í liðinu.
Svo var ekki. Hún var
ekki skyld eða tengd
neinum í liðinu og átti
engar ættir að rekja
til Akraness. Hún,
eins og svo margir
aðrir, hreifst af liði
Skagamanna, þegar
það vakti fyrst athygli
á árunum eftir 1950 og leikmenn
þeirra ára, Ríkarður, Þórður,
Donni o.fl. voru hennar menn.
Það væri margt hægt að segja
um Kristönnu og knattspymuá-
huga hennar, en það verður að
bíða betri tíma. Ég vil þó nefna
það, að eftir frækilegan sigur
Skagamanna yfir Feyenoord í
Reykjavík haustið 1993, fylgdi lið-
inu hópur stuðningsmanna til síð-
ari leiksins í Hollandi. Þeirra á
meðal var Kristianna og dró hvergi
af sér við að hvetja sína menn.
Þá var hún að sjálfsögðu mætt á
vellinum á Akranesi í september
sl. þegar hennar menn á Skagan-
um tóku á móti íslandsbikarnum,
þriðja árið í röð og að sjálfsögðu
færði hún sínum mönnum blóm.
Kristanna var Færeyingur, fædd
í Trangisvogi 13. janúar 1918 og
ólst þar upp. Til íslands kom hún
17. júní 1944 og var búsett hér á
landi síðan. Hún kynntist manni
sínum Jes Jessen, dönskum garð-
yrkjumanni hér á landi, og áttu
þau allan sinn búskap heima í
Mosfellsbæ. Jes lést fyrir nokkrum
árum. Þau áttu tvo syni.
Ég vil fyrir hönd stuðningsfé-
lags Skagamanna, svo og knatt-
spyrnumanna nokkurra kynslóða
frá Akranesi, þakka Kristiönnu
þann mikla stuðning og vináttu,
sem hún sýndi okkur alla tíð. Við
minnumst hennar og kveðjum með
þakklæti og virðingu.
Við vottum sonum hennar og
öðrum aðstandendum okkar
dýpstu samúð.
Helgi Daníelsson.
Nú er hin merka og á margan
hátt sérstæða kona, Kristianna
Jessen, gengin til hinstu hvílu.
Andlát hennar bar brátt að, því
það var ekki fýrr en nokkrum dög-
um fyrir andlát hennar, að hennar
nánustu vinir og ættingjar vissu
að hún gekk með hinn illræmda
sjúkdóm sem leitt hefur svo marg-
an til dauða.
Við hjónin vorum þess aðnjót-
andi að fá að kynnast Kristiönnu
og Jes Jessen heitnum, eiginmanni
hennar, sem lést árið 1986. Þau
kynni skilja eftir sig vináttu og
þakklæti um ókomna tíð.
Það kom flestum verulega á
óvart hversu víðlesin og fróð Krist-
ianna var, þrátt fyrir að skóla-
ganga hennar hafi verið í knapp-
ara lagi, eins og títt var um fólk
á hennar aldri. Svo virtist sem fróð-
leiksfýsn hennar hefði nær engin
takmörk og ótrúlegt stálminni
hennar var þess valdandi að hún
varð mikill fróðleiksbrunnur á
mörgum ólíkum sviðum.
Af þessum sökum voru samræð-
ur við Kristiönnu ávallt líflegar og
skemmtilegar, hvað svo sem bar á
góma. Hvort heldur var rætt um
nýútkomnar bækur, pólitík eða
knattspymu, var vitneskja hennar
með ólíkindum.
Kristianna var eldheit jafnaðar-
manneskja og studdi Alþýðuflokk-
inn allt sitt líf. Hún var í stjórn
Alþýðuflokksfélags Mosfellsbæjar
og Kjósarsýslu um áratuga skeið
og vann ötullega fyrir félagið. Var
oft spjallað um pólitík þegar hún
kom í heimsókn til okkar og þá
gjaman spáð um framvindu ýmissa
mála sem á döfinni voru. Var
ósjaldan sem Kristianna spáði rétt
fyrir um málalyktir ýmissa tor-
leystra vandamála.
Knattspyrna var Kristiönnu afar
hugfólgin. Var ekki hægt að
ímynda sér að maður væri að ræða
við konu á áttræðisaldri, þegar
knattspyrnu bar á góma. Fylgdist
hún bæði með knattspyrnunni
innanlands og ensku knattspyrn-
unni svo að hún gat nafngreint
flesta leikmenn í fýrstu deild
beggja landa. Þá var hún alla tíð
mikill aðdáandi og stuðningsmaður
knattspyrnuliðs Akraness.
Við kveðjum Kristiönnu með
söknuði og virðingu en emm jafn-
framt þakklát fyrir að hún þurfti
ekki að berjast lengi við óvæginn
sjúkdóm. Flemming, Ölla og öðrum
aðstandendum vottum við dýpstu
samúð um leið og við kveðjum
góðan vin.
Ingibjörg Bernhöft,
Bjarnþór Aðalsteinsson.
SIGRUN BJORNSDOTTIR
+ Sigrún Björnsdóttir fæddist
á Fáskrúðsfirði 26. nóvem-
ber 1908. Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu Eir 7. nóvember
og fór útför hennar fram frá
Áskirkju í gær.
ALLTAF kemur andlát fólks manni
jafnt í opna skjöldu hvort sem um
er að ræða ungt fólk eða gamalt.
Þó að maður viti að þegar fólk er
komið á háan aldur er engill dauð-
ans ekki langt undan þegar heilsan
brestur.
Þegar ég frétti af andláti
Sigrúnar Björnsdóttur, tengda-
ömmu minnar eins og ég kallaði
hana, setti mig hljóðan, en um leið
fór hugurinn ósjálfrátt að leita til
samverustunda okkar ijölskyld-
unnar með ömmu Sigrúnu. Það var
alltaf gaman og hressandi að koma
til hennar í Furugerðið, þar sem
hún bjó þegar ég kynntist henni,
og alltaf var drifið kaffi og með-
læti á borð og ekki hlustað á nein-
ar mótbárur þar um. Síðan var
skrafað og skipst á skoðunum, því
Sigrún hafði skarpar og skírar
skoðanir á hlutunum og hjá henni
kom maður ekki að tómum kofun-
um hvort sem um var að ræða hin
ýmsu dægurmál eða stjórnmál.
Hvort sem var á sviði borgar- eða
landsmála hafði hún sínar sterku
skoðanir á hlutunum. Þegar okkur
greindi á í skoðunum, sem var nú
reyndar ekki oft, sagði hún bara
„og mér er alveg sama hvað þér
finnst en þetta er mín skoðun“.
Hinn sterki persónuleiki Sigrúnar
og skoðanir sem hún fylgdi eftir
af festu var það sem dró mig að
þessari konu sem jafnframt var svo
hjartahlý og þakklát fyrir hvern
lítinn hlut sem fyrir hana var gerð-
ur.
Sigrún var mikil hagleikskona
og hafði sérlega gott auga fyrir
litum og formi. Aldrei sat hún
auðum höndum. Hafði hún mikið
yndi af því að hekla, einnig að
mála á dúka og vinna Jiluti úr leir,
sem hún gladdi síðan ættingja sína
og vini með. Þessir gripir voru
margir hveijir sérlega vel gerðir.
Félagslyndi var henni í blóð bor-
ið og vildi hún hafa fólk í kringum
sig og lék hún þá á als oddi.
Gaman hafði Sigrún, eins og
fólki er tamt, að segja frá átthög-
um sínum á Fáskrúðsfirði, þar sem
hún ól upp börnin sín fimm, ásamt
manni sínum, Antoníusi, sem hún
missti er þau bæði voru í blóma
lífsins. Einnig hafði Sigrún gaman
af því að minnast þeirra stunda
sem hún vann á barnadeild Land-
spítalans og allrar barnanna sem
t
Frændi okkar.
hún umgekkst þar. Litlar minning-
ar eins og þetta rifjast upp í hugan-
um er ég nú hugsa til baka til
samfunda okkar Sigrúnar. Því oft
er það svo að litlar og einfaldar
minningar sækja á hugann þegar
til baka er litið og skilja eftir hlýju
við hjartaræturnar. Þeir sem til
þekkja vita að þarna fór kona sem
ekki skorti kjark og þor, hvorki til
líkama né sálar meðan hvort
tveggja dugði. Kona sem hver og
einn getur tekið sér til fyrirmyndar
hvað varðar dugnað, heiðarleika
og einurð í lífsbaráttunni.
Nú hefurðu fengið hvíldina, Sig-
rún mín, eftir að hafa dvalið síð-
ustu mánuðina á hjúkrunarheimil-
inu Eir í umsjá alúðlegs starfs-
fólks. Megi góður Guð geyma þig,
en hjá okkur sem eftir lifum skilur
þú eftir góðar og dýrmætar minn-
ingar.
Elsku Sigrún amma, þakka þér
fyrir allar samverustundirnar.
Fyrir hönd Ester, konu minnar,
sem sér á eftir elskulegri ömmu
sinni og Maríu Óskar, dóttur okk-
ar, sendum við börnum og barna-
börnum Sigrúnar Björnsdóttur, svo
og Jóhönnu og Bimu, systrum
hennar, okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Albert Már Steingrímsson.
EINAR BJÖRNSSON
frá Kaldárbakka,
vistmaður á Kópavogshæli,
er lést í Landspítalanum 11. nóvember, verður jarðsunginn frá
Kolbeinsstaðakirkju mánudaginn 21. nóvember kl. 14.00.
Þeim, sem vildu minnast hans, er vinsamlegast bent á Vinafélag
Kópavogshælis.
Aðstandendur.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HALLDÓRA ANNA
SIGURBJÖRNSDÓTTIR
frá Grímsey,
til heimilis á Dalbraut 18,
lést í Landspítalanum 13. nóvember sl.
Útförin verður gerð frá Langholtskirkju
í dag, föstudaginn 18. nóvember,
kl. 15.00.
Björn Friðfinnsson,
Guðríður Sólveig Friðfinnsdóttir,
Ólafur Friðfinnsson,
Stefán Friðfinnsson,
Sigrún Bára Friðfinnsdóttir,
Steingrímur Friðfinnsson,
Elfn Þóra Friðfinnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Iðunn Steinsdóttir,
Hermann Árnason,
Unnur Aðalsteinsdóttir,
Ragnheiður Ebenezerdóttir,
Styrmir Sigurðsson,
t
Útför eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
HALLFRÍÐAR GUÐBJARTSDÓTTUR,
Öldugötu 5,
Flateyri,
ferframfrá Flateyrarkirkju laugardaginn 19. nóvemberkl. 14.00.
Guðmundur V. Jóhannesson,
Jóhanna V. Guðmundsdóttir, Fred Martin,
Gunnar K. Guðmundsson, Elín Jónsdóttir,
Magnús H. Guðmundsson, Ebba Jónsdóttir,
Eiríkur G. Guðmundsson, Ragna Óladóttir,
Guðjón Guðmundsson, Bjarnheiður ívarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
VÍGLUNDUR JÓNSSON
fyrrverandi útgerðarmaður
og heiðursborgari
Ólafsvíkurkaupstaðar,
Lindarholti 7, Ölafsvík,
sem lést miðvikudaginn 9. nóvember,
verður jarðsunginn frá Ólafsvíkurkirkju
laugardaginn 19. nóvember kl. 14.00.
Ferð verður frá Umferðarmiðstöðinni
kl. 10.00.
Þeim, sem villja minnast hins látna, er vinsamlega bent á
St. Fransiskusspítalann í Stykkishólmi.
Úlfar Víglundsson, Guðrún Karlsdóttir,
Guðrún Víglundsdóttir, Pétur S. Jóhannsson,
Ragnheiður Víglundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, er sýndu okkur samúð
og vinarhug við andlát og útför eiginkonu minnar og móður okkar,
ÞÓRLEIFAR V. FRIÐRIKSDÓTTUR.
Alexander Ingimarsson
og dætur.
t
Innilegar þakkir fyrir vinarhug og hlut-
tekningu vegna andláts og útfarar ást-
kærs föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
KRISTJÁNS GEORGS
JÓSTEINSSONAR
stjórnarformanns
Þýsk-íslenska hf.
Ingibjörg Kristjánsdóttir, Hilmar Friðriksson,
Ómar Kristjánsson, Kolbrún Metúsalemsdóttir,
Jósteinn Kristjánsson, Gyða Brynjólfsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.