Morgunblaðið - 28.12.1994, Qupperneq 50

50 MIÐVIKUDAGUR 28. DESEMBER 1994
MORGUNBLAÐIÐ
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavik • Sími 691100 • Símbréf 691329
Tommi og Jenni
Ljóska
Ferdinand
J ólaglaðningur
gam\sL fólksins
Opið bréf til stj órnmálamanna
Frá Kolbrúnu Haraldsdóttur:
ÉG VIL leggja nokkur orð í belg
vegna yfírstandandi verkfalls
sjúkraliða og þeirra þrenginga sem
aldraðir, aðstandendur þeirra og
starfsfóík öldrunarstofnana mega
þola. Ég er þeirrar skoðunar að
verkfall sjúkraliða snúist um fleira
en laun og kjör viðkomandi stéttar
og viðsemjenda þeirra, nefnilega
fólk sem ekki getur varið sig og á
sér greinilega ekki marga mál-
svara, gamalt
fólk.
Samúð mín
með launábar-
áttu sjúkral-
iða, eins og
annarra laun-
þega í lág-
launastéttum,
er ótvíræð en
ekki hér til
umfjöllunar.
Flestir vita
hvergu sárt
það er þegar
gamalt fólk
þarf að flytjast
brott af heimili
sínu, frá flestu því sem því er
kært. Það tekur gamalt fólk langan
tíma að aðlagast nýju umhverfi.
Eg á sjálf aldraða móður, 88 ára
gamla, sem hefur verið ekkja í tvö
ár. Hún er haldin Alzheimer-sjúk-
dómi og þarf því töluverðrar
umönnunar við. Eftir talsverða bið
og miklar áhyggjur vorum við, þ.e.
hún og börnin hennar, svo lánsöm
að fá inni fyrir hana á litlu nota-
legu heimili fyrir fólk með heilabil-
un, sem rekið er í tengslum við
Dvalarheimilið Skjól. Þetta er afar
heimilislegur staður og starfsfólkið
elskulegt.
Um mitt sl. sumar var heimilinu
lokað í sex vikur. Þetta var gert
til að hægt væri að framkvæma
nokkuð umfangsmikið viðhald á
húsinu og um leið náðist margum-
ræddur sparnaður í heilbrigðis-
kerfinu þar sem ekki þurfti að ráða
fólk til sumarafleysinga. Á meðan
var heimilisfólkið flutt í Skjól og
komið þar fyrir í auðum plássum
sem annars eru notuð fyrir svokall-
aðar hvíldarinnlagnir. Þá tók aftur
við tími rótleysis. Við vissum samt
sem áður að allt tæki þetta enda
og þrengingum móður okkar
myndi ljúka, þó við tæki nýr tími
aðlögunar og vissulega var hægt
að sjá þess merki. En þá kom ann-
að áfallið, eða ætti ég að segja það
þriðja. 2. desember sl. var heimil-
inu lokað og heimilisfólkið aftur
flutt í Skjól þar sem það mun dvelja
meðan á verkfalli stendur.
Þannig standa
málin nú. Móðir
mín, og reyndar
aðrir vistmenn
heimilisins, sefur
í herbergi hjá
ókunnugum, án
persónulegra
muna, óörugg,
eirðarlaus og
óhamingjusöm.
Ég og aðrir að-
standendur
þessa fólks höf-
um af því miklar
áhyggjur hvort
það eigi yfirleitt
nokkuð eftir að njóta þess næðis
sem öldruðum og sjúkum ber þann
tíjna sem ólifað er.
Ekki vantar hástemmdar lýsing-
ar stjórnmálamanna á hátíðar-
stundum, þá eru forfeður og -mæð-
ur lofuð. Hversu mikið mark er á
því orðagjálfri takandi? Ekkert,
það eru verkin sem tala. Ég hef
reyndar stundum velt því fyrir mér
hvort alþingismenn og ráðherrar
séu allir upp til hópa munaðarlaus-
ir. Eða voru það systur þeirra og
eiginkonur sem annast aldraða
foreldrana?
Það á væntanlega fyrir forráða-
mönnum þessarar þjóðar að liggja,
eins og okkur flestum, að verða
gamlir. Þeim er því hollt að hug-
leiða hvaða aðstæður bíða þeirra.
Skyldu þeir verða framar á for-
gangslista heilbrigðiskerfisins en
aldraðir eru nú?
KOLBRÚN HARALDSDÓTTIR,
Grundarási 17, Reykjavík.
Um reykingar
og reykbann
Frá Birni Steinari Haukssyni:
ÞAÐ er mikið rætt og skrifað um
reykingar og reykleysi í fjölmiðlum
og víðar og svo hefur verið um nokk-
urt skeið. Það sem einkennir oft á
tíðum umræðuna eru því miður öfg-
ar, og þá aðallega þeirra sem ekki
reykja. Hversu oft heyrast ekki kröf-
ur þeirra um algert reykingabann
þar sem þeir eiga leið um? í flugvél-
um, ferjum, skemmtistöðum, kvik-
myndahúsum og víða. Sumstaðar eru
reykingar kannski ekki veijandi s.s.
í þröngum opinberum byggingum,
óloftræstum húsakynnum, lyftum
o.s.frv.
En er það ekki óumburðarlyndi
þess sem skrepur í bíó tvisvar eða
þrisvar á ári til að njóta tveggja
klukkutíma skemmtunar, að geta
alls ekki unnt minni hluta hóp þess
að reykja svo sem í 10 mín í mörg
hundruð fermetra salarkynnum, með
fyrirmyndar loftræstingu og utan
þess salar sem sýningin fer fram í?
Best væri náttúrlega að enginn
reykti, það er bara ekki svoleiðis.
Sumir geta bara ekki hætt aðrir
bara vilja reykja. Sýnum meðbræð-
rum umburðarlyndi, reykingar eru
að dragast saman og eru að hverfa,
það tekur bara sinn tima.
BJÖRN STEINAR HAUKSSON,
Engihlíð 18, Reykjavík.
Allt efni sem birtist f Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
upplýsingasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu það-
an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.