Morgunblaðið - 07.02.1995, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 7. FEBRÚAR 1995 37 ,
MIIMNINGAR
BJARNIÁRMANN
JÓNSSON
+ Bjarni Ármann Jónsson
fæddist í Reykjavík 28.
febrúar 1930. Hann lést á heim-
ili sínu í Hayward í Kaliforníu
30. desember 1994 og fór útför
hans fram frá Dómkirkjunni
23. janúar.
BJARNI Ármann, Baddi á Skóla-
vörðustígnum, ólst upp í gamla
húsinu nr. 17b, sem afi hans Jó-
hann Ármann úrsmíður og öll hans
fjölskylda bjó í. Baddi, minn eftir-
minnilegasti og besti æskuvinur,
lést á heimili sínu í Hayward, í
Kalifomíu hinn 30. desember 1994.
Æskuheimili Badda var rétt handan
við hornið á Óðinsgötu 4, húsinu
sem faðir minn, Ólafur Hvanndal,
og ég bjuggum í á mínum uppvaxt-
arárum. Við Baddi urðum mjög
fljótt góðir og nánir vinir, eða á
tólfta aldursári okkar. Við vorum
fermingarbræður í Frikirkjunni, hjá
séra Árna. Vinátta okkar hélst alla
tíð, þrátt fyrir aðskilnað í aldar-
fjórðung. Baddi fór í siglingar á
Eimskips frægustu fossum, þar á
meðal gamla Tröllafossi, sem var,
ef ég man rétt, eitt af hrað- eða
skyndismíðuðu „Liberty-skipum“
sem F.D. Roosevelt lét smíða.
Lengst af var þó Baddi á Lagar-
fossi.
Eins og fyrr var á minnst, hitt-
umst við Baddi ekki í 25 ár, en svo
gerðist það hér í Washington
snemma ársins 1994, þegar hann
og Systa, hans góða, fallega kona,
komu til að heimsækja vini sína
hér; Einar Ásgeirsson hjá Flugleið-
um í Baltimore, hans góða gamla
vin og skipsfélaga o.fl. Þessi heim-
sókn Badda og Systu var eftir-
minnilegasta, skemmtilegasta og
stærsta stund, sem ég hef átt síðan
ég fluttist út. Við áttum stórkost-
legar stundir hér í Alexandria og
rifjuðust upp gamlir góðir dagar.
Við vorum góðir skólafélagar og
bekkjarbræður í gamla Verzló í tíð
Vilhjálms Þ. Gíslasonar, sem þá var
skólastjóri. Baddi var sá stórkost-
legasti grínisti, sem ég hef nokkum
tíma hitt á ævinni og hafði alltaf
eitthvað skemmtilegt að segja, allt
fram á síðustu stundir ævi sinnar.
Hann var orðinn illa veikur þegar
ég ætlaði að heimsækja hann í nóv-
ember sl. til að ræða „tilveruna“
eins og við vorum vanir að segja,
og hringdi því í Systu. Hann hringdi
í mig strax sama dag uppvægur
yfir hugmyndinni en segir svo:
„Eggi minn, ekki koma í heimsókn
núna, ég vil að þú munir eftir mér
eins og var, þegar við hittumst síð-
ast. og eins og við vorum á okkar
gömlu góðu dögum. Ég bað Systu
um að láta þig vita um leið og þetta
endar hér, eða einhver breyting
verður." Svo segir hann: „Ég hef
ekki viljað láta alla vita af þessu
ástandi mínu, vegna þess að ég vil
ekki að fólk fari að troðast undir,
þegar að endalokunum kemur.“ Það
koma svo margar minningar nú,
að ekkert blað mundi rúma þær.
Við Baddi reyndum margt saman
og þóttum of fullorðinslegir að
mati okkar uppalenda, oft og tíðum,
en alltaf var þetta alveg þræl-
, skemmtilegt. Mér verður hugsað til
þess sem faðir minn sagði stundum,
hann sagðist ekki vera viss um
hvor væri meiri grínisti og skemmti-
legri, hann Baddi, eða vinur okkar
Flosi Ólafsson, síðar góður leikari
og mikill grínisti, svo sem alþjóð
þekkir.
Badda var margt til lista lagt,
sérstaklega á tólistarsviðinu, lék á
fiðlu og mörg önnur hljóðfæri á
unglingsárunum. Við eignuðumst
eitt stórslys sameiginlega, sem batt
enda á hans væntanlega frægðar-
feril á þessu sviði. Eitt sinn kom
hann á Óðinsgötuna um miðja nótt
og ég var ekki nógu fljótur að svara
merkinu okkar (smásteinn á
gluggarúðu, þegar annar vildi kom-
ast inn hjá hinum). Baddi braut þá
litla rúðu í bakdyrunum og við það
skar hann allar sinar vinstri hand-
ar, við úlnlið. Þetta urðu mikil von-
brigði fyrir okkur og alla hans fjöl-
skyldu. Seinna áttum við Baddi í
ýmsum útistöðum við tilveruna, svo
sem baráttu við mjög þekkt lífsins
öfl, sem margir hafa átt í stríði
við. Baddi var sá sterkasti í þeirra
baráttu og sigraðist betur en nokk-
ur annar á því vandamálinu.
Áður en lengra er haldið hefði
ég ef til vill átt að minnast á ýmis
ævintýri okkar Badda en það er af
alltof mörgu að taka.
Við Baddi nutum vinsælda í bæn-
um, sérstaklega vegna kímnigáfu
og skemmtilegs persónuleika
Badda, en ég varð einskonar fylgi-
sveinn vinar míns. Enginn stóðst
grínið hans og skemmtilegheit. Oft
var margt brallað, sem varð foreldr-
um og íjölskyldum okkar stundum
ærið áhyggjuefni. Ég minnist þess
að einn dag setti móðir Badda, frú
Villa, okkur niður við borðstofu-
borðið á Skólavörðustígnum og
sagði: „Þið, drengir mínir, verðið
aldrei samkvæmishæfir nema þið
lærið bridge.“ (Við gerðum þá ekk-
ert af okkur á meðan.) Baddi varð
strax miklu betri spilari en ég gat
nokkurn tíma orðið. Hann hafði það
í sér að geta gert hlutina vel og í
huga minn, í þessu sambandi kemur
upp setning sem við heyrðum svo
oft: „Þið verðið að gera þetta miklu,
miklu betur.“ Orð Inga heitins
Gíslasonar, sem kenndi okkur
Badda íslensku og stærðfræði í
Versló.
Baddi var listamaður og alltaf
svo vandvirkur í öllu sem hann tók
sér fyrir hendur. Ég ætla ekki að
rekja fieiri sögur af okkur Badda,
ég vona að Systa og Stefán hafi
þann styrk sem þarf við brottför
míns gamla góðar vinar. Ég bið
Guð að vaka yfir allri hans fjöl-
skyldu, sérstaklega vil ég senda frá
mér og minni fjölskyldu, vináttu-
og samúðarkveðjur til Systu og
Stefáns.
Ég ætla ekki að fara hér með
neina bæn eða sálm, enda hefði
Baddi ekki þolað mér það, en alla-
vega eins og við sögðum stundum,
í okkar gamla „hangout" í Vonar-
stræti 4:
Af langri reynslu lært ég þetta hef
að láta drottin ráða á meðan ég sef,
en þegar ég vaki vil ég sjálfur ráða
og þykist jafnvel geta ráðið fyrir báða.
Þótti mörgum þetta ærið frekju-
leg vísa.
Þessar hugleiðingar mínar um
æskuvin minn Badda eru skrifaðar
í Springfield, Virginiu, á gamlárs-
dag, 31. desember 1994.
Jón Eggert Hvanndal,
Bandaríkjunum.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveld-
ust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins á netfang þcss Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar þar um má lesa á
heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki yfir eina og hálfa
örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega Hnulengd — eða 3600-4000 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skfrnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
HELGI GESTSSOIM,
Bergstaðastræti 33,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni
fimmtudaginn 9. febrúar kl. 13.30.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GOTTSKÁLK GUÐMUNDSSON,
sem andaðist á Hrafnistu Hafnarfirði
þann 31. janúar, verður jarðsunginn frá
Fossvogskirkju í dag, þriðjudaginn
7. febrúar kl. 15.00.
Ingigerður Gottskálksdóttir, Bragi Jónsson,
Aðalsteinn Gottskálksson, Fríða Björk Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Kveðjuathöfn elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR ARNBJARGAR
HJALTADÓTTUR,
dvalarheimilinu Hlíf,
ísafirði,
fer fram í Fossvogskapellu á morgun,
miðvikudaginn 8. febrúar, kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkað-
ir, en þeim, sem vildu minnast hennar,
er bent á Slysavarnafélag fslands (svd. Karla, ísafirði).
Hjalti Ragnarsson, Sigriður Konráðsdóttir,
Jóhann P. Ragnarsson,
Ragna G. Ragnarsdóttir,
Jóhannes Ragnarsson, Steinunn Guðmundsdóttir,
Þórunn M. Guðmundsdóttir,
Stefán Ævar Ragnarsson, Agnes Óskarsdóttir,
Karen Ragnarsdóttir, Kristinn Haraldsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t Eiginkona mín, REKBEKKA EIRÍKSDÓTTIR, sem andaðist 28. janúar, verður jarðsungin frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 8. febrúar kl. 13.30. Fyrir hönd vandamanna, Halldór Kristjánsson. ■

t Útför móðursystur okkar, INGUNNAR SIGMUNDSDÓTTUR, sem andaðist í Borgarspítalanum 3. febrúar, fer fram frá Foss- vogskapellu miðvikudaginn 8. febrúar kl. 10.30. Guðrún Freysteinsdóttir, Sigmundur Freysteinsson, Ólöf Magnúsdóttir Robson.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
ANNA KRISTJANA BJARNADÓTTIR,
lést í Landspítalanum 24. janúar sl.
Jarðarförin fór fram í kyrrþey frá Fríkirkj-
unni í Reykjavík þann 3. febrúar.
Sérstakar þakkir til starfsfólks krabba-
meinsdeildar kvenna á Landspítalanum
fyrir kærleiksríka umönnun við Önnu.
Þeim, sem vilja minnast hinnar látnu,
er bent á Minningarsjóð Krabbameinsfélags íslands
Margrét Hansen, Arnar Guðmundsson,
Jón Bjarni Guðlaugsson, Margrét Ríkarðsdóttir
og barnabörn.
t
Hjartans þakkir fyrir hlýhug og samúð við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður og afa,
BRYNJÓLFS ÞORBJARNARSONAR
frá Geitaskarði.
Sigurður K. Brynjólfsson, Unnur Einarsdóttir,
Þorbjörn Brynjólfsson,
Stefán H. Brynjólfsson, Svava Þorsteinsdóttir,
Jón Brynjólfsson, Grethe Have,
Magnús Brynjólfsson, Sigrún Karlsdóttir,
Guðmundur Brynjólfsson
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim,
nær og fjær, sem á margvtslegan hátt
sýndu okkur samúð, aðstoð og hlýhug
.viö fráfall og útför eiginkonu og móður,
ARNFRÍÐAR ÓLAFSDÓTTUR
HJALTESTED,
Kjalarlandi 14,
Reykjavik.
Drottinn blessi.ykkur öll.
Bruno Hjaltested,
Þórður Arni Hjaltested.
Innilegar þakkir til allra, sem
sýndu okkur samúð og vinar-
hug við andlát og útför ást-
kærra foreldra, tengdafor-
eldra, ömmu og afa,
HRAFNHILDAR
KRISTINAR
ÞORSTEINSDÓTTUR,
og SVEINS GUNNARS
SALÓMONSSONAR,
áðurtil heimilis
á Nesvegi 7, Súðavík,
og einnig elskulegrar dóttur
okkar, systur og litlu frænku,
HRAFNHILDAR KRISTÍNAR ÞORSTEINSDÓTTUR yngri,
áður heima
á Aðalgötu 4, Súðavík.
Hlýhugur ykkar, stuðningur og hjálpsemi hefurverið okkur ómetanleg.
Guð blessi ykkur eitt og sérhvert. <;
Þorsteinn Örn, Sigríður Rannveig, Linda Rut, Kristín Ósk,
Bjarni Geir, Mari'a, Andrea, Daníel, Stefán, Jónþór, Róbert Örn
og Alexander Bjarki.