Morgunblaðið - 05.04.1995, Síða 44

44 MIÐVIKUDAGUR 5. APRÍL 1995
MORGUNBLAÐIÐ
BREF
TEL BLAÐSINS
Tommi og Jenni
Ljóska
það tr pott þ'ett tcið
tiL að grxoa mtirt pentyq
Ferdinand
Smáfólk
Kringlan 1103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 5691329
Um hvað snúast
kosningarnar?
Frá Aðalheiði Jónsdóttur:
NÚ HAFA tvö fyrirbæri í íslenskri
pólitík skotist fram á sjónarsviðið
með framboð. Síst hefði ég hugsað
að flokkarnir væru ekki nógu marg-
ir. Náttúrulagaflokkurinn ætlar að
frelsa þjóðina frá öllu illu sem hijáir
hana og stofna hér réttlátt velferðar-
þjóðfélag með 250 manna hug-
leiðsluhópi. Mér skilst hins vegar,
ef sú ríkisstjórn sem nú er að skila
af sér fær umboð til að halda áfram,
að svo geti farið að þessi ágæti
hópur hafi hreint ekkert að gera
og bætist þar með við á atvinnuleys-
isskrá. Því hefur ríkisstjórnin ekki
verið að vinna slík kraftaverk að
hún þarf enga framtíðarsýn að
hafa? Aðeins leggja sín ágætu verk
fram fyrir kjósendur, og þar kennir
margra grasa eins og jöfnun lífs-
kjara og allt eftir því, einnig er
farið í smiðju fyrrverandi ríkis-
stjórnar og þangað sótt ýmislegt,
sem gott er að hafa, t.d. stöðugleik-
ann, sem nú er orðinn einkaeign
þessarar ríkisstjórnar og Sjálfstæð-
isflokkurinn einn fær um að varð-
veita.
Ef grannt er skoðað kemur í ljós
að kosningabarátta getur tekið á sig
hinar ólíklegustu myndir. Sérkenni-
legast af öllu því sem nú hefir kom-
ið fram sýnist mér vera hvemig sum-
ir pólitíkusar og pólitískir áhuga-
menn hafa verið að rísla sér við
beinagrindina af gömlu Rússagrýl-
unni sinni og reyna að blása í hana
lífi. Þetta verður varla skilið á annan
veg en þann, að þeir hafi ekki getað
hugsað sér að skilja við Grýlu gömlu
og séu orðnir illa haldnir og sálsjúk-
ir eftir að hafa lifað með henni allan
þennan tíma.
Dæmt til að mistakast
Þegar Jóhanna Sigurðardóttir féll
í formannskjöri í Alþýðuflokknum
og hrópaði „Minn tími mun koma“
var sem þrumugnýr dyndi yfir og
upp úr þessum kynlega veðurofsa
fæddist svo Þjóðvaki, sem á að sam-
eina allt félagshyggjufólk í eina fylk-
ingu. Varla getur reyndur stjórn-
málamaður trúað því sjálfur að þetta
takmark náist með því að stofna
nýjan flokk og sundra svo sem kost-
ur er vinstri samstöðu. Þau fárán-
legu vinnubrögð geta aðeins komið
til góða þeim flokki er hún nú útilok-
ar frá öllu stjórnarsamstarfl við sig,
þrátt fyrir sjö ára samstarf í slíkri
ríkisstjórn og að sögn umhverfisráð-
herra geti sjálfri sér þakkað fyrir
að núverandi ríkisstjóm var mynduð.
Þá gat hún ekki hugsað sér að sitja
áfram í ríkisstjóm með félags-
hyggjuflokkunum, sem fengu þó
skýrt umboð frá kjósendum að halda
samstarfinu áfram. Er þetta trúverð-
ugur málflutningur? Þó aldrei nema
stillt sé upp nýju andliti, nýju nafni
og ný stefnuskrá kynnt, sem virðist
í mörgu hliðstæð stefnu Alþýðu-
bandalagsins, sem hún hafnaði öllu
samstarfí við fyrir nokkrum mánuð-
um af því að hinir stjórnarandstöðu-
flokkarnir höfnuðu samfylkingu.
Svona getur stjórnmálamaður orðið
undarlegur þegar hann trúir því að
hann hafi köllun og sé til þess kjör-
inn að stjórna þjóðfélaginu með því
að sundra þeim kröftum sem hann
þykist vilja vinna með. Slík fyrirætl-
un fordæmir sjálfa sig og er dæmd
til að mistakast.
Þjóðvaki segir frá því með miklum
fögnuði að skoðanakönnun sem gerð
var fyrir blaðið sýni að jafn margir
treysti Jóhönnu og Davíð Oddssyni
best til að jafna lífskjörin í landinu.
Þetta eru athyglisverðir svarendur,
og þar sem forsætisráðherra og fyrr-
verandi félagsmálaráðherra skipa
sama sess í hugum þessa fólks ættu
þau, þrátt fyrir allar yfírlýsingar
Jóhönnu, að geta náð saman til að
sýna aðdáendum sínum skömmtun-
arhæfileikana og réttlætið við að
skipta þjóðarkökunni. Því það er
ekki eins og þau séu ekki gamal-
reynd og hafí gert þetta áður. Þótt
nú sé eins og aðdáendurnir hafí
gleymt því öllu. Það er hins vegar
stórhættulegt að ganga að kjörborð-
inu og hafa gleymt öllu sem gerðist
í pólitík. En það er fleira en þessi
samjöfnuður, sem gleður Þjóðvaka.
Því Jóhanna hefur kastað öllum sín-
um pólitísku syndum bak við sig og
eftirlætur samráðherrunum allt góð-
gætið. Rís þar með upp úr niðurlæg-
ingu sinni, þar sem hún fékk í öll
þessi ár engu ráðið og á þess vegna
enga sök. Er nokkuð skrýtið þótt
slíkur stjórnmálamaður eignist
aðdáendur marga er trúi á hann og
vitni í fjölmiðlum sælir í sínu hjarta?
Því þeir vita eins og leiðtoginn að
þeirra tími er kominn. Svona getur
lánið stundum leikið við fólk.
Kannski hefðu þessar leitandi sálir
aldrei lært að þekkja sinn vitjunar-
tíma, ef fyrrverandi félagsmálaráð-
herra hefði ekki fallið í formanns-
slagnum forðum.
Ég lýk þessum hugleiðingum með
því að skora á vinstri sinnað félags-
hyggjufólk að standa saman í öflugri
sigurgöngu í þessum kosningum.
AÐALHEIÐUR JÓNSDÓTTIR,
Kaplaskjólsvegi 55, Reykjavík.
Veistu hvað ég myndi gera ef ég Jú, það skal ég segja þér.. en segðu Af hverju er svona erfitt að tala
væri þú? mér fyrst hvað þú ætlaðir að gera við þig?
áður en ég spurði þig hvort þú
vissir hvað ég myndi gera ef ég
væri þú..
Eru konur ósýnilegar
á Austurlandi?
Frá Kvennaiistanum á Austur-
landi:
VIÐ KONUR í Kvennalistanum
höfum nú enn fengið sönnur á því
að framboð okkar hér á Austur-
landi hræri upp í reynsluheimi
karla. í vikublaðinu Austra, sem
gefið er út af framsóknarfólki á
Egilsstöðum, birtist mynd frá
sameiginlegum fundi frambjóð-
enda á Austurlandi sem sýndi
efstu menn allra lista nema
Kvennalistakonuna. Svona mynd-
birting styður þá úreltu hugmynd
að pólitík sé einungis fyrir karla.
Þessi aðferð hefur tíðkast við að
eyða ummerkjum um störf kvenna
í heimssögunni. Hveijum dettur
svo í hug að framboð Kvennalist-
ans sé tímaskekkja?
F.H. Kvennalistans á Austurlandi,
ÍRIS MÁSDÓTTIR, kosningastýra.